ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΣΤΗΝ ΙΜΒΡΟ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ (ΦΩΤΟ)

Ο Πατριάρχης με τους μαθητές της Ίμβρου και τους γονείς τους

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ 

Ἐκκλησιαστικαί εἰδήσεις 

Ἡ ἐπίσκεψις τοῦ Πατριάρχου εἰς τήν Γενέτειράν Του. 

Μετά τήν ἐπιστροφήν Του ἐκ Παρισίων ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαῖος, τήν Παρασκευήν, 24ην Ἰουλίου, μετέβη εἰς τήν γενέτειράν Του νῆσον Ἴμβρον, ὅπου τήν ἑπομένην, συλλειτουργήσας μετά τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Ἴμβρου καί Τενέδου κ. Κυρίλλου καί Μύρων κ. Χρυσοστόμου ἐν τῷ Ἱ. Ναῷ Ἁγίας Μαρίνης Σχοινουδίου, ἐτέλεσε μνημόσυνον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν θυμάτων τῶν τραγικῶν θαλασσίων δυστυχημάτων τά ὁποῖα συνέβησαν εἰς τήν περιοχήν τοῦ Πύργου τῆς νήσου, ἐπί τῇ συμπληρώσει ἐφέτος 65 καί 60 ἐτῶν ἀντιστοίχως ἀπό τοῦ Ἰουλίου 1950 καί 1955. Μετά τήν συγκινητικήν ὁμιλίαν τοῦ Πατριάρχου καί τήν Ἀπόλυσιν, Οὗτος μετέβη εἰς τό παρακείμενον κοιμητήριον ὅπου ἔψαλε Τρισάγιον πρό τοῦ τάφου τοῦ ἐκ τῶν θυμάτων Δημητρίου Πινήρου, τελειοφοίτου τῆς Ἱ. Θεολογικῆς Σχολῆς Χάλκης, μνημονεύσας τά ὀνόματα πάντων τῶν 25 νέων οἱ ὁποῖοι ἀπώλεσαν τήν ζωήν των τότε. 

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Πατριάρχης καί πλεῖστοι συμπατριῶται Αὐτοῦ μετέβησαν εἰς τόν Πύργον, ὅπου ἐπίσης ἔψαλε Τρισάγιον καί ἔρριψεν ἄνθη τοῦ ἀγροῦ εἰς τήν θάλασσαν εἰς τιμήν καί μνήμην τῶν ὑπέρ ὧν ἐτελέσθη τό μνημόσυνον, ἅπαντες δέ ἀκολούθως ἀνῆλθον εἰς τόν λόφον ὅπου εὑρίσκετο τό ἐξωκκλήσιον τῆς Ἁγίας Ἄννης καί ἔψαλον το ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς τῆς κοιμήσεώς της. Σήμερον τό ναΐδιον δέν ὑφίσταται καθώς ὅλη ἡ περιοχή ἔχει ἀπαλλοτριωθῆ ὑπό τοῦ κράτους. 

Τό ἑσπέρας ἡ Α. Θ. Παναγιότης ἐχοροστάτησε κατά τόν Ἑσπερινόν ἐν τῷ ἐνοριακῷ Ναῷ τῆς Κοινότητος Γλυκέος, εἰς τό τέλος τοῦ ὁποίου ὡμίλησε πρός τό ἐκκλησίασμα καί ἐχειροθέτησεν εἰς τό ὀφφίκιον τοῦ Ἄρχοντος Ὑπομνηματογράφου τόν Ἐξοχώτατον ἐν ἰατροῖς κ. Χριστοφόρον Σωφρονίου, Καρδιολόγον, ἐξ Ἴμβρου, ὑπηρετοῦντα σήμερον ἐν Χαλκίδι. Ἐπηκολούθησε δεῖπνον ἐν τῇ πλατείᾳ τοῦ χωρίου, ὅπερ ἦτο τό γενέθλιον χωρίον τοῦ πολλοῦ Ἱερομονάχου Βαρθολομαίου τοῦ Κουτλουμουσιανοῦ καί πολλῶν ἄλλων λογίων τῆς Ἴμβρου. 

Τήν ἑπομένην, Κυριακήν, 26ην ἰδίου, ὁ Πατριάρχης ἱερουργήσας μετά τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχου καί τοῦ Θεοφιλ. Ἐπισκόπου Ἀμορίου κ. Νικηφόρου, Ἡγουμένου τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ Ἱ. Μονῆς Βαλτάδων, ἐν τῷ Ἱ. Μητροπολιτικῷ Ναῷ Παναγίας ἐτέλεσε τήν εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίαν τοῦ ἐψηφισμένου Ἐπισκόπου Ἁλικαρνασσοῦ κ. Νικολάου, ὅν καί μετωνόμασεν εἰς Ἀδριανόν, ἐν μέσῳ πλήθους πιστῶν ἐξ Ἴμβρου, ἐκ τῆς Πόλεως καί ἐξ Ἑλλάδος. Εἰς τήν προσφώνησιν τοῦ προεξάρχοντος Πατριάρχου ἀπήντησεν ὁ νέος Ἀρχιερεύς, ὅστις καί ἀργότερον παρέθεσεν ἐπίσημον γεῦμα εἰς τό ἑστιατόριον «Ἑλένη» τοῦ Κάστρου, εὐλογηθέν ὑπό τοῦ Πατριάρχου. 

Μεταξύ τῶν συνδαιτυμόνων ἦσαν καί οἱ ἐπισκεπτόμενοι τάς ἡμέρας ἐκείνας τήν νῆσον Ἐξοχ. Πρέσβυς κ. Φωτεινή Τομαῆ, ἐπί κεφαλῆς τῆς Ὑπηρεσίας Διπλωματικοῦ καί Ἱστορικοῦ Ἀρχείου τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος, καί Ἐλλογ. κ. Gülay Barbarosoğlu, Πρύτανις τοῦ Πανεπιστημίου Βοσπόρου, μετά τῶν Ἀντιπρυτάνεων Ayşe Mumcu καί Fikret Adaman. 

Τήν Δευτέραν, 27ην ἰδίου, ὁ Πατριάρχης συμπροσηυχήθη κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν ἥν ἐτέλεσεν εἰς τό πανηγυρίζον ἐξωκκλήσιον τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος ὁ Θεοφιλ. Ἐπίσκοπος Ἁλικαρνασσοῦ καί ηὐλόγησε τήν παρατεθεῖσαν εἰς πάντας τράπεζαν μέ τά σφάγια-ἀφιερώματα εἰς τόν Ἅγιον, κατά τά παραδοσιακά ἔθιμα τῆς νήσου. 

Ὁ ὑψηλός ἐπισκέπτης καί γόνος τῆς Ἴμβρου κατά τήν παραμονήν Του ἐν αὐτῇ, προσέτι: 

-Ἐπεσκέφθη ἐθιμοτυπικῶς τόν Ἔπαρχον Ἐντιμ. κ. Muhittin Gürel, ἐνῶ ἔσχε τηλεφωνικήν ἐπικοινωνίαν μετά τοῦ ἀπουσιάζοντος εἰς τήν Πόλιν Δημάρχου Ἴμβρου Ἐντιμ. κ. Ünal Çetin, τόν ὁποῖον καί ηὐχαρίστησε διά τάς προσφάτους θετικάς ὑπέρ τῶν Ἰμβρίων ὁμογενῶν δηλώσεις του. 

-Ἒπεθεώρησε τάς συνεχιζομένας ἀνακαινιστικάς ἐργασίας εἰς τούς Ἱ. Ναούς τῶν Κοινοτήτων Ἁγίων Θεοδώρων καί Ἀγριδίων, οἵτινες εἶχον ὑποστῆ ζημίας κατά τούς σεισμούς τοῦ παρελθόντος ἔτους, ὡς καί τό ἐν Ἀγριδίοις σχολικόν κτήριον ὅπερ θά στεγάσῃ τό Λύκειον τῆς νήσου ἀπό τοῦ προσεχοῦς Σεπτεμβρίου. 

Ο Πατριάρχης με μαθητές και τον εκπαιδευτικό Ιωακείμ Καμπουρόπουλο (φωτό: Βάσω Ξεινού)

-Ὡμίλησε πρός τά παιδία, νήπια καί σχολικῆς ἡλικίας, καί τούς γονεῖς αὐτῶν, συγκεντρωθέντας εἰς καφενεῖον τῶν Ἁγίων Θεοδώρων, ἀπαντῶν καί εἰς τήν προσφώνησιν τοῦ Ἐκπαιδευτικοῦ Ἐλλογ. κ. Ἰωακείμ Καμπουροπούλου, ἐντός συγκινητικῆς ἀτμοσφαίρας πλήρους ἐνθουσιασμοῦ ὡς ἐκ τῆς ἐπανόδου τῆς ἑλληνικῆς παιδείας εἰς τήν νῆσον μετά διακοπήν ἡμίσεος αἰῶνος, τῆς λειτουργίας δέ διά πρώτην φοράν καί Λυκείου ἐν αὐτῇ. 

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἴμβρου καί Τενέδου κ. Κύριλλος ἐξεδήλωσε πλουσιοπαρόχως τήν Ἰμβριακήν φιλοξενίαν πρός τε τήν Α. Θ. Παναγιότητα, τήν συνοδείαν Αὐτῆς καί πρός τούς λοιπούς ἐπισήμους ἐπισκέπτας τῆς Ἐπαρχίας αὐτοῦ καθ᾿ ὅλην τήν ἐν αὐτῇ διαμονήν των. 

Ὁ Πατριάρχης ἡμῶν ἐπέστρεψεν εἰς τήν ἕδραν Αὐτοῦ τήν Τετάρτην, 29ην τ.μ. . 

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, ἐδέχθη εἰς ἀκρόασιν:

- Τόν Σεβ. Μητροπολίτην Βελγίου κ. Ἀθηναγόραν, μετά τῶν Ἐλλογ. κ. Rik Torfs, Πρυτάνεως τοῦ Καθολικοῦ Πανεπιστημίου τῆς Louvain, καί κ. Peter de Mey, Καθηγητοῦ ἐν αὐτῷ. 

- Τόν Σεβ. Μητροπολίτην Ρούσσης κ. Ναούμ, Ἱεράρχην τῆς Ἐκκλησίας Βουλγαρίας, μετά τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Γερασίμου, Ἀρχιγραμματέως τῆς Ἱ. Συνόδου αὐτῆς, καί τοῦ Εὐλαβ. Διακόνου κ. Ἰωάννου Petkov. 

- Τόν Θεοφιλ. Ἐπίσκοπον Ναυκράτιδος κ. Μελέτιον, Ἱεράρχην τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, μετά τῶν Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου κ. Βαρθολομαίου Ἀστεριάδου, ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καί Σουφλίου, Ἀρχιμανδρίτου κ. Στεφάνου Σουλιμιώτου, ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Γλυφάδας, καί Ἐλλογ. κ. Ἀθανασίου Κυρέζη, Φιλολόγου, ἐκ Κομοτηνῆς. 

- Τόν Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτην κ. Μεθόδιον Ντελῆν, Ἡγούμενον τῆς Ἱ. Μονῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Γηρομερίου, μετά τοῦ Ἐντιμ. κ. Ἄρη Μπέλλου, ἐκ Φιλιατῶν. 

- Τόν Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτην κ. Πέτρον Μποζίνην, ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πατρῶν. 

- Τόν Ἐντιμολ. κ. Μιλτιάδην Ζαχαριάδην, Ἄρχοντα Ἔκδικον τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μ. Ἐκκλησίας, ἐξ Ἀθηνῶν. Τόν Ἐλλογ. κ. Σταῦρον Ἀνεστίδην, Διευθυντήν τοῦ ἐν Ἀθήναις Κέντρου Μικρασιατικῶν Σπουδῶν, μετά τῆς συζύγου αὐτοῦ Ἐλλογ. κ. Εὐαγγελίας Σταμούλη, Φιλολόγου. 

- Τόν Ἐντιμ. κ. Jeffery Chrones μετά τῆς οἰκογενείας αὐτοῦ, ἐξ Ἀμερικῆς. 

Ἐπίσημος Ἀντιπροσωπεία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀποτελουμένη ἐκ τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Μιλήτου κ. Ἀποστόλου καί Ἀδριανουπόλεως κ. Ἀμφιλοχίου καί τοῦ Πανοσιολ. Μ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Βησσαρίωνος, ἐξεπροσώπησε τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν κατά τήν τελεσθεῖσαν Θείαν Λειτουργίαν ἐν τῷ Ἱ. Καθεδρικῷ Ναῷ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Μόσχας, ἐπί τῇ χιλιετηρίδι ἀπό τῆς κοιμήσεως τοῦ Πρίγκηπος Ἁγίου Βλαδιμήρου, τήν Τρίτην, 28ην Ἰουλίου. 

* * * 

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, ἐξεπροσωπήθη: 

-Ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Μ. Ἀρχιδιακόνου κ. Ἀνδρέου, κατά τό ὑπό τῆς Κοινότητος Ἁγίου Νικολάου Χάλκης διοργανωθέν ἐτήσιον ἐν πλῷ δεῖπνον, τό ἑσπέρας τοῦ Σαββάτου, 25ης Ἰουλίου. Ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Μ. Συγκέλλου κ. Ἀμβροσίου, κατά τήν κηδείαν τοῦ ἀειμνήστου Παναγιώτου Ἀμπατζῆ, ἐκ τοῦ Ἱ. Νοῦ Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Μ. Ρεύματος, τήν Τετάρτην, 29ην Ἰουλίου. 

-Ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Νεοφύτου Μαρουλῆ, Κληρικοῦ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης, κατά τήν κηδείαν τῆς ἀειμνήστου Ἀγγελικῆς Καλύβα, ἐκ τοῦ Κοιμητηρίου Παλαιοῦ Φαλήρου, τήν Δευτέραν, 20ήν τ.μ. . 

- Ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Ἀγαθαγγέλου Σίσκου, Βιβλιοφύλακος τῶν Πατριαρχείων, κατά τήν ἐν τῷ ξενοδοχείῳ «Swiss» δοθεῖσαν ὑπό τῆς Εὐγεν. κ. Monica Schmutz Kırgöz, Γεν. Προξένου τῆς Ἑλβετίας ἐνταῦθα, δεξίωσιν, ἐπ᾿ εὐκαιρίᾳ τῆς ἐθνικῆς ἑορτῆς τῆς Χώρας, τό ἑσπέρας τῆς Πέμπτης, 30ῆς ἰδίου. 

- Ὑπό τοῦ Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεσβυτέρου κ. Θεμιστοκλέους Χριστοδούλου, κατά τήν κηδείαν τοῦ ἀειμνήστου Γεωργίου Δεμιρτζῆ, ἐκ τοῦ Κοιμητηρίου «Κοκκίνου Μύλου» τήν Δευτέραν, 20ήν Ἰουλίου. 

- Ὑπό τοῦ Αἰδεσιμ. Πρεσβυτέρου κ. Δημητρίου Μαγιόγλου, κατά τήν ὑπό τῆς Ἑνώσεως Δημοσιογράφων Τουρκίας (Türkiye Gazeteciler Cemiyeti), διοργανωθεῖσαν ἐκδήλωσιν, ἐπί τῇ 107ῃ ἐπετείῳ τῆς καταργήσεως τῆς λογοκρισίας τοῦ Τύπου, ἐν τῷ ἐν Πέραν Ξενοδοχείῳ «The Marmara», τήν Παρασκευήν, 24ην ἰδίου.

Ο ΠΡΥΤΑΝΗΣ ΤΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΗΣ ΛΟΥΒΕΝ ΜΕ ΤΟΝ ΒΕΛΓΙΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

Ο πρύτανης του Καθολικού Πανεπιστημίου της Λουβέν, Καθηγητής Dr. Rik Torfs, συνοδευόμενος από τον Καθηγητή Dr. Peter De Mey, της Θεολογικής Σχολής του ιδίου Πανεπιστημίου, πραγματοποιεί διήμερη επίσημη επίσκεψη στο Φανάρι. Με τους δύο ακαδημαϊκούς ευρίσκεται και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βελγίου κ. Αθηναγόρας. 

Η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος τους υποδέχθηκε εγκάρδια και τους ενημέρωσε για τις προετοιμασίες για την Μεγάλη Πανορθόδοξη Σύνοδο, που θα πραγματοποιηθεί στην Κωνσταντινούπολη τον Ιούνιο του 2016. Οι φιλοξενούμενοι του Φαναρίου επισκέφθηκαν  την Αγία Σοφία, την Μονή της Χώρας (με τα περίφημα ψηφιδωτά) και την Θεολογική Σχολή της Χάλκης, η οποία παραμένει δυστυχώς κλειστή από το 1971. 

Ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος είχε καλέσει τον πρύτανη του φημισμένου Πανεπιστημίου της Louvain, μετά την διάλεξη που είχε δώσει στο Leuven τον Ιανουάριο του 2015.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΙΛΗΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΣΤΗ ΜΟΣΧΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΥ

Μητροπολίτου Mιλήτου Ἀποστόλου

ΟΜΙΛΙΑ ΕΠΙ Τῌ ΕΥΚΑΙΡΙᾼ ΤΩΝ ΕΟΡΤΑΣΜΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΙΝ 1000 ΕΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΡΙΓΚΗΠΟΣ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΥ 

Ἐν Μόσχᾳ τῇ 28ῃ Ἰουλίου 2015 

Μακαριώτατε Πατριάρχα Μόσχας καὶ Πασῶν τῶν Ρωσσιῶν κ.κ. Κύριλλε, 

Ἁγιόλεκτε τῶν Ἱεραρχῶν χορεία, 

Τίμιον τῶν Ἱερέων συνάθροισμα, 

Ἀγγελοειδῆ τῶν Μοναζόντων συστήματα, 

Χριστοφόρε καὶ πολυτλῆμον Λαὲ τοῦ Κυρίου, 

«Ἄρχοντος γὰρ ὡς ἀληθῶς, μὴ τῆς ἰδίας μόνον σωτηρίας ποιεῖσθαι φροντίδα, ἀλλὰ καὶ τὸν ἐμπιστευθέντα λαὸν τῆς ἴσης ἀξιοῦν προνοίας, καὶ εἰς τὴν αὐτὴν τῆς θεογνωσίας χειραγωγεῖν τε καὶ προσκαλεῖσθαι τελειότητα».1

Ἡ ἀποφθεγματικὴ αὕτη καὶ θεολογικωτάτη ἀπόφανσις τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Φωτίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Μεγάλου, εἰς τὴν περίφημον πρὸς τὸν Ἡγεμόνα τῶν Βουλγάρων Βόριν-Μιχαὴλ ἐπιστολήν του, εὑρίσκει τὴν καλυτέραν ἔκφρασιν καὶ ἐκπλήρωσίν της, μετὰ ἕνα περίπου αἰῶνα, εἰς τὸ σεβάσμιον πρόσωπον καὶ τὸ δυσπερίγραπτον ἔργον τοῦ σήμερον λαμπρῶς ἑορταζομένου καὶ πανδημεὶ πανηγυριζομένου ἁγίου καὶ ἰσαποστόλου Μεγάλου Πρίγκηπος Βλαδιμήρου τοῦ καὶ Βαπτιστοῦ τῆς Ρωσσίας. 

Ὡς ἐπὶ ἄλλον Ἐλδὰδ καὶ Μωδάδ, (πρβλ. Ἀριθ. 11, 26 καὶ ἑξ.), ἔπνευσε τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον εἰς τὸν πρῴην λατρεύοντα τὰ ξόανα καὶ τὰ βρέτη καὶ διάγοντα βίον ἔκλυτον καὶ ἄσωτον καὶ ὑλόφρονα καὶ ἐσαγήνευσεν αὐτὸν καὶ ἠχμαλώτισεν αὐτὸν διὰ τοῦ ἀμφιβλήστρου τῆς Χάριτος καὶ ἥλκυσεν αὐτὸν ἐκ τῆς εἰδωλικῆς πλάνης εἰς τὴν θεογνωσίαν καὶ τὴν ὁδὸν τὴν ἀσφαλεστάτην τῆς Σωτηρίας. «Τὸ πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ, καὶ τὴν φωνὴν αὐτοῦ ἀκούεις, ἀλλ' οὐκ οἶδας πόθεν ἔρχεται καὶ ποῦ ὑπάγει· οὕτως ἐστὶ πᾶς ὁ γεγεννημένος ἐκ τοῦ Πνεύματος» (Ἰωαν. 3, 8), κατὰ τοὺς θεοφθόγγους δεσποτικοὺς λόγους. Καὶ τῷ ὄντι ἔπνευσεν τὸ θειότατον Πνεῦμα εἰς τὴν καρδίαν τοῦ εὐλογημένου τέκνου τῆς Ρωσσικῆς γῆς, τοῦ ἐκγόνου τῆς μακαρίας Ἡγεμονίδος Ὄλγας, τῆς διὰ τοῦ λουτροῦ τῆς παλλιγενεσίας Ἑλένης μετονομασθείσης, καὶ ὡδήγησεν αὐτόν, τὸν Μέγαν Ἡγεμόνα Βλαδίμηρον, εἰς τὴν ἁγίαν κολυμβήθραν καὶ μετ’ αὐτοῦ σύμπαντα τὸν Λαόν του εἰς τὸ σωτηριῶδες βάπτισμα καὶ εἰς τὸν ἐγκεντρισμὸν τῆς πρώην ἀγριελαίου εἰς τὴν καλλιέλαιον, (πρβλ. Ρωμ. 11, 24). 

Ὡς ἄλλος Φίλιππος (πρβλ. Ἰωάν. 1, 44 καὶ ἑξ.) ὁ μέγας Πρίγκηψ Βλαδίμηρος δὲν ἀποκρύπτει τὸν Μεσσίαν, ὅν εὑρῆκε, ἀλλὰ καλεῖ τὸν Ναθαναὴλ, δηλονότι τὸν Λαὸν αὐτοῦ τὸν καθήμενον «ἐν σκότει καὶ σκιὰ θανάτου» (Ψλμ. 106, 10), καὶ ὡς ὄντως ἡγήτωρ καὶ ἀληθὴς ἄρχων τοῦ Λαοῦ ἐπιμελεῖται τῆς Σωτηρίας τῶν ὑπηκόων του. Πεφωτισμένος ἀπὸ τὰ λεπτὰς καὶ θεουργικὰς ἐπιπνοίας τοῦ Πνεύματος παραδίδει ἑαυτὸν εἰς τὸ ἀνεξιχνίαστον τῆς θείας οἰκονομίας σχέδιον, ἀλλοιοῦται ὅλος τῇ ἐπενεργείᾳ τῆς Δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου∙ ὁ χοϊκὸς ἔσω ἄνθρωπος ἀποθνῄσκει καὶ ὁ νέος γεννᾶται ἐν Χριστῷ ἐκ τῆς κολυμβήθρας τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας. Ἀλλὰ ἐκ τῆς κολυμβήθρας δὲν ἀναδύεται μόνος ὁ ἅγιος πρίγκηψ, συνανιστᾷ μεθ’ ἑαυτοῦ καὶ τὸ γένος τῶν Ρὼς καὶ ἀποδεικνύεται ὁ μέγας εὐεργέτης καὶ βαπτιστὴς καὶ ἀναμορφωτὴς τοῦ λαοῦ του. 

Τὸ δένδρον τὸ καλόν, τὸ πεφυτευμένον παρὰ τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων (πρβλ. Ψλμ. 1, 3), ἤτοι ἡ πρώτη ἱεραποστολὴ εἰς τὴν Κιεβινὴν Ρωσσίαν περὶ τὸ ἔτος 860, ἕνα καὶ πλέον αἰῶνα πρὸ τοῦ Πρίγκηπος Βλαδιμήρου, παρὰ τοῦ ἁγιωτάτου Πατριάρχου Φωτίου ἠυξήθη καὶ ἐκραταιώθη καὶ ἐκαρποφόρησε πλουσίως· ὅμως δὲν ἐπαγίωσε τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν, ἐξ αἰτίας τῶν εἰδωλολατρῶν ἡγεμόνων καὶ τῆς πολεμικῆς των πρὸς τὴν νέαν πίστιν. Παρὰ ταῦτα ὁ σπόρος τοῦ Εὐαγγελίου ἐπέπεσεν ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν καὶ ἀγαθὴν καὶ δὲν ἐξηράνθη, (πρβλ. Λκ., 8, 8). Ἀκολούθως, ἡ μεγάλη Ἡγεμονὶς τοῦ Κιέβου ἡ σεβασμία Ὄλγα, ἐκ πατρὸς μάμμη τοῦ ἁγίου Βλαδιμήρου, ἐβαπτίσθη εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν ἐν ἔτει 957 καὶ ἐκαλλιέργησε μεγάλως τὴν σχέσιν τῶν κιεβινῶν ἀνακτόρων μετὰ τῶν βυζαντινῶν, ἀλλὰ κυρίως μετέφερε τὴν βυζαντινὴν εὐσέβειαν εἰς τὸ κέντρον τῆς ἡγεμονίας καὶ εἰς τὰ ἐνδότερα τῆς οἰκογενείας τῶν ἡγεμόνων τοῦ Κιέβου, ὡς ἡ μακαρία ἐκείνη Αὐγούστα Ἑλένη, ἡ Μήτηρ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. 

Συνεπῶς, τόσον ἡ ἐπὶ Φωτίου τοῦ Μεγάλου ἱεραποστολικὴ προσπάθεια κυρίως καὶ πρωτίστως, ὅσον καὶ τὸ βάπτισμα τῆς μεγάλης Ἡγεμονίδος Ὄλγας προετοίμασαν καὶ προελείαναν τὸ ἔδαφος διὰ τὴν μεταστροφὴν τοῦ Βλαδιμήρου καὶ διὰ τὸ ρηξικέλευθον ἔργον ποὺ ἐπετέλεσεν. Ὡς ἄλλος Παῦλος ὁ μέγας Ἡγεμὼν ἀρχικῶς στρέφεται ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν καὶ ἐξαπολύει διωγμοὺς καὶ ἐξανδραποδισμοὺς καὶ μιαιφονίας, ἀλλὰ τὸ ἀπροσμέτρητον καὶ ἀκαταμάχητον ἔλεος τοῦ Κύριου τὸν καταδιώκει ἀνηλεῶς. Παραδίδουν οἱ Χρονογράφοι ὅτι ἔκθαμβοι οἱ γέροντες καὶ σοφοί, οἱ ἀπεσταλμένοι ἐκ τοῦ Ἡγεμόνος Βλαδιμήρου καὶ τοῦ ὁμίλου τῶν βογιάρων ἀνὰ τὴν οἰκουμένην πρὸς ἀναζήτησιν καταλλήλου θρησκείας διὰ τὸν λαὸν τῶν Ρώς, διηγοῦνται ἅμα τῇ ἐπιστροφῇ των τὸ οὐράνιον μεγαλεῖον καὶ τὸ ὑπέρκαλλον καὶ ἄρρητον κάλλος τῆς Ὀρθοδόξου λατρείας πρὸς τὴν ἐνυπόστατον Σοφίαν τοῦ Θεοῦ, τὸν Ἕνα καὶ Μονογενῆ Υἱὸν Αὐτοῦ. 

Τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου ἐπέστη, ὁ δρόμος πρὸς τὴν κολυμβήθραν ἦτο πλέον πρὸ ὄφθαλμῶν. Μετὰ τὴν κατάληψιν τῆς βυζαντινῆς πόλεως τῆς Χερσῶνος ὁ μέγας Πρίγκηψ δέχεται τὸ ἅγιον Βάπτισμα ἐκ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἐν ταυτῷ συνάπτει γάμον μετὰ τῆς πορφυρογγενήτου πριγκηπίσσης Ἄννης, ἀδελφῆς τοῦ Αὐτοκράτορος Βασιλείου τοῦ Β’ τοῦ Βουλγαροκτόνου. Τοιουτοτρόπως, οἱ δεσμοὶ μεταξὺ τῶν δύο κόσμων καθίστανται οὐχὶ μόνον δεσμοὶ πνεύματος, ἀλλὰ καὶ δεσμοὶ αἵματος. Ἀναζωσάμενος, λοιπόν, ὁ ἅγιος Πρίγκηψ τὴν ρομφαίαν τοῦ Πνεύματος καὶ τὰς σάλπιγγας τῆς Ἰεριχοῦς ἐπανέρχεται εἰς τὴν μητέρα πασῶν τῶν ρωσικῶν πόλεων, τὸ Κίεβον, καὶ διασαλπίζει τὸ κήρυγμα τῆς μετανοίας. Τὰ εἴδωλα κατακρημνίζονται καὶ ὁ λαὸς καλεῖται εἰς τὴν Κιβωτὸν τῆς Σωτηρίας διὰ τοῦ λουτροῦ τῆς παλλιγενεσίας, ἤτοι τοῦ ἱεροῦ Βαπτίσματος, καὶ ὁμοθυμαδὸν ἀσπάζεται τὴν ἁγίαν τῶν ὀρθοδόξων πίστιν. 

Ἀναμφιλέκτως, ὁ ἅγιος Πρίγκηψ Βλαδίμηρος ἡπῆρξεν οὐχὶ μόνον ὁ ἑδραιώσας τὴν ἁγίαν πίστιν τοῦ Χριστοῦ εἰς τὴν εὐλογημένην γῆν τῆς Ρωσσίας, ἀλλὰ ταυτοχρόνως ὁ ἀναμορφωτὴς καὶ ἐκπολιτιστὴς τῆς Ἡγεμονίας τοῦ Κιέβου. Δὲν θὰ ἦτο ὑπερβολή, τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν καὶ τῶν αποστάσεων, ἑὰν ἐχαρακτηρίζετο ὡς ἄλλος μέγας Κωνσταντῖνος τοῦ Ρωσσικοῦ ἔθνους. Ἀποτελεῖ ἐγχείρημα δυσκόλως κατορθούμενον ἡ ἁπλῆ ἔστω ἀποτύπωσις, πολλῷ δὲ μᾶλλον ἀποτίμησις, τῆς προσφορᾶς καὶ τοῦ ἔργου τοῦ σήμερον ἑορταζομένου ἁγίου καὶ ἰσαποστόλου Βλαδιμήρου. Ἀκροθιγῶς τε καὶ λίαν ἐπιγραμματικῶς θὰ ἠμποροῦσε νὰ λεχθῇ ὅτι ἡ κληρονομία τοῦ ἁγίου Βλαδιμήρου συμποσοῦται ἀφ’ ἑνὸς μὲν εἰς τὴν μεταφύτευσιν τῆς εὐσεβείας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ τῆς Αὐτοκρατορίας εἰς τὴν Ἡγεμονίαν τοῦ Κιέβου καὶ ἀφ’ ἑτέρου εἰς τὴν βαθυτάτην ἀφοσίωσιν καὶ τὸν ὑπέρμετρον σεβασμὸν εἰς τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Σεβασμὸν καὶ ἀφοσίωσιν τὴν ὁποίαν ὄχι μόνον ἑδραίωσε καὶ ἐπηύξησεν ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του, ἀλλὰ καὶ ἐκληροδότησεν εἰς τοὺς ἐπιγενομένους. 

Ἡ ὀργάνωσις τῆς ἀρτιγεννήτου καὶ νεοπαγοῦς ρωσσικῆς Ἐκκλησίας ὡς ἐκκλησιαστικῆς Ἐπαρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ἀποτελεῖ τὴν πλέον καταφανῆ καὶ ἁπτὴν ἀπόδειξιν τῆς ὡς ἄνω διαπιστώσεως. Ἡ σχέσις αὕτη τῆς κανονικῆς ἐξαρτήσεως, τεθεμελιωμένη ἐπὶ τοῦ 28ου κανόνος τῆς ἁγίας Δ’ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀποτελεῖ τὸ ἑδραῖον καὶ ἀμετάπτωτον κανονικὸν πλαίσιον, ποὺ διέπει τὰς ἀγαστὰς σχέσεις τῆς Μητρὸς Μεγάλης Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως μετὰ τῆς καλλίστης θυγατρὸς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας διὰ τοὐλάχιστον πέντε αἰῶνας. Σημειωθήτω δ’ ἐνταῦθα ὅτι, κατὰ τὸν πρόκριτον τῶν κανονολόγων, Πατριάρχην Ἀντιοχείας Θεόδωρον Βαλσαμῶνα, ὁ προλεχθεὶς κανών: «ἀνατίθησι τῷ Κωνσταντινουπόλεως καὶ τὴν χειροτονίαν τῶν ἐπισκόπων τῶν ἐν τοῖς βαρβαρικοῖς ἔθνεσι, τοῖς οὖσι ἐν ταῖς ρηθείσαις διοικήσεσιν, οἷοί εἰσιν οἱ Ἀλανοὶ καὶ οἱ Ρῶσοι. Οἱ μὲν γὰρ τῇ Ποντικῇ διοικήσει, οἱ δὲ Ρῶσοι τῇ Θρᾳκικῇ συμπαράκεινται»2. 

Γεγονὸς ἱστορικῶς μεμαρτυρημένον καὶ ἀναντίρρητον ἀποτελεῖ ἡ εὐπείθεια καὶ σεβασμὸς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας πρὸς τὸ Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον. Ἄλλωστε, ἡ πλειονότης τῶν Μητροπολιτῶν ἕως καὶ τῆς ἁλώσεως ἦτο Βυζαντινοὶ καὶ ἐπελέγοντο καὶ ἐχειροτονοῦντο ἀπὸ τὴν Μητέρα Ἐκκλησία, μὲ ἔσχατον τὸν περιβόητον Ἰσίδωρον, τὸν ὑπογράψαντα τὴν ἑνωτικὴν Σύνοδον Φεράρας-Φλωρεντίας, γεγονὸς τὸ ὁποῖον ἐκλόνισεν βαθύτατα τὴν ἔμπιστοσύνην πρὸς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον. Ἀσφαλῶς ἡ ἐν τῷ μεταξὺ ἐπισυμβᾶσα πτῶσις τῆς Αὐτοκρατορίας συνετέλεσεν εἰς τὴν ἐκ τῶν πραγμάτων ἀνάληψιν τῆς ἐσωτερικῆς της ὀργανώσεως καὶ τῆς διευθετήσεως τῶν ἀπασχολούντων αὐτὴν θεμάτων, χωρὶς ὅμως ποτὲ νὰ χαλαρώσουν ἢ καὶ νὰ λησμονηθοῦν οἱ πνευματικοὶ δεσμοί της μετὰ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἡ κανονονικὴ ἐκχώρησις ἄλλωστε εἰς τὸν Μητροπολίτην Ἰὼβ καὶ τοὺς διαδόχους αὐτοῦ τῆς Πατριαρχικῆς τιμῆς καὶ ἀξίας ἐπιμαρτυροῖ τοὺς ἀκαταλύτους αὐτοὺς ἐκκλησιαστικούς-ἱεροκανονικοὺς δεσμούς. 

Ἡ ἀνύψωσις τοῦ Μητροπολίτου Μόσχας εἰς τὴν Πατριαρχικὴν περιωπὴν ἐγένετο κανονικῷ δικαιώματι ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἱερεμίου τοῦ Β΄ τῇ 23ῃ Ἰανουαρίου ἐν ἐτει 1589 καὶ ἐπεβεβαιώθη βραχύ τι ἀργότερον εἰς τὴν Σύνοδον, ἡ ὁποία ἔλαβε χώραν ἐν τῷ περιωνύμῳ Ναῷ τῆς Θεοτόκου τῆς Παραμυθίας, τῆς οὕτω καλουμένης Βλάχ-Σεράϊ, διὰ τὸ εἶναι αὐτὴν συμπαρακειμένην ταῖς ἐπαύλοις τῶν Μεγάλων Ἡγεμόνων τῆς Βλαχίας, ἐν Κωνσταντινουπόλει. Ἀναγινώσκομεν εἰς τὰ πρακτικὰ τῆς Συνόδου: «Καὶ αὖθις ἡ μετριότης ἡμῶν μετὰ τῶν Πατριαρχῶν καὶ μεθ’ ὅλης τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὁμογνωμόνως καὶ ἑνούμενοι ἐν ἁγίῳ Πνεύματι γράφομεν καὶ διαδηλοῦμεν διὰ τοῦ παρόντος Συνοδικοῦ Γράμματος, ὅτι, πρῶτον ὁμολογοῦμεν καὶ τελοῦμεν ἐν τῇ βασιλευούσῃ πόλει Μόσχᾳ τὴν ἐγκαθίδρυσιν καὶ τὸν διορισμὸν τοῦ κυρίου Ὶὼβ Πατριάρχου, ἵνα καὶ εἰς τὸ μέλλον τιμᾶται καὶ ὀνομάζηται μεθ’ ἡμῶν τῶν Πατριαρχῶν καὶ ἔχει τὴν τάξιν εἰς τὰς εὐχάς μετὰ τὸν Ἰεροσολύμων, καὶ ἵνα ὡς κεφαλὴν καὶ ἀρχὴν ἔχῃ αὐτὸς τὸν Ἀποστολικόν Θρόνον τῆς τοῦ Κωνσταντίνου Πόλεως ὡς καὶ οἱ ἄλλοι Πατριάρχαι»3. 

Ἐκ τοῦ ἀνωτέρω ἀποσπάσματος τῶν συνοδικῶν πρακτικῶν ἐμφαίνεται ἐναργῶς ὅτι ἡ ἐκχώρησις τῆς πατριαρχικῆς τιμῆς καὶ ἀξίας ἐγένετο ἐνορίως, ἐνθέσμως καὶ ἐμπροϋποθέτως καὶ ἐπὶ τῇ διαρκῇ προνοίᾳ ὅτι ὁ Πατριάρχης Μόσχας «ὡς κεφαλὴν καὶ ἀρχὴν ἔχῃ αὐτὸς τὸν Ἀποστολικόν Θρόνον τῆς τοῦ Κωνσταντίνου Πόλεως ὥς καὶ οἱ ἄλλοι Πατριάρχαι». Ἀστασίαστον ἀρχὴν τὴν ὁποίαν ἐπιβαιώνουν πανηγυρικῶς καὶ κατὰ τὸ ἔτος 1663 «οἱ τέσσαρες Πατριάρχες τῆς Ἀνατολῆς, ἤτοι Διονύσιος (Γ’) ὁ Κωνσταντινουπόλεως, Παΐσιος ὁ Ἀλεξανδρείας, Μακάριος ὁ Ἀντιοχείας καὶ Νεκτάριος ὁ Ἱεροσολύμων ἐν τῷ Τόμῳ, δι’ οὗ ἐπέλυσαν εἰκοσιπέντε κεφάλαια ζητημάτων προβληθέντα αὐτοῖς ὑπὸ τοῦ κλήρου τῆς Ρωσσικῆς Ἐκκλησίας»4. Ἡ ἀπόκρισις ἐν τῇ Η’ ἐρωτήσει ἀποτελεῖ συμπερίληψιν τῶν ἱεροκανονικῶν εὐθυνῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, τὰς ὁποίας ἡ ἁγιωτάτη Ἐκκλησία τῆς Ρωσσίας ἀνέκαθεν μεγάλως καὶ ἐσεβάσθη καὶ ἕως τὴν σήμερον ἀναμφιβόλως τιμᾶ: «αἱ ὑποθέσεις πᾶσαι τῶν Ἐκκλησιῶν εἰς τὸν Κωνσταντινουπόλεως Θρόνον ἀναφέρονται καὶ παρ’ αὐτοῦ τὰς ἀποφάσεις λαμβάνουσιν, ὡς τὰ πρωτεῖα κατὰ τοὺς Κανόνας ἔχοντος τῆς παλαιᾶς Ρώμης. Εἰ δὲ τυχὸν συναινοῦσι καὶ οἱ λοιποὶ Πατριάρχαι, εἰ τυχὸν εἴη μείζων ἡ ὑπόθεσις, ἀμετάβλητος ἔσται ἡ ἐξενεχθεῖσα ἀπόφασις»5. 

Μακαριώτατε, 

Σεβασμιώτατοι καὶ Θεοφιλέστατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, 

Ἡ περίλαμπρος αὕτη ἑορτὴ καὶ πανήγυρις τοῦ ἁγίου καὶ ἰσαποστόλου Μεγάλου Πρίγκηπος Βλαδιμήρου ἀποτελεῖ μίαν ἐξαίρετον ἀφορμὴν διὰ νὰ ἀναμνησθῶμεν ἅπαντες τῶν ἀκαταλύτων ἀδελφικῶν δεσμῶν μεταξὺ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, νὰ ἀναβαπτισθῶμεν εἰς τὴν πολυτίμητον κοινὴν κληρονομίαν τοῦ Βυζαντίου, νὰ ἐργασθῶμεν, ὡς ἔχομεν χρέος, διὰ τὴν καρδιοπόθητον ἑνότητα, νὰ ἐμφανίσωμεν εἰς πάντας τὸν ὑπέρκαλλον καὶ σωτήριον κόσμον τῆς Μιᾶς, Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καὶ οὕτω νὰ πορευθῶμεν ἀγαλλομένῳ ποδὶ καὶ ἐν ἀφελότητι καρδίας πρὸς τὴν μετ’ οὐ πολὺ Ἁγίαν καὶ Μεγάλην Σύνοδον. Τοῦτον τὸν πόθον, τὸ ὅραμα καὶ τὴν ἀλήθειαν κομίζομεν ὡς χαιρετισμὸν καὶ ἐγκάρδιον ἐν Χριστῷ ἀσπασμόν, τῇ Ὑμετέρᾳ γερασμίᾳ Μακαριότητι, μετὰ τοῦ Σεβασμιωτάτου ἀδελφοῦ Μητροπολίτου Ἀδριανουπόλεως κου Ἀμφιλοχίου καὶ τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Μεγάλου Ἀρχιμανδρίτου κου Βησσαρίωνος ἐκ τῆς Πρωτευθύνου Καθέδρας τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἐκ προσώπου τοῦ Παναγιωτάτου Αὐθέντου καὶ Δεσπότου ἡμῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου. 

Ἐπὶ δὲ τούτοις, συγχαίρομεν τῇ πολυσεβάστῳ καὶ πεπνυμένῃ λίαν ἡμῖν πεφιλημένῃ Μακαριότητι εὐχόμενοι ἀδελφικῶς, ἀπὸ μέσης καρδίας, ὅπως ὁ Μέγας καὶ ἰσαπόστολος ἅγιος Βλαδίμηρος, ὁ καὶ Βαπτιστὴς τῆς Ρωσσίας, κρατύνῃ καὶ ἀγαθύνῃ Αὐτὴν εἰς ἔτη πλεῖστα. Εἰς δὲ τὸν εὐσεβέστατον λαὸν τῆς Ρωσσίας εὐχόμεθα πλουσίαν τὴν χάριν καὶ τὸ ἔλεος παρὰ Θεοῦ διὰ πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Βλαδιμήρου. Ἐν κατακλεῖδι δὲ μεταφέρομεν ἐκ τῆς ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας πρὸς πάντας τὰς πατρικὰς καὶ Πατριαρχικὰς εὐχὰς καὶ δαψιλεῖς εὐλογίας τῆς Α.Θ.Π. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου.
______________________________________

1. Φωτίου τοῦ Μεγάλου, ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ ΜΙΧΑΗΛ, PG 102, 656 C. 

2.  Γ.Α. Ράλλη-Μ. Ποτλῆ, ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΘΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ, Ἀθήνησιν ἐκ τῆς Τυπογραφίας Γ. ΧΑΡΤΟΦΥΛΑΚΟΣ, 1852, τ.2, σελ. 285. 

3.  Καλ. Δελικάνη, ΤΑ ΕΝ ΤΟΙΣ ΚΩΔΙΞΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΑΡΧΕΙΟΦΥΛΑΚΕΙΟΥ ΣΩΖΌΜΕΝΑ ΕΠΙΣΗΜΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ, Ἐν Κων/πόλει, 1905, τ. 3ος, σελ. 25. 

4.  Καλ. Δελικάνη, ἔνθ. ἀν. τ. 2ος, σελ. ι’. 

5.  Μ. Ι. Γεδεών, ΚΑΝΟΝΙΚΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ, Ἐκ τοῦ Πατριαρχικοῦ Τυπογραφείου, Ἐν Κων/πόλει, 1888, τ. 1ος, σελ. 351.

Ο ΙΤΑΛΙΑΣ ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ LAUDATO SI

Μητροπολίτου Ἰταλίας καί Μελίτης κ. Γενναδίου: «Μία ἐκλαϊκευμένη Ποιμαντική ἀνάλυσις τῆς Ἐγκυκλίου: “Laudato Si”, τοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου» 

Εὐτυχής ἀφορμή διά νά γράψω τήν ποιμαντικήν καί πρακτικήν αὐτήν ἐργασίαν ἀποτελεῖ ἡ ἐπίσημος πρόσκλησις τῆς ἐξοχωτάτης κ. Laura Boldrini, Προέδρου τῆς Ἰταλικῆς Βουλῆς, ἡ ὁποία, μέ τόν Πρόεδρον τοῦ Ποντηφικοῦ Συμβουλίου διά τήν προαγωγήν τοῦ Νέου Εὐαγγελισμοῦ Mons. Rino Fisichella, διοργανώνει λαμπράν συνάντησιν μέ θέμα τήν Ποντηφικήν Ἐγκύκλιον: “Laudato Si”. 

Μέ τήν ἔξοχον αὐτήν αἰτίαν λαμβάνει τήν δημοσιότητά της ἡ ταπεινή αὐτή ἐργασία μου, ἡ ὁποία, ἀναλύει, ποιμαντικά καί κοινωνικά, τά κεντρικά –κύρια- σημεῖα τῆς Ἐγκυκλίου τοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου. Εἶναι μία ἐλαχίστη προσφορά ἀπό μέρους μου εἰς τόν ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος, πολλάκις, αἰτίᾳ τῆς ἀγνοίας, σκανδαλίζεται, δημιουργεῖ θλιβεράς καταστάσεις, γίνεται ἐριστικός, ἄνθρωπος τοῦ χωρισμοῦ καί τῶν παρατάξεων, φίλος τῶν στρατοπέδων καί τῶν ἐχθροπραξιῶν. 

Εἶναι ἄξιον προσοχῆς, ἀλλά καί δίκαιον ὅπως γίνῃ μνεία, ἐν ἀρχῇ τῆς ποιμαντικῆς καί πρακτικῆς αὐτῆς ἐργασίας, ἡ ἀδελφική διαβεβαίωσις τοῦ Πάπα Φραγκίσκου, σχετικά μέ τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον: 

“Ora vorreiri cordare il mio amato fratello Bartolomeo, che da anni predica su questo tema. E io ho letto tante cose sue per preparare questa Enciclica”. (“Τώρα θά ἤθελον νά ἐνθυμηθῶ τόν ἀγαπητόν ἀδελφόν μου Βαρθολομαῖον, ὁ ὁποῖος ἀπό ἔτη κηρύττει τό θέμα αὐτό. Και ἐγώ ἀνέγνωσα πολλά ἰδικά του πράγματα διά νά προετοιμάσω αὐτήν τήν Ἐγκύκλιον”).

Εἶναι ἀλήθεια ἀναντίρρητος ὅτι ἡ Γῆ εἶναι ἡ «Κοινή κατοικία» μας, ἡμεῖς δέ εἴμεθα «πλασμένοι ἀπό τό χῶμα τῆς γῆς» (Γεν. 2,7), κατά τόν συγγραφέα τοῦ Βιβλίου αὐτοῦ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. 

Μέ τήν πρωτοποριακήν αὐτήν Ἐγκύκλιον τοῦ Πάπα Φραγκίσκου: “LaudatoSi”, ἡ ὁποία ἔλαβε τό ὄνομά της ἀπό τήν ἐπίκλησιν τοῦ Ἁγίου Φραγκίσκου τῆς Ἀσίζης, προτείνει ὄχι μόνον μίαν σειράν «Κατευθυντηρίων γραμμῶν» διά μίαν ἀνανέωσιν, διά μίαν νέαν ζωήν, ἀλλά προτείνει καί διαφόρους διαδικασίας πρός λῆψιν ἀποφάσεων εἰς τό δημόσιον καί ἐπιχειρηματικόν τομέα, ὡς ἐπίσης διά τήν σχέσιν μεταξύ τῆς πολιτικῆς καί τῆς οἰκονομίας, μεταξύ θρησκείας καί ἀγάπης, μάλιστα ἡ Ἐγκύκλιος ὁλοκληρώνεται μέσα εἰς ἕνα πνεῦμα ἐνορατικῆς προσευχῆς, παρά τήν οἰκολογικήν κρίσιν καί βαρεῖαν ἀπειλήν ἐναντίον τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ. 

Ἡ δημιουργία εἶναι δῶρον τοῦ Θεοῦ, διά τοῦτο ὁ πιστός ἄνθρωπος πρέπει νά ἐπιδείξῃ ἀνωτερότητα καί νά λάβῃ τήν εὐθύνην. Ἡ ἀλλαγή τοῦ κλίματος δέν εῖναι ζήτημα θεωρητικόν. Ἡ Ἐκκλησία ἀνησυχεῖ, διότι τά πάντα εἶναι συνδεδεμένα καί, πράγματι, οὐδέν ἀνθρώπινον εἶναι ἔξω τῆς σκέψεως, φροντίδος καί ἀνησυχίας τῆς Ἐκκλησίας. 

Ὁ κόσμος εἰς τήν χώραν αὐτήν, ἡ ὁποία εἶναι τό κέντρον τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, συμμετέχει μέ θαυμασμόν εἰς τήν πορείαν τῆς πρωτοφανοῦς αὐτῆς Ἐγκυκλίου καί θέλει νά ζήσῃ σύμφωνα μέ τά ἰδιαίτατα σημεῖα της, ἐφόσον προτείνῃ νέα χρήσιμα μηνύματα, τά ὁποῖα εἶναι ἀπαραίτητα διά τήν εἰρηνικήν συμβίωσιν τῶν λαῶν, διά τήν ἐπικράτησιν τῆς ἀγάπης, τήν ἀνάπτυξιν καί πρόοδον τοῦ ἀνθρώπου εἰς ὅλας τάς ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς του, ὁ ὁποῖος ἐπιζητεῖ νά ζήσῃ μέ ἀλληλεγγύην καί ἐνδιαφέρον πρός τόν συνάνθρωπόν του, ὁ ὁποῖος εἶναι: «εἰκών τοῦ Θεοῦ». 

Ὄχι μόνον ὁ σεβασμός, ἡ τιμή καί ἡ ἀγάπη τοῦ ρωμαιοκαθολικοῦ λαοῦ πού τρέφει πρός τόν Πρῶτον Ἐπίσκοπόν του, τόν Πάπα Ρώμης, ἀλλά καί ὁ αὐθόρμητος ἐνθουσιασμός καί ἡ ἐνίσχυσίς του ἀπό τά νεοφανῆ διδάγματα τῆς : “LaudatoSi”, τά ὁποῖα ἐπηρεάζουν καί θέτουν τόν ἄνθρωπον εἰς πραγματοποίησιν τῶν «Κατευθυντηρίων γραμμῶν». 

Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὁ «Πράσινος Πατριάρχης», ὅπως ἀπεκλήθη, φωτισμένος καί ὠθούμενος ἀπό τήν θεϊκήν δύναμιν, κατώρθωσε τόν θεάρεστον καί εὐλογημένον ἀγῶνα Του ὑπέρ τῆς προστασίας τοῦ περιβάλλοντος, τῆς ἀγάπης πρός τόν ἄνθρωπον, καί γενικά ὑπέρ τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ, ἐνδιαφέρον τό ὁποῖον προέρχεται ἀπό τάς θεμελιώδεις πηγάς τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, ἀπό ἕνα “approccio” βιβλικόν, πνευματικόν, θεολογικόν, ἀσκητικόν, τό ὁποῖον γίνεται παγκόσμιον καί ἐπῃρεάζει ὄχι μόνον τούς ἀπλοῦς ἀνθρώπους, ἀλλά καί τάς Ἀρχάς καί τάς Ἐξουσίας, συντελεῖ δέ ὥστε ἡ πανανθρώπινη αὐτοῦ μάχη νά γίνῃ μία μεγίστη πνευματική καί κοινωνική δύναμις μέ τέλος τήν συνειδητοποίησιν τῆς εὐθύνης τοῦ ἀνθρώπου ἔναντι τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ. 

Πάντως, ἡ Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως, ἡ Μητέρα μας Ἁγία τοῦ χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, εἶναι ἡ πρώτη ἡ μαρτυρήσασα τήν βαρυτάτην αὐτήν παράλειψιν ἀπό μέρους τῆς ἀνθρώπινης δραστηριότητος, ἀλλά καί ἡ πρώτη ἡ καθοδηγήσασα τήν ἱστορικήν αὐτήν παγκόσμιον πορείαν, ἡ ὁποία δημιουργεῖ, ἀνασταίνει καί ἀνοίγει τάς πύλας τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Ἡ διδακτική Ποντηφική Ἐγκύκλιος, εὐθύς, ἀμέσως, μετά τήν ἀνακοίνωσίν της ὅτι θά ἀσχοληθῇ μέ τήν οἰκολογίαν, καίτοι εἰς τήν ἀρχήν οὐδέν ἐγράφη περί αὐτῆς, ἐν τούτοις εἰς τήν συνέχειαν ἔγινεν ἕνα ἀπό τά πλέον συζητημένα θέματα εἰς τόν κόσμον, ἡ ὁποία, μάλιστα, ἐδέχθη πλείστους ὅσους ἐπαίνους, ἀλλά καί κριτικήν. Καίτοι εἰς τήν ρωμαιοκαθολικήν Ἐκκλησίαν δέν ὑπάρχει συνήθεια καί παράδοσις, σχετικά μέ τήν συγγραφήν Ποντηφικῶν Ἐγκυκλίων, (πρό τριῶν αἰώνων ἡ ἀρχή αὐτῶν), ἐν τούτοις μέχρι τῶν ημερῶν μας ἔχουν γραφεῖ περί τάς τριακοσίας Ἐγκυκλίους (ἐπί Πάπα Ἰωάννου Παύλου Β΄ ἐγράφησαν 14, κλπ.). 

Ὁ κόσμος συνεχίζει εἰσέτι νά ὁμιλῇ διά τήν Ἐγκύκλιον, νά ὑπολογίζῃ καί νά ἀξιολογῇ αὐτήν. Συγκαλοῦνται συνέδρια ἀπό διάφορα Κράτη, Πανεπιστήμια καί Διεθνεῖς Ὀργανισμούς, καί συζητεῖται ἡ ὅλη αὐτῆς ὑπόστασις, πρωτοφανής δέ εἶναι ἡ φροντίς καί ἡ μέριμνα ἔναντι τῆς Δημιουργίας τοῦ Θεοῦ. Βλέπομεν εἰς τήν χώραν αὐτήν μίαν ἀγαθήν ἐκστρατείαν κληρικῶν καί λαϊκῶν ρωμαιοκαθολικῶν διά τήν διάδοσιν καί στερέωσιν τῶν κεντρικῶν –κυρίων- σημείων τῆς Ἐγκυκλίου, ἡ ὁποία διακρίνεται διά τήν ἰδανικήν ἐμβάθυνσιν, τό εἰλικρινές ἐνδιαφέρον καί τήν ἀνάλογον προσοχήν της πρός τό βαρυσήμαντον καί ἀναγκαῖον θέμα τῆς Οἰκολογίας. 

Τά ἰδιαίτατα σημεῖα τῆς Ἐγκυκλίου ἔχουν προσελκύσει τό μεγαλύτερον μέρος τοῦ ρωμαιοκαθολικοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος, παρά τήν κριτικήν ὡρισμένων, θαυμάζει καί ἐπιζητεῖ νά γίνῃ κοινωνός καί προστάτης τῆς πλουσιομορφίας τῆς Δημιουργίας τοῦ Θεοῦ. Τά κυρίαρχα σημεῖα, τά ὁποῖα εἰς τήν οὐσίαν προέρχονται ἀπό μίαν ἀλυσίδα προβλημάτων, ἀπαιτοῦν ἀπάντησιν καί λύσιν, αἱ ὁποῖαι δίδονται κατά θαυμαστόν καί διαυγέστατον τρόπον. 

Μέ τήν πρακτικήν καί ἐκλαϊκευμένην αὐτήν ἐξιστόρησιν ὁ ἄνθρωπος δύναται νά ἐμβαθύνῃ καί νά πλουτίσῃ εἰς γνώσεις διά τό πνευματικόν καί κοινωνικόν συμφέρον του. Εἶναι μία δωδεκάς ἰδιαιτέρων σημείων τά ὁποῖα ζητοῦν ἀνάλυσιν καί ἐξήγησιν: 

1. “LaudatoSi” εἶναι μία ἰσχυρά πρόσκλησις διά μεταστροφήν καί δρᾶσιν. Ἡ φροντίς διά τό περιβάλλον ἀποτελεῖ ἀπό τώρα μέρος τῆς διδασκαλίας τῆς ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, καθόσον ἡ μέριμνα διά τόν ρωμαιοκαθολικόν δέν εἶναι πλέον προαιρετική. 

2. Ὁ ἀριθμός 109 τῆς Ἐγκυκλίου, καθ’ ὅν ἡ «δημοσιοοικονομία» καταβάλλει τήν «πραγματικήν οἰκονομίαν», εἰς τήν περίπτωσιν αὐτήν ὁ Πάπας δέν κάνει μίαν διάλεξιν διά τήν οἰκονομικήν θεωρίαν. 

3. Ἕνα ἕτερον ἰδιαίτατον σημεῖον τῆς Ποντηφικῆς Ἐγκυκλίου εἶναι: Μήπως ὁ Πάπας ζεῖ εἰς ἕνα ἕτερον πλανήτην; Πῶς ἐξηγοῦνται καί ἐφαρμόζονται τά ὅσα γράφει εἰς τόν ἀριθμόν 52, ὅτι, δηλαδή, οἱ πλουσιότεροι θά πρέπῃ νά συμβάλλουν εἰς τήν ἐπίλυσιν τῶν ἐνεργειακῶν προβλημάτων τῶν πτωχοτέρων χωρῶν; Δέον νά σημειωθῇ ἐν προκειμένῳ, ἀποφαίνεται ἡ ρωμαιοκαθολική ἐμπειρία, ἀλλά, καί ἐξ ὅσων βλέπομεν καί ἀκούομεν, ἐκ τῶν λόγων καί μαρτυριῶν του, διαφαίνεται ὅτι τά πτωχότερα κράτη θά ἀναπτυχθοῦν ὅταν τά πλουσιότερα δώσουν χεῖρα βοηθείας. 

4. Ὁ Φυσικός Νόμος, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται πάντοτε εἰς τό ἐπίκεντρον τῆς ἠθικῆς διδασκαλίας τῆς ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, δέν χρησιμοποιεῑται. Καί ἐνταῦθα δέον νά ὑπογραμμισθῇ ὅτι εἰς τήν Ποντηφικήν ἐγκύκλιον παρατηρεῖται ἱκανή προσπάθεια διά νά εὑρεθῇ νέα γλῶσσα, δι’ ἕνα εὑρύτερον ἀκροατήριον. Ἑπομένως δέν εἶναι μία θεολογική στροφή, ὅπως τινες ἐνόμισαν. 

5. Εἰς τόν ἀριθμόν 193 φαίνεται ὅτι ἡ Ἐγκύκλιος προωθεῖ τήν ἀναδιανομήν τοῦ πλούτου. Εἶναι γεγονός ἀναντίρρητον ὅτι αὐτή προάγει τήν ἀληλεγγύην μεταξύ τῶν ἀνθρώπων καί τῶν ἐθνῶν. Ὁ Πάπας Φραγκίσκος, ναί μέν δέν ἔχει μίαν formula, σύμφωνα μέ τήν ὁποίαν θά γίνῃ ἡ ἀναδιανομή τοῦ πλούτου, εἶναι, ὅμως, βέβαιον ὅτι καλεῖ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι εἶναι πλούσιοι καί ἑπομένως ἔχουν περισσότερα ἀπό ὅ,τι χρειάζονται, νά ἀνοίξουν τήν καρδίαν των καί νά συλλογισθοῦν ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀνάγκην, νά διανεμιθοῦν μεταξύ των. 

6. Εἰς τόν ἀριθμόν 124 τῆς Ἐγκυκλίου: “Laudato Si” ἔχομεν τήν παρουσίασιν τοῦ καταναλωτισμοῦ. Ὅλοι καταναλώνουν: διά καλήν διατροφήν καί καθαράν πόσιν. Ἡ ἀκόρεστη ἐπιθυμία μας δημιουργεῖ ἀνάγκας, αἱ ὁποῖαι δέν εἶναι ἀπαραίτητοι. Κάποιος ὁ ὁποῖος ἔχει χάσει κάθε ἔλεγχον μέ τό ποτόν ἤ τά ναρκωτικά, γίνεται βίαιος, μέ συμπεριφοράν καταστροφικήν. Ἡ σκέψις πρός τούς πτωχούς ἤ πρός τάς γενεάς τοῦ μέλλοντος, δύναται νά εἶναι ἀπευλευθέρωσις ἀπό τήν συνεχῆ ἐπιθυμίαν διά περισσότερα καί περισσοτέρας ἀνάγκας. Εἶναι μία ἀπελευθέρωσις ἀπό τήν ἐμμονήν αὐτήν. 

7. Ἔχομεν ἕνα ἐρώτημα: Διατί ὁ Πάπας εἶναι ἐναντίον τῆς ἀγορᾶς; (ἀριθμός 189, 190). Κατά τήν στιγμήν αὐτήν ἡ παγκόσμιος οἰκονομία δέν ἐξυπηρετεἶ τήν μεγάλην πλειοψηφίαν τῶν ἀνθρώπων. Βλέπομεν ὅτι ὑπάρχει ὑπερβολικός πλοῦτος ἀπό τήν ἀγοράν, ἀλλά καί δυστυχία μεγάλη τήν ὁποία συνοδεύει. 

8. Ἡ Ἐγκύκλιος τοῦ Πάπα Φραγκίσκου καθιστᾷ ἐχθρούς τήν Τεχνολογίαν καί τήν Ἀγοράν. Οἱ χρηματοπιστωτικαί ἀγοραί καί ἡ τεχνολογία δύνανται νά εἶναι θαυμάσια ὄργανα, τοῦτο, ὅμως, ὅταν ὑπηρετοῦν τόν ἄνθρωπον, τόν ὁποῖον καί ἐνισχύουν. Ἀντιθέτως, ὅταν, δηλαδή, μέσῳ αὐτῶν, οἱ ὀλίγοι γίνονται πλουσιότεροι καί οἱ περισσότεροι δοῦλοι, ὑποβαθμίζεται ἡ ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια.

9. Ὁ Πάπας φαίνεται ὅτι στηρίζει τόν παγκόσμιον γεωργικόν σχεδιασμόν εἰς κλίμακα μαζικήν (129, 164). Βέβαιον εἶναι ὅτι, οὔτε ὁ Πάπας, οὔτε καί οἱ Ἐπίσκοποί του ἔχουν τό καθῆκον αὐτό, δέν εἶναι ἐργασία αὐτῶν. Ὁπωσδήποτε, δέν εἶναι δυνατόν νά προσφέρουν λύσεις τεχνικάς. Ἕχουν, ὅμως, τό δικαίωμα νά ὁμιλήσουν ἐξ ὀνόματος ἐκείνων οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν φωνήν. 

10. Ἡ Ἐγκύκλιος “LaudatoSi” διαφωνεῖ μέ τά Ὀρυκτά Καύσιμα. Ὁ Πάπας Φραγκίσκος θέλει τά πλούσια Κράτη καί ὅσα ἔχουν ρυπάνει περισσότερον νά μειώσουν τά Ὀρυκτά Καύσιμα. Ἰσχυρίζεται ὅτι ἐναλλακτικαί πηγαί ἐνεργείας εἶναι διαθέσιμοι δι’ ὅλους. Ἀλλά αὐτό ἀπαιτεῖ ἀλληλεγγύη: δηλαδή, τά πλούσια κράτη νά μοιράζωνται τά κέρδη των, νά βοηθοῦν τά πτωχότερα ἔθνη, διά νά ἀναπτύξουν ἐναλλακτικάς πηγάς ἐνεργείας. 

11. Ἕνα σημεῖον ἄκρως ἰδιαίτερον εἶναι ἡ κατωτέρω λύσις τοῦ Ποντήφικος: Ὁ Πάπας Φραγκίσκος δέν ἐπιδεικνύει βαρύτητα σημασίας εἰς τό πρόβλημα τοῦ πληθυσμοῦ: Εἶναι τρανή ἀλήθεια ὅτι ἠ ἐγκύκλιος ἀναγνωρίζει ὅτι ἡ πυκνότης τοῦ πληθυσμοῦ ἀποτελεῖ παράγοντα, ὁ ὁποῖος περιπλέκει τάς καταστάσεις εἰς ὡρισμένας περιφερείας καί περιοχάς. Ἐξετάζοντες τά πράγματα, συμπεραίνομεν ὅτι τό πρόβλημα δέν εἶναι οἱ ἄνθρωποι. Ἡ κατανάλωσις εἶναι τό μεγαλύτερον πρόβλημα: Ἡ ἄνευ σκέψεως τάσις διά τήν κατανάλωσιν, χωρίς νά λαμβάνει ὑπ’ ὄψιν τάς πραγματικάς ἀνάγκας, ὄχι μόνον ὑλικάς, ἀλλά καί πνευματικάς. 

12. Ὑποστηρίζεται ὅτι ἡ Τεχνολογία καί τά Δημοσιοοικονομικά εἶναι ἡ μόνη λύσις διά τά προβλήματά μας. Διάφοροι ἐρωτοῦν καί ὁμολογοῦν: Ἡ Τεχνολογία καί τά Δημοσιοοικονομικά ἐβοήθησαν πλείστους ὅσους ἀνθρώπους νά ἐξέλθουν τῆς πτωχείας, καί, μάλιστα, ἔκαμαν τήν οἰκονομίαν νά ἀναπτυχθῆ: Μήπως ἡ ἐφαρμογή τῆς Ἐγκυκλίου θέλει νά ὁδηγήσῃ εἰς τά ὀπίσω; Ἡ Ἐγκύκλιος δέν ἀσχολεῖται μέ τήν μετακίνησιν εἰς τά ὀπίσω, ἀλλά, τοὐναντίον, μέ τό προχώρημα ἐπί τά πρόσσω, ἀναμφιβόλως προτρέπει νά μειωθῇ κατά τό δυνατόν ὁ ἀριθμός ἐκείνων οἱ ὁποῖοι στεροῦνται ἀξιοπρεποῦς ἐργασίας, στεγάσεως καί ὑγιεινομικῆς περιθάλψεως. 

Εἰς τήν Διασποράν, οἱ ὑπηρετοῦντες Ὀρθόδοξοι κληρικοί συναντοῦν ποικίλας ἀνάγκας καί προβλήματα, δυσκολίας καί ἐμπόδια, τά ὁποῖα πλήττουν, ταλαιπωροῦν καί βασανίζουν τόν ἄνθρωπον,καί ἰδίᾳ σήμερον, ζῶντες τό Μεταναστευτικόν πρόβλημα, ἀλλά καί ἡ τακτική ἐπικοινωνία αὐτῶν μέ τόν λαόν τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος γνωρίζει εἰς αὐτούς τάς ἀνησυχίας καί τόν πόνον του, ὅλα αὐτά συνδεόμενα μέ τάς Τοπικάς ἰδιαιτέρας καταστάσεις, αἱ ὁποῖαι δυνατόν νά ἐπιδράσουν ἐπί τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ καί, μάλιστα, ὅταν αὐτή ζεῖ, κινεῖται καί δρᾷ εἰς τόν ἴδιον χῶρον, καί ἔχει θέσιν μειοψηφίας, ὁ Κληρικός, (ἤ οἱ Κληρικοί), πρέπει νά γνωρίζῃ τά πάντα, νά παρακολουθῇ τήν ἐξέλιξιν καί τούς νεωτερισμούς, καί, γενικά, νά πολεμᾷ τήν καταστροφικήν ἐκκοσμίκευσιν, νά μεταφέρῃ δέ τό Φῶς τῆς Ἀναστάσεως, τό ὁποῖον εἶναι τό Φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς σωτηρίας. 

Ἡ ἐνεργός συμμετοχή εἰς τά τοπικά διαχριστιανικά καί διαθρησκειακά συνέδρια, αἱ συναντήσεις αἱ ὁποῖαι λαμβάνουν χώραν διά διαφόρους λόγους, εἴτε μέ τήν πρωτοβουλία τῶν Κρατῶν, (Μικτοί Γάμοι, Διαζύγια, Συμφωνίαι), εἴτε μέ τήν συγκατάθεσιν ἱστορικῶν Ἱδρυμάτων (διά τήν εἰρήνην τοῦ κόσμου, διά τήν προστασίαν τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ, διά τά ναρκωτικά κλπ.), διακρατοῦν καί διατηροῦν τόν Ὀρθόδοξον κληρικόν τῆς Διασπορᾶς ἐν ἐγρηγόρσει καί ἄγρυπνον φύλακα τῆς Ἱστορίας, τοῦ Πολιτισμοῦ καί τῆς Παραδόσεως τοῦ Γένους μας. 

Ἡ διδακτική καί πρωτοποριακή Ἐγκύκλιος “LaudatoSi”, διά τόν ρωμαιοκαθολικόν πιστόν τῆς χώρας, ἐν ᾗ παροικοῦμεν, ἀλλά καί διά ἕνα ἄνθρωπον ὁ ὁποῖος ἐμελέτησε αὐτήν μετά προσοχῆς, ἐνδιαφέροντος καί σεβασμοῦ, χωρίς νά ἐπῃρεασθῇ ἀπό τά διάφορα ἀρνητικά καί παράδοξα σχόλια καί τά κρίσιμα δρώμενα καί δεδομένα τῆς σημερινῆς τραγικῆς ἐποχῆς, αὐτή ἀποτελεῖ «πρωτοφανῆ πυξίδα», κατά τήν ταπεινήν γνώμην μου, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ εἰς μίαν νέαν ζωήν, μέσῳ ἰδιαιτέρων «κατευθυντηρίων γραμμῶν» καί «ἀξιολόγων σημείων», μέ πρυτανεύουσαν τήν Ἀλληλεγγύην διά τό ἠθικόν καί κοινωνικόν συμφέρον τοῦ ἀνθρώπου καί, γενικά, τοῦ κόσμου. Ἡ Δημιουργία τοῦ Θεοῦ εἶναι δῶρον τοῦ Θεοῦεἰς τόν ἄνθρωπον, δέν εἶναι ἔργον ἀνθρώπινον, κατάκτησις αὐτοῦ, οὔτε εἶναι ἀποικία του, ἀλλ’ οὔτε καί ἔγινε διά τήν προσωπικήν δόξαν του καί τήν οἰκονομικήν εὐδαιμονίαν του, μέσῳ δέ τῶν «κατευθυντηρίων γραμμῶν» καί τῶν «ἀξιολόγων σημείων», ὁ ἄνθρωπος θά βοηθηθῇ εἰς τό νά σέβεται, νά ἀναγνωρίζῃ, νά ἐκφράζῃ τήν εὐγνωμοσύνην του καί νά γίνῃ προστάτης τῆς Δημιουργίας τοῦ Θεοῦ. 

Ἡ Ἐγκύκλιος“Laudato Si”, μεστή ἐμπειριῶν διαυγεστάτων καί μηνυμάτων φωτεινῶν καί καθοδηγητικῶν βοηθῇ τόν ρωμαιοκαθολικόν πιστόν ἀλλά καί κάθε ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως,νά γίνῃ μαθητής τῆς ἀλληλεγγύης, τοῦ σεβασμοῦ καί τοῦ διαλόγου.

ΕΞΑΗΜΕΡΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗ ΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (ΦΩΤΟ)

Mε κάθε λαμπρότητα εορτάσθηκε και φέτος στην Ιερά Πατριαρχική Μονή της Νέας Υόρκης η πανσεβάσμια μνήμη της θαυματουργού και ιαματικής Οσίας Ειρήνης του Χρυσοβαλάντου, με πλήθος προσκυνητών από την Νέα Υόρκη, αλλά και από άλλες αμερικανικές πόλεις, όπως Φιλαδέλφεια, Βαλτιμόρη, Χάρτφορτ, Κλήβελαντ, αλλά καί από τον Καναδά, που ταξίδεψαν στην Αστόρια για το ετήσιο προσκύνημα στήν Χάρη της. 

Οι εορταστικές εκδηλώσεις άρχισαν την Πέμπτη 23 Ιουλίου, με εσπερινό, παράκληση προς την Αγία και την ακολουθία του Αγιασμού, υπό του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου κ. Ιεροθέου, Καθηγουμένου της Ιεράς Πατριαρχικής Μονής. 

Το Σάββατο 25 Ιουλίου το εσπέρας έλαβε χώρα προεόρτιος Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Μηδείας κ. Αποστόλου, εκ προσώπου της Α.Θ. Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, με συμμετοχή πολλών ιερέων, με ευλόγηση των μήλων και αρτοκλασία. Ακολούθησε αγρυπνία, κατά την οποία εψάλη η Ιερά Παράκλησις. 

Την Κυριακή 26 Ιουλίου τελέσθηκε προεορτίως ο Πανηγυρικός Όρθρος και η Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος και πάλιν του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Μηδείας κ. Αποστόλου, ο οποίος ανέγνωσε και το σεπτό Πατριαρχικό μήνυμα, το οποίο επισυνάπτεται. Ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Μονής ευχαρίστησε καθηκόντως τον Θεοφιλέστατο, ο οποίος λάμπρυνε με την παρουσία του τον ετήσιο εορτασμό της Πατριαρχικής Μονής, η οποία υπάγεται διοικητικά και πνευματικά στο Σεπτό Κέντρο της Ορθοδοξίας. 

Στην Θεία Λειτουργία παρευρέθησαν μεταξύ άλλων, ο Πρόξενος της Ελλάδος στην Νέα Υόρκη κ. Μάνος Κουμπαράκης, ο ομογενής Δημοτικός Σύμβουλος της Πόλεως της Νέας Υόρκης κ. Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης, Άρχοντες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Δωδεκανησίων κ. Γεώργιος Ανδριώτης, πρόεδροι ομογενειακών συλλόγων και ο επιχειρηματίας κ. Ευστάθιος Βαλιώτης. 

Εν συνεχείᾳ,πραγματοποιήθηκε η λιτάνευση του ιερού λειψάνου και της θαυματουργού εικόνας της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, στους κεντρικούς δρόμους της Αστόριας, με την συμμετοχή χιλιάδων πιστών, οι οποίοι ακολούθησαν την Λιτανεία και εν συνεχείᾳ περίμεναν στο κέντρο της λεωφόρου που βρίσκεται η Μονή για να περάσει από πάνω τους η θαυματουργός εικόνα, προσευχόμενοι να λάβουν την χάριν και ευλογίαν της ιαματικής αγίας. 

Ο εορτασμός συνεχίσθηκε με Πανηγυρικό Αρχιερατικό Εσπερινό μετ’ αρτοκλασίας τό εσπέρας της Δευτέρας, με συμμετοχή πολλών ιερέων. 

Την Τρίτη 28 Ιουλίου, κυριώνυμη ημέρα της μνήμης της Οσίας Ειρήνης του Χρυσοβαλάντου, τελέσθηκε Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του Θεοφιλεστάστου Επισκόπου Μηδείας κ. Αποστόλου και συμπροσευχομένου του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μελόης κ. Φιλοθέου. Η Πανήγυρις έκλεισε το βράδυ της Τρίτης με εσπερινό και την παράκληση της Αγίας. 

Ο Καθηγούμενος ευχαρίστησε όλους τους ιερείς, τους πιστούς που τίμησαν με την παρουσία και συμμετοχή τους την πανήγυρη, αλλά και τους εθελοντές της Μονής, που συνέβαλαν στην επιτυχία της εορτής και του φεστιβάλ. 

Με ιδιαίτερη επιτυχία διεξήχθησαν παράλληλα και οι πολιτιστικές εκδηλώσεις, στα πλαίσια του ετήσιου Ελληνικού φεστιβάλ, που περιελάμβαναν μεταξύ άλλων, παραδοσιακούς Ελληνικούς χορούς από τον Λαογραφικό Όμιλο Ελλήνων Αμερικής, έκθεση εκκλησιαστικών ειδών, ζωγραφικής, κλπ.

Εκ της Ι. Πατριαρχικής Μονής

Patriarchal Message 2015

ΤΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΤΟ ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ

Ξεκίνησε στο Μπουένος Άιρες το σεμινάριο Βυζαντινής-Παραδοσιακής Μουσικής και Θεάτρου, το οποίο διοργανώνει η Μητρόπολις Μπουένος Άιρες, και διδάσκει ο μουσικός και ηθοποιός Νικόλαος Χαλδαιάκης, μετά από σχετική πρόσκληση που του απηύθυνε ο Σεβ. Μητροπολίτης Μπουένος Άϊρες κ. Ταράσιος. 

Δημοσιεύουμε εδώ φωτογραφικό υλικό από τα σεμιναριακά μαθήματα στο Μπουένος Άιρες, παρουσία του Μητροπολίτου κ. Ταρασίου, του βοηθού Επισκόπου Πατάρων κ. Ιωσήφ, κληρικών και λαϊκών της Μητροπόλεως. 

Το σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί και σε άλλες χώρες που υπάγονται στην δικαιοδοσία της Μητροπόλεως Μπουένος Άιρες, η οποία ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. 

Συγκεκριμένα, ο Νικόλαος Χαλδαιάκης θα διδάξει στην Κόρδοβα της Αργεντινής, στο Σαντιάγο της Χιλής και στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης. 

Παράλληλα με το σεμινάριο πραγματοποιούνται ακολουθίες και μουσικές εκδηλώσεις.

Για την πρωτοβουλία του αυτή ο Μητροπολίτης Μπουένος Άϊρες Ταράσιος, δήλωσε: 

Στα πλαίσια της διαρκούς και εντόνου από καιρού επιθυμίας μας, αναφορικά με τη δημιουργία ενός φυτωρίου νέων ατόμων, στην καθ' ημάς Ι. Μητρόπολιν Μπουένος Άϊρες, τα οποία θα μάθουν την πατρώα Βυζαντινή Εκκλησιαστική Μουσική, ώστε εν συνεχεία να οργανωθεί μία πολυμελής μητροπολιτική χορωδία απ' όλο το Μπουένος Άιρες συμπεριλαμβανομένων των έξι πέριξ κοινοτήτων, θα στελεχώσουν τις ανάγκες των Ι. Ναών και Κοινοτήτων αυτής με ιεροψάλτες, καθώς οι ελλείψεις είναι πολλές και σημαντικές. 

Διοργανώνουμε κατά μήνα Ιούλιον και Αύγουστον τρέχοντος έτους ειδικόν καλλιτεχνικόν σεμινάριον στην Αργεντινήν, Χιλήν και Ουρουγουάην υπό την αιγίδα και φροντίδα της Αγίας μας Μητροπόλεως. Στο εν λόγω σεμινάριο, επιπροσθέτως, θα διδαχθεί το μάθημα του Παραδοσιακού Τραγουδιού καθώς και του Θεάτρου - Αγωγής Λόγου με την προοπτική να οργανωθεί μελλοντικώς ένα μουσικό συγκρότημα και να ανεβούν στη σκηνή κλασσικά και μοδέρνα θεατρικά έργα στην Ελληνικήν αλλά και στην Ισπανική γλώσσα. 

Διά τον σκοπόν αυτόν, καλέσαμε εξ' Ελλάδος τον Ελλογιμ. και Μουσικολογιώτατον κ. Νικόλαο Χαλδαιάκη, ο οποίος εκτός από τη Βυζαντινή Μουσική, έχει διδάξει το Παραδοσιακό Τραγούδι και έχει αντίστοιχες σπουδές και εμφανίσεις στο χώρο του Θεάτρου. Η Ι. Μητρόπολις επευλογεί την προσπάθεια αυτή, η οποία θα επανδρώσει τα ψαλτήρια μας αλλά και θα δημιουργήσει νέα σύνδεση μεταξύ των ομογενών, νέων και μεγάλων, με την καλλιτεχνική ελληνορθόδοξη παράδοση.

 

ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΣΤΟ ΝΙΧΩΡΙ ΤΟΥ ΒΟΣΠΟΡΟΥ (ΦΩΤΟ)

Στο Αγίασμα της Αγίας Παρασκευής στο Νιχώρι του Βοσπόρου, τελέστηκε Παράκληση το απόγευμα της εορτής (26 Ιουλίου), από τον Σεβ. Μητροπολίτη Μυριοφύτου και Περιστάσεως κ. Ειρηναίο, Αρχιερατικώς Προϊστάμενο της Περιφερείας του Βοσπόρου. 

Πολλοί Νιχωρίτες - και από το εξωτερικό - κατέκλυσαν τον χώρο, προσευχήθηκαν στην Αγία και χάρηκαν αυτό το αντάμωμα προς τιμήν της, όπως κάθε χρόνο.
Στον χώρο του Αγιάσματος υπάρχει ένας υπεραιωνόβιος πλάτανος, από τους παλαιότερους της Πόλης. Σύμφωνα με το έθιμο, οι προσκυνητές περιφέρονται τρεις φορές γύρω από τον πλάτανο και παίρνουν ένα μικρό κομμάτι από τη φλούδα του, το οποίο φέρνουν πίσω τον επόμενο χρόνο και ξαναπαίρνουν άλλο.

Ακολούθησε δεξίωση στον υπαίθριο χώρο του Αγιάσματος με πλούσια εδέσματα και γιορτινή διάθεση.

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

Την Δευτέρα 27 Ιουλίου, επί τη εορτή του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος του ιαματικού, στον Ι. Ναό της Παναγίας της Κουμαριώτισσας τελέστηκε Θεία Λειτουργία από τον ιερατικώς προϊστάμενο της Κοινότητος Νεοχωρίου Αρχιμανδρίτη Αγαθάγγελο Σίσκο, Βιβλιοφύλακα των Πατριαρχείων.

Ακολούθησε δεξίωση στην Κοινοτική Αίθουσα, όπου όλοι ευχήθηκαν θερμά στον Πρόεδρο της Κοινότητος Λάκη (Παντελή) Βίγκα, Άρχοντα Μ. Χαρτοφύλακα της Μ.τ.Χ.Ε., για τα ονομαστήριά του. 

Το Φως Φαναρίου εύχεται στον Άρχοντα πολλά έτη εν υγεία, για να εξακολουθεί να προσφέρει τον δυναμισμό του στην Ομογένεια της Πόλης, που τόσο τον έχει ανάγκη στους καιρούς μας.