ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗΝ ΚΑΙ "ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΝ" ΜΟΛΥΝΣΟ-ΛΟΓΙΑΝ

ὑπὸ Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου 

"αὕτη ἡ θάλασσα ἡ μεγάλη καὶ εὐρύχωρος, 

ἐκεῖ ΠΛΑΣΤΙΚΑ ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός, 

ΑΦΟΔΕΥΜΑΤΑ μικρὰ μετὰ μεγάλων..."! 

Ἂς ἀγωνίζεται ὁ Ἄναξ διὰ τὸ περιβάλλον, τὸ γουδὶ τὸ γουδοχέρι ὅμως... Ὡς γνωστόν, ἀπὸ ἐτῶν πολλῶν ἡ κυανοπράσινη νεράϊδα θεωρεῖται ὡς ὁ εὐκολώτερος "σκουπιδοφάγος" τῶν εὐήθων ραθύμων, οἱ ὁποῖοι καὶ τί δὲν ρίπτουν εἰς αὐτήν: Χαρτία, ἀπορρυπαντικά, ἀποφάγια, ὀχετοὺς WC οὐχὶ μόνον οἰκιῶν ἀλλὰ καὶ μεγαθηριομόρφων βαποριῶν καὶ ἄλλων, εἰς τὰ ὁποῖα προσθετέα καὶ τὰ ὑγρὰ καύσιμα τῶν ἀτυχημάτων τῶν δεξαμενοπλοίων, τὰ πυρηνικὰ ἀπόβλητα, ὅπως τὰ βαρέλια εἰς τὴν Μαύρην Θάλασσαν πρὸ ἐτῶν, τὰ τοξικὰ χημικὰ συνήθως ἀπόβλητα τῶν ἐργοστασίων, τὰ πτώματα ἀνθρώπων ἐκ λόγων θρησκευτικῶν ὅπως εἰς τὰς Ἰνδίας, ἡ τέφρα τῶν νεκρῶν καὶ τελευταίως τά "αἰωνόβια" καὶ συνήθως μὴ ἀνακλυκλώσιμα πλαστικὰ καὶ ἄλλα πολλὰ ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός. Τοιουτοτρόπως μετατρέπεται ἡ θάλασσα, εὐτυχῶς εἰς ὁρισμένας μόνον περιοχάς, εἰς θανατηφόρον μέλανα βοῦρκον, ὡς εἰς τὴν Ἑσπερίαν οἱ ποταμοί. 

Πῶς λοιπὸν νὰ ἀνθέξει ἡ κακόμοιρος αὕτη, καίτοι ὅ,τι ἠμπορεῖ κάνει ἀπὸ τὴν πλευρά της διὰ τὴν ἀνακύκλωσιν, γιὰ νὰ ἀποτοξινωθεῖ. 

Μήπως ὅμως ἐδῶ θὰ ἠμποροῦσε κανεὶς νὰ ὁμιλήσει καὶ διὰ τήν "μόλυνσιν" τῆς θεολογίας καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως καὶ πράξεως; Ἐὰν ναί, τότε ποῖα τὰ μολύνοντα τήν "ὀρθοδοξίαν" καὶ "ὀρθοπραξίαν"; 

Πολλὰ αὐτὰ καὶ διάφορα: Αἱ αἱρέσεις, τὰ σχίσματα, αἱ θεολογικαὶ ἔριδες καὶ διχογνωμίαι μὲ τάς "δογματικάς" εἰσηγήσεις τῆς "Ἐβερεστείου" καὶ ἐριστικῆς θεολογίας, ἡ μὴ συμφωνία τῆς διδασκαλίας πρὸς τὴν πρᾶξιν, αἱ παρανοϊκαὶ ἐν πολλοῖς, φονταμενταλιστικαὶ ἐκτροπαί, καὶ ἄλλα "κουσουρολογικά". 

Καὶ εἶναι μὲν ἀληθές, ὅτι διάφοροι παγκόσμιοι ὀργανώσεις ὅπως τῆς Green Peace διαρκῶς προσπαθοῦν ποικιλοτρόπως τοὐλάχιστον νὰ μειώσουν τὴν μόλυνσιν τῆς ὑφηλίου. Ἀπαραίτητον ὅμως τυγχάνει οἱ ἄνθρωποι νὰ ἀποβάλλουν τὴν κατὰ τοὺς τελευταίους καιροὺς δημιουργηθεῖσαν ὑπὸ τῶν καταχθονίων δυνάμεων νοοτροπίαν τῆς ἀπορρίψεως (Wegwerfenmentalität) πολλῶν πραγμάτων ἀντὶ τῆς ἐπαναχρήσεως αὐτῶν. 

Ἓν παράδειγμα εὐφυέστατον πρὸς τοῦτο ἀποτελεῖ τὸ σχέδιον "βρώσεως" τῶν πλαστικῶν φιαλῶν ὑπὸ τῆς θαλασσίου ἀγελάδος (Seekuh). Αὕτη ὅμως δὲν εἶναι ζῶόν τι, ἀλλὰ εἷς πλεούμενος σκουπιδοφάγος, παρουσιασθεὶς ὑπὸ τοῦ συλλόγου One Earth One Ocean διὰ τοὺς ἑορτασμοὺς τῆς τριακονταπενταετίας τῆς γερμανικῆς ἀκτοπλοΐας ἐν Κιέλῳ. 

Καὶ συγκεκριμένως πρόκειται δι' ἕν πλοῖον τύπου Katamaran, μεταξὺ τῶν δύο σωμάτων τοῦ ὁποίου εὑρίσκεται εἰδικὸν δίκτυον μὲ τὸ ὁποῖον ἠμποροῦν νά "ἁλιευθοῦν" ἀπορρίματα πλαστικῶν καὶ λοιπὰ τοιαῦτα ἐκ τῆς θαλάσσης ἢ ἀπὸ τὰς εἰσόδους τῶν ποταμῶν. Ἓν πλοῖον τὸ ὁποῖον εἶναι περισσότερον ἀπὸ ἓν ζῶον ἐργασίας καθ' ὅσον δύνανται νὰ ληφθοῦν εἰς αὐτὸ καὶ δείγματα ὕδατος, τὰ ὁποῖα ἀμέσως ἐξετάζονται καὶ παρέχουν πληροφορίας διὰ τὴν ποιότητα τοῦ ὕδατος καὶ τὴν ἐπιβάρυνσίν του μὲ πλαστικά (G. Bonin). Ἡ θαλασσία ἀγελὰς ἡ ὁποία βυθίζεται μόνον ἑβδομήκοντα ἑκατοστὰ εἰς τὸ ὕδωρ, ἠμπορεῖ νὰ καταβροχθίσει περίπου δύο τόνους ἀπορριμάτων ἢ νὰ ὠθήσει εἰς τὴν παραλίαν. Τοῦτο εἶναι λίαν σημαντικόν, ἐκεῖ ὅπου ὁ τάπης τῶν ἀπορριμάτων εἶναι λίαν πυκνός, ὅπως εἰς μερικὰς ἀσιατικὰς χώρας. Ἑκατὸν σαράντα ἑκατομμύρια τόνοι ἀπορριμάτων περιφέρονται εἰς τοὺς ὡκεανούς, ἕκαστον δὲ ἔτος προστίθενται δέκα ἑκατομμύρια εἰσέτι, τὰ 60% τῶν ὁποίων προέρχονται ἐκ τῆς Ἀσίας1. 

Καὶ ταῦτα μὲν διὰ τὴν μόλυνσιν τῶν θαλασσῶν. Τί θὰ γίνει ὅμως μὲ τήν "μόλυνσιν" τῆς θεολογίας. Οὐδεὶς σχεδὸν ὁμιλεῖ περὶ τούτου, ἀδιαφορεῖ, εὑρίσκεται εἰς νάρκην, ἐρίζει ἢ οὐδὲν δύναται. Ἡ μόλυνσις ὅμως αὕτη ἐπηρρεάζει καὶ τὴν Ἐκκλησίαν, γενικότερον δὲ τὸν Χριστιανισμόν, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται σήμερον εἰς τὴν κατάστασιν αὐτήν, προσφέρων τὸ πεδίον ἐλεύθερον εἰς ἄλλα θρησκεύματα καὶ παραθρησκείας. Μήπως χρειαζόμεθα λοιπὸν καὶ μίαν θεολογικὴν θαλασσίαν ἀγελάδαν, ἡ ὁποία θὰ ἐπαναφέρει τὴν θεολογίαν εἰς τὴν πρωταρχικήν της "ὀρθότητα"; 

Εἶναι δὲ περίεργον, τὸ ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος μολύνει τὴν θάλασσαν, τὸ περιβάλλον, ἀλλὰ καὶ τὴν θεολογίαν, ἔχων ποικιλοτρόπως καὶ ἐκ διαφόρων αἰτίων μολυσμένον τὸν ἐγκέφαλον καὶ τὴν καρδίαν. Καὶ ἡ μὲν μόλυνσις τῆς θαλάσσης εἶναι οὐχὶ σπανίως ὁρατὴ καὶ ὀσφραντή, πολλάκις ἐκπέμπουσα ὁσμὰς παρισινῆς ἀρωματοποιΐας! Ἂς μὴ λησμονῶμεν τὴν προέλευσιν τοῦ Ambra καὶ τοῦ μόσχου. Ἡ δὲ μόλυνσις τῆς θεολογίας ὡς πνευματικὴ καὶ λόγῳ τῆς πλημμελοῦς ἐγκεφαλικῆς διεργασίας ὁρατή πως ἀρχικῶς, ἀποβαίνουσα ἀργότερον ὁρατοτέρα ἐκ τῶν συνεπειῶν αὐτῆς. Τέλος τά "θησαυρίσματα" τῆς θαλάσσης δυνατὸν νὰ εἶναι καὶ ἀνακυκλώσιμα, ὅμως τὰ θεολογικὰ ὄχι ἢ τοὐλάχιστον "μηρυκαστικοποιηούμενα καὶ παθολογικῶς μεταλλασσόμενα". 

Τούτων οὕτως ἐχόντων, ἴσως νὰ εἶχε δίκαιον ὁ G. Flaubert ὅταν ἔγραφεν: "Καὶ σὲ ὅποιαν πλευρὰν θέτει ὁ Homo Sapiens τοὺς πόδας του εἰσέρχεται -ἐὰν ἐννοεῖται εἶναι καθαροί!- ἐπὶ περιττωμάτων"! Ἔτσι καταντήσαμε τὸν πλανήτη. 

 ____________________________________________________
 1- -, Seekuh frisst Plastik, Publik-Forum ἀρ. 19 (2016) 62.