________________________________________________________________________________________________________________________________________

ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ / ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ / ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΣ ΝΑΟΣ / ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ / ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΑΝ. ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΥ / ΠΙΝΑΚΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥ
________________________________________________________________________________________________________________________________________


12/29/2011

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΟΡΟΜΗΛΑ: "Ο Ίμβριος Προκαθήμενος"


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Στην Πολιτιστική Εταιρεία Πανόραμα πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 17 Δεκεμβρίου η Ετήσια Διάλεξη από την "ψυχή" του Πανοράματος, την σπουδαία ιστορικό και συγγραφέα Μαριάννα Κορομηλά, η οποία μίλησε για το βιβλίο του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου Συνάντηση με το μυστήριο (εκδόσεις Ακρίτας).
Στην αρχή της εκδήλωσης η Μαριάννα Κορομηλά αναφέρθηκε στο θεσμό της Ετήσιας Διάλεξης, που εγκαινίασε πέρυσι το Πανόραμα (ετήσια διάλεξη 2010: "Ο Παρθενώνας εκκλησία, τζαμί, μνημείο" από τον Garth Fowden, ερευνητή στο Εθνικό ΄Ιδρυμα Ερευνών) και στη συνέχεια είπε πως αισθάνεται βαριά την ευθύνη για το θέμα της φετινής διάλεξης.
Έκανε αναφορά στην ιστορία της αγγλικής έκδοσης του βιβλίου του Πατριάρχη και έδειξε αποσπάσματα από την αλληλογραφία του Πατριάρχη με τον αμερικανικό εκδοτικό οίκο.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην εκδήλωση των εκδόσεων Ακρίτας στη Στοά του Βιβλίου την 1η Δεκεμβρίου, όπου μίλησε και η ίδια. Δήλωσε εντυπωσιασμένη από τον Μητροπολίτη Πισιδίας (πρ. Κορέας) Σωτήριο, ο οποίος στην εκδήλωση παρουσίασε συνοπτικά το έργο του ευαγγελισμού των εθνών στην Ασία, και τώρα το έργο του στη Μ. Ασία - το πολυδιάστατο έργο ενός ποιμένα - που πραγματοποιείται χάρη στην φροντίδα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, κάτω από συνθήκες δύσκολες. Η Μαριάννα Κορομηλά υπογράμμισε, επίσης, το μεγάλο ανακαινιστικό πρόγραμμα των ναών της Πόλης κατά την εικοσαετία Βαρθολομαίου και τόνισε πως εκείνο που πάντα θαυμάζει είναι η αποτελεσματικότητα που διακρίνει όλες τις ενέργειες του Οικουμενικού Πατριάρχη.
Στη συνέχεια δημοσιεύουμε την ομιλία της Μαριάννας Κορομηλά για το βιβλίο του Πατριάρχη. 
Της Μαριάννας Κορομηλά
Βαθιά συγκίνηση που θα μιλήσω και εγώ για τη Συνάντηση με το Μυστήριο. Και πολύ βαριά ευθύνη, γιατί αισθάνομαι ότι εκπροσωπώ αναρίθμητους ανθρώπους, οι οποίοι δεν ανήκουν στον στενό και περιορισμένο κύκλο των ειδικών, ή των ταγμένων να υπηρετούν την Εκκλησία, αλλά αγωνίζονται και αγωνιούν για τα μικρά και τα μεγάλα προβλήματα της καθημερινής ζωής, τα θέματα του δημόσιου και του ιδιωτικού βίου. Ανθρώπους που περιμένουν από κάπου έναν λόγο απλό, έντιμο και καθαρό, επεξηγηματικό και ερμηνευτικό, παρηγορητικό και ψυχωφέλιμο και –τολμώ να πω– καθοδηγητικό.
Αυτή είναι η Σύγχρονη ανάγνωση της Ορθοδοξίας που μας δώρισε ο Βαρθολομαίος. Γι αυτό και θεωρώ υποχρέωση να μιλήσω χωρίς τυπικότητες κι επισημότητες, με τον τρόπο που θα μιλούσαμε αν βρισκόμαστε ανάμεσα σε φίλους με τους οποίους μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες.
Εξάλλου, με την εντυπωσιακή απλότητα του κειμένου –που σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εκληφθεί σαν απλοϊκότητα– ο Παναγιώτατος γεφυρώνει ένα μεγάλο χάσμα και μας καλεί να συναντηθούμε σε αυτόν τον κοινό τόπο. Συνάμα, αποδεικνύει τον σεβασμό του για τον καθημερινό άνθρωπο. Τον μπαϊλντισμένο. Τον φορτωμένο με βιοποριστικά προβλήματα και έγνοιες. Τον ανυπόμονο, τον καχύποπτο, τον εχθρικό. Αυτόν που κουβαλάει συσσωρευμένα στερεότυπα και είναι δέκτης πολλαπλών παρεξη-γήσεων. Βλέποντας κατάματα τον άλλο, ο Βαρθολομαίος ανέδειξε σε συγγραφική δεινότητα τις σπάνιες αρετές που τον χαρακτηρίζουν και, ανοίγοντας την καρδιά του, μίλησε με αξιοθαύμαστη σαφήνεια για την δισχιλιετή Συνάντηση με το Μυστήριο.
“Ούτε θεωρία, ούτε φιλοσοφία, αλλά εμπειρία” τιτλοφορεί το πρώτο κεφάλαιο του Θεολογικού Επιμέτρου, το οποίο συνοδεύει το κείμενο του Πατριάρχη, ο Επίσκοπος Διοκλείας Κάλλιστος Ware. Εμπειρία, λοιπόν. Ούτε θεωρία, ούτε φιλοσοφία (θα προσέθετα: ούτε και Θεολογία με κεφαλαίο Θήτα). Για τον Βαρθολομαίο, η πρώτη συνάντηση πραγματοποιείται στην οικογενειακή εστία, στο λιθόχτιστο σπιτάκι των Αγίων Θεοδώρων στην Ίμβρο.
Η Μαριάννα Κορομηλά με τον Μητροπολίτη Πισιδίας Σωτήριο στην εκδήλωση της 1-12-2011
«Από πολύ τρυφερή ηλικία, η μητέρα μου με δίδαξε το πνευματικό βάθος και νόημα των ιερών εικόνων. Κάθε πρωί άναβε ένα κερί και θυμίαζε τις εικόνες του σπιτιού μας, γονάτιζε και προσευχόταν για την ασφάλεια και τη σωτηρία της οικογένειάς μας, η οποία στα μάτια της δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια μικρογραφία της ίδιας της Εκκλησίας». Με αυτά τα λόγια αρχίζει το κεφάλαιο «Η λειτουργία ως ο φυσικός χώρος της εικόνας».
«Πράγματι», συνεχίζει, «η γωνιά όπου κάθε ορθόδοξη οικογένεια έχει το εικονοστάσι της είναι τόπος πνευματικής περισυλλογής και προσευχής. Εκεί, ο Ορθόδοξος νιώθει ενωμένος με την συντροφιά των αγίων μέσα στην άνεση και τη ζεστασιά του σπιτιού του. Η απλή πίστη των ανθρώπων συχνά διατηρεί την πληρότητα του αυθεντικού δόγματος, ακριβώς όπως το όστρακο περιέχει ένα πολύτιμο μαργαριτάρι. Είναι ο ‘πολύτιμος μαργαρίτης’, τον οποίον καμιά ακαδημαϊκή διάλεξη ή συζήτηση δεν θα μπορέσει ποτέ να ερμηνεύσει πλήρως. Είναι μια αλήθεια που αποδίδεται καλύτερα με τον χρωστήρα και υμνείται με τους μουσικούς φθόγγους παρά αρθρώνεται ως έννοια. Γι’ αυτό, και η προσευχή και η λειτουργία περικλείουν κατά τον καλύτερο τρόπο την πλήρη σημασία και έκφραση των εικόνων».
Όταν αντίκρισα πρώτη φορά τον Βαρθολομαίο στον θρόνο, έσταζε υγρασία η Πόλη. Παγωνιά και γκριζάδα που σε γεμίζουν μελαγχολία. Ήταν Χριστούγεννα του 1991, μερικές μόλις εβδομάδες μετά την εκλογή του Ίμβριου ιεράρχη στο ανώτατο αξίωμα και μόλις τέσσερις μήνες μετά την οριστική κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.
Ο πατριαρχικός ναός ήταν σχεδόν άδειος από εκκλησίασμα, αλλά σε μια γωνιά στέκονταν η Μερόπη και ο Χρήστος Αρχοντώνης, οι γονείς του Οικουμενικού. Η Λειτουργία των Χριστουγέννων διήρκησε περίπου τέσσερις ώρες.
Σε όλη αυτή την διάρκεια, ο Ιεράρχης φώτιζε ολόκληρο τον ναό. Η παρουσία του, η στάση του, οι κινήσεις του, η βαθιά και πεντακάθαρη φωνή του γαλήνευαν την ψυχή μας. Το πρόσωπό του έλαμπε και τα μάτια του αντανακλούσαν ό,τι πιο ωραίο μπορεί να ελπίζει κανείς ότι θα έχει την τύχη να αντικρίσει στη ζωή του: την πνευματικότητα ενός ανθρώπου του Θεού.
Εκείνη η Λειτουργία ήταν εντελώς ξεχωριστή. Κι όμως επαναλήφθηκε εκατοντάδες φορές έκτοτε, δηλαδή κάθε φορά που λειτουργεί ή χοροστατεί ο Πατριάρχης στο Φανάρι ή σε κάποια εκκλησία του Βοσπόρου, στα ερείπια της Εφέσου ή στις σιωπηλές εκκλησίες της Καππαδοκίας, στη Μολδαβία ή στην Ανταρκτική, στο Χονγκ Κογκ ή στη Ραβέννα.
Αλλά για μένα εκείνη η Λειτουργία των Χριστουγέννων του '91 υπήρξε μία συγκλονιστική εμπειρία. Δεν έβλεπα μόνο τον φωτισμένο προκαθήμενο της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. «Αν δεν κοιταζόμαστε στα μάτια, δεν είμαστε αληθινοί άνθρωποι. Για να είμαι ο εαυτός μου, σε χρειάζομαι» λέει ο Βαρθολομαίος.
Κι εγώ, επικοινωνούσα με ένα ολόφωτο πρόσωπο, το οποίο εξέπεμπε την ηθική υπόσταση ενός άλλου κόσμου. Ενός κόσμου άγνωστου, ασύλληπτου και –κατά παράξενο τρόπο– απίστευτα οικείου.
Χρειάστηκαν περισσότερα από δέκα χρόνια για να ερευνήσω αυτόν τον κόσμο. Να προσπαθήσω να τον προσεγγίσω, στο μέτρο του δυνατού, ώστε να καταλάβω ποιά είναι αυτή η δύναμη που περικλείεται στην καταγωγή του Βαρθολομαίου. Ποιά είναι τα βιώματα, αυτή η πολύτιμη κληρονομιά, που τον καθιστούν τόσο ξεχωριστό.
Κάποτε, μάλιστα, είχα τολμήσει να ζητήσω μία συνέντευξη. Αλλά πέρασε πολύς καιρός και απάντηση δεν είχα. Παραπονούμενη, λοιπόν, του είπα ότι δεν σκόπευα να τον απασχολήσω με πολιτικά ή άλλα θέματα. «Ήθελα να μιλήσουμε για την Ίμβρο», είπα. «Για τα παιδικά σας χρόνια στο νησί». Και η απάντηση ήταν: «Αύριο το πρωί στις 11.00».
Μισή ώρα μου μιλούσε για τον εφημέριο του χωριού του, τον πατέρα Αστέριο, που τον έπαιρνε μαζί στα μακρινά ξωκλήσια, για να λειτουργήσουν κοντά στον ουρανό. Ο αγαθός γέροντας και ο ευλογημένος από τον Θεό πιτσιρίκος.
Βαθιά συγκινημένος ο Πατριάρχης, δεν μπόρεσε ούτε να κρατήσει σταθερό τον τόνο της φωνής του, ούτε να συγκρατήσει τα δάκρυά του. Μόνον κλείνοντας αυτή την εκ βαθέων διήγηση, φώτισε πάλι το πρόσωπό του, και, γελώντας, μου είπε ότι κάθε φορά που πηγαίνει στην Ίμβρο «επιστρέφει πετώντας».
Η Ίμβρος είναι ένα βραχώδες νησί του ΒΑ Αιγαίου. Μολονότι ανήκει στο σύμπλεγμα των Θρακικών Σποράδων, έζησε επί χιλιετίες απομονωμένη και περιορισμένη στην αυτάρκεια της μοναξιάς της. Αυτάρκεια δεν σημαίνει επάρκεια κι αυτός είναι ένας σημαντικός παράγοντας στην διαμόρφωση του πολιτισμού της. Οι ιστορικές - πολιτικές - κοινωνικές και τεχνολογικές εξελίξεις την άγγιξαν ελάχιστα στο πέρασμα του χρόνου και η κλειστή ιμβριακή κοινωνία κλείστηκε ακόμα πιο πεισματικά στους πατροπαράδοτους κώδικές της, μετά τον Οκτώβριο του 1923, όταν η ελληνική διοίκηση παρέδωσε το νησί στην τουρκική διοίκηση, όπως όριζε η Συνθήκη της Λωζάννης.
Αν έφτανε στο νησί ένας αρχαιολόγος, ένας ιστορικός ή ένας εθνολόγος, πολύ σύντομα θα συνειδητοποιούσε ότι είχε βρεθεί σε μία αγροτοκτηνοτροφική κοινωνία που διατηρούσε αρχαιότατες συνήθειες, πολύ παλαιότερες και από τον καιρό του Ησίοδου. Μία κοινωνία που την χαρακτήριζε η θεοσέβεια των ανθρώπων, οι οποίοι παλεύουν νυχθημερόν με τα στοιχεία και τα στοιχειά της φύσης για να επιβιώσουν. Στο πανηγύρι της Παναγίας της Μπαλωμένης, μέχρι σήμερα οι Ίμβριοι προσκυνητές προσφέρουν μικρά ζώα (κουρμπάνια) - στην πορεία καθώς ανεβαίνουν προς την εκκλησία κρατούν στους ώμους τους το προς θυσία ζώο - μια εικόνα που παραπέμπει κατευθείαν στον Μοσχοφόρο της Ακρόπολης (στο σημερινό Μουσείο της Ακρόπολης).
Η σχεδόν παρθένα φύση είναι ανελέητη. Η καλλιεργήσιμη γη λιγοστή. Τα βράχια πολλά. Οι ακτές κατακόρυφες. Τα καιρικά φαινόμενα έντονα. Το χιόνι ξεπερνάει το ένα μέτρο και ο Θρακιάς σαρώνει τον τόπο. Τα ποίμνια ξεπαγιάζουν.
Ο άνθρωπος είναι μόνος κι αβοήθητος μέσα στον άκτιστο κόσμο. Δίχως την θεϊκή παρηγοριά θα έχανε τα λογικά του. Γι’ αυτό τα πάντα είναι συνυφασμένα με τον αρχέγονο λατρευτικό βίο. Η θρησκευτικότητα δεν έχει καμία σχέση με τη Θεολογία.
Η πίστη είναι έμφυτη. Δεν εκφράζεται και δεν ερμηνεύεται με λόγια, αλλά με πράξεις τόσο φυσικές και τόσο ενταγμένες στις πρωταρχικές ανάγκες της ζωής όσο η βρώση και η πόση, η σπορά και η συγκομιδή ή το άρμεγμα της κατσίκας.
Η ανεπιτήδευτη ευλάβεια πηγάζει από τα τρίσβαθα του χρόνου και της ανάγκης να ξαναβρεί ο άνθρωπος τον Δημιουργό, να συμφιλιωθεί με τα δημιουργήματα, να λαμβάνει κάθε στιγμή την ευλογία για να υπάρχει. Αυτή η ευλάβεια δεν υπακούει σε γραπτούς κανόνες αλλά σε άγραφους κώδικες, οι οποίοι απορρέουν από την ιερή σχέση του ανθρώπου με την φύση.
Μία βιωμένη εμπειρία, που επαναλαμβάνεται αναλλοίωτη, όπως οι εποχές του χρόνου, όπως ο κύκλος της φύσης, όπως όλα τα έργα του αγρότη και του κτηνοτρόφου, από την Προϊστορική εποχή έως το 1964, όταν η Τουρκία θέτει σε εφαρμογή το σχέδιο της συστηματικής διάλυσης αυτής της πεισματικά προσηλωμένης στα ιερά και τα όσια κοινότητας.
Μέχρι τότε, η Ίμβρος ήταν ένα φαινόμενο μακρύτατης διάρκειας. Πολύ πιο ανθεκτικό, πολύ πιο αρχαϊκό, πολύ πιο δυναμικό από οποιοδήποτε άλλο νησί του Αιγαίου ή οποιοδήποτε άλλο μακρινό και απομονωμένο ελληνικό τόπο.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον γεννήθηκε το 1940 κι έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του ο ευλογημένος γιος της οικογένειας Αρχοντώνη. Σε έναν μικρό οικισμό του ελαιώνα, που ξεπατώθηκε και αυτός μετά το '64.
Ο Πατριάρχης στη φύση της Ίμβρου (φωτό: Ν. Μαγγίνας)
Σε μία πολύ κρίσιμη εποχή, σε μία εποχή αλλεπάλληλων καταρρεύσεων, η Ορθοδοξία είχε την τύχη να δει στον οικουμενικό θρόνο μία μορφή που φέρει την βιωμένη ευλάβεια της ιμβριακής κοινωνίας από το απώτατο παρελθόν. Δεν είναι, βέβαια, ο μόνος που κατέχει την εμπειρία της πίστης από τα γεννοφάσκια του. Αλλά είναι ο μοναδικός που την φέρνει αναλλοίωτη από τόσο μακριά. Κι ο μόνος που κατόρθωσε να την κρατήσει ζωντανή και να την παντρέψει με την ευρύτερη επίγνωση και την ανώτερη μόρφωση, όταν ξενιτεύτηκε στη μεγάλη πόλη, την τόσο ξένη και τόσο διαφορετική από τον δικό του κόσμο.
Αρκεί να τον παρακολουθήσεις να τσουγκρίζει το πασχαλινό αυγό με καθέναν από τους 130 τροφίμους του Γηροκομείου Μπαλουκλί. Να απευθύνεται στον καθένα, αποκαλώντας τον με το όνομά του. Να ζητάει να μάθει τα νέα του καθενός, να σκορπίζει ευφροσύνη και να απολαμβάνει την αγάπη που δίνει. Να τον δεις ανάμεσα στα παιδιά των Ρωμαίικων Σχολείων της Πόλης, να χαίρεται την χαρά τους και την παιδικότητά τους.
Να τον δεις στο πατριαρχικό γραφείο να ξεπροβοδίζει τον ισλαμιστή δήμαρχο του Φάτιχ –του ισλαμικότερου Δήμου της Πόλης – και, κοιτώντας τον στα μάτια να του λέει «θα προσεύχομαι για την άρρωστη μητέρα σας». Για τον δήμαρχο, αυτό ήταν η αρχή μίας σχέσης σεβασμού κι εμπιστοσύνης. Για τον Ιεράρχη, η αυτονόητη πράξη ενός κληρικού.
Τον έβλεπα τις προάλλες, στα Εισόδια της Παναγίας του Πέραν. Μετά τη Λειτουργία, ο Βαρθολομαίος τέλεσε την χειροτονία του Μητροπολίτη Σιγκαπούρης Κωνσταντίνου. Είχε πάει μία η ώρα, όταν άρχισε ο απολογισμός της Κοινότητας των Εισοδίων. Πρώτα ο πρόεδρος, ύστερα ο ταμίας. Όρθιοι μπροστά στον θρόνο, λογοδοτούσαν για τα πεπραγμένα της χρονιάς κι ανέλυαν τις προοπτικές για το 2012. Μία ακόμα προσπάθεια της εικοσαετούς πατριαρχίας του Βαρθολομαίου είχε, επιτέλους, ευοδωθεί. Ο απολογισμός ήταν ουσιαστικός. Αναφέρθηκαν έσοδα, έξοδα, υπόλοιπο κεφάλαιο, ώστε να μπορεί να ασκεί έλεγχο η Κοινότητα. Όλη αυτή την ώρα, ο Βαρθολομαίος άκουγε με προσοχή. Όρθιος κι αυτός απέναντι στους λογοδοτούντες. Ο απέραντος σεβασμός προς τους εκπροσώπους μίας Ρωμαίικης Κοινότητας. Η ένδειξη αγάπης και ευαρέσκειας απέναντι στους νέους Ρωμιούς, που επωμίστηκαν την διοίκηση της Κοινότητας κι ανταποκρίθηκαν στο αίτημα της οικονομικής λογοδοσίας. Έλαμπε ο ακούραστος ποιμενάρχης κι ακτινοβολούσε ο ναός.
«Αν δεν κοιταζόμαστε στα μάτια, δεν είμαστε αληθινοί άνθρωποι. Για να είμαι ο εαυτός μου, σε χρειάζομαι.»
Ούτε οι σπουδές και τα διπλώματα, ούτε τα αξιώματα και οι τιμές, ούτε τα καθήκοντα και οι ευθύνες, αλλοίωσαν την αγάπη του στον άνθρωπο, την αγνότητα της παιδικής ψυχής του, την επαφή του με το Μυστήριο, τους πρωτογενείς δεσμούς του με τα θεία και την θεϊκή δημιουργία. Αντίθετα. Όλα αυτά αποτέλεσαν τις προϋποθέσεις για την αναγέννηση της οικουμενικής Ορθοδοξίας.
Το αγροτόπαιδο, που ταξίδευε ως τ’ αστέρια καβάλα στο γαϊδουράκι του παπά Αστέριου, μαζί με τα ιερά σκεύη για τις Ακολουθίες στα ξωκλήσια, ρουφώντας την ομορφιά ως ένδειξη της θεϊκής παρουσίας, θεώρησε υπέρτατη επιταγή την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Αγκαλιάζοντας το περιβάλλον και καθιστώντας την περιβαλλοντική κρίση πρώτιστο μέλημα της σκεπτόμενης Ανθρωπότητας, απέδειξε τις αειφόρες δυνάμεις της σύγχρονης Ορθοδοξίας.
Οι Αμερικάνοι τον αποκάλεσαν «Πράσινο» Πατριάρχη. Αν και πετυχημένος ο χαρακτηρισμός, πιστεύω ότι μειώνει το βάθος της πρότασης που προωθεί το Φανάρι. Γιατί εάν ο Ησυχασμός είναι η μεγάλη πνευματική κληρονομιά των τελευταίων βυζαντινών αιώνων, εξίσου λυτρωτικό μήνυμα είναι αυτό που εκπέμπει ο Βαρθολομαίος, θεωρώντας το περιβάλλον «πατρίδα όλων των ζωντανών όντων» και προσφέροντάς μας, από τα βάθη της καρδιάς του, τη Συνάντηση με το Μυστήριο. “Ούτε θεωρία, ούτε φιλοσοφία, αλλά εμπειρία”.
Ο παπά Αστέριος μπορεί να αναπαύεται σε τόπο χλοερό της Ίμβρου, ήσυχος και ευτυχής. Ο μικρός βοηθός του τίμησε με το παραπάνω το ύφασμα που του είχε δώσει ο ευλαβής γέροντας, το 1961, για να φτιάξει την πρώτη του διακονική στολή. Από τότε, πέρασαν πενήντα χρόνια. Και η ξεπατωμένη Ίμβρος ανασταίνεται καθημερινά στο πρόσωπο του πιο φωτισμένου παιδιού της.
Της χρωστάει πολλά. Κι εμείς, ακόμα περισσότερα.

12/27/2011

ΤΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΜΑΔΥΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

Ρεπορτάζ-φωτογραφίες του Νικολάου Μαγγίνα

Ως απλός ιερεύς λειτούργησε σήμερα το πρωί στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου ο Μητροπολίτης Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στέφανος, πρωτοσυγκελλεύων των Πατριαρχείων, ο οποίος άγει τα ονομαστήριά του επί τη μνήμη του Αγίου Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Στεφάνου.
Στο ιερό βήμα παρέστησαν συμπροσευχόμενοι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Μητροπολίτης Μύρων Χρυσόστομος. Με τον Μητροπολίτη Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στέφανο λειτούργησε ο διάκονος Νήφων.
Μετά τη Θ. Λειτουργία στην Μεγάλη Πρωτοσυγκελλία ο εορτάζων Μητροπολίτης δέχθηκε την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ο οποίος του ευχήθηκε θερμά, αλλά και τις ευχές της Πατριαρχικής Αυλής.
Το Φως Φαναρίου εύχεται από καρδιάς στον Πρωτοσυγκελλεύοντα Μητροπολίτη Στέφανο το Εις πολλά έτη!


12/26/2011

ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας
Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐχοροστάτησεν ἐν τῷ Π. Πατριαρχικῷ Ναῷ, κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν τοῦ Σαββάτου, 24ης Δεκεμβρίου.
Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας ἤκουσεν ἐν τῇ Αἰθούσῃ τοῦ Θρόνου τά πατροπαράδοτα κάλαντα τῶν Χριστουγέννων ὑπό ὁμίλων νέων τοῦ Μορφωτικοῦ καί Καλλιτεχνικοῦ Συνδέσμου Φερίκιοϊ, ὑπό τήν προεδρίαν τοῦ Ἐντιμ. κ. Νικολάου Καλαμάρη, καί ὑπό μαθητῶν καί μαθητριῶν τοῦ Ζαππείου Λυκείου, ὑπό τήν ἡγεσίαν τῆς Ἐλλογ. κ. Δεσποίνης Φιλίππου, Λυκειάρχου αὐτοῦ, ἐνῷ ὅμιλος διδασκομένων νέων τοῦ Συνδέσμου Μουσικοφίλων Πέραν, ὑπό τήν ἡγεσίαν τοῦ Μουσικολ. κ. Γεωργίου Μαρινάκη, τῇ συνοδείᾳ μουσικῶν ὀργάνων, ἔψαλε παραδοσιακά κάλαντα καί τόν Πολυχρονισμόν τοῦ Πατριάρχου. Ὁ Πατριάρχης συνεχάρη πατρικῶς τούς μαθητάς καί νέους καί ηὐχήθη αὐτοῖς ἐπί ταῖς ἑορταῖς τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου.
Εκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου
Τα Κάλαντα έψαλαν στον Πατριάρχη και μέλη της Ρουμάνικης Κοινότητας της Πόλης

12/25/2011

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

Ρεπορτάζ-φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας
Αυτή την ώρα τελείται στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι Πατριαρχική και Συνοδική Θ. Λειτουργία επί τη μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων, προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου.
Συλλειτουργούν οι Μητροπολίτες του Θρόνου: Γέρων Νικαίας Κωνσταντίνος, Πέργης Ευάγγελος, Φιλαδελφείας Μελίτων, Σεβαστείας Δημήτριος, Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στέφανος και Προύσης Ελπιδοφόρος.
Στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου παρέστησαν συμπροσευχόμενοι ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Κωνσταντινούπολη Νίκος Ματθιουδάκης, η Πρόξενος της Ελλάδος στην Αδριανούπολη Αικατερίνη Βαρβαρίγου, Άρχοντες του Θρόνου, πιστοί από την Πόλη και το εξωτερικό καθώς και 200 νέοι από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που ταξίδεψαν στην Ιερή Καθέδρα της Πρωτόθρονης Εκκλησίας της Ορθοδοξίας με πρωτοβουλία του επικεφαλής της 5ης Περιφερείας του ΣΑΕ, Προέδρου της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Ρωσίας Ιβάν Σαββίδη, Βουλευτή της 4ης και 5ης Συνόδου της Κρατικής Δούμας.
Από το Φανάρι Χρόνια Πολλά σε όλους.

12/23/2011

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΤΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΣΧΟΛΗΣ


Ρεπορτάζ-φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας
Τον Ναό της Παναγίας της Μουχλιώτισσας που βρίσκεται δίπλα στην Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολής, στο Φανάρι, επισκέφθηκε χθές το μεσημέρι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Σκοπός της επίσκεψης ήταν η επιθυμία του να βρεθεί με τους νεαρούς βλαστούς της Ρωμηοσύνης και μαθητές της Μεγάλης Σχολής στην τελευταία για το 2011 και εορταστική κατηχητική συνάντησή τους.
Υπεύθυνος των συναντήσεων αυτών για τη Μεγάλη Σχολή είναι ο Μ. Ιεροκήρυξ Βησσαρίων.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος κάθισε με τους μαθητές, τους μίλησε πατρικά, συζήτησε μαζί τους και τους έδωσε την ευχή και ευλογία του με την ευκαιρία των μεγάλων εορτών του Αγίου Δωδεκαημέρου επισημαίνοντας ότι με τη δύναμη της πίστης αποκτούμε ισχυρό εφόδιο σε όλη μας τη ζωή και προέτρεψε τα παιδιά να είναι υπερήφανα για τον λόγο ότι ζουν και διδάσκονται τον Ιησού Χριστό στην Κωνσταντινούπολη όπου χτυπά η καρδιά της Ορθοδοξίας.
Τον Πατριάρχη συνόδευε ο Μητροπολίτης Πισιδίας Σωτήριος ο οποίος μετά από παρότρυνση του Πατριάρχου Βαρθολομαίου μίλησε και εκείνος για λίγα λεπτά στους μαθητές σχετικά με το πρόσωπο του Χριστού και τους μετέφερε σκέψεις από την εμπειρία της πάνω από τριάντα χρόνια Ιεραποστολικής παρουσίας του στη Μητρόπολη Κορέας.
Στη συνάντηση αυτή παρέστησαν η Διευθύντρια της Μεγάλης Σχολής Βικτωρία Λαιμοπούλου και άλλοι καθηγητές της Σχολής.



12/22/2011

Πατριαρχικὴ Ἀπόδειξις ἐπὶ τοῖς Χριστουγέννοις (2011)


+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ – ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Χριστὸς καὶ πάλιν γεννᾶται καὶ οἱ Ἄγγελοι καὶ πάλιν ψάλλουν:
“Δόξα ἐν Ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία”.
(Λουκ. β΄, 14-15).
Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἄγγελοι ψάλλουν τὰς τρεῖς μεγαλειώδεις ταύτας διακηρύξεις καὶ ἡ μεγίστη πλειονότης τῶν ἀνθρώπων, ἂν καὶ ἑορτάζει Χριστούγεννα, δὲν δύναται νὰ ἀντιληφθῇ τὸ νόημα τοῦ ἀγγελικοῦ αὐτοῦ ὕμνου καὶ διερωτᾶται ἐὰν ὄντως σήμερον δοξάζεται ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ὁ Θεὸς καὶ διατὶ πρέπει νὰ δοξάζεται, ποῦ δύναταί τις νὰ εὕρῃ ἐπὶ γῆς τὴν ἐξαγγελθεῖσαν εἰρήνην καὶ διὰ ποῖον λόγον ἡ σημερινὴ ἀνθρωπότης πρέπει νὰ ζῇ ἐν εὐδοκίᾳ.
Διότι, ὄντως, ἡ πλειονότης τῶν ἀνθρώπων δὲν δοξάζει τὸν Θεόν, οὔτε διὰ τῶν ἔργων της, οὔτε διὰ τῶν χειλέων της, ἀρκετοὶ δὲ ἐξ αὐτῶν ἀμφισβητοῦν καὶ αὐτὴν ταύτην τὴν ὕπαρξιν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν παρουσίαν Του εἰς τὴν ζωήν των. Εἶναι μάλιστα πολλοὶ ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἀποδίδουν εἰς τὸν Θεὸν εὐθύνας, δι’ ὅσα δυσάρεστα συμβαίνουν εἰς τὴν ζωήν των. Ἀλλ’ ὅμως οἱ τοιουτοτρόπως ἀγανακτοῦντες ἐναντίον τοῦ Θεοῦ σφάλλουν βαρέως, καθ' ὅσον τὸ κακὸν δὲν προέρχεται ἀπὸ Αὐτόν. Ἀντιθέτως, ἡ ἐξ ἀγάπης πρὸς τὸν ἄνθρωπον σάρκωσις τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ ἐπακολουθήσαντα αὐτὴν γεγονότα τῆς Σταυρώσεως καὶ Ἀναστάσεώς Του, ἀναμορφώνουν τὸν πιστὸν εἰς τὸ ἀρχαῖον κάλλος καὶ χαρίζουν εἰς αὐτὸν τὴν αἰώνιον ζωήν καὶ τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν εἰρήνην καὶ καθιστοῦν αὐτὸν συγκληρονόμον τῆς αἰωνίου βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἡ πρᾶξις αὕτη τῆς τοῦ Θεοῦ Συγκαταβάσεως, ἂν καὶ περικλείει τὴν ἐσχάτην ταπείνωσιν, εἶναι ἀφ’ ἑαυτῆς ἱκανὴ νὰ ὑπερδοξάσῃ Αὐτόν. Οὕτως, ἂν καὶ πολλῶν ἀνθρώπων αἱ καρδίαι δὲν δοξάζουν τὸν Θεόν, ἀποδίδοται δόξα εἰς Αὐτόν, τὸν ἐν ὑψίστοις οἰκοῦντα, ὑπὸ πάσης τε τῆς κτίσεως καὶ ὑπὸ τῶν ἀντιλαμβανομένων τὰ γενόμενα ἀνθρώπων. Διὸ καὶ ἡμεῖς εὐγνωμόνως ἀναφωνοῦμεν μετὰ τῶν Ἀγγέλων τό “Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ” διὰ τὴν μεγαλωσύνην τῶν ἔργων Του καὶ τὸ ἀσύλληπτον τῆς ἀγάπης Του πρὸς ἡμᾶς.
Ἡ ἀπορία ὅμως ἀφορᾷ καὶ εἰς τὴν δευτέραν ἐξαγγελίαν τῶν ἀγγέλων "καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη". Κατὰ ποῖον τρόπον εὑρίσκεται ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ὅταν τὸ ἥμισυ σχεδὸν τοῦ πλανήτου εἶναι εἴτε ἐν δράσει εἴτε ἐν προετοιμασίᾳ πολεμικῇ; Ἡ γλυκύφθογγος ἐξαγγελία τῶν Ἀγγέλων “ἐπὶ γῆς εἰρήνη” εἶναι βεβαίως πρωτίστως μία ὑπόσχεσις τοῦ Θεοῦ, ὅτι ἐὰν οἱ ἄνθρωποι ἀκολουθήσουν τὸν δρόμον τὸν ὁποῖον τὸ τεχθὲν Παιδίον ὑποδεικνύει εἰς αὐτούς, θὰ φθάσουν εἰς τὴν ἐσωτερικὴν εἰρήνην καὶ τὴν εἰρηνικὴν συμβίωσιν. Ἀλλά, φεῦ, μέγα μέρος τῶν ἀνθρώπων συγκινεῖται καὶ ἕλκεται ἀπὸ τὰ τύμπανα τοῦ πολέμου καὶ βαρυθυμεῖ εἰς τὸ ἄκουσμα τῆς ὑποσχέσεως τῆς εἰρηνικῆς ζωῆς. Δὲν ὁμιλοῦμεν βεβαίως μόνον περὶ τῶν ζηλωτῶν τῶν δι’ ὅπλων πολεμικῶν συρράξεων, ἀλλὰ κυρίως περὶ ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι μετατρέπουν τὴν εὐγενῆ ἅμιλλαν εἰς σύγκρουσιν καὶ ἔφοδον κατὰ τῶν συνανθρώπων καὶ ἐπιδιώκουν τὴν ἐξόντωσιν τοῦ ἀντιπάλου. Ὑπ’ αὐτὴν τὴν ἔννοιαν, ὁ πόλεμος βιώνεται ὡς πραγματικότης μεταξὺ τῶν μελῶν ἀντιτιθεμένων κοινωνικῶν ὁμάδων καὶ παρατάξεων, παντὸς εἴδους, ἐθνικῶν, κομματικῶν, συνδικαλιστικῶν, οἰκονομικῶν, ἰδεολογικῶν, θρησκευτικῶν, ἀθλητικῶν καὶ εἴ τινος ἄλλης, καὶ ὁ ψυχισμὸς τῶν μελῶν των διαμορφώνεται εἰς φιλοπόλεμον, ἀντὶ τοῦ, ὡς θὰ ἔπρεπε, φιλειρηνικοῦ. Αὐτὸ ὅμως δὲν ἀναιρεῖ τὴν ἀλήθειαν τῆς ἐξαγγελίας τῶν Ἀγγέλων, ὅτι διὰ τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ἀποδοχῆς τῶν διδαγμάτων Αὐτοῦ, θὰ ἐπικρατήσῃ ὄντως ἐπὶ γῆς ἡ εἰρήνη. Ὁ Χριστὸς ἦλθε κομίζων τὴν εἰρήνην καὶ ἐὰν αὐτὴ δὲν κυριαρχῇ εἰς τὸν κόσμον, εὐθύνονται οἱ μὴ ἀποδεχόμενοι καὶ μὴ βιοῦντες αὐτὴν ἄνθρωποι, καὶ ὄχι ὁ προσφέρων αὐτὴν Θεός.
Δεδομένης τῆς τοιαύτης στάσεως τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου ἔναντι τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς προσφερομένης ὑπ’ Αὐτοῦ εἰρήνης, δὲν εἶναι παράδοξον τὸ γεγονὸς ὅτι σπανίζει μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων ἡ εὐδοκία. Ἡ καλὴ διάθεσις τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους εἶναι δεδομένη, καὶ τὰ εὐμενῆ ἐπακόλουθα αὐτῆς ἐνεργὰ μὲν δι’ ὅλους κατ’ ἀρχὴν τοὺς ἀνθρώπους, ἰδιαιτέρως δὲ αἰσθητὰ διὰ τοὺς ἐμπράκτως ἀποδεχομένους τὰς ἀνωτέρω ἀγγελικὰς ἐξαγγελίας. Ἀντιθέτως, διὰ τοὺς ἀρνουμένους αὐτὰς καὶ ἐπιδιδομένους εἰς τὴν ἀλληλοεκμετάλλευσιν καὶ τὸν ἀλληλοσπαραγμόν, αἱ συνέπειαι βιοῦνται ὡς κρίσις ἀγωνίας καὶ ἄγχους, ὡς κρίσις οἰκονομικὴ καὶ ὡς κρίσις σκοποῦ τῆς ὑπάρξεώς μας καὶ ἀβεβαιότης ὑπαρξιακή.
Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Πάντα λοιπὸν τὰ ὑπὸ τῶν Ἀγγέλων ἐξαγγελθέντα κατὰ τὴν Γέννησιν τοῦ Κυρίου ἀγαθὰ ὑπάρχουν καὶ σήμερον καὶ βιοῦνται ἐν πληρότητι ὑπὸ τῶν πιστευόντων εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν ὡς Θεάνθρωπον καὶ Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Ἂς ἀρχίσωμεν ἀπὸ ἐφέτος νὰ βιώνωμεν τὰ Χριστούγεννα ὡς ἀρέσει εἰς τὸν ἀγαθοδότην Θεόν, διὰ νὰ βιώσωμεν τὴν ἐπὶ γῆς καὶ ἐντὸς τῶν καρδιῶν μας ἀνυπέρβλητον Εἰρήνην καὶ τὴν πλήρη ἀγάπης εὐδοκίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς ἡμᾶς. Ἂς καταστήσωμεν ἑαυτοὺς πρόσωπα κοινωνοῦντα ἀγαπητικῶς μετὰ τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ συνανθρώπου, μετατρεπόμενοι ἀπὸ ἄτομα εἰς πρόσωπα. Ἂς ἀποβάλωμεν τὰ προσωπεῖα τοῦ διεσπασμένου καὶ ἀποκεκομμένου ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ τὴν εἰκόνα Αὐτοῦ, τὸν συνάνθρωπον, τὸν πλησίον, ἐγωϊστικοῦ ἀτόμου, καὶ ἂς ἐκπληρώσωμεν τὸν προορισμόν μας, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ ὁμοίωσις πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τῆς ἐμπράκτου πρὸς Αὐτὸν πίστεώς μας. Ἂς γίνωμεν καὶ ἡμεῖς ἀναμεταδόται τῶν ἀγγελικῶν ἐξαγγελιῶν πρὸς τὴν ἀνθρωπότητα, ἡ ὁποία δεινῶς πάσχει καὶ δὲν δύναται νὰ εὕρῃ, διὰ τῶν μέσων τὰ ὁποῖα συνήθως χρησιμοποιεῖ, τὴν Εἰρήνην καὶ τὴν Εὐδοκίαν. Ἡ μόνη ὁδὸς ἀπαλλαγῆς ἐκ τῶν πολεμικῶν καὶ τῶν οἰκονομικῶν καὶ τῶν πάσης φύσεως κρίσεων εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ὁποῖος μᾶς διεβεβαίωσεν ὅτι Αὐτὸς εἶναι ἡ Ὁδὸς καὶ ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ζωή. Δοξάζομεν, λοιπόν, ὁλοκαρδίως τὸν ἐν Ὑψίστοις καὶ μεταξὺ ἡμῶν ἀναστρεφόμενον Συγκαταβάντα Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ συνδιακηρύσσομεν μετὰ τῶν Ἀγγέλων ὅτι εἶναι ἐφικτὴ καὶ ὑπάρχει ὄντως ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐντὸς τῶν καρδιῶν μας ἡ Εἰρήνη, διότι κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ, ὡς Αὐτὸς ηὐδόκησε σαρκωθεὶς διὰ τῆς Γεννήσεως Αὐτοῦ ἐν Φάτνῃ.
Ἂς ζήσωμεν, λοιπόν, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, τὴν χαρὰν τῆς Γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ τὴν πρόγευσιν τῶν ὅσων ἀγαθῶν διὰ τὸν ἄνθρωπον διακηρύσσει ἡ τριπλῆ ἀγγελικὴ ἐξαγγελία.
Γένοιτο.
Φανάριον, Χριστούγεννα, βια’
+ Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος
Διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

12/21/2011

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΣΤΗ ΒΙΕΝΝΗ


Η ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΕΙΣ ΒΙΕΝΝΗΝ
(8-11 Δεκεμβρίου 2011)
Ἡ Α.Θ.Παναγιότης, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαῖος, ἀνταποκρινόμενος εἰς ἀπευθυνθεῖσαν Αὐτῷ πρόσκλησιν ὅπως συμμετάσχῃ εἰς τήν ἐν Βιέννῃ συγκληθεῖσαν, μεταξύ 9ης καί 11ης Δεκεμβρίου, "4ην Παγκόσμιον Διάσκεψιν Πολιτικῆς", καί ὁμιλήσῃ κατά τάς ἐργασίας αὐτῆς, μετέβη δι̉ ἀεροσκάφους τῶν Τουρκικῶν Ἀερογραμμῶν εἰς τήν Αὐστριακήν πρωτεύουσαν τήν Πέμπτην, 8ην ἰδίου, συνοδευόμενος ὑπό τῶν Πανοσιολ. Τριτεύοντος τῶν Πατριαρχικῶν Διακόνων κ. Θεοδώρου καί Μ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Ἀθηναγόρου.
Κατά τήν ἄφιξιν τῆς Α.Θ.Παναγιότητος εἰς τόν Διεθνῆ Ἀερολιμένα τῆς Βιέννης "Schwechat", ὑπεδέξαντο Αὐτήν ἐν μέν τῇ κλίμακι τοῦ ἀεροσκάφους ὁ ἄρτι ἐνθρονισθείς Σεβ. Μητροπολίτης Αὐστρίας κ. Ἀρσένιος, ἐν δέ τῇ Αἰθούσῃ τῶν Ἐπισήμων ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ, ὅστις προσετέθη εἰς τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν, ἡ Εὐγεν. κ. Νίκη Καμπᾶ, Ἐπιτετραμμένη τῆς Ἑλλάδος παρά τῇ Ὁμοσπονδιακῇ Δημοκρατίᾳ τῆς Αὐστρίας, καί οἱ Ἐξοχ. Πρέσβεις κ. Εὐστάθιος Λῶζος, Μόνιμος Ἀντιπρόσωπος τῆς Ἑλλάδος παρά τῷ ἐν Βιέννῃ ἑδρεύοντι "Ὀργανισμῷ διά τήν Ἀσφάλειαν καί τήν Συνεργασίαν εἰς τήν Εὐρώπην" (Ο.Α.Σ.Ε.), καί κ. Διονύσιος Κυβετός, Ἀναπληρωτής αὐτοῦ.
Τό ἑσπέρας ἡ Ἱερά Μητρόπολις Αὐστρίας παρέθεσεν ἐπίσημον δεῖπνον πρός τιμήν τοῦ Παναγιωτάτου, ἐν ἰδιαιτέρᾳ αἰθούσῃ τοῦ ξενοδοχείου "Grand Hotel Wien", ἔνθα καί κατέλυσεν ὁ Πατριάρχης, τῇ συμμετοχῇ τῆς τιμίας Πατριαρχικῆς Συνοδείας, τῶν ὑποδεξαμένων Αὐτόν Διπλωματῶν καί τῶν Ἐντιμ. κ. Χριστοφόρου Λάκη, Ἀντιπροέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος Ἁγίου Γεωργίου, καί κ. Χαραλάμπους Γεωργιάδου, Μέλους τῆς Ἐκκλήτου τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος Ἁγίας Τριάδος, ἀνταλλαγεισῶν μεταξύ τοῦ Σεβ. Ποιμενάρχου καί τῆς Α.Θ.Παναγιότητος καταλλήλων τῇ περιστάσει προπόσεων.
Περί τήν μεσημβρίαν τῆς ἑπομένης, Παρασκευῆς, 9ης ἰδίου, ὁ Πατριάρχης ἐδέξατο ἐν τῷ καταλύματι Αὐτοῦ τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Σεβ. Καρδιναλίου κ. Christoph Schönborn, Ἀρχιεπισκόπου Βιέννης, προσελθόντος ἵνα καλωσορίσῃ τήν Σεπτήν τῆς Ὀρθοδοξίας Κεφαλήν, εὑρισκομένην εἰς τήν ἕδραν αὐτοῦ. Σημειωτέον ὅτι τούς δύο ἐκκλησιαστικούς ἄνδρας συνδέει μακρά ἀδελφική φιλία.
Μετά ταῦτα, ἡ Α.Θ.Παναγιότης, μετέβη εἰς τό Προεδρικόν Μέγαρον "Hofburg" καί παρεκάθησεν εἰς τό παρατεθέν, ὑπό τοῦ Ἐξοχ. Δρος Heinz Fischer, Προέδρου τῆς Ὁμοσπονδιακῆς Δημοκρατίας τῆς Αὐστρίας, ἐπίσημον γεῦμα πρός τιμήν τῶν προσελθόντων διά νά συμμετάσχουν εἰς τήν ὡς ἄνω Διάσκεψιν Ἀρχηγῶν Κρατῶν καί τῶν ἐπί κεφαλῆς τῶν Ξένων Ἀντιπροσωπειῶν. Εἰς τήν πρόποσιν αὐτοῦ ὁ κ. Πρόεδρος ἀνεφέρθη ἰδιαιτέρως εἰς τήν 20ήν ἐπέτειον τῆς Πατριαρχίας τῆς Α.Θ.Παναγιότητος καί συνεχάρη καί ηὐχήθῃ Αὐτῇ διά λίαν φιλοφρόνων λόγων.
Τό ἀπόγευμα τῆς αὐτῆς ἡμέρας ἐγένετο, ἐν ἐπιβλητικῇ Αἰθούσῃ τῶν Ἀνακτόρων "Hofburg", ἡ ἔναρξις τῶν ἐργασιῶν τῆς "4ης Παγκοσμίου Διασκέψεως Πολιτικῆς", καθ’ ἥν ὡμίλησαν, κατά σειράν, ὁ Ἐλλογιμ. κ. Thierry de Montbrial, Πρόεδρος καί Ἱδρυτής τοῦ ὀργανώσαντος τήν Διάσκεψιν Ἱδρύματος, ὁ Ἐξοχ. Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας τῆς Αὐστρίας καί, τέλος, τό τιμώμενον πρόσωπον τῆς ἐν λόγῳ Διασκέψεως Ἐξοχ. κ. Αbdullah Gül, Πρόεδρος τῆς Τουρκικῆς Δημοκρατίας, τόν ὁποῖον καί συνεχάρη ἡ Α.Θ.Παναγιότης, δεχθεῖσα παρ’ αὐτοῦ τήν τιμητικήν πρόσκλησιν ὅπως ἐπιστρέψῃ εἰς τήν Πόλιν διά τοῦ προεδρικοῦ ἀεροσκάφους, ὅπερ ὅμως δέν κατέστη δυνατόν λόγῳ τῆς παραταθείσης Πατριαρχικῆς Ἐπισκέψεως εἰς τήν Βιέννην. Σημειωτέον ὅτι, ἡ ἑπομένη, 5η, Διάσκεψις θά πραγματοποιηθῇ, κατά τό προσεχές ἔτος, εἰς τήν Πόλιν.
Τό πρόγραμμα τῆς ἡμέρας κατεκλείσθη διά παραθέσεως δείπνου ὑπό τοῦ Ἐξοχ. Πρέσβεως κ. Εὐσταθίου Λώζου, πρός τιμήν τοῦ Πατριάρχου, ἐν ἰδιαιτέρᾳ αἰθούσῃ τοῦ ἑστιατορίου "Proccaci", τῇ συμμετοχῇ τῶν μελῶν τῆς Πατριαρχικῆς Συνοδείας καί Διπλωματῶν.
Τήν πρωΐαν τῆς ἑπομένης, Σαββάτου, 10ης Δεκεμβρίου, ἡ Α.Θ.Παναγιότης, μετά τῆς Συνοδείας Αὐτῆς, ἐπεσκέψατο τήν Πρεσβείαν τῆς Τουρκίας ἐν Βιέννῃ, ἔνθα ἡ Ἐξοχ. Πρέσβυς κ. Ayşe Sezgin παρέθεσεν, ἐντός ἐγκαρδίου ἀτμοσφαίρας, πρόγευμα πρός τιμήν τοῦ ὑψηλοῦ ἐπισκέπτου αὐτῆς.
Εἶτα, ὁ Πατριάρχης καί οἱ σύν Αὐτῷ μετέβησαν εἰς τό Κεντρικόν Κοιμητήριον τῆς πόλεως, ἔνθα Οὗτος ἐτέλεσε Τρισάγιον πρό τοῦ τάφου τοῦ πρότριτα ἐν Κυρίῳ κοιμηθέντος ἀειμνήστου Μητροπολίτου Αὐστρίας Μιχαήλ, τῇ συμμετοχῇ τῶν οἰκείων αὐτοῦ, οἵτινες τήν μεσημβρίαν τῆς ἰδίας παρέθεσαν τῷ Παναγιωτάτῳ ἐπιμνημόσυνον γεῦμα, ἐν ἰδιαιτέρᾳ αἰθούσῃ τοῦ ξενοδοχείου "Sacher". Ὁ Σεπτός Προκαθήμενος τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, πρό τῆς ἀναχωρήσεώς Του ἐκ τοῦ Κοιμητηρίου, προσεκύνησεν εἰς τόν ἐν αὐτῷ εὑρισκόμενον Ρω-μαιοκαθολικόν Ναόν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καί ἐπεσκέψατο τούς κατέναντι αὐτοῦ εὑρισκομένους τάφους τῶν Προέδρων τῆς Ὁμοσπονδιακῆς Δημοκρατίας τῆς Αὐστρίας, ἐν οἷς καί τοῦ ἀειμνήστου Thomas Klestil, ὅστις εἶχεν ἀπονείμει εἰς Αὐτόν τήν ἀνωτάτην τιμητικήν διάκρισιν τῆς χώρας αὐτοῦ, κατά τήν ἐπίσημον Πατριαρχικήν ἐπίσκεψιν εἰς Αὐστρίαν, κατ̉ Ἰούνιον τοῦ ἔτους 2004.
Τό ἀπόγευμα ἡ Α.Θ.Παναγιότης μετέβη εἰς τά Ἀνάκτορα "Hofburg", ἔνθα, ὁμοῦ μετά τῶν Ἐξοχ. κ. Toomas Hendrik Ilves, Προέδρου τῆς Δημοκρατίας τῆς Ἐσθονίας, κας. Ying Fu, Ἀναπληρωτοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῆς Λαϊκῆς Δημοκρατίας τῆς Κίνας, καί Ἐλλογιμ. κ. Kemal Derviş, Ἀντιπροέδρου τοῦ Ὀργανισμοῦ διά τήν "Παγκόσμιον Οἰκονομικήν Ἀνάπτυξιν", συνεζήτησεν ἐπί τοῦ θέματος "Ἡ Εὐρώπη ὡς ἐργαστήριον διά τήν παγκόσμιον κυβερνητικήν", συντονιστοῦ ὄντος τοῦ Ἐλλογιμ. κ. Charles Kupchan, Καθηγητοῦ τῶν Διεθνῶν Ὑποθέσεων ἐν τῷ εὐφήμως γνωστῷ Ἀμερικανικῷ Πανεπιστημίῳ Georgetown. Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἀνεφέρθη ἐπιγραμματικῶς εἰς τήν συσσωρευμένην ἐμπειρίαν 17 αἰώνων ζωῆς καί μαρτυρίας τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, ἥτις ἀσφαλῶς πολλά δύναται νά προσφέρῃ καί εἰς τήν σύγχρονον ἀνθρωπότητα, ἀναπτύξας τάς ἀναληφθείσας ὑπ̉ αὐτῆς πρωτοβουλίας διά τόν ἄνθρωπον καί τήν κτίσιν.
Τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας, ὁ Ἐξοχ. Δρ. Michael Häupl, Δήμαρχος καί Κυβερνήτης τῆς Βιέννης, ὁμοῦ μετά τοῦ Ἐλλογιμ. κ. Thierry de Montbrial, Προέδρου καί Ἱδρυτοῦ τοῦ Ἱδρύματος τῆς "Παγκοσμίου Διασκέψεως Πολιτικῆς", παρέθεσαν, ἐν τῇ "Αἰθούσῃ τῶν Ἑορτῶν" τοῦ Δημαρχείου τῆς Αὐστριακῆς πρωτευούσης, ἐπίσημον δεῖπνον πρός τιμήν τῶν 500 περίπου συμμετασχόντων τῆς Διασκέψεως. Ὁ Πρόεδρος τῆς Διασκέψεως, κατά τόν χαιρετισμόν αὐτοῦ, ἐποίησεν ἰδιαιτέραν μνείαν τῆς παρουσίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, Ὅστις, σημειωτέον, ἦτο ὁ μόνος θρησκευτικός ἡγέτης ὁ ὁποῖος προσεκλήθη διά νά παραστῇ καί ὁμιλήσῃ εἰς τήν Διάσκεψιν ταύτην. 
Τήν πρωΐαν τῆς ἑπομένης, Κυριακῆς τῶν Προπατόρων, 11ης Δεκεμβρίου, ἡ Α.Θ.Παναγιότης ἐχοροστάτησε κατά τήν τελεσθεῖσαν Θείαν Λειτουργίαν ἐν τῷ Ἱερῷ Καθεδρικῷ Ναῷ Ἁγίας Τριάδος Βιέννης, ἐν μέσῳ πολυπληθοῦς ἐκκλησιάσματος, ἐν οἷς ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ, ὁ ἔναγχος ἀφιχθείς Ἐξοχ. κ. Θεμιστοκλῆς Δημίδης, νέος Πρέσβυς τῆς Ἑλλάδος ἐν Βιέννῃ, αἱ Εὐγεν. κυρίαι Νίκη Καμπᾶ καί Πολυξένη Ἰωάννου, Ἐπιτετραμμέναι τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου, ἀντιστοίχως, οἱ παρά τῷ Ο.Α.Σ.Ε. Ἐξοχ. Πρέσβεις τῆς Ἑλλάδος κ. Εὐστάθιος Λῶζος καί κ. Διονύσιος Κυβετός καί ἡ Εὐγεν. κ. Αἰκατερίνα Παππᾶ, Ἐπίτιμος Γεν. Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐν Salzburg. Μετά τήν ἀπόλυσιν, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Αὐστρίας κ. Ἀρσένιος προσεφώνησε διά λόγων εὐλαβείας καί τιμῆς τήν Α.Θ.Παναγιότητα, Ἥτις ἀπήντησεν ἀναλόγως ἑλληνιστί καί γερμανιστί, εὐλογήσασα ἐν τέλει ἅπαξ ἔτι τό ὑπερπληρῶσαν τόν Ναόν ἐκκλησίασμα, ψαλλομένου τοῦ πολυχρονισμοῦ Αὐτῆς.
Κατόπιν παρετέθη δεξίωσις ἐν τῇ Ἱερᾷ Μητροπόλει, καθ̉ ἥν ἐδόθη ἡ εὐκαιρία ὅπως ὑποβάλουν τῷ Πατριάρχῃ τά ἑαυτῶν σέβη πλεῖστοι ἐκ τῶν ἐκκλησιασθέντων.
Τήν μεσημβρίαν ἡ Εὐγεν. κ. Αἰκατερίνα Παππᾶ, παρέθεσεν ἀποχαιρετιστήριον γεῦμα πρός τιμήν τῆς Α.Θ.Παναγιότητος, τῇ συμμετοχῇ τῶν μελῶν τῆς Πατριαρχικῆς Συνοδείας, ἐκπροσώπων τῶν Ἑλληνικῶν Κοινοτήτων τῆς πόλεως, καί ἑτέρων ἐκλεκτῶν συνδαιτυμόνων. Μετά μικράν ἀνάπαυλαν, ἡ Α.Θ. Παναγιότης, προεπέμφθη ἐκ τοῦ Διεθνοῦς Ἀερολιμένος τῆς Βιέννης ὑπό τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Γαλλίας καί Αὐστρίας καί τῶν ὡς ἄνω Ἑλλήνων Διπλωματῶν.
Ὁ Παναγιώτατος καί οἱ μετ' Αὐτοῦ ἀφίχθησαν, δι̉ ἀεροσκάφους τῶν Τουρικῶν Ἀερογραμμῶν, εἰς τήν Πόλιν τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας, ὑπαντηθέντες ἐν τῷ Ἀερολιμένι ὑπό τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Σεβ. Μητροπολίτου Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου κ. Στεφάνου.

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΗΤΟΡΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ Α.Π.Θ. ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΔΟΣΗ ΤΙΜΗΤΙΚΟΥ ΤΟΜΟΥ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

Ομιλία του Κοσμήτορος της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. Μιχαήλ Τρίτου, κατά την επίδοση Τιμητικού τόμου στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, επί τη συμπληρώσει είκοσι χρόνων Πατριαρχίας. Η ομιλία και η επίδοση του τόμου έγινε την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011 στην Κοινοτική Αίθουσα του Ι. Ναού Αγίου Νικολάου Νεοχωρίου στην Κωνσταντινούπολη.
Παναγιώτατε,
Ἡ Θεολογική Σχολή τοῦ Α.Π.Θ., ἔχουσα τήν πνευματική καί κανονική της ἀναφορά στόν Πάνσεπτο Οἰκουμενικό Θρόνο, ἀπεφάσισε κατά τό παρελθόν ἀκαδημαϊκό ἔτος καί ἐπί τῆς προεδρίας τῶν καθηγητῶν κ.κ. Δημητρίου Καϊμάκη (Τμήμα Θεολογίας) καί Χρήστου Οἰκονόμου (Τμῆμα Ποιμαντικῆς καί Κοινωνικῆς Θεολογίας), νά τιμήσει τήν Παναγιότητά Σας ἐκδίδοντας Τιμητικό Τόμο ἐπί τῇ συμπληρώσει εἴκοσι ἐτῶν θεοφιλοῦς Πατριαρχίας.
Στόν Τόμο αὐτό συμμετέχουν οἱ ἐν ἐνεργείᾳ καθηγητές τῆς Σχολῆς μέ πρωτότυπες ἐπιστημονικές ἐργασίες.
Τήν τιμητική ἐπιτροπή τοῦ Τόμου ἀποτελοῦν ὁ Πρύτανις τοῦ Α.Π.Θ., καθηγητής κ. Ἰωάννης Μυλόπουλος καί οἱ Ἀντιπρυτάνεις, Καθηγητής κ. Ἰωάννης Παντής καί Καθηγήτριες κυρίες Δέσπω Λιάλιου καί Σοφία Κουΐδου-Ἀνδρέου. Τήν ἐπιστημονική Ἐπιτροπή ὁ Κοσμήτωρ τῆς Σχολῆς, οἱ Πρόεδροι τῶν Τμημάτων Θεολογίας καθηγητής κ. Χρυσόστομος Σταμούλης καί Ποιμαντικῆς καί Κοινωνικῆς Θεολογίας καθηγητής κ. Ἀθανάσιος Καραθανάσης καί ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρος Λαμπρυνιάδης. Τέλος τήν ἐπιτροπή ἐπιμέλειας τοῦ Τόμου εἶχαν ἡ ἀναπληρώτρια καθηγήτρια κ. Ἄννα Κόλτσιου-Νικήτα, ὁ λέκτωρ πρωτοπρεσβύτερος π. Χρυσόστομος Νάσσης, ὁ ἀναπληρωτής καθηγητής κ. Συμεών Πασχαλίδης, ὁ ἀναπληρωτής καθηγητής κ. Παναγιώτης Σκαλτσής καί ἡ λέκτωρ κ. Αἰκατερίνη Τσαλαμπούνη.
Στό Πρόσωπό Σας, Παναγιώτατε, βλέπουμε τόν ἄριστα καταρτισμένο Θεολόγο, τόν ἐγγυητή τῆς ἑνότητας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τόν εὐαίσθητο ἀγωνιστή σέ θέματα εἰρήνης, κοινωνικῆς δικαιοσύνης, ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί προστασίας τοῦ περιβάλλοντος, τόν ἐκφραστή τῶν ὀραμάτων τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους, τόν Πατριάρχη τοῦ χριστιανικοῦ μέτρου, πού δέν ἐμπλέκεται στίς ἀκρότητες οὔτε τοῦ ἄκρατου φιλελευθερισμοῦ, οὔτε τοῦ στείρου συντηρητισμοῦ, ἀλλά πού ἐκφράζει τή Θεολογία τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό τήν ὁποία ἐκπορεύονται προτάσεις ζωῆς καί ἐλπίδες γιά τόν ἄνθρωπο καί τήν ἀνθρωπότητα, γιά τήν κτίση καί τήν ἱστορία.
Ἡ ἔκδοση αὐτοῦ τοῦ Τόμου θέλει νά τονίσει καί τόν στενότατο σύνδεσμο Θεολογίας καί Ἐκκλησίας. Γιατί δέν εἶναι δυνατόν νά νοηθεῖ οὔτε Θεολογία ἄνευ Ἐκκλησίας, ἀλλά καί οὔτε Ἐκκλησία ἄνευ Θεολογίας. Ἡ Θεολογία ἀποτελεῖ ἔκφραση τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. Ἀναπτύσσεται μέσα στήν Ἐκκλησία καί ἀποσκοπεῖ στή διακρίβωση τῆς ἀποκεκαλυμμένης καί στήν Ἐκκλησία διαπεπιστευμένης ἀλήθειας, ἀλλά καί στήν ἐνίσχυση τοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας ὡς θεοσυστάτου ἱδρύματος. Πολύ σωστά ἔχει λεχθεῖ ὅτι ἡ Θεολογία δέν εἶναι οὔτε σχολαστική καί ἰδεολογική, οὔτε ἠθική καί οὐμανιστική, ἀλλά κατεξοχήν ποιμαντική, πού ἀσκεῖται στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Θεολογία ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία ιδεολογικοποιείται καί ἐκκοσμικεύεται. Ἀλλά καί ἡ Ἐκκλησία δέν μπορεῖ νά ἐπιτελέσει τό σωτηριολογικό της ἔργο, χωρισμένη ἀπό τήν Ὀρθόδοξο Θεολογία, ἀφοῦ αὐτή εἶναι ἡ καρδιά, ἡ συνείδηση καί τό στόμα τῆς Ἐκκλησίας, μέσῳ τῆς ὁποίας εὐαγγελίζεται τήν ἐν Χριστῷ ἀναγέννηση καί τελείωση τῶν ἀνθρώπων. Θεολογία καί Ἐκκλησία ἀλληλοπεριχωροῦνται σέ μια ἀδιάκριτη ἁγιοπνευματική ἑνότητα καί λειτουργία.
Συνεχίστε, Παναγιώτατε, σέ πείσμα ὅλων τῶν ἀντιξοοτήτων, νά δίνετε τήν πνευματική Σας μαρτυρία από τήν Πόλη τῶν θρύλων καί τῶν ὀνείρων μας, πού εἶναι ἡ μήτρα ἀπό τήν ὁποία ἐκπορεύεται τό Γένος, ἡ πρωτεύουσα τοῦ ἑλληνικοῦ μεγαλοϊδεατισμοῦ, ἡ καθέδρα τῆς Ὀρθοδόξου πνευματικότητας καί ἡ ἱερή κολυμβήθρα στήν ὁποία ἀναβαπτίζεται ἡ ἑλληνορθόδοξη συνείδηση. Καί νά εἶσθε βέβαιος ὅτι ὅσο ἡ κανδήλα τοῦ πάνσεπτου Πατριαρχικοῦ ναοῦ παραμένει ἄσβεστη, καί τά δικηροτρίκηρα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ὑψώνονται δίκην σημαίας μή ὑποστελλομένης γιά τήν εὐλογία τῶν ἐγγύς καί τῶν μακράν, ὑπάρχει ἐλπίδα γιά τόν ἄνθρωπο, τήν κτίση καί τόν πολιτισμό. Ἄλλωστε τήν ἱστορία τοῦ κόσμου δέν τήν καταγράφουν τά διάφορα παροδικά σχήματα καί οἱ ἐφήμερες ποσοτικές δυνάμεις που στηρίζονται στόν μηδενισμό τῶν ἀντικειμενοποιήσεων, ἀλλά ὁ Κύριος τοῦ κόσμου καί τῆς Ἱστορίας, ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, πού ἔχει τόν πρῶτο καί τελευταῖο λόγο γιά ὅλους καί γιά ὅλα.
Ἡ Θεολογική μας Σχολή, πού καταυγάζεται ἀπό τήν αὔρα τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀρδεύεται ἀπό τή Θεολογία τοῦ Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, γαλουχεῖται ἀπο τό ὑπερεθνικό καί οἰκουμενικό πνεῦμα τῶν ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθοδίου, τῶν Θεσσαλονικέων Φωτιστῶν τῶν Σλάβων καί ἐκφράζει τά ὁράματα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, εἶναι πάντα στό πλευρό Σας καί θά ἔλθει ἀρωγός στήν ἐπαναλειτουργία τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης, πού, ὅπως φαίνεται, δέν θά ἀργήσει.
Πολλά τά ἔτη Σας Παναγιώτατε, ἐπ’ ἀγαθῷ τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Γένους.

12/20/2011

Ο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΘΙΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

Ρεπορτάζ-φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας
Προσκυνηματική επίσκεψη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο πραγματοποίησε ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος. Κατά την καθιερωμένη προεόρτια Χριστουγεννιάτικη επίσκεψη του ο Ιεράρχης της Θεσσαλονίκης συναντήθηκε με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Κατά την συνάντηση συζητήθηκαν και λεπτομέρειες των εκδηλώσεων που θα λάβουν χώρα στη Θεσσαλονίκη, για τον αοίδιμο Οικουμενικό Πατριάρχη Ιωακείμ Γ΄, με αφορμή τη συμπλήρωση, το 2012, εκατό ετών από την εκδημία του. Να σημειωθεί ότι ο Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ΄ανήλθε στον πατριαρχικό θρόνο από Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. 
Σήμερα το μεσημέρι παρακάθισε στην πατριαρχική τράπεζα. Τον Ιεράρχη της ιστορικής πόλεως του Αγίου Δημητρίου, επαρχίας των λεγομένων Νέων Χωρών, συνόδευαν ο Αρχιμανδρίτης Δημήτριος και ο Αρχιδιάκονος του Γαβριήλ Αλεξίου.

ΚΟΥΡΑ ΜΕΓΑΛΟΣΧΗΜΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΤΗΣ Ι. ΜΟΝΗΣ ΤΑΤΑΡΝΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΝΑΟ

Ρεπορτάζ-φωτογραφίες του Νικολάου Μαγγίνα
Ένα ακόμη γεγονός ιδιαίτερης πνευματικής σημασίας καταγράφηκε στη ζωή του Μεγάλου Μοναστηρίου του Φαναρίου.
Το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής, στις 16 Δεκεμβρίου, στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, κατά τη διάρκεια του Εσπερινού, τελέστηκε η κουρά σε μεγαλόσχημο Μοναχό του Σταύρου Ηλιόπουλου στον οποίον δόθηκε το όνομα Γερμανός.
Ο Σταύρος Ηλιόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα και παρέμεινε περισσότερο από μία δεκαετία ως δόκιμος Μοναχός στην Σταυροπηγιακή Μονή Παναγίας Τατάρνης Ευρυτανίας της οποίας πλέον τυγχάνει κανονικός αδελφός.
Την κουρά τέλεσε, μετά από άδεια και προτροπή του Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ο Μητροπολίτης Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στέφανος ενώ στην Ακολουθία συμμετείχαν οι Μέγας Αρχιμανδρίτης Αθηναγόρας και Μέγας Εκκλησιάρχης Βενιαμίν και οι διάκονοι Τριτεύων Θεόδωρος και Νήφων.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος παρέστη στην μακροσκελή αυτή Ακολουθία συμπροσευχόμενος από το Ιερό Βήμα. Ήταν παρόντες ο γέροντας του νεοκαρέντος Μοναχού Γερμανού Αρχιμ. Δοσίθεος, Ηγούμενος της Ι. Μ. Παναγίας Τατάρνης, η μητέρα του νέου Μοναχού και πιστοί από την Ελλάδα οι οποίοι ήλθαν στην Πόλη για να συμμετέχουν σε αυτήν την όντως κατανυκτική Ακολουθία της κουράς σε μεγαλόσχημο.
Στο τέλος ο Οικουμενικός Πατριάρχης ευχήθηκε στον Μοναχό Γερμανό να ευαρεστήσει τον Θεό και τους ανθρώπους. Ανάλογες ευχές δέχτηκε και από όλους τους παρισταμένους.
Αξίζει να σημειωθεί πως ο Μητροπολίτης Καρπενησίου Νικόλαος στα κανονικά εδάφη του οποίου βρίσκεται η Ιερά Μονή Τατάρνης ευχαρίστως δέχτηκε και ενέκρινε να τελεστεί η κουρά του Μοναχού Γερμανού στην Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία.
Related Posts with Thumbnails