________________________________________________________________________________________________________________________________________

ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ / ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ / ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΣ ΝΑΟΣ / ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ / ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΑΝ. ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΥ / ΠΙΝΑΚΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥ
________________________________________________________________________________________________________________________________________


5/31/2010

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ


Αγία Πετρούπολη
Φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας

Πατριαρχικό συλλείτουργο τελέστηκε χθες Κυριακή στον επιβλητικό Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ισαακίου στην Αγία Πετρούπολη. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος έφτασαν στο Ναό εν πομπή και με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου.
Με το συλλείτουργο ολοκληρώθηκε ουσιαστικά η δεκαήμερη επίσημη επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου στην Ρωσία, της οποίας το κύριο μήνυμα προς πάντας ήταν η ενότητα μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών.








5/30/2010

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΚΥΡΙΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ


Αγία Πετρούπολη, του Νικολάου Μαγγίνα

Συνάντηση με την πρώτη κυρία της Ρωσίας, Σβετλάνα Βλαντιμίροβα Μεντβέντεβα είχε το Σάββατο το μεσημέρι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, προερχόμενος από την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος παλαιού Βαλαάμ.
Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου Κροστάνδης, στον οποίο πραγματοποιούνται έργα αναστήλωσης και ανακαίνησης. Τον Οικουμενικό Πατριάρχη υποδέχθηκε στην είσοδο του Ναού ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος και κατευθύνθηκαν στον σολέα όπου τους ανέμενε η κυρία Μεντβέντεβα. Η πρώτη κυρία της Ρωσίας ενημέρωσε τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο για την πορεία των εργασιών και τα σχέδια ανακαίνισης. Όπως είπε, κατά την πρόσφατη επίσημη επίσκεψη του συζύγου της στην Άγκυρα, εκείνη που τον συνόδευε, για λίγες ώρες επισκέφθηκε ιδιωτικώς την Κωνσταντινούπολη και το Ναό της Αγίας Σοφίας και έμεινε έκθαμβη από την αρχιτεκτονική και τον σωζόμενο ψηφιδωτό διάκοσμό της. Επιθυμία της είναι, πρόσθεσε μιλώντας στον Πατριάρχη, διάφορα διακοσμητικά στοιχεία να αποτυπωθούν και στον υπό ανακαίνιση Ναό του Αγίου Νικολάου Κροστάνδης.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης προσέφερε ως ευλογία στη σύζυγο του ρώσου προέδρου έναν χρυσό επιστήθιο σταυρό.
Στη συνέχεια οι δύο Πατριάρχες μετέβησαν εν πλω στην Αγία Πετρούπολη, η οποία είναι ο τελευταίος σταθμός της ειρηνικής επισκέψεως του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Εκκλησία της Ρωσίας.

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΒΑΛΑΑΜ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΚΗΤΕΣ ΤΗΣ

φωτό: Νικόλαος Μαγγίνας

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στη Σκήτη του Προφήτου Ηλιού της Μονής Βαλαάμ



Αναμνηστική φωτογραφία στη Μονή Βαλαάμ μετά την υποδοχή του Οικουμενικού Πατριάρχη.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος φτάνει στη Μονή Βαλαάμ.

5/28/2010

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΒΑΛΑΑΜ


φωτό: mospat.ru

Χθες Πέμπτη 27 Μαΐου ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο οποίος επισκέπτεται τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, έφτασε στην Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Βαλαάμ.

Στην είσοδο της Μονής τον Παναγιώτατο Πατριάρχη και τη συνοδεία του υποδέχθηκαν η αδελφότητα της Μονής, προσκυνητές και οι μαθητές του στρατιωτικού γυμνασίου από την Αγία Πετρούπολη. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος προσκύνησε τα ιερά λείψανα των κτητόρων της Μονής Αγίων Σεργίου και Γερμανού του Βαλαάμ, του Αγίου Αντίπα Βαλαάμ και στην εικόνα της Παναγίας του Βαλαάμ.

Τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τα μέλη της συνοδείας του καλωσόρισε ο Ηγούμενος της Μονής Επίσκοπος Τρόιτσκ Παγκράτιος, ο οποίος ανέφερε ότι είναι «χαρά για την Ιερά Μονή Βαλαάμ να καλωσορίσει τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, Προκαθήμενο της Μητρός Εκκλησίας. Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά και στο πρόσωπό σας καλωσορίζουμε όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, τους Προκαθημένους της, μεγάλους και αγίους άνδρες όπως ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Ιερός Χρυσόστομος και ένα νέφος των άλλων μεγάλων Ιεραρχών».

Επίσης ο Επίσκοπος Παγκράτιος τόνισε το γεγονός ότι ήταν το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως το οποίο μεταλαμπάδευσε την Ορθόδοξη πίστη στη Ρωσία, έθεσε τα θεμέλια του ορθόδοξου Πολιτισμού και υπάρχει μάλιστα παράδοση ότι η Ιερά Μονή του Βαλαάμ ιδρύθηκε από ένα Βυζαντινό μοναχό.


Από την πλευρά του ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος αντιφώνησε λέγοντας τα εξής:

Θεοφιλέστατε Ἐπίσκοπε κ. Παγκράτιε, Ἡγούμενε τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βαλαάμ,

Ἱερώτατοι ἀδελφοί,

Ἀγαπητοὶ Βαλααμῖται ἀδελφοί, ἱερομόναχοι, ἱεροδιάκονοι, μεγαλόσχημοι μοναχοί, μοναχοὶ καὶ δόκιμοι!

Δοξάζομεν τὸ πανάγιον ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος μετὰ τὴν μακρὰν νύκτα τῆς μαχητικῆς ἀθεΐας ἀνέστησε τὴν ἱστορικὴν Ἱερὰν Μονὴν Βαλαάμ, ἀποκαταστήσας αὐτὴν μέσα εἰς ἐλάχιστα μόλις χρόνια εἰς τὴν παλαιὰν αὐτῆς εὔκλειαν καὶ δόξαν, τόσον ἀπὸ κτηριακῆς πλευρᾶς, ὅσον, τὸ καὶ σπουδαιότερον, ἀπὸ πλευρᾶς μοναχικῶν ἀφιερώσεων. Ἡ 14η Δεκεμβρίου 1989 ὑπῆρξεν ἀναμφιβόλως ἡ ἡμέρα πού, μετὰ ἀπὸ ἥμισυν αἰῶνα βιαίας νεκρώσεως, ἤρχισεν ἡ δεξιὰ τοῦ Ὑψίστου νὰ ἐργάζεται τὸ θαῦμα τῆς ἀναστάσεως τῆς Μονῆς, ἡ ὁποία ἐπὶ αἰῶνας ἦτο ὁ τηλαυγὴς πνευματικὸς φάρος τῆς Καρελίας καὶ τῆς Βορειοδυτικῆς Ρωσσίας, διὰ τῆς ἀφίξεως ἐν τῇ νήσῳ Βαλαὰμ τῆς Λάντογκα τῶν πρώτων νέων μοναχῶν. Ὑπὸ συνθήκας σκληράς, μὲ τὴν βοήθειαν τῶν Ἁγίων Σεργίου καὶ Γερμανοῦ τῶν θαυματουργῶν, οἱ πρωτοπόροι Βαλααμῖται εἰργάσθησαν μὲ θυσιαστικὴν αὐταπάρνησιν νὰ ὑψώσουν καὶ πάλιν τὸ βεβηλωθὲν τέως καὶ μιανθὲν καὶ ἐρειπωθὲν σέβασμα, νὰ τὸ μεταμορφώσουν πρὸς δόξαν τοῦ ἐν τῷ ὄρει Θαβὼρ Μεταμορφωθέντος Σωτῆρος, νὰ τὸ ἀναδείξουν καὶ πάλιν ὑποδειγματικὸν Κοινόβιον, χαλκεῖον εὐαγγελικῆς ἀρετῆς, ἐργαστήριον ἁγιότητος καὶ τόπον πνευματικῆς ἐνισχύσεως καὶ εἰς Χριστὸν καθοδηγήσεως χιλιάδων εὐσεβῶν προσκυνητῶν. Ὁ ἀοίδιμος Πατριάρχης Ἀλέξιος Β΄, ὁ ὁποῖος παιδιόθεν εἶχεν ἐπισκεφθῆ τὴν Μονὴν καὶ εἶχεν αἰσθανθῇ ἐνταῦθα ἔντονον τὴν παρουσίαν τῆς Θείας Χάριτος, μὲ πολλὴν ἀγάπην ἐβοήθησε τὴν ὅλην θεάρεστον προσπάθειαν, τὴν ὁποίαν καὶ ηὐλόγησε καὶ ἐπεβράβευσε, ἀνακηρύξας τὴν Μονὴν Σταυροπηγιακὴν τὸ 1990, Δὲν ἦτο, ἄλλωστε, δυνατόν, νὰ μείνουν ἀναπάντητοι ἀπὸ μέρους τοῦ Παναγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ αἱ ἀκατάπαυστοι ὑπὲρ τῆς Μονῆς δεήσεις καὶ ἱκεσίαι τῶν πολλῶν Ἁγίων ποὺ ἀνέδειξεν ὁ εὐλογημένος τόπος οὗτος, ἀπὸ τῶν κτητόρων τῆς Μονῆς Ἁγίου Σεργίου τοῦ Ἕλληνος καὶ τοῦ μαθητοῦ του Ἁγίου Γερμανοῦ τοῦ Καρελιανοῦ, μέχρι τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ Ροστώβ, Ἀρσενίου τοῦ Κόνεβετς, Σαββατίου τοῦ Σολόβκι, τῶν Ὁσιομαρτύρων Τίτου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ, μέχρι τῶν Ὁσίων Γερμανοῦ τῆς Ἀλάσκας καὶ Ἀντίπα τοῦ Ἀθωνίτου καὶ Βαλααμίτου, μέχρι τῶν τελευταίων θεοφωτίστων Στάρτσι τῆς πρὸ τῆς Ἐπαναστάσεως ἐποχῆς καὶ μέχρι τῶν νέων Ὁσιομαρτύρων τοῦ 20οῦ αἰῶνος Θεοφάνους, Ἀρέθα, Ἱερεμίου καὶ τῶν λοιπῶν.


Ἐλθόντες, λοιπόν, ἐκ Κωνσταντινουπόλεως, εὑρισκόμεθα ἐνώπιον ἑνὸς μεγάλου θαύματος, τὸ ὁποῖον ὁ Κύριος ἐθαυματούργησεν ἐνταῦθα εἰς τὰς ἡμέρας ἡμῶν. Καμαρώνομεν τὴν πολυπληθῆ φιλόχριστον Ἀδελφότητα, ἡ ὁποία, ὑπὸ τὴν σκέπην τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, καὶ μὲ τὴν πεφωτισμένην πνευματικὴν καθοδήγησιν τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου καὶ Ἡγουμένου κ. Παγκρατίου, ἐργάζεται φιλοπόνως τὴν προσωπικὴν κάθαρσιν καὶ τὸν ἁγιασμόν της, φιλοτιμεῖται νὰ συμπαρίσταται πνευματικῶς καὶ ὑλικῶς εἰς τὰ πλήθη τῶν προσκυνητῶν, καλλιεργεῖ τὴν ἐκκλησιαστικὴν μουσικήν, ἀγωνίζεται νὰ ὁλοκληρώσῃ τὴν ἀναστήλωσιν καὶ τὸν καλλωπισμὸν τῆς Μονῆς καὶ δίδει ἕνα μέγα μήνυμα ἀγάπης Χριστοῦ πρὸς ὅλην τὴν ἁγιοτόκον Ρωσσίαν. Συνεχίσατε, ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ, ἐν ὑπομονῇ καὶ καρτερίᾳ τὰ ἱερά σας παλαίσματα, ἐν ὑπακοῇ πρὸς τὸν Θεοφιλέστατον Ἡγούμενόν σας καὶ πρὸς τὸν Μακαριώτατον Πατριάρχην Μόσχας καὶ πάσης Ρωσσίας κ. Κύριλλον, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ πρὸς ἀλλήλους καὶ πρὸς πάντας. Κοσμήσατε τὰς λαμπάδας τῆς ψυχῆς σας μὲ κάθε ἀρετὴν καὶ ὁσιότητα διὰ νὰ εἶσθε ἀνὰ πᾶσαν στιγμὴν ἕτοιμοι πρὸς ὑπάντησιν τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ! Προσεύχεσθε καὶ ὑπὲρ τῆς κοινῆς πάντων ἡμῶν πνευματικῆς Μητρὸς καὶ Τροφοῦ Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, γνωρίζοντες ὅτι καὶ ἡ ἡμετέρα προσευχὴ καὶ ἀγάπη σᾶς συνοδεύει ἀδιαλείπτως!

Εὐχαριστοῦμεν ἀπὸ καρδίας, Θεοφιλέστατε Ἅγιε Ἡγούμενε, διὰ τὴν ὡραίαν ὑποδοχήν, τὴν θερμὴν προσφώνησιν, τὴν ὁποίαν ἠκούσαμεν μετὰ πολλῆς προσοχῆς καὶ ἱκανοποιήσεως, καὶ ὅλας τὰς εὐλαβεῖς ἐκδηλώσεις ἀγάπης πρὸς ἡμᾶς καὶ τὴν Πατριαρχικὴν ἡμῶν Συνοδείαν ὁλοκλήρου τῆς Ἀδελφότητός σας. Σᾶς εὐχόμεθα ὁλοψύχως ὅσα εὔφημα, ὅσα θυμήρη καὶ εἰς σωτηρίαν συντείνοντα. Ὁ δὲ Ἀρχιποίμην καὶ τῆς πίστεως καὶ τῆς σωτηρίας ἡμῶν ἀρχηγὸς καὶ τελειωτὴς Ἰησοῦς Χριστός, διὰ πρεσβειῶν τῆς Παναχράντου Αὐτοῦ Μητρός, νὰ στηρίζῃ καὶ νὰ ἐνισχύῃ πάντοτε τὴν Θεοφιλίαν σας καὶ τοὺς πεπιστευμένους αὐτῇ ἀδελφούς, νὰ ἀναδείξῃ δὲ καὶ ἐξ ὑμῶν νέους Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας, συνεχιστὰς τῆς μεγάλης Ρωσσικῆς καὶ Καρελιανῆς Ὀρθοδόξου παραδόσεως.

«Εἰρήνη τοῖς ἀδελφοῖς καὶ ἀγάπη μετὰ πίστεως ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ Χάρις μετὰ πάντων τῶν ἀγαπώντων τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν ἀφθαρσίᾳ» (Ἐφεσ. 6: 23-24). Ἡ Πατριαρχικὴ ἡμῶν εὐλογία καὶ εὐχὴ μετὰ πάντων ὑμῶν, ἀγαπητοί!

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΕΝ ΜΕΣΩ ΠΑΙΔΩΝ ΣΤΗΝ ΜΟΣΧΑ

φωτό: Νικόλαος Μαγγίνας

Στην Ιερά Μονή της Αγίας Σκέπης (Ποκρόβφσκι) στη Μόσχα, που επισκέφθηκε προ ημερών ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, παρά την δυνατή βροχή, ο κόσμος τον έραινε με ροδοπέταλα. Στην είσοδο της Μονής τον υποδέχθηκε η Ηγουμένη Θεοφανία με τις μοναχές της Αδελφότητας και τα παιδιά του κατηχητικού.


Ο Οικουμενικός Πατριάρχης ευλογεί ορφανά παιδιά στη Μόσχα.

ΑΤΥΠΕΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΜΕ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΑΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ


ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ ΤΥΠΟΥ

Ἀνακοινοῦται ὅτι Α. Σεβασμιότης, Πατριαρχικός Ἐπίτροπος, Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος κ.κ. Ἀθανάσιος ἐδέχθη εἰς κατ ἰδίαν ἀκρόασιν τήν ἐπισκεπτομένην μεταξύ 24ης καί 27ης Μαΐου 2010 τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον διά τήν πραγματοποίησιν «ἀτύπων συνομιλιῶν» μετά τῆς ἐπί τῶν Διαχριστιανικῶν Ζητημάτων Ἐπιτροπῆς, Ἀντιπροσωπείαν τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας (Anglican Communion), ἀπαρτιζομένην ἐκ τῶν Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Πέρθ κ. Roger Herft, Συμπροέδρου, ἀπό Ἀγγλικανικῆς πλευρᾶς, τῆς Διεθνοῦς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξύ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας, Αἰδεσιμολ. Canon Kenneth Kearon, Γεν. Γραμματέως τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας, Canon Jonathan Goodall, Γραμματέως παρά τῷ Ἀρχιεπισκόπῳ Καντουαρίας ἐπί τῶν Οἰκουμενικῶν Ζητημάτων καί τῶν σχέσεων μετά τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί Canon Alyson Barnett-Cowan, Διευθυντρίας τοῦ Τμήματος «Πίστις καί Τάξις» τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας, συνοδευομένην ὑπό τοῦ ἐπί τούτῳ ἐλθόντος ἐνταῦθα Πανιερ. Μητροπολίτου Διοκλείας κ. Καλλίστου, Ὀρθοδόξου Συμπροέδρου τῆς ὡς ἄνω Διεθνοῦς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς.

Α. Σεβασμιότης προήδρευσε τῶν ἐν τοῖς Πατριαρχείοις διεξαχθεισῶν συνομιλιῶν, κατά τάς ὁποίας ἑκάστη πλευρά ἐνημέρωσε τήν ἑτέραν ἐπί τῶν προσφάτων ἐξελίξεων εἰς τά ἐσωτερικά αὐτῆς, ἐπί τῆς πορείας τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων, τούς ὁποίους διεξάγει ἑκάστη μεθ ἑτέρων Ἐκκλησιῶν, καθώς καί ἐπί τῆς συμμετοχῆς της εἰς τά διαχριστιανικά, διαθρησκειακά, καί ἄλλα δρώμενα. Ἐν τέλει, ἠξιολογήθη μέχρι τοῦδε πορεία τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξύ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας καὶ ἐξεφράσθη κοινή ἐπιθυμία καί ἀνάγκη ὅπως Διάλογος συνεχισθῇ, ὑπό τό πνεῦμα κατανοήσεως καί ἀμοιβαίου σεβασμοῦ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν καί τῶν σημαντικῶν νέων δεδομένων τῆς συγχρόνου πραγματικότητος.

5/27/2010

ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ



Μόσχα, του Νικολάου Μαγγίνα

Ιδιαίτερα ικανοποιημένος εμφανίσθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος από την επίσκεψη που πραγματοποιεί στην Ρωσία προσκεκλημένος του Πατριάρχη Μόσχας Κυρίλλου.

Σε σύντομο χαιρετισμό του στο Μετόχι του Πατριαρχείου Αντιοχείας στη Μόσχα, παρουσία του εκπροσώπου του Ρώσου Πατριάρχη, Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα, πρεσβευτών χωρών με ορθοδόξους πιστούς και πλήθους πιστών, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος τόνισε ότι η επίσκεψή του «διεξάγεται υπό τας καλυτέρας δυνατάς συνθήκας και με μεγάλη επιτυχία». Όπως είπε χαρακτηριστικά πρόκειται για «σημεία εκδήλωσης της νέας εποχής των σχέσεων Κωνσταντινουπόλεως και Μόσχας. Και αυτό οφείλεται εν πολλοίς στη δυναμική και ισχυρή προσωπικότητα του Πατριάρχη Κυρίλλου».

«Συναντήθηκα με τον Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ο οποίος είχε την καλοσύνη να παραθέσει και επίσημο γεύμα προς τιμή μου, και προχθές συναντήθηκα με τον Πρωθυπουργό της χώρας, και εάν μπορώ να συνοψίσω τα όσα ελέχθησαν μεταξύ μας θα έλεγα με δυο λέξεις ότι ενδιαφέρονται αμφότεροι διά την επαναφοράν των χριστιανικών αξιών και των παραδόσεων του ρωσικού έθνους εις την σημερινήν κοινωνίαν», σημείωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης, και συνέχισε λέγοντας ότι οι δύο πολιτικοί ενδιαφέρονται για την πανορθόδοξη ενότητα και συνεργασία «υπό την συντονιστικήν κατεύθυνσιν του Οικουμενικού Πατριαρχείου» καθώς και για την ζωή και την πορεία της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. «Σε αυτόν εδώ τον Ιερό χώρο εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη της Εκκλησίας μου και εμού προσωπικώς προς τους δύο μεγάλους χριστιανούς ηγέτες, οι οποίοι, όπως είπα και στους ίδιους, δεν έχουν καμίαν δυσκολίαν να εκφράζουν δημόσια την χριστιανική των πίστη», πρόσθεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης.

Ανάλογη ήταν η αναφορά του και κατά την συνάντηση που είχε με εκπροσώπους των Ομογενειακών Σωματείων. «Και ο πρόεδρος και ο πρωθυπουργός της Ρωσίας μας εδέχθησαν με ιδιαίτερη τιμή, εγκαρδιότητα και σεβασμό. Γνωρίζουν και οι δύο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε εις την έδραν μας και υποσχέθηκαν ότι θα είναι πάντοτε στο πλευρό του Οικουμενικού Πατριαρχείου». Σημειώνεται ότι κατά την συνάντησή του με τον Ρώσο πρόεδρο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο Οικουμενικός Πατριάρχης του προσέφερε μια εικόνα του προστάτου του Αγίου Δημητρίου, ενώ στον Πρωθυπουργό Βλαδιμήρ Πούτιν προσέφερε εικόνα του Αγίου Βλαδιμήρου, οι οποίες αγιογραφήθηκαν στο Άγιον Όρος.

Αναφερόμενος στις σχέσεις του Οικουμενικού Θρόνου με το Πατριαρχείο Αντιοχείας επισήμανε ότι αυτές είναι περισσότερο από αδελφικές: «Οι σχέσεις Κωνσταντινούπολης και Αντιόχειας βυθίζονται στα βάθη των αιώνων και σήμερα οι σχέσεις μας είναι περισσότερο από αδελφικές, η δε συμβολή προσωπικώς του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Αντιοχείας κυρίου Ιγνατίου του Δ' εις την Πανορθόδοξον ενότητα και συνεργασία του σήμερα είναι ουσιαστικής και αποφασιστικής σημασίας».

Το μεσημέρι της Τετάρτης ο Οικουμενικός Πατριάρχης επισκέφθηκε το δημαρχείο της Μόσχας και συναντήθηκε με τον Δήμαρχο της ρωσικής πρωτεύουσας Γιούρι Λουσκώφ. Ο δήμαρχος της Μόσχας εξήγησε στον Πατριάρχη τη διάρθρωση, τη δομή και τη λειτουργία του δήμου, σημειώνοντας ότι αποτελεί στην πράξη μια αυτοτελή κυβέρνηση όπου ο δήμαρχος διορίζει τα μέλη της, τους επικεφαλείς των οργανισμών της, ενώ ενισχύει την κεντρική διοίκηση με το ποσό των 60 δισ. δολαρίων. Όπως είπε το ενδιαφέρον του επικεντρώνεται στην στήριξη της τρίτης ηλικίας, των παιδιών και των οικονομικών μεταναστών που έρχονται στη Μόσχα από άλλες περιοχές της Ομοσπονδίας. Αναφερόμενος στην πολύ καλή συνεργασία με την Εκκλησία ανέφερε ότι σήμερα στη Μόσχα υπάρχουν περισσότεροι από 1000 ναοί, ενώ ο Πατριάρχης Κύριλλος του ζήτησε να κατασκευάσει ακόμα 200 εκκλησίες στα καινούρια προάστια της πόλης. Aίτημα, που όπως είπε ο δήμαρχος, πρόκειται να υλοποιηθεί.

Από την πλευρά του ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε ιδιαιτέρως στη συμβολή του δήμου για την ανοικοδόμηση του περίλαμπρου ναού του Σωτήρος: «Υψώσατε ένα σύμβολο νίκης του Χριστιανισμού ενάντια στην αθεΐα». Εξέφρασε και πάλι τις ευχαριστίες του στον Πατριάρχη Κύριλλο και στον δήμο της Μόσχας, ενώ αναφερόμενος στη συνεργασία που έχουν οι δύο πλευρές, υπενθύμισε ότι και ο Πατριάρχης Κύριλλος αγωνίζεται για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της νεολαίας. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης επισκέφθηκε και το Μοναστήρι της Αγίας Σκέπης όπου φυλάσσεται το λείψανο της Αγίας Ματρώνας, της εκ γενετής τυφλής, το οποίο καθημερινά προσκυνούν χιλιάδες πιστοί: "Η δική σας Αγία πλέον τώρα και δική μας Αγία να πρεσβεύει για όλους στον ουρανό", είπε απευθυνόμενος στους πιστούς ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Το απόγευμα της Τετάρτης ο Οικουμενικός Πατριάρχης μετέβη στον Καθεδρικό Ναό των Θεοφανείων, στο εσωτερικό του οποίου βρίσκεται ο τάφος του μακαριστού Πατριάρχου Μόσχας και πάσης Ρωσίας Αλεξίου Β’ προκειμένου να τελέσει τρισάγιο στη μνήμη του. Ο Ναός είχε κατακλυστεί από δεκάδες πιστούς. Αμέσως μετά το τρισάγιο ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, απευθυνόμενος στον ιερατικό προϊστάμενο του Ναού, που τον υποδέχθηκε με θερμά λόγια, σημείωσε ότι θέλησε να προσευχηθεί στην μνήμη του μακαριστού Πατριάρχη: «Ήθελα να έλθω να τιμήσω την μνήμη του Μακαριστού Πατριάρχου Αλεξίου και να προσευχηθώ μαζί σας για την ανάπαυση της ψυχής του. Ήταν ένας μεγάλος Πατριάρχης ο οποίος επατριάρχευσε σε δύσκολα χρόνια για την Ρωσία και την Εκκλησία. Και είχαμε συνεργαστεί κατά καιρούς. Δεν ήμασταν πάντοτε σύμφωνοι, αλλά αυτά υπάρχουν στην διοίκηση της Εκκλησίας. Τιμούμε την μνήμη του πάντοτε, και τους αγώνες του για να προστατέψει την Εκκλησία του κατά τα δύσκολα εκείνα χρόνια. Να εύχεστε πάντα για την ανάπαυση της ψυχής του. Να εύχεστε και για μένα και για το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο. Όλοι σας. Ας έχουμε την ευχή του».

Το βράδυ της ίδιας ημέρας ο πρέσβης της Ελλάδος στην Μόσχα Μιχαήλ Σπινέλης, παρέθεσε δείπνο προς τιμήν του Οικουμενικού Πατριάρχη, ενώ την Πέμπτη το πρωί, πριν την αναχώρησή του από την ρωσική πρωτεύουσα για την Αγία Πετρούπολη, ο Πατριάρχης παρακάθησε σε πρόγευμα που παρέθεσε ο πρέσβης της Τουρκίας.

φωτό: Ν. Μαγγίνας

1. Η πορεία για την ημέρα των Σλαβικών Γραμμάτων και Πολιτισμού, με επικεφαλής τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, τον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο και τον Δήμαρχο της Μόσχας Louskof. Στην πορεία συμμετείχαν περισσότεροι από 30.000 νέοι.

2. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης ξεναγείται από τον Δήμαρχο της Μόσχας Γιούρι Λουζκόφ στις αίθουσες του Δημαρχιακού Μεγάρου. Αριστερά είναι η μακέτα του Ναού του Σωτήρος Χριστού, ο οποίος ανοικοδομήθηκε και με τη συμβολή του Δήμου.

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΓΕΡΩΝ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΕΔΕΧΘΗ...


ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
Ἐκκλησιαστικαί Εἰδήσεις

Ἡ Α. Σεβασμιότης, ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος, Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος κ. Ἀθανάσιος ἐδέχθη:
Τούς Σεβ. Μητροπολίτας Πέργης κ. Εὐάγγελον, Ἰταλίας καί Μελίτης κ. Γεννάδιον, Τρανουπόλεως κ. Γερμανόν, Σύμης κ. Χρυσόστομον, Καρπάθου καί Κάσου κ. Ἀμβρόσιον, Μιλήτου κ. Ἀπόστολον, Ἡγούμενον τῆς ἐν Χαλκιδικῇ Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καί Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Ἁγίας Ἀναστασίας Φαρμακολυτρίας, Πέτρας καί Χερρονήσου κ. Νεκτάριον, συνοδευόμενον ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Τίτου Ταμπακάκη, Πισιδίας κ. Σωτήριον, ἐκ Κορέας, Ἱεραπύτνης καί Σητείας κ. Εὐγένιον, Ἀρκαλοχωρίου, Καστελλίου καί Βιάννου κ. Ἀνδρέαν, Καθηγητήν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Νέας Ζηλανδίας κ. Ἀμφιλόχιον, συνοδευόμενον ὑπό τοῦ Αἰδεσιμ. Πρωτοπρεσβυτέρου κ. Κωνσταντίνου Τσουράπα, Γενικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου τῆς κατ’ αὐτόν Ἱερᾶς Μητροπόλεως, Κισάμου καί Σελίνου κ. Ἀμφιλόχιον καί Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ.
Τόν Ἐλλογιμ. κ. Ἰωάννην Δεμιρτζόγλου, Λυκειάρχην τοῦ Ζωγραφείου Λυκείου.
Τόν Ἐλλογ. κ. Σπυρίδωνα Τσιτσογιάννην, Θεολόγον, ἐξ Ἀθηνῶν.
* * *
Ἐξεπροσωπήθη ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μύρων κ. Χρυσοστόμου, κατά τό παρατεθέν ὑπό τῆς ἐνταῦθα παροικίας τῶν Συροκαθολικῶν γεῦμα πρός τιμήν τοῦ ἐν τῇ Πόλει παρεπιδημοῦντος Μακ. Πατριάρχου αὐτῶν κ. Mar Ἰγνατίου Yusuf Γ’ Younan, ἐν τῇ ἐν Ayazpaşa ἕδρᾳ αὐτῶν, τήν Πέμπτην, 27ην Μαΐου.

ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και η συνοδεία του έφτασαν το μεσημέρι στην Αγία Πετρούπολη, αεροπορικώς από τη Μόσχα. Τον Οικουμενικό Πατριάρχη υποδέχθηκε στο αεροδρόμιο ο Μητροπολίτης Πετρουπόλεως Βλαδίμηρος.
Ο φακός του ρώσου φωτογράφου του mospat ...συνέλαβε και τον συνεργάτη του Φως Φαναρίου και μέλος της πατριαρχικής συνοδείας φωτογράφο -δημοσιογράφο Νίκο Μαγγίνα επί το έργον.

5/26/2010

Ecumenical Patriarch Bartholomew: THE WORLD AS SACRAMENT


Ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου
προς τους μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς φοιτητές του "Πανεκκλησιαστικού Τμήματος Μεταπτυχιακών και Διδακτορικών Σπουδών"
Τμήμα Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας

Μόσχα, 26 Μαΐου 2010


Introduction: Creation and the Virtue of Silence

In the Philokalia, St. Anthony of Egypt describes nature as a book that reveals the beauty of God’s creation: “Creation [he says] declares in a loud voice its Maker and master.” Or, as St. Maximus the Confessor claims in the 7th century, the whole world is a “cosmic liturgy.” What, then, is the Orthodox theological and spiritual vision of the world?
As a young child, accompanying the priest of our local village to remote chapels on our native island of Imvros in Turkey, the connection of the beautiful mountainside to the splendor of God was evident. The environment provides a panoramic vision of the world, like the wide-angle lens of a camera, which prevents us from exploiting its natural resources in a selfish way. The recent ecological disaster off the Gulf Coast in Louisiana reveals the consequences of ignoring this cosmic worldview.
However, to reach this point of maturity toward the natural environment, we must take the time to listen to the voice of creation. If we are silent, we shall experience what the Liturgy of St. James affirms:
The heavens declare the glory of heaven; the earth proclaims the sovereignty of God; the sea heralds the authority of the Lord; and every creature preaches the magnificence of God.
It is unfortunate that we lead our life without noticing the environmental concert that is playing out before our eyes and ears. In this orchestra, each minute detail plays a critical role. Nothing can be removed without the entire symphony being affected. No tree, animal or fish can be removed without the entire picture being distorted, if not destroyed.



Orthodox Theology and the Environment

In its foremost symbol, the Nicene-Constantinopolitan Creed, the Orthodox Church confesses “one God, maker of heaven and earth, and of all things visible and invisible.” From this fundamental principle and declaration of faith, the Orthodox Church articulates the concept of cosmic transfiguration, especially through its hymnography. The Feast of Christ’s Transfiguration on August 6th highlights the integral connection between metamorphosis and theophany, extending the divine light and transformative power to all creation:
Today, on Mt. Tabor, in the manifestation of your light, O Lord, You were unaltered from the light of the unbegotten Father. We have seen the Father as light, and the Spirit as light, guiding with light the entire creation.
And the Feast of our Lord’s Baptism on January 6th proclaims:

The nature of waters is sanctified, the earth is blessed, and the heavens are enlightened … so that by the elements of creation, and by angels, and by human beings, by things both visible and invisible, God’s most holy name may be glorified.
The breadth and depth of the Orthodox cosmic vision implies that humanity is a part of a “theophany,” which is always greater than any single individual. As St. Maximus states: “Human beings are not isolated from the rest of creation. They are bound by their very nature to the whole of creation.” Thus, in The Brothers Karamazov, Dostoevsky urges:
Love all God’s creation, the whole of it and every grain of sand. Love every leaf, every ray of God’s light. Love the animals, love the plants, love everything. If you love everything, you will perceive the divine mystery in things.


Eucharistic and Ascetic Spirituality

In order to achieve this sacramental vision of creation, human beings are called to practice a spirituality of thanksgiving and self-discipline. In theological terms, we are called to be “eucharistic” and “ascetic” beings. In this way, the Orthodox Church reminds us that creation is not simply our possession or property, but rather a gift from God the Creator, a gift of wonder and beauty. From the moment of creation, this world was offered by God as a gift to be returned in gratitude and love.
This is precisely how the Orthodox spiritual way avoids the problem of the world’s domination by humanity. For if this world is a sacred mystery, then this in itself precludes any attempt at mastery by human beings. Indeed, the mastery or exploitative control of the world’s resources is identified more with Adam’s “original sin” than with God’s wonderful gift. It is the result of selfishness and greed, which arise from alienation from God and an abandonment of the sacramental worldview. Sin separated the sacred from the secular, dismissing the latter to the domain of evil and surrendering it as prey to exploitation.
Beyond a “eucharistic” spirituality, we are also called to practice an “ascetic ethos,” namely self-restraint and self-control, so that we no longer willfully consume every fruit, but instead manifest a sense of frugality from some things for the sake of valuing all things. Then, we shall learn to care for plants and animals, for trees and rivers, for mountains and seas, for all human beings and the world. Then, we shall be instruments of peace and life, not tools of violence and death. Then, everything will assume its divine purpose, as God originally intended the world.

Creation and the Virtue of Compassion

On the sixth day of creation, God created man and woman in His divine image and likeness. Yet, what most people overlook is that the sixth day is not dedicated to the formation of Adam alone. That sixth day was shared with “living creatures of every kind; cattle and creeping things and wild animals of the earth.” (Gen. 1.24) This close connection between humanity and the rest of creation is a powerful reminder of our intimate relationship with the environment. While there is undoubtedly something unique about our creation in God’s image, there is more that unites us than separates us, not only as human beings but also with creation. It is a lesson we have learned the hard way in recent decades.
The saints of our Church understood this well. They knew that a person with a pure heart was able to sense the connection with the rest of creation, including the animal world. The connection is not merely emotional; it is profoundly spiritual, providing a sense of continuity and community as well as an expression of identity and compassion with all of creation. One may recall St. Seraphim of Sarov feeding the bear in the forests of the north. As Abba Isaac of Nineveh observed:

A merciful heart burns with love for all creation: for human beings, birds, beasts, even demons – for all God’s creatures. When it recalls these creatures, it is filled with tears. An overwhelming compassion makes the heart grow small and weak, and it cannot endure to hear or see any suffering, even the slightest pain, inflicted upon any creature.



Interpreting the Concept of Sin

If the earth is sacred, then our relationship with the natural environment is sacramental. The “sin of Adam” is precisely his refusal to receive the world as a gift of communion with God and with the rest of creation. St. Paul clearly emphasizes the consequences of the Fall, claiming that “from the beginning till now, the entire creation, which as we know has been groaning in pain” (Rom. 8.22), also “awaits with eager longing this revelation by the children of God.” (Rom. 8.19)
However, far too long have we focused – as churches and as theologians – on the notion of sin as a rupture in individual relations with each other or with God. The environmental crisis reminds us of the cosmic consequences of sin, which are more than merely social or narrowly spiritual. Every act of pollution is an offence against God as creator. Repentance implies a radical change of ways and worldview. Some fifteen years ago, at a conference in Santa Barbara, we declared:

To commit a crime against the natural world is a sin. To cause species to become extinct and destroy the biological diversity of God’s creation; to degrade the integrity of the earth by causing climate change; to strip the earth of its natural forests or destroy its wetlands; to contaminate the earth’s waters – all of these are sins.

Social, Political, and Economic Implications

Orthodox theology recognizes the natural creation as inseparable from the identity and destiny of humanity; every human action leaves a lasting imprint on the body of the earth. Human attitudes and behavior toward creation directly reflect human attitudes and behavior toward other people. Ecology is inevitably related to economy; our global economy is simply outgrowing the capacity of our planet to support it. At stake is not just our ability to sustain the world, but to survive. Indeed, scientists estimate that those most hurt by global warming will be those who can least afford it. Therefore, the ecological problem of pollution is connected to the social problem of poverty; for all ecological activity is measured by its impact upon other people, especially the poor.
Concern, then, for ecological issues is directly related to concern for issues of social justice. A Church that neglects to pray for the polluted environment is a Church that refuses to offer food and drink to a suffering humanity. A society that refuses to care for human beings is a society that ultimately mistreats all of God’s creation. The terms “ecology” and “economy” share the same etymological root (from the Greek oikos), which signifies “home.” It is unfortunate and selfish that we have restricted the application of this word to ourselves, as if we were the sole inhabitants of this world. This planet is the home of everyone, of every animal creature, as well as of every form of life.



Conclusion: A New Worldview

We have repeatedly stated that the crisis that we are facing in our world is not primarily ecological. It is a crisis concerning the way we perceive the world. We are treating our planet in a selfish, godless manner precisely because we fail to see it as a gift inherited from above; it is our obligation to receive, respect and return this gift to future generations. Therefore, before we can effectively deal with problems of our environment, we must change the way we regard the world. Otherwise, we are simply dealing with symptoms, not with their causes. We require “a new heavenly” worldview if we are to desire “a new earth.” (Rev. 21.1)
This is the source of our optimism. The natural environment – the forest, water and land – belongs to all generations. Your generation is entitled to a better, brighter world; a world free from degradation, violence and bloodshed; a world of generosity and love. It is the selfless love for our children that will show us the path to the future. And it is your generation that will initiate the changes in lifestyle to secure this future.


May God bless you in this sacred struggle.

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΣΛΑΒΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ






Ὁμιλία τῆς Α.Θ.Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου κατά τήν τελετήν ἐνάρξεως τῶν Ἡμερῶν Σλαβικῶν Γραμμάτων καί Πολιτισμοῦ (24.05.2010)

Ἡ ἐπιτελουμένη σήμερον τελετὴ ἐνάρξεως τῶν ἡμερῶν σλαβικῶν γραμμάτων καὶ πολιτισμοῦ καλεῖ τὴν μνήμην εἰς μίαν ἀναδρομὴν ἀπὸ τῶν ἀρχικῶν σταδίων διαμορφώσεως τῆς ἀρχαίας σλαβικῆς γραμματείας εἰς τὴν ἐν συνεχείᾳ ἐξέλιξιν ταύτης, ἥτις ἀναδρομὴ ἀναποφεύκτως ὁδηγεῖ τόσον εἰς τὴν ἀνασκόπησιν τῶν ἀρχικῶν σχέσεων τοῦ σλαβικοῦ κόσμου μετὰ τοῦ βυζαντινοῦ πολιτισμοῦ, ὅσον καὶ εἰς τὴν ἐν συνεχείᾳ ἀξιολογωτάτην διαμόρφωσιν αὐτοτελοῦς σλαβικοῦ πολιτισμοῦ. Κατὰ τὴν διαδρομὴν ταύτην εἶναι ἐντελῶς φυσικὸν νὰ ἐξετασθῇ καὶ ἡ οὐσιώδης συμβολὴ τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, ἤτοι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, εἰς τὴν διαδικασίαν ταύτην, ἥτις ἔσχεν ὡς ἐξέχον ἀποτέλεσμα ἕνα ἄκρως σημαντικὸν ἐμπλουτισμὸν τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ διὰ τῶν ἀπὸ τοῦ σλαβικοῦ κόσμου προερχομένων νέων πολιτιστικῶν στοιχείων.

Οὕτω λοιπόν, ἀνατρέχοντες εἰς τὴν ἀναζήτησιν τῶν ἀπαρχῶν τῶν σλαβικῶν γραμμάτων καὶ τοῦ πολιτισμοῦ δὲν εἶναι δυνατὸν παρὰ νὰ ἀναφερθῶμεν ἀμέσως εἰς τὴν δρᾶσιν τῶν μεγάλων Θεσσαλονικέων ἱεραποστόλων, τῶν Ἁγίων ἀδελφῶν Κυρίλλου καὶ Μεθοδίου, τῶν καὶ ἀφιερωσάντων τὸν βίον καὶ τὴν δραστηριότητα αὐτῶν εἰς τὸν φωτισμὸν τῶν σλαβικῶν λαῶν.
Οὗτοι, ἀποτελοῦντες στελέχη τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, μετὰ σύσκεψιν καὶ σύμφωνον γνώμην καὶ τοῦ μεγάλου Πατριάρχου Φωτίου, ἀπεστάλησαν ὑπὸ τοῦ Βυζαντινοῦ αὐτοκράτορος Μιχαὴλ εἰς τὴν τῶν Μοραβῶν Σλάβων χώραν, ἤτοι εἰς τὴν περιοχὴν τῆς συγχρόνου Τσεχίας καὶ Σλοβακίας, ὅπως παράσχωσι τοῖς ἐκεῖσε κατοικοῦσι λαοῖς σλαβικὸν ἀλφάβητον καὶ γραπτὸν λόγον. Ὁ Ἅγιος Κύριλλος, ἀνὴρ ἐξόχου μορφώσεως καὶ κάτοχος διαφόρων γλωσσῶν, ἀρχαίων τε καὶ συγχρόνων, θείᾳ ἐπιφοιτήσει, ἐπενόησε τὸ πρῶτον ἐν τῇ Ἱστορίᾳ σλαβικὸν ἀλφάβητον, τὸ ὀνομασθὲν «γκλαγκόλιτσα», προσφέρων οὕτω τοῖς σλαβικοῖς λαοῖς τὴν ἐφεξῆς δυνατότητα καταγραφῆς τῶν λόγων καὶ σκέψεων ἐν τῇ οἰκείᾳ αὐτῶν γλώττῃ, ἐνῷ τόσον ὁ ἴδιος ὅσον καὶ ὁ πρεσβύτερος ἀδελφὸς αὐτοῦ ἱερομόναχος Μεθόδιος προέβησαν εἰς μεταφράσεις κειμένων τῶν Ἱερῶν Γραφῶν καὶ ἄλλων ἔργων, δι’ ὧν εἰσήχθησαν οἱ σλαβικοὶ λαοὶ εἰς τὴν χορείαν τῶν πεπολιτισμένων λαῶν. Διὰ τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ σλαβικοῦ ἀλφαβήτου καὶ τοῦ γραπτοῦ λόγου, οἱ Σλάβοι ἀπέκτησαν τὴν πολιτιστικὴν καὶ πνευματικὴν αὐτῶν ἐλευθερίαν καὶ αὐτοτέλειαν, ἀποδεσμευθέντες ἐκ τῆς λατινικῆς γλώσσης, ἣν ἕως τότε ἡ φραγκικὴ κυριαρχία ἐπέβαλλε, καὶ ἀποκτήσαντες τὴν πλήρη αὐτῶν ἀνεξαρτησίαν. Τοιαύτη, λοιπὸν, ὑπῆρξεν ἡ πρὸς τοὺς σλαβικοὺς λαοὺς δωρεὰ τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὅπερ ἀείποτε ἐσέβετο τὴν αὐτοτέλειαν καὶ ἀνεξαρτησίαν τῶν πρὸς αὐτὸ προσφευγόντων πρὸς φωτισμὸν λαῶν. Ἀποστέλλων εἰς τοὺς Σλάβους τοὺς ἀδελφοὺς Κύριλλον καὶ Μεθόδιον, τοὺς καὶ μεταφέροντας τὸ σλαβικὸν ἀλφάβητον καὶ τὸν γραπτὸν λόγον, ὁ αὐτοκράτωρ Μιχαὴλ προσφυῶς ἐπεσήμανεν ἐν τῷ πρὸς τὸν ἡγεμόνα τῆς Μεγάλης Μοραβίας Ραστισλάβ γράμματι αὐτοῦ τοὺς ἐνώπιον τῶν Σλάβων ἀνοιγομένους ὁρίζοντας, γράφων τῷ ἡγεμόνι ὅτι τὸ σλαβικὸν ἀλφάβητον καὶ ὁ γραπτὸς λόγος ἦσαν δῶρον πολυτιμότερον ἀπὸ κάθε χρυσὸν καὶ ἄργυρον καὶ τοὺς ἐφημέρους πολυτίμους λίθους, ὅτι δὲ δι’ αὐτῶν οἱ σλαβικοὶ λαοὶ θὰ συγκατελέγοντο πλέον εἰς τὰ μεγάλα ἔθνη, τὰ δοξάζοντα τὸν Θεὸν εἰς τὴν ἰδίαν αὐτῶν γλῶσσαν.


Ἀπὸ τῆς στιγμῆς ταύτης ἄρχεται ἡ ἱστορία τῆς γραμματείας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ τῶν σλαβικῶν λαῶν, μὲ πρώτους τοὺς ἐκσλαβισθέντας Βουλγάρους καὶ ἀμέσως ἐν συνεχείᾳ τοὺς Ρώσσους, οἵτινες, ἐκκινοῦντες ἐκ τῶν πρωτοβουλιῶν τοῦ ἀσπασθέντος μεθ’ ὁλοκλήρου τοῦ λαοῦ του τὴν χριστιανικὴν πίστιν σοφοῦ ἡγεμόνος Βλαδιμήρου, ἀνέπτυξαν γραμματείαν καὶ πολιτισμὸν ὑψηλοτάτου ἐπιπέδου, ἀναδείξαντες λαμπροὺς συγγραφεῖς, θεολόγους καὶ φιλοσόφους, οἵτινες, βαδίζοντες ἐπὶ τὸ ἴχνος τῶν τὸ πρῶτον ἀποδεξαμένων τὰς βάσεις τοῦ βυζαντινοῦ πολιτισμοῦ, ἀνέπτυξαν ἕνα νέον πολιτισμόν, μετὰ στοιχείων πρωτοτύπων πλέον καὶ ἰδιαζόντως αὐτοτελῶν. Εἰς τὴν χορείαν τῶν πεπολιτισμένων σλαβικῶν λαῶν συγκατελέχθησαν βεβαίως ἐν συνεχείᾳ καὶ οἱ Πολωνοί, Σέρβοι, Σλοβένοι, Κροᾶται, Σλάβοι τῆς Πελαγονίας καὶ Δαρδανίας, ἐδέχθησαν δὲ πλοῦτον τοῦ σλαβικοῦ πολιτισμοῦ καὶ αὐτοὶ ἔτι οἱ Ρουμάνοι, οἱ ἄχρι τοῦ 19ου αἰῶνος διατηρήσαντες ἐν χρήσει τὴν σλαβικὴν γραφήν.

Αἱ πρωτοβουλίαι τῶν Σλάβων διὰ τὴν διατήρησιν καὶ ἐνημέρωσιν τῶν ἐκ τοῦ βυζαντινοῦ κόσμου παραληφθέντων πολιτιστικῶν στοιχείων ἐνεφανίσθησαν ἐγκαίρως διὰ τῆς ὑπὸ τοῦ Βουλγάρου πρεσβυτέρου καὶ μετέπειτα Ἐπισκόπου Πρεσλάβας Κωνσταντίνου δημιουργίας τῆς πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου ὀνομασθείσης «κυριλλικῆς» γραφῆς, ἥτις ἐβασίσθη ἐξ ὁλοκλήρου εἰς τὴν ἑλληνικὴν μεγαλογράμματον γραφήν, εἰς ἣν ὁ Κωνσταντῖνος ἔγραψε καὶ τὰ πρῶτα σλαβικὰ ποιήματα, τὰ ὑπ’ αὐτοῦ συντεθέντα. Εἰς ταύτην τὴν γραφὴν ἐγράφη καὶ πλῆθος ἀξιολογωτάτων συγγραμμάτων τῶν ἀκολουθησάντων συγγραφέων, Βουλγάρων, Ρώσσων καὶ Σέρβων. Ἡ γραφὴ αὕτη, καθὼς καὶ ἡ ὀρθόδοξος ὁμολογία, ἀποτελοῦσι διαχρονικῶς στοιχεῖα ἅτινα ἑνώνουσι λαοὺς ὁλοκλήρους εἰς μίαν κοινὴν πολιτιστικὴν παράδοσιν, τὴν βυζαντινήν, ἥτις δὲν διακρίνεται ἐκ συστατικῶν ἐθνοτικοῦ χαρακτῆρος, ἀλλὰ ἀποτελεῖ μίαν κοινὴν βάσιν διασώζουσαν τὴν σύζευξιν στοιχείων τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ καὶ αὐτῶν τὰ ὁποῖα ἐκαλλιεργήθησαν ἐντὸς τοῦ κόσμου τῆς χριστιανικῆς ὀρθοδόξου πίστεως, καὶ ἐδημιούργησαν οὕτως ἕνα νέον μεγαλειώδη πολιτισμόν, κοινὸν διὰ τὸν ἑλληνικόν, τὸν σλαβικὸν καὶ τὸν ρουμανικὸν κόσμον, πολιτισμὸν ὅστις ἐπιβιοῖ ἄχρι τοῦ νῦν.


Χαιρετίζοντες, ὅθεν, τὴν ἔναρξιν τῶν ἡμερῶν τῶν σλαβικῶν γραμμάτων καὶ τοῦ πολιτισμοῦ, χαιρετίζομεν ἕνα κόσμον διαλαμβάνοντα στοιχεῖα κοινὰ πρὸς τὴν παράδοσιν καὶ τὰς ἀρχὰς τῆς ἣν ἐκπροσωποῦμεν Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τοῦ καὶ προπάτορος ὄντος τῆς σλαβικῆς γραφῆς καὶ τοῦ γραπτοῦ λόγου, διὸ καὶ ἐκθύμως προσφέρομεν τὰ συγχαρητήρια τοῖς διοργανωταῖς, καθὼς ἐπίσης καὶ τὴν ἡμετέραν εὐλογίαν, εἰς εὐόδωσιν τῆς ἀναληφθείσης πρωτοβουλίας καὶ εἰς περαιτέρω ἀνάπτυξιν τῶν σλαβικῶν γραμμάτων καὶ τοῦ πολιτισμοῦ, ἐπ’ ὠφελείᾳ οὐ μόνον τῶν σλαβικῶν λαῶν ἀλλὰ καὶ τῆς ἀνθρωπότητος ἐν γένει.

φωτό: mospat.ru

5/25/2010

ΕΓΚΑΡΔΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ







Μόσχα, του Νικολάου Μαγγίνα

Θερμή υποδοχή επεφύλαξε ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, με τον οποίο συναντήθηκε σήμερα το μεσημέρι στο Κρεμλίνο, παρουσία του Πατριάρχη Μόσχας Κυρίλλου.

Στην προσφώνησή του προς τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, αφού εξέφρασε τη μεγάλη του χαρά που επισκέπτεται τη Ρωσία, επεσήμανε ότι θα έχει τη δυνατότητα να δει από κοντά τις αλλαγές στις σχέσεις Κράτους- Εκκλησίας καθώς και το πώς έχει αλλάξει η σχέση πιστών-Εκκλησίας προς μια βαθύτερη και ουσιαστικότερη σχέση. Υπογράμμισε, επίσης, ότι είναι ενήμερος για την επίσκεψη του Πατριάρχη Κύριλλου πέρυσι στο Φανάρι και για τα θετικά αποτελέσματά της. Τέλος αναφέρθηκε στην πολύτιμη βοήθεια της Εκκλησίας για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης στη Ρωσία.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, από την πλευρά του, ευχαρίστησε τον Ρώσο Πρόεδρο για την υποδοχή στο Κρεμλίνο και εξέφρασε τη χαρά του διότι έχει στο πλευρό του τον αδελφό Πατριάρχη Κύριλλο. Επεσήμανε στον Πρόεδρο ότι βλέπει και ο ίδιος από κοντά τις αλλαγές που συντελούνται στην Ρωσική Εκκλησία.

«Χαιρόμεθα ιδιαιτέρως διότι η επίσκεψή μας συμπίπτει με τον εορτασμό των Σλαβικών γραμμάτων και του πολιτισμού και με τα ονομαστήρια του Πατριάρχου, τον οποίο περιβάλλουμε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο με μεγάλη αγάπη και εκτίμηση».

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης ευχαρίστησε και συνεχάρη τον Ρώσο Πρόεδρο που υπέγραψε το διάταγμα για την καθιέρωση της εορτής των Σλαβικών Γραμμάτων και Πολιτισμού ως επίσημης εορτής της Πολιτείας.

«Είμαι ευτυχής διότι παραβρέθηκα χθες στην έναρξη αυτού του πρώτου εορτασμού. Από την άλλη πλευρά χαιρόμεθα ως Μητέρα Εκκλησία του Ρωσικού λαού για την πρόοδο που σημειώνει ο λαός και για την αγαστή συνεργασία Κράτους και Εκκλησίας».

Απευθυνόμενος στον Πρόεδρο και τον Πατριάρχη επισήμανε ότι «η πολιτική και η εκκλησιαστική ηγεσία της χώρας σήμερα γράφετε ιστορία. Εδραιώνετε τη ρωσική κοινωνία επάνω στις παραδοσιακές της αξίες, επάνω στα χριαστιανικά ιδεώδη και αυτό είναι η καλύτερη εγγύηση για το μέλλον του έθνους».



Τέλος ευχαρίστησε τον Πρόεδρο Μεντβέντεφ, ο οποίος παρέθεσε γεύμα προς τιμήν του, για την συνάντηση και την φιλοξενία στο Κρεμλίνο. Από την πλευρά του ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλο τόνισε ότι μπορεί να υπάρχουν πολλές Ορθόδοξες τοπικές Εκκλησίες, ωστόσο όμως η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι μια και κοινή. "Όπως και η αγάπη" συμπλήρωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης.

"Είμαι σίγουρος αυτή η επίσκεψη θα συμβάλλει καθοριστικά στην ανάπτυξη των σχέσεων των δύο Εκκλησιών μας", πρόσθεσε ο Πατριάρχης Μόσχας.

Κατά τη διάρκεια της συνάντησης ο Πρόεδρος της Ρωσίας προσέφερε στον Οικουμενικό Πατριάρχη μια εικόνα του Αγίου Βαρθολομαίου, του 19ου αιώνα, και είναι αντίγραφο εικόνας του 7ου αιώνα. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος προσέφερε στον κ. Μεντβέτεφ ένα κρυστάλλινο βάζο.

Νωρίτερα το πρωί ο κ. Βαρθολομαίος επισκέφθηκε το Κρεμλίνο, όπου προσκύνησε στον Καθεδρικό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, εκεί όπου είναι θαμμένοι πολλοί αυτοκράτορες και μέλη των οικογενειών τους και στο Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, ο οποίος αποτελεί τον ιδιαίτερο Ναό προσευχής του εκάστοτε Προέδρου.

5/24/2010

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΣΤΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΣΤΗ ΜΟΣΧΑ


φωτό: Νικόλαος Μαγγίνας

ΟΜΙΛΙΑ
ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
ΕΝ Τῼ ΙΕΡῼ ΚΑΘΕΔΡΙΚῼ ΝΑῼ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ
(24 Μαΐου 2010)


Μακαριώτατε καί Ἁγιώτατε ἀδελφέ,
Ἱερώτατοι καί Θεοφιλέστατοι ἀδελφοί Ἱεράρχαι,
Ἐξοχώτατοι,
Τέκνα τῆς Ἐκκλησίας εὐλογημένα,
Ἑορτάσαντες χθές ἐν λαμπρᾷ πανηγύρει τήν ἑορτήν τῆς Πεντηκοστῆς, τήν «Μητρόπολιν τῶν ἑορτῶν», κατά τόν ἱερόν προκάτοχον ἡμῶν Ἰωάννην τόν Χρυσόστομον, τιμῶμεν σήμερον δι᾿ ἀδελφικῆς καί πάλιν Πατριαρχικῆς καί Ἀρχιερατικῆς συλλειτουργίας τόν κατά τήν Πεντηκοστήν πεμφθέντα εἰς τόν κόσμον παράκλητον, τό Πανάγιον καί ζωοποιόν Πνεῦμα, «τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον καί σύν Πατρί καί Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καί συνδοξαζόμενον», κατά τήν ὁμολογίαν τοῦ Συμβόλου τῆς Ὀρθοδόξου πίστεώς μας. Κατ᾿ ἀγαθήν δέ συγκυρίαν τιμῶμεν σήμερον καί ἑορτάζομεν κατά τό τηρούμενον ἐνταῦθα παλαιόν ἡμερολόγιον καί τήν ἱεράν μνήμην τῶν ἐκ τῆς ἀποστολικῆς ἡμῶν καθέδρας τοῦ Πατριαρχείου τῆς Κωνσταντίνου Πόλεως, κατά τόν θ’ μ. Χ. αἰῶνα, πεμφθέντων εἰς Μοραβίαν πρός φωτισμόν τῶν Σλαύων αὐταδέλφων Κυρίλλου καί Μεθοδίου, τό ὄνομα τοῦ πρώτου ἐκ τῶν ὁποίων ἐπαξίως φέρει ἡ Ὑμετέρα περισπούδαστος Μακαριότης, πεφιλημένε ἅγιε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ.
Ὁποία πολλαπλῆ εὐλογία δι᾿ ἡμᾶς καί τάς Ἐκκλησίας ἡμῶν ἡ σημερινή ἡμέρα! Συνηγμένοι, Θείᾳ Χάριτι, περί τήν ἁγίαν Τράπεζαν τοῦ μεγαλοπρεποῦς καί περικαλλοῦς τούτου Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος συμβολίζει καί ἐκφράζει τάς σκληράς δοκιμασίας ἀλλά καί τό ὑπέροχον μεγαλεῖον τῆς εὐλαβείας τοῦ ρωσσικοῦ λαοῦ, ἀναλογιζόμεθα ἐν εὐχαριστίᾳ καί εὐγνωμοσύνῃ τρεῖς ἐν ταυτῷ μεγάλας δωρεάς τοῦ Παναγάθου Θεοῦ πρός τήν ἁγίαν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαν μας: πρῶτον μέν τήν ἐπιφοίτησιν τοῦ Παναγίου καί τελεταρχικοῦ Πνεύματος˙ δεύτερον τήν μετάδοσιν τοῦ φωτός καί τῆς ἀληθείας τοῦ Εὐαγγελίου ἀπό τοῦ Βυζαντίου πρός τούς σλαβικούς λαούς διά τοῦ ἱεραποστολικοῦ ἔργου τῶν ἑορταζομένων σήμερον Ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθοδίου˙ τέλος δέ τά ὀνομαστήρια τῆς Ὑμετέρας προσφιλοῦς Μακαριότητος, τοῦ ἀρχιποίμενος σήμερον τῆς θυγατρός καί ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας. Περί τάς τρεῖς ταύτας πολυτίμους δωρεάς στρέφεται τήν στιγμήν αὐτήν ἡ σκέψις ἡμῶν καί ὁ λόγος.


Ἡ δωρεά τοῦ Παναγίου Πνεύματος εἰς τόν κόσμον ἀποτελεῖ τό ἀποκορύφωμα τῆς θείας οἰκονομίας διά τήν σωτηρίαν τοῦ κόσμου. Διά τῆς δωρεᾶς αὐτῆς ὁ δι᾿ ἡμᾶς σαρκωθείς, σταυρωθείς καί ἀναστάς Κύριος συνεχίζει καί μετά τήν εἰς οὐρανούς Ἀνάληψίν Του νά εἶναι παρών μεθ᾿ ἡμῶν «ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος», κατά τήν ὑπόσχεσίν Του πρός τούς μαθητάς Του (Ματθ. 28, 20). Ἡ παρουσία αὕτη ἔχει τήν μορφήν τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ὡς «σῶμα Χριστοῦ» καί «κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» ἐπεκτείνει εἰς τήν ἱστορίαν τήν «ἀγάπην τοῦ Θεοῦ Πατρός» (Β’ Κορ. 13, 13), ἑνοῦσα «τά ἐπί γῆς τοῖς οὐρανίοις» (Κοντάκιον τῆς Ἀναλήψεως) «ἵνα πάντες ἕν ὦσιν» (Ἰω. 17, 21) κατά τό πρότυπον τῆς ἑνότητος τῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Ἰδού, λοιπόν, ἡ πρώτη καί μεγίστη δωρεά τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Παναγίου Πνεύματος: ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας, καί δι᾿ αὐτῆς καί ἐν αὐτῇ καί ἡ «τῶν πάντων ἕνωσις», ὑπέρ τῆς ὁποίας δεόμεθα εἰς κάθε Θείαν Λειτουργίαν. «Ὅπου τό Ἅγιον Πνεῦμα ἐκεῖ καί ἡ Ἐκκλησία», κατά τήν ρῆσιν τοῦ Ἁγίου Εἰρηναίου, καί ὅπου ἡ Ἐκκλησία καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, ἐκεῖ παύει κάθε διαίρεσις, κάθε σύγκρουσις, κάθε διχασμός. Κάθε διαίρεσις φυσική, κοινωνική, φυλετική ἤ ἐθνική εἶναι ἐντελῶς ἀδιανόητος ἐντός τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἐθνοφυλετισμός, ὡς καί πᾶσα ἄλλη μορφή διακρίσεως, προσκρούει εὐθέως εἰς τήν φύσιν τῆς Ἐκκλησίας, δοθέντος ὅτι ἐν αὐτῇ, κατά τόν Θεῖον Παῦλον (Κολ. 3, 11) «οὐκ ἔνι Ἕλλην καί Ἰουδαῖος, περιτομή καί ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλά τά πάντα καί ἐν πᾶσι Χριστός».
Ἡ ἑνότης αὕτη, τήν ὁποίαν φέρει εἰς τόν κόσμον διά τῆς Ἐκκλησίας τό Πανάγιον Πνεῦμα, οὐδόλως καταργεῖ τήν ποικιλίαν τῶν γλωσσῶν καί τῶν πολιτισμῶν τῶν λαῶν τῆς γῆς. Κατά τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς, ὡς ἀναγιγνώσκομεν εἰς τάς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων (2, 4), μετά τήν ἐπιφοίτησιν τοῦ Παναγίου Πνεύματος οἱ εὑρισκόμενοι ἐκεῖ «ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ». Ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας σέβεται καί τιμᾷ τήν διαφοράν τῶν πολιτισμῶν καί τῶν ἰδίων χαρακτηριστικῶν κάθε λαοῦ. Ἀρκεῖ νά μή ἀπειλῇ ἡ διαφορά αὕτη τήν ἑνότητά της. Καθώς παρατηρεῖ ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητής, ἡ διαφορά εἶναι δῶρον καί εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἡ διαίρεσις ὄχι.


Εἰς τοῦτο συνίσταται καί τό ἰδιάζον χαρακτηριστικόν τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας. Καίτοι ἀποτελεῖ μίαν καί ἀδιαίρετον ἑνότητα, συνίσταται ἐκ πολλῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, παρέχουσα διά τοῦ τρόπου τούτου τήν δυνατότητα εἰς κάθε λαόν νά λατρεύῃ τόν Θεόν καί νά ἐκφράζῃ τήν πίστιν του εἰς τήν ἰδίαν αὐτοῦ γλῶσσαν καί διά τῶν ἰδίων αὐτοῦ πολιτισμικῶν χαρακτηριστικῶν, ὑπό τόν ὅρον πάντοτε ὅτι θά παραμένῃ ἀρραγής ἡ μεταξύ αὐτῶν ἑνότης τόσον ἐν τῇ πίστει, τῇ λατρείᾳ καί τῇ μυστηριακῇ ζωῇ, ὅσον καί ἐν τῇ κανονικῇ αὐτῆς δομῇ καί ὀργανώσει.
Τήν ἀρχήν αὐτήν ἀείποτε ἐσεβάσθη πλήρως ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τοῦτο δέ μαρτυρεῖ κατά τρόπον περίτρανον ἡ δρᾶσις τοῦ σήμερον τιμωμένου ἐνταῦθα Ἁγίου Κυρίλλου καί τοῦ αὐταδέλφου αὐτοῦ Ἁγίου Μεθοδίου. Ὡς γνωστόν, οἱ δύο οὗτοι ἀδελφοί ἀπεστάλησαν εἰς Μοραβίαν ἐκ Κωνσταντινουπόλεως ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ ἐν ἁγίοις προκατόχου ἡμῶν Ἁγίου Φωτίου τοῦ Μεγάλου κατά τόν ἔνατον αἰῶνα, ἵνα μεταδώσουν εἰς τούς ἐκεῖ σλαβικούς λαούς τήν Ὀρθόδοξον πίστιν. Γνῶσται οἱ ἴδιοι τῆς σλαβικῆς γλώσσης δέν ἐπέβαλον εἰς αὐτούς τήν ἑλληνικήν γλῶσσαν. Ὁ σήμερον τιμώμενος Ἅγιος Κύριλλος, ὑπό τό κοσμικόν ἀκόμη ὄνομά του Κωνσταντῖνος, ἐνεπνεύσθη ἀλφάβητον γνωστόν ὡς γλαγολιτικήν, εἰς τήν ὁποίαν τῇ βοηθείᾳ τοῦ ἀδελφοῦ του Μεθοδίου καί τῶν μαθητῶν του μετέρφρασε τάς Ἁγίας Γραφάς καί τά λειτουργικά βιβλία. Διά τοῦ τρόπου τούτου ἤνοιξεν ἡ ὁδός πρός μίαν ἀκμαίαν σλαβικήν φιλολογίαν καί εἰς τήν διαμόρφωσιν τῆς λεγομένης Κυριλλείου γραφῆς, τήν ὁποίαν καί χρησιμοποιεῖ ὡς γραφήν του καί ὁ ρωσσικός λαός εἰς τάς ἡμέρας μας.
Τοιουτοτρόπως, ὡς ἐν ἄλλῃ Πεντηκοστῇ διά τῶν ἐκ Κωνσταντινουπόλεως ἀποσταλέντων Ἁγίων ἀδελφῶν Κυρίλλου καί Μεθοδίου τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐδίδου καί τοῖς σλαβικοῖς λαοῖς ἀποφθέγγεσθαι καί διηγεῖσθαι τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ ἰδίᾳ αὐτῶν διαλέκτῳ, ἐν τῇ ὁποίᾳ καί σήμερον ὁ εὐγενής ρωσσικός λαός λατρεύει τόν ἀληθινόν Θεόν παράγων καί προσφέρων τῇ Ἐκκλησίᾳ πλοῦτον θεολογίας καί πληθύν Ἁγίων εἰς οἰκοδομήν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ καί εἰς μαρτύριον τοῦ εὐαγγελίου πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν (Ματθ. 24, 14).

Ὅθεν, χαίρει καί καυχᾶται ἐν Κυρίῳ ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὅτι ὁ διά τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου μεταφερθείς τόν θ’ αἰῶνα εἰς τούς σλαβικούς λαούς σπόρος τοῦ Εὐαγγελίου, γενόμενος δεκτός μετ᾿ οὐ πολύ καί ὑπό τοῦ ρωσσικοῦ λαοῦ, ἔφερε καρπόν ἑκατονταπλασίονα, μάρτυς τοῦ ὁποίου εἶναι καί ἡ εἰς τάς ἡμέρας μας ἀκμάζουσα Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία τῆς Ρωσσίας. Τό πόσον βαθέως ἐρρίζωσεν εἰς τήν ρωσσικήν ψυχήν, ὁ ἐκ τῆς Κωνσταντινουπόλεως μεταφερθείς σπόρος τοῦ εὐαγγελίου ἀποδεικνύει καί ἡ πρόσφατος περίοδος τῆς ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας, καθ᾿ ἥν περίοδον ἐδοκιμάσθη μεγάλως ἡ πίστις τοῦ ρωσσικοῦ λαοῦ, καί ἐξῆλθε τοῦ μαρτυρίου ζῶσα καί ἀκμάζουσα. Τοῦτο μαρτυρεῖ καί ὁ μεγαλοπρεπής οὗτος ναός, ὁ ὁποῖος, ἀνεγερθείς μετά τήν περίοδον τοῦ μαρτυρίου, διαλαλεῖ τήν ἀποφασιστικότητα τοῦ ρωσσικοῦ λαοῦ νά παραμείνῃ ἐσαεί πιστός εἰς τήν ὀρθόδοξον πίστιν, ἡ ὁποία ἐσφράγισε διά παντός τήν ταυτότητά του.

Ἡ παρατήρησις αὕτη φέρει φυσικῶς τόν λόγον καί πρός τόν ἄγοντα τά ὀνομαστήρια αὐτοῦ σήμερον Προκαθήμενον τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας ἀγαπητόν ἐν Κυρίῳ ἀδελφόν Πατριάρχην κ. Κύριλλον. Διότι ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Κύριλλος φλέγεται ὅσον ὀλίγοι ἀπό τήν μέριμναν καί τόν ζῆλον τῆς διαφυλάξεως καί προβολῆς τῆς Ὀρθοδόξου ταυτότητος τοῦ ρωσσικοῦ λαοῦ εἰς μίαν ἐποχήν, κατά τήν τήν ὁποίαν ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι λαοί ὑφίστανται τάς ἰσχυράς πιέσεις ἑνός ἐκκοσμικευμένου πολιτισμοῦ καί μιᾶς ἀμφισβητήσεως τῶν παραδοσιακῶν ἀρχῶν τοῦ Ὀρθοδόξου βίου. Τόν ἀγῶνα του τοῦτον συνοδεύουν αἱ προσευχαί πάντων τῶν ὀρθοδόξων, διότι τό διακύβευμα αὐτοῦ ἀφορᾷ εἰς ὅλην τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Εἰς μίαν ἐποχήν, κατά τήν ὁποίαν αἱ ἀποστάσεις μεταξύ τῶν λαῶν τείνουν νά ἐκμηδενισθοῦν, ὅ,τι συμβαίνει εἰς μίαν Ἐκκλησίαν αὐτομάτως ἀντανακλᾷ καί εἰς τάς λοιπάς. Τά προβλήματα τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν τείνουν νά γίνουν σήμερον κοινά, διότι κοινός γίνεται διαρκῶς καί περισσότερον ὁ πολιτιστικός περίγυρος.


Τοῦτο καθιστᾶ προφανῆ εἰς τάς ἡμέρας μας τήν ἀνάγκην τῆς συσφίγξεως ὅσον τό δυνατόν βαθύτερον τῆς ἑνότητος τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Δέν ἔχομεν πλέον τήν πολυτέλειαν τῆς αὐταρκείας καί τῆς αὐταρεσκείας ὡς αὐτοκέφαλοι Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι. Ὅταν μᾶς βλέπουν διῃρημένους ἤ χαλαρῶς καί μόνον ἡνωμένους οἱ ἐκτός ἡμῶν εἴτε μᾶς χλευάζουν εἴτε μᾶς περιφρονοῦν. Ἡ Ὀρθοδοξία ὀφείλει σήμερον νά ἀποδεικνύῃ διαρκῶς ὅτι εἶναι μία καί ἡνωμένη Ἐκκλησία, παρά τήν διάρθρωσιν αὐτῆς εἰς τοπικάς αὐτοκεφάλους Ἐκκλησίας.
Τοῦτο ὁ ἄγων σήμερον τά ὀνομαστήρια αὐτοῦ Πατριάρχης Κύριλλος ἔχει πλήρως κατανοήσει καί ἐνστερνισθῆ. Διό καί προθύμως καί πάσῃ δυνάμει θετικῶς ἀνταποκρίνεται εἰς τάς κοινῇ πανορθοδόξῳ συναινέσει πρωτοβουλίας τοῦ καθ᾿ ἡμᾶς Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου διά τήν προετοιμασίαν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας,
διά τῆς ὁποίας θά διακηρυχθῇ κατά τόν ἐπισημότερον τρόπον ἡ ἑνιαία φωνή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τόν σύγχρονον κόσμον. Ἐκτιμῶμεν βαθύτατα, Μακαριώτατε ἀδελφέ, τό πνεῦμα ἀδελφικῆς συνεργασίας καί τήν συμβολήν σας εἰς τήν προώθησιν τῆς ὀρθοδόξου ἑνότητος καί προσβλέπομεν εἰς τήν περαιτέρω συνεργασίαν ἡμῶν, ἵνα ὁμοῦ μετά τῶν λοιπῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀνταποκριθῶμεν εἰς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ κατά τούς δυσκόλους τούτους καιρούς τῆς ἀνθρωπότητος. Ἐκ βαθέων δεόμεθα τοῦ Παναγάθου Θεοῦ ὅπως διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματός Του ἐνισχύῃ καί καθοδηγῇ τάς σκέψεις, τάς ἀποφάσεις καί τάς ἐνεργείας Ὑμῶν ἐπ᾿ ἀγαθῷ τοῦ ρωσσικοῦ λαοῦ καί τῆς ὅλης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Εἴησαν τά ἔτη Ὑμῶν πολλά καί εὐλογημένα.
Καί νῦν, ἀπευθυνόμενοι πρός τόν εὐλαβέστατον κλῆρον καί τόν εὐσεβῆ λαόν τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας ἐπαναλαμβάνομεν τούς λόγους τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρός τούς Κορινθίους: «ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, ἑδραῖοι γίνεσθε, ἀμετακίνητοι, περισσεύοντες ἐν τῷ ἔργῳ τοῦ Κυρίου πάντοτε, εἰδότες ὅτι ὁ κόπος ὑμῶν οὐκ ἔστι κενός ἐν Κυρίῳ» (Α’Κορ. 15, 58).
Οἱ κόποι, τά δάκρυα καί τά αἵματα τῶν Ἁγίων, τῶν Ὁσίων καί τῶν Μαρτύρων τῆς Ἁγιωτάτης Ρωσσικῆς Ἐκκλησίας δέν προσεφέρθησαν εἰς μάτην. Μείνατε ἀμετακίνητοι εἰς ὅσα παρελάβετε παρά τῶν Πατέρων ὑμῶν, «σπουδάζοντες τηρεῖν τήν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης. Ἕν σῶμα καί ἕν Πνεῦμα, καθώς καί ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν» (Ἐφ. 4, 3-4).
«Καί ὁ Θεός τῆς ἀγάπης καί εἰρήνης ἔσται μεθ᾿ ὑμῶν» (Β’Κορ. 13, 11).

Related Posts with Thumbnails