Ὁμιλία
τῆς Α. Θ. Παναγιότητος
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου
κατὰ τὴν Ἐπίσκεψιν Αὐτοῦ
εἰς τὸν Ἱερὸν Μητροπολιτικὸν Ναὸν
τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Σπηλαιωτίσσης
(10 Δεκεμβρίου 2014)
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Κερκύρας καὶ Παξῶν κύριε Νεκτάριε,
Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,
Αἰδεσιμολογιώτατε κύριε Σπυρίδων Προβατᾶ, Προϊστάμενε τοῦ Ἱεροῦ τούτου Ναοῦ,
Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Εἶναι ἰδιαιτέρα ἡ χαρά μας νὰ ἐπισκεπτώμεθα σήμερον τὸν Ἱερὸν Μητροπολιτικὸν Ναὸν τῆς Κερκύρας, τὴν Παναγίαν Σπηλαιώτισσαν, ὁ ὁποῖος ἔχει τὴν εὐλογίαν νὰ πλουτῇ καὶ τὸ ἱερὸν λείψανον τῆς Ἁγίας Θεοδώρας τῆς Αὐγούστης, τῆς στερεωσάσης τὴν ὀρθοδοξίαν.
Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἀνεδείχθη «ἐλαία κατάκαρπος ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ καὶ δένδρον παρὰ τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων πεφυτευμένον», τὸ ὁποῖον δίδει τὸν καρπὸν αὐτοῦ οὐχὶ μόνον ἐν καιρῷ αὐτοῦ ἀλλὰ εἰς πάντα καιρόν. Ἀνεδείχθη ράβδος Ἀαρὼν ἡ βλαστήσασα τὸ ἄνθος τὸ εὔοσμον Χριστὸν καὶ τελεσφορήσασα καρποὺς θείους καὶ οὐρανίους εἰς δόξαν Θεοῦ καὶ σωτηρίαν τῶν ψυχῶν μας.
Πλήρης χάριτος καὶ παντοδαπῆς εὐεργεσίας, μεταδίδει εἰς πάντας ὅσους τὸ ζητοῦν ἐξ αὐτῆς μετὰ πίστεως ἀνεξάντλητον πέλαγος θαυμάτων καὶ ἀναφαίρετον πλοῦτον τῶν ἀρετῶν αὐτῆς, τὰς ὁποίας ἐθησαύρισεν εἰς ἑαυτὴν καὶ διὰ τὰς ὁποίας εἵλκυσε τὴν προσοχὴν τοῦ Θεοῦ διὰ νὰ τὴν καταστήσῃ ναὸν τῆς Θεότητος. Ἡ καθαρότης τῆς Παναγίας ἦτο τοιαύτη, ὥστε ποτὲ εἰς τὸν νοῦν της δὲν κατεδέξατο κάτι τὸ ὁποῖον ἀπαρέσκει εἰς τὸν Θεὸν ἀλλὰ ἐφύλαξεν ἑαυτὴν ἀμίαντον ἀπὸ παντὸς πονηροῦ λογισμοῦ. Οὕτω καλεῖ πάντα πιστεύοντα εἰς τὸν Θεὸν νὰ ὁμοιάσῃ εἰς αὐτὴν καὶ νὰ ἐξασκήσῃ τὴν ἱερὰν ἐργασίαν τῆς νήψεως τοῦ νοός, ἥτις ἦτο τὸ κατ᾿ ἐξοχὴν ἔργον αὐτῆς.
Βλέπομεν τὴν Κυρίαν Θεοτόκον εἰς τὰ εὐαγγέλια νὰ σιωπᾷ σχεδὸν πλήρως• καὶ ὅμως ἡ ὕμνησις αὐτῆς ἐπλήρωσεν ἅπασαν τὴν οἰκουμένην ἀνὰ τοὺς αἰῶνας. Οὐδὲν ἔγραψεν ἀλλὰ ἡ ἰδία ἐγένετο πλὰξ δακτύλῳ γεγραμμένη Θεοῦ καὶ προτεθειμένη πᾶσιν εἰς κοινὴν ὠφέλειαν. Πρὶν γνωρίσει τὸ κακὸν εἶχεν ἐκλέξει τὸ ἀγαθόν, ἠσπάσατο τὴν παρθενίαν, μείνασα παρθένος καὶ μετὰ τόκον. Ἡ Κυρία Θεοτόκος εἶχε στρέψει ἅπασαν τὴν προσοχήν Της εἰς τὸν ἔνδον ἄνθρωπον, τὸ νοερὸν καὶ ἀθέατον κάλλος τοῦ ὁποίου ἰδὼν ὁ ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς Θεός, τοσοῦτον ἠράσθη αὐτοῦ ὥστε εὐδόκησε νὰ σκηνώσῃ ἐν αὐτῇ καὶ νὰ τὴν μεταβάλῃ εἰς κατοικητήριον τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Τὴν εὗρε πραγματικὸν «ἔσοπτρον ἀκηλίδωτον» δεκτικὸν τῆς ἀπορρήτου καλλονῆς.
Αὕτη ἡ Κυρία ἡμῶν Θεοτὸκος ἔχει χαρίσει εἰς ἡμᾶς τοὺς ἁπανταχοῦ τῆς οἰκουμένης ἱεροὺς ναούς της ὅπου ἐν πλαξὶ καρδίας σαρκίναις ἐγγράφονται τὰ λόγια τοῦ Υἱοῦ της καὶ οἰκοδομεῖ εἰς Αὐτὸν ναοὺς ἐκ λίθων ζώντων καὶ ὄντως τιμίων. Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ καταφυγὴ τῶν ἐν Κερκύρᾳ τέκνων της καὶ εἰς αὐτὴν ἀναθέτομεν ἡμεῖς ταῦτα, εὐχόμενοι πατρικῶς ἵνα φυλάσσῃ αὐτὰ ἀπὸ πάσης ἐπιβουλῆς καὶ ἀνάγκης, ἰδιαιτέρως κατὰ τὴν περίοδον ταύτην τῆς μεγάλης καὶ γενικῆς κρίσεως.
Ἡ Κέρκυρα ὅμως ηὐλογήθη πλουσίως παρὰ Κυρίου νὰ ἔχῃ εἰς ἑκάστην δύσκολον περίοδον συναντιλήπτορας τοὺς μεγάλους ἁγίους αὐτῆς, τὸν πολιοῦχον της Ἅγιον Σπυρίδωνα, τὸν Ἅγιον Ἀρσένιον, τοὺς Ἀποστόλους Ἰάσωνα καὶ Σωσίπατρον, οἱ ὁποῖοι εἶναι κρουνοὶ χάριτος καὶ εὐλογίας, εὐλογίας ὄχι μόνον πνευματικῆς ἀλλὰ καὶ ὑλικῆς. Καὶ χαίρομεν διαπιστοῦντες ὅτι αὕτη ἡ εὐλογία δὲν ἔπαυσε νὰ ρέῃ ἐφ᾿ ὑμᾶς, ἀγαπητοὶ Κερκυραῖοι. Πλήν, ὅμως, ὀφείλετε καὶ σεῖς νὰ τὴν κρατήσετε, τηροῦντες τὰς παραδόσεις εὐλαβείας καὶ εὐσεβείας τῶν πατέρων καὶ προπατόρων μας, φυλάσσοντες τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου Του, καὶ φεύγοντες μακρὰν τῆς ἁμαρτίας ὡσὰν ἀπὸ μίαν πολυκύμαντον τρικυμίαν. Διότι ἡ ἁμαρτία εἶναι ἡ μοναδικὴ ὑπεύθυνος δι᾿ ὅλας τὰς ἀνθρωπίνας τραγῳδίας, καὶ διὰ τὴν τραγῳδίαν των ποικίλων κρίσεων καὶ ἐὰν δὲν κατανοήσωμεν τοῦτο, εἶναι ἀδύνατον νὰ ἰαθῶμεν καὶ νὰ εὕρωμεν διέξοδον εἰς τὰ ἀδιέξοδα τοῦ βίου μας.
Σᾶς μακαρίζομεν, λοιπόν, διότι ἡ Κυρία Θεοτόκος σᾶς ἐχάρισε τοῦτον τὸν εὔδιον λιμένα, τὸ καταφύγιόν της, εἰς τὸ ὁποῖον ἐκχέει τὴν ἑαυτῆς ἀγάπησιν εἰς τὰς καρδίας τῶν προστρεχόντων ἐνταῦθα, ὅπου ἡ ἰδία ὑπάρχει παράδεισος, ἀρδευόμενος ποταμῷ οὐχὶ ὑδάτων ἀλλὰ θείῳν χαρισμάτων.
Μία δὲ ἐκ τῶν εὐλογιῶν Της εἶναι καὶ ἡ παρουσία ἐν τῷ ναῷ τούτῳ τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τῆς ἀφωσιωμένης εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τὴν τιμὴν τῶν ἁγίων εἰκόνων Ἁγίας Θεοδώρας τῆς Αὐγούστης. Αὕτη ἡ βασίλισσα, ἡ ὁποία διὰ τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς πίστεώς της ἐκλέϊσε τὴν Κωνσταντινούπολιν, ἑνώνει αὐτὴν μετὰ τῆς ἱστορικῆς νήσου Κερκύρας καὶ τοῦ ἱεροῦ τούτου ναοῦ, ἔνθα, ὅπως εὐγλώττως μᾶς ἐξιστορήσατε Αἰδεσιμολογιώτατε π. Σπυρίδων, ἐναπετέθη τὸ τίμιον λείψανον αὐτῆς διὰ νὰ δέχεται τὴν τιμὴν καὶ τὴν εὐγνωμοσύνην τῶν πιστῶν δι᾿ ὅσα ἔπραξεν ὑπὲρ τῶν ἁγίων εἰκόνων. Χάρις εἰς τὴν συνδρομήν της ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία ἔμεινε πιστὴ εἰς τὴν τιμὴν τῶν ἁγίων εἰκόνων καὶ ἐνίκησε τὴν ταλαιπωρήσασαν αὐτὴν κάποτε αἵρεσιν τῆς εἰκονομαχίας.
Κλίνοντες εὐλαβῶς τὸ γόνυ ἡμῶν ἐνώπιον τῆς λάρνακος τῆς Ἁγίας Αὐγούστης, ἐκφράζομεν ἐκ μέρους τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως τὴν ἀΐδιον εὐγνωμοσύνην διὰ τὴν ἀνεκτίμητον προσφοράν της εἰς αὐτὴν καὶ εὐχόμεθα νὰ παραμένῃ διὰ τὸν Κερκυραϊκὸν λαὸν ὑπόδειγμα πιστότητος εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἀλλὰ καὶ συζυγικῆς ἀφοσιώσεως, καθ᾿ ὅτι ἔδειξε τελείαν ἀγάπην πρὸς τὸν ὁμόζυγόν της Θεόφιλον καὶ δὲν ἐγκατέλειψεν αὐτόν, παρ᾿ ὅτι εἶχεν ἀσπασθῆ αἱρετικὰς ἀντιλήψεις καὶ ἐδίωξε τὰς ἁγίας εἰκόνας, ἀλλὰ ἐμερίμνησεν αὕτη νὰ ἐπιτύχῃ τὴν συγχώρησιν αὐτοῦ, διδάσκουσα τὴν ἄνευ ὁρίων συζυγικὴν ἀγάπην.
Εὐχαριστοῦντες πάντας διὰ τὴν τιμητικὴν ὑποδοχήν σας, σᾶς εὐλογοῦμεν πατρικῶς καὶ διαπύρως εὐχόμεθα δαψιλῆ τὴν εὐλογίαν τῆς Κυρίας Θεοτόκου τῆς Σπηλαιωτίσσης, τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος καὶ τῆς Ἁγίας Θεοδώρας τῆς εὐσεβεστάτης ἀνάσσης, τὴν ὁποίαν Χριστὸς κατέστεψεν δι᾿ ἀφθάρτου στεφάνου.
Εὐλογημένον Ἅγιον Δωδεκαήμερον εἰς ἅπαντας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου