Του Αρχιμ. Γεράσιμου Φραγκουλάκη (Ι. Μητρόπολις Γερμανίας)
Το 2ο διεθνές Συνέδριο των Αρχόντων του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Αμερική με θέμα τις θρησκευτικές ελευθερίες στην Τουρκία πραγματοποιήθηκε στις 4 και 5 Δεκεμβρίου, στο ξενοδοχείο Adlon στο Βερολίνο.
Το Συνέδριο επικεντρώθηκε σε θέματα θρησκευτικής ελευθερίας που επηρεάζουν τις μειονότητες στην Τουρκία καθώς και την κατάσταση της θρησκευτικής ελευθερίας σύμφωνα με το ισχύον και προτεινόμενο σύνταγμα της Τουρκίας.
Το Συνέδριο άνοιξε με χαιρετισμό του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Γερμανίας, Εξάρχου Κεντρώας Ευρώπης και Προέδρου της Ορθοδόξου Επισκοπικής Συνελεύσεως Γερμανίας κυρίου Αυγουστίνου.
Μεταξύ των ομιλητών ήταν και οι Σεβασμιότατοι Μητροπολίτες Γαλλίας κύριος Εμμανουήλ και Προύσης κύριος Ελπιδοφόρος.
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
του Μητροπολίτου Γερμανίας Αυγουστίνου
Εξάρχου Κεντρώας Ευρώπης
Προέδρου της Ορθοδόξου Επισκοπικής Συνελεύσεως στη Γερμανία
κατά την έναρξη της Δεύτερης Διεθνούς Διασκέψεως
για τις θρησκευτικές ελευθερίες στην Τουρκία
„Tearing Down Walls: Achieving Religious Equality in Turkey“
που διοργανώνεται από τους Άρχοντες του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Αμερική
(Βερολίνο, 4 Δεκεμβρίου 2013)
Σεβασμιώτατοι,
Θεοφιλέστατοι,
Εξοχώτατοι κ. Πρέσβεις,
Εντιμολογιώτατοι Άρχοντες του Οικουμενικού Πατριαρχείου,
Κυρίες και κυρίοι,
Επιτρέψτε μου ως Μητροπολίτη Γερμανίας και Πρόεδρο της Ορθοδόξου Επισκοπικής Συνελεύσεως στη Γερμανία, η οποία αποτελεί την πνευματική πατρίδα για περισσότερους από ένα εκατομμύριο ορθοδόξους χριστιανούς αυτής της χώρας, να σάς καλωσορίσω όλους εγκάρδια. Χαίρομαι, εντιμολογιώτατοι Άρχοντες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ότι για μια ακόμα φορά καταφέρατε να οργανώσετε ένα τόσο αξιόλογο συνέδριο εδώ στο Βερολίνο και είμαι σίγουρος, ότι και αυτή τη φορά θα μάς προσφέρετε πολύτιμες αφορμές για συζήτηση και προβληματισμό.
Για μάς τους Ορθοδόξους λέγεται ότι έχουμε μια ιδιαίτερη σχέση με το χρόνο. Το παρελθόν δεν έχει ποτέ παρέλθει τελείως, το δε μέλλον δεν είναι μόνο κάτι μελλοντικό, αλλά ήδη κάτι παρόν στο παρόν. Ίσως αυτό εξηγεί και την ιδιαίτερη σημασία που δίνουμε στις επετείους και τα ιωβηλαία.
Ένα τέτοιο ιωβηλαίο γιορτάζουμε και φέτος: τα 1700 χρόνια από την έκδοση του λεγομένου Διατάγματος των Μεδιολάνων, το οποίο υπέγραψαν το 313 ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος και ο Συναυτοκράτοράς του Λικίνιος, και το οποίο παρείχε τη θρησκευτική ελευθερία στους πολίτες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Δικαίως χαρακτηρίζεται το Διάταγμα αυτό ως σταθμός στην παγκόσμια ιστορία, καθώς την έχει επηρεάσει μέχρι σήμερα. Και δεν εννοώ εδώ τη μετάβαση του Χριστιανισμού από μια απαγορευμένη, δήθεν υπονομευτική κοσμοθεωρία σε μια επιτρεπόμενη θρησκεία, αλλά κυρίως την καθιέρωση της αρχής της ανεξιθρησκείας, που είναι μέχρι σήμερα επίκαιρη και αποτελεί φορέα του πολιτισμού μας. Είναι συνεπώς πρέπον και λογικό ότι ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ονομάστηκε Μέγας.
Είναι επίσης λογικό ότι ένα συνέδριο που έχει τις λέξεις «Γκρέμισμα των Τειχών» στον τίτλο του μόνο στο Βερολίνο μπορεί να λάβει χώρα. Καθώς εμείς εδώ έχουμε ζήσει το τέλος του απερίγραπτου χωρισμού της Γερμανίας με το γκρέμισμα του Τείχους του Βερολίνου, που βρισκόταν μερικά μέτρα από εδώ• σ΄ αυτό το σημείο θέλω να διαβεβαιώσω όλους εσάς που ήρθατε από μακριά ότι εκείνες ήταν στιγμές, τις οποίες, εμείς που υπήρξαμε μάρτυρες του γεγονότος, δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.
Και υπάρχει και ένας επιπλέον λόγος που επιβάλλει την διοργάνωση ενός συνεδρίου που έχει να κάνει με την Τουρκία εδώ στο Βερολίνο. Μια και σ΄ αυτή την πόλη ζουν χιλιάδες πολίτες τουρκικής προελεύσεως, που συμβάλλουν στον πολιτισμικό πλουραλισμό της ομοσπονδιακής πρωτεύουσας. Λέγεται ότι περίπου το 6% των κατοίκων του Βερολίνου κατάγεται από την Τουρκία και ότι στο Βερολίνο διαβιοί η μεγαλύτερη τουρκική κοινότητα εκτός Τουρκίας. Η ύπαρξη αυτής της μεγάλης ομάδας μεταναστών δεν είναι μόνο αντικείμενο έρευνας για κοινωνιολόγους και ιστορικούς ή λαογράφους, αλλά και ένα πρόγραμμα ανεξιθρησκείας και πλουραλισμού, το οποίο τίθεται σε εφαρμογή κάθε μέρα.
Μιλώντας σ΄αυτό το συνέδριο για την Τουρκία, κυρίες και κύριοι, να είστε σίγουροι ότι σ΄ αυτή εδώ την χώρα δύο δεδομένα συμπίπτουν: από τη μια η απόσταση από την Τουρκία, η οποία παρέχει μια διαφορετική οπτική• από την άλλη η συναισθηματική ταύτιση την οποία μπορούμε να προσφέρουμε, καθώς εδώ και δεκαετίες γνωρίζουμε, για την ακρίβεια ζούμε οι ίδιοι τη συμβίωση των διαφόρων πολιτισμών και θρησκειών.
Επιτρέψτε μου σ΄ αυτό το σημείο να προσθέσω και κάτι ακόμα: τις τελευταίες εβδομάδες μεταδίδουν τα μέσα γενικής ενημέρωσης την πρόταση να μετατραπεί η Αγία Σοφία ξανά σε τέμενος. Εδώ είμαι της άποψης ότι κάτι τέτοιο δεν αποτελεί απλώς αναχρονισμό, αλλά σημαίνει και την εγκατάλειψη ενός επιτυχημένου μοντέλου, καθώς σε αυτό το σημείο η Τουρκική Δημοκρατία κατάφερε να τετραγωνίσει τον κύκλο, με το να μετατρέψει σε μουσείο αυτό το μνημείο της παγκοσμίου κληρονομιάς, το οποίο είναι σημαντικό, για να μην πω ιερό, για δύο μονοθεϊστικές θρησκείες, και να το παραδώσει σε όλη την ανθρωπότητα. Είμαι πεπεισμένος ότι η μετατροπή του εκ νέου σε τέμενος θα έχει ως συνέπεια την απώλεια γοήτρου για την Τουρκία και θα βλάψει ανεπανόρθωτα την εικόνα της στον κόσμο. Και κάνω αυτή την παρατήρηση ακριβώς λόγω των προϋποθέσεων που σημείωσα παραπάνω: της απόστασης που μας χωρίζει από την Τουρκία και της συναισθηματικής ταύτισης, την οποία μπορούμε να προσφέρουμε.
Με αυτές τις σκέψεις εύχομαι στο συνέδριό μας καλή επιτυχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου