Η ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΝΑ ΕΠΙΛΥΣΕΙ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ

Από τις συναντήσεις του 2000 για το Ουκρανικό.
Ο μακαριστός Κιέβου Βλαδίμηρος εν μέσω του Αρχιμ. Αθηναγόρου (νυν Βελγίου) και του
Πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάι Μπαλασώφ, του Πατριαρχείου Μόσχας. 

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Είναι αρκετοί αυτοί που προτάσσουν ως επιχείρημα στο ζήτημα της χορήγησης της Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία, το ερώτημα: «Γιατί τώρα; Γιατί το Οικουμενικό Πατριαρχείο επέλεξε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή; Κάτι συμβαίνει…». 

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην πρόσφατη επιστολή που απέστειλε προς τον Μητροπολίτη Κιέβου Ονούφριο, της δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου Μόσχας, και τον καλεί να συμμετάσχει στην Ενωτική Σύνοδο της 15ης Δεκεμβρίου, λέει και κάτι πολύ σημαντικό: Το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποφάσισε να δώσει την Αυτοκεφαλία στην Ουκρανία για να θεραπεύσει τα πολυχρόνια σχίσματα «μη δυναμένης της αδελφής Εκκλησίας της Μόσχας την θεραπείαν ταύτην επιφέρειν…». 

Το αίτημα της Αυτοκεφαλίας, το οποίο αποτελεί και δικαίωμα του Ουκρανικού λαού, τίθεται ήδη μετ’ επιτάσεως τουλάχιστον από το 2008, οπότε και ο Οικουμενικός Πατριάρχης επισκέφθηκε επισήμως το Κίεβο, με αφορμή την επέτειο των 120 χρόνων από τον εκχριστιανισμό των Ρως. Πολλοί τότε ανέμεναν – και το κλίμα ήταν …πολεμικό – πως ο Πατριάρχης θα δώσει την Αυτοκεφαλία στην Ουκρανία επί τόπου, κάτι το οποίο δεν έγινε. 

Δέκα χρόνια μετά μπορούμε να πούμε ότι «επέστη ο καιρός» και – κατά πολλούς – άργησε το Φανάρι να ανταποκριθεί στο αίτημα της Ουκρανίας. Όμως, το Πατριαρχείο πασχίζει για την εξεύρεση λύσης με τη συμμετοχή της Μόσχας εδώ και 20 χρόνια τουλάχιστον! 

Στην πρόσφατη συνέντευξη του στο «ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ» ο Σεβ. Μητροπολίτης Βελγίου κ. Αθηναγόρας μας είπε τα εξής αποκαλυπτικά και άγνωστα στους πολλούς: 

«Προσωπικά έχω συμμετάσχει τρείς φορές σε αποστολές του Πατριαρχείου μας, σε διμερείς συναντήσεις των δύο Εκκλησιών, στην Ζυρίχη, στην Γενεύη και στην Ουκρανία. Η αποστολή του Πατριαρχείου μας στη Ζυρίχη αποτελούνταν από τον Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη, τον Μητροπολίτη Φιλαδελφείας Μελίτωνα και εμένα ως γραμματέα, ενώ την αποστολή του Πατριαρχείου Μόσχας αποτελούσαν ο σημερινός Πατριάρχης Κύριλλος, ως Μητροπολίτης Σμολένσκ, ο Μητροπολίτης Οδησσού Αγαθάγγελος και ως γραμματέας ο Πρωτοπρεσβύτερος Νικολάι Μπαλασώφ. Θυμάμαι ότι είχαμε δεχτεί αντιπροσώπους από τις τρείς ομάδες των Ορθοδόξων της Ουκρανίας. Το 2000 εκ μέρους των Μητροπολιτών που έλαβαν μέρος στις συνομιλίες πήγαμε με τον π. Νικολάι στην Ουκρανία για να εξετάσουμε την κατάσταση επιτόπου. Θέλω να πω πως δεν πρόκειται για ένα καινοφανές ζήτημα.» 

Σε εκείνες, δηλ.,  τις συναντήσεις είχαν προσέλθει και οι μέχρι πρότινος σχισματικοί της Ουκρανίας, αλλά λύση δεν βρέθηκε. Η Ρωσική Εκκλησία τορπίλισε την όλη διαδικασία. Γιατί άραγε η Μόσχα δεν μας λέει τίποτα για εκείνες τις προ εικοσαετίας προσπάθειες και γιατί ναυάγησαν; 

Έχει αναλογιστεί, άραγε, το Πατριαρχείο Μόσχας τις ευθύνες του; Εκείνο οδήγησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην ανάληψη δυναμικής πρωτοβουλίας για την χορήγηση Αυτοκεφαλίας. 

Ο μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων ο οποίος ρίχνει «τον λίθο του αναθέματος» στο Φανάρι έχει αναλογιστεί ότι η Εκκλησία του ευθύνεται για τον διχασμό; Και ο διχασμός είναι βαθιά στο σώμα της Ουκρανίας. Όταν ο μητροπολίτης Οδησσού Αγαθάγγελος (της δικαιοδοσίας της Μόσχας) απευθύνει έκκληση στον Πατριάρχη Μόσχας για την απελευθέρωση Ουκρανών αιχμαλώτων από την Ρωσία, ο κ. Ιλαρίων δεν αντιλαμβάνεται ποιος είναι η αιτία του σχίσματος; 

Τέλος, ο Βολοκολάμσκ Ιλαρίων προσπαθεί να πείσει – πρώτα τον εαυτό του, μάλλον – ότι έχει χαθεί το κύρος του Οικουμενικού Πατριάρχου, λόγω του Ουκρανικού. Ίσως θα πρέπει να κοιτάξει τον εαυτό του, γιατί λόγω των αδέξιων – επιεικώς - χειρισμών του στο ζήτημα, έχει χάσει το αύριο…