Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ ΣΤΟ ΒΑΛΟΥΚΛΗ

Δίπλα στον ομιλούντα Οικουμενικό Πατριάρχη ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη Ν. Ματθιουδάκης

 φωτορεπορτάζ: Νικόλαος Μαγγίνας

ΟΜΙΛΙΑ

ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

ΕΝ ΤΗι ΙΕΡΑι ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗι ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗι

ΜΟΝΗι ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ ΒΑΛΟΥΚΛΗ

ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ

Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

(29 Ἀπριλίου 2012)

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Σασίμων κύριε Γεννάδιε, Ἡγούμενε τῆς   Ἱερᾶς ταύτης Μονῆς, καί λοιποί Ἱερώτατοι Ἅγιοι ἀδελφοί,
Ἐντιμότατε κύριε Γενικέ Πρόξενε, Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων καὶ ἡμεῖς εὑρισκόμεθα ὡς εἰς ἄλλον κῆπον εἰς τὸν ἱερὸν τοῦτον περίβολον τῆς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καὶ Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ.

Εὑρισκόμεθα ἐνταῦθα ἄρτι συναντηθέντες μετὰ τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου, διότι συνάντησιν μετ᾽ Αὐτοῦ ἀποτελεῖ ἑκάστη Θεία Λειτουργία, εἰς τὴν ὁποίαν «τὸν θάνατον τοῦ Κυρίου καταγγέλλομεν καὶ τὴν ἀνάστασιν αὐτοῦ ὁμολογοῦμεν». Εὑρισκόμεθα ἐνταῦθα οὐχὶ μόνον ἀτενίζοντες διὰ τῶν ὀφθαλμῶν τῆς ψυχῆς ἡμῶν τὸ καινὸν μνημεῖον τοῦ ἐγερθέντος ἐκ νεκρῶν Ἰησοῦ ἀλλ' ἔχοντες πρὸ ὀφθαλμῶν καὶ τὰ μνημεῖα τῶν ἐπ᾽ ἐλπίδι ἀναστάσεως καὶ ζωῆς αἰωνίου κεκοιμημένων πατέρων καὶ ἀδελφῶν ἡμῶν, ἀοιδίμων Πατριαρχῶν, ἱεραρχῶν καὶ ἱερομονάχων, ὑπὲρ ὧν θὰ τελέσωμεν μετ᾽ ὀλίγον Τρισάγιον. Εὑρισκόμεθα εἰσέτι πλησίον καὶ τῶν λοιπῶν ἀδελφῶν μας, τῶν ἐνταῦθα ἀναπαυομένων καὶ ἀναμενόντων μέχρις οὗ «ὁ Κύριος ἐν κελεύσματι, ἐν φωνῇ ἀρχαγέλλου καὶ ἐν σάλπιγγι Θεοῦ, καταβήσεται ἀπ᾽ οὐρανοῦ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον» (Α´ Θεσ. 4,16). Εὑρισκόμεθα ἐνταῦθα οὐχὶ ζητοῦντες καὶ θρηνοῦντες νεκρούς, ἀλλὰ χαίροντες ἐπὶ τῷ χαρμοσύνῳ μηνύματι τῆς τοῦ Κυρίου Ἀναστάσεως καὶ κηρύσσοντες παρρησίᾳ τοῦτο πᾶσιν ἀνθρώποις, μεταδίδοντες ἅμα καὶ τὴν ἐξ αὐτοῦ ἀναβλύζουσαν πίστιν καὶ βεβαιότητα ὅτι «τὴν φθορὰν καθεῖλεν ὁ κραταιός», ὡς ἐψάλλομεν ἐν τῷ καθίσματι τοῦ Ὄρθρου. Διότι τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως, τὸ μήνυμα τοῦ κενοῦ τάφου, εἶναι ὄντως μήνυμα ὑπερβάσεως τῆς φθορᾶς, τῆς ἐν τῷ κόσμῳ εἰσελθούσης συνεπείᾳ τῆς ἁμαρτίας καὶ ὁδηγούσης τὸν ἄνθρωπον εἰς τὴν ἀπώλειαν καὶ τὴν ἐξαφάνισιν.

Ὁ κίνδυνος οὗτος τῆς σοβούσης φθορᾶς ταλανίζει μεγάλως τὸν ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος ἀντιλαμβάνεται μὲν αὐτόν, ἀδυνατεῖ ὅμως πολλάκις νὰ συλλάβῃ τὸ ἀληθὲς αἴτιον τῆς φθορᾶς, καὶ ὡς ἐκ τούτου ἐκδαπανᾶται εἰς ματαίας προσπαθείας διὰ τὴν ἀνάσχεσιν καὶ ἀποτροπὴν αὐτῆς, ἀντὶ νὰ στρέφεται πρὸς τὸν καθελόντα τὴν φθορὰν Ἀναστάντα Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Ἡμεῖς ὅμως πιστεύοντες ἀκραδάντως ὅτι ὁ κραταιὸς Κύριος δὲν καθεῖλε τὴν φθορὰν μόνον ἐν τοῖς τοῦ Ἅδου ταμείοις, ἀλλὰ καταργεῖ ταύτην καὶ εἰς τὴν καθ᾽ ἡμέραν ἡμῶν ζωὴν καὶ πορείαν, μένομεν ἐνταῦθα «ἑδραῖοι καὶ ἀμετακίνητοι» (Α´ Κορ. 15, 58), «ποτὲ ἀπὸ τὸ χρέος μὴ κινοῦντες», ὅπως θά ἔλεγε καὶ ὁ ποιητής, ἐργαζόμενοι καὶ ἀγωνιζόμενοι νὰ διαφυλάξωμεν ὅσα μᾶς ἐκληροδότησαν οἱ αἰῶνες καὶ οἱ πατέρες μας, νὰ διαφυλάξωμεν ἀκέραιον τὸν θησαυρὸν τῆς μαρτυρικῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ τοῦ εὐσεβοῦς Γένους μας, νὰ διαφυλάξωμεν τὴν ἀρχοντιὰν καὶ τὴν εὐποιΐαν τῶν προγόνων μας, ἡ ὁποία ἐκδηλοῦται καὶ ἐκφράζεται ἕως τῆς σήμερον καὶ διὰ τοῦ λαμπροῦ καὶ περικαλλοῦς αὐτοῦ Καθολικοῦ τῆς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς Μονῆς τοῦ Βαλουκλῆ ἀλλὰ καὶ διὰ τῶν λοιπῶν εὐαγῶν καθιδρυμάτων.

Ἀγωνιζόμεθα διεκδικοῦντες, συντηροῦντες καὶ ἀνακαινίζοντες τὰ ἱερὰ ἡμῶν σεβάσματα, οὐδέποτε ὑποχωροῦντες καὶ οὐδέποτε φοβούμενοι τὴν φθορὰν καὶ τὴν ἐλάττωσιν τὴν ὁποίαν φέρει μεθ᾽ ἑαυτῆς, διότι ἠχεῖ εἰς τὰ ὦτα καὶ εἰς τὰς καρδίας μας πάντοτε ἡ παρήγορος καὶ ἐλπιδοφόρος προτροπὴ τοῦ Κυρίου «μὴ φοβοῦ τὸ μικρὸν ποίμνιον» (Λουκ. 12, 32)• διότι γνωρίζομεν καλῶς οὐχὶ μόνον ἐκ τῆς ἱστορίας ἀλλὰ καὶ ἐκ τῆς προσωπικῆς ἡμῶν ἐμπειρίας ὅτι ἡ δύναμις τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου «ἐν ἀσθενείᾳ» καὶ οὐχὶ ἐν δυνάμει καὶ πλήθει καὶ μεγέθει «τελειοῦται» (Β´ Κορ. 12, 9). 

Διὸ εὐχαριστοῦμεν καὶ συγχαίρομεν ἐκ καρδίας τὸν Ἱερώτατον ἀδελφὸν Μητροπολίτην Σασίμων κ. Γεννάδιον, Ὑπεύθυνον τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μονῆς, διὰ τοὺς φιλόφρονας καὶ ἐγκαρδίους λόγους του ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν ἀνύστακτον μέριμνάν του διὰ τὸν εὐκλεῆ τοῦτον οἶκον τῆς Παναγίας τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, ὁ ὁποῖος μᾶς ὑπεδέχθη καὶ σήμερον διὰ νὰ τελέσωμεν τὴν κατ᾽ ἔτος τελουμένην κατὰ τὴν Κυριακὴν τῶν Μυροφόρων Πατριαρχικὴν καὶ Συνοδικὴν Θείαν Λειτουργίαν.

Ο Ηγουμενεύων της Πατριαρχικής Μονής Βαλουκλή προσφώνησε τον Πατριάρχη

Σᾶς εὐχαριστοῦμεν, Ἅγιε Σασίμων, διότι παραλλήλως πρὸς τὰς ἄλλας εὐθύνας, τὰς ὁποίας σᾶς ἔχει ἀναθέσει ἡ Μήτηρ ἡμῶν Ἐκκλησία, δὲν διαλείπετε νὰ φροντίζετε διὰ τὴν ἀπρόσκοπτον λειτουργίαν καὶ τὰς ἀνάγκας τῆς Πατριαρχικῆς ταύτης Μονῆς, ἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ πρὸς τὴν ἔντιμον Διαχειριστικὴν Ἐπιτροπήν, τὴν ὁποίαν καὶ ἐπαινοῦμεν καὶ εὐχαριστοῦμεν διὰ τὸν κόπον της.

Εὐχαριστοῦμεν ἰδιαιτέρως τὰς κατὰ καιροὺς διακονούσας ἐνταῦθα μοναχάς ὡς καὶ τὰς νῦν διακονούσας, τὰς προερχομένας ἐκ τῆς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καὶ Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τῆς Παναγίας τῆς Εἰκοσιφοινίσσης Παγγαίου, διὰ τὸ ἔργον τὸ ὁποῖον ταπεινῶς καὶ ἀθορύβως προσφέρουν εἰς τὴν Πρωτόθρονον Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως «εἰς ὀσμὴν  εὐωδίας πνευματικῆς» (Ἐφεσ. 5, 2), ὡς τὸ μύρον τῶν Μυροφόρων γυναικῶν. Εὐχαριστοῦμεν εἰσέτι καὶ πάντας τοὺς Ἱερωτάτους ἀδελφοὺς Μητροπολίτας τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, οἱ ὁποῖοι μᾶς ἀποστέλλουν μοναχὰς ἐκ διαφόρων Μονῶν τῶν ἐπαρχιῶν αὐτῶν, ἀναπληροῦντες τοιουτοτρόπως τὰ ἐλλείμματα τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας. Εὐχαριστοῦμεν τὸν ἱεροκήρυκα τῆς ἡμέρας, Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ξάνθης κ. Παντελεήμονα, τὸν ἀσμένως ἐλθόντα πλησίον ἡμῶν ἵνα λαλήσῃ ἀγαθά, ἐκ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας αὐτοῦ. Εὐχαριστοῦμεν καὶ ὅλους ἐσᾶς, οἱ ὁποῖοι προσήλθετε σήμερον εἰς τὸ ἱερὸν τοῦτο σέβασμα τοῦ Γένους ἡμῶν καὶ συμπροσηυχήθητε μετὰ τοῦ Πατριάρχου σας,  τῶν ἁγίων Ἀρχιερέων καὶ τοῦ ἐνταῦθα ἀγαθοῦ λείμματος.

 Εὐλογοῦντες ἅπαντας ὑμᾶς εὐχόμεθα ὅπως ἡ χαρὰ τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου πληροῖ διὰ πρεσβειῶν τῶν ἁγίων Μυροφόρων γυναικῶν, Ἰωσὴφ καὶ Νικοδήμου «πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς ἡμῶν ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. 28, 20).

Χειροθεσία κ. Said Khoury στο οφφίκιον του Άρχοντος Δεπουτάτου της Μ.τ.Χ.Ε.

Τρισάγιον στον τάφο του αειμνήστου Πατριάρχου Δημητρίου

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΒΑΛΟΥΚΛΗ

φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας

Πατριαρχική καί Συνοδική Θεία Λειτουργία 

ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ 

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, τήν Κυριακήν τῶν Μυροφόρων, 29ην Ἀπριλίου, μετέβη μεθ᾿ ἁπάσης τῆς ἀκολουθίας Αὐτοῦ εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ καί προέστη ἐν αὐτῇ τῆς καθιερωμένης Πατριαρχικῆς καί Συνοδικῆς Θείας Λειτουργίας. 

Μετ᾿ Αὐτοῦ συνελειτούργησαν οἱ Σεβ. Συνοδικοί Μητροπολῖται Ἰταλίας καί Μελίτης κ. Γεννάδιος, Σύμης κ. Χρυσόστομος, Πριγκηποννήσων κ. Ἰάκωβος, Σεβαστείας κ. Δημήτριος, Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου κ. Στέφανος καί Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρος. 

Τόν Θεῖον Λόγον ἐκήρυξεν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ξάνθης κ. Παντελεήμων. 

Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οἱ Σεβ. Μητροπολῖται Θεοδωρουπόλεως κ. Γερμανός, Μυριοφύτου καί Περιστάσεως κ. Εἰρηναῖος καί Τριπόλεως κ. Θεοφύλακτος, ὁ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτης κ. Νεκτάριος Σελαλματζίδης, Ἐπίτροπος τοῦ Παναγίου Τάφου ἐνταῦθα, Κληρικοί ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ, Ἄρχοντες Ὀφφικιάλοι τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μ. Ἐκκλησίας, ὁ Ἐντιμ. κ. Νικόλαος Ματθιουδάκης, Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐνταῦθα, μετά τῆς συζύγου αὐτοῦ Εὐγεν. κ. Αἰκατερίνης Βαρβαρήγου, Προξένου ἐν Ἀδριανουπόλει, παράγοντες τῆς Ὁμογενείας καί ὅμιλοι μαθητῶν ἐξ Ἑλλάδος, πλῆθος προσκυνητῶν ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ καί πιστοί ἐντεῦθεν. 

Μετά τήν ἀπόλυσιν, ὁ Πατριάρχης ἐχειροθέτησε τόν Ἐντιμ. κ. Said Khoury εἰς τό ὀφφίκιον τοῦ Ἄρχοντος Δεπουτάτου τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μ. Ἐκκλησίας. 

Ἐν συνεχείᾳ, ὡμίλησαν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σασίμων κ. Γεννάδιος, Ἡγουμενεύων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, καί ἡ Α. Θ. Παναγιότης. 

Εἶτα, ὁ Πατριάρχης ἐτέλεσε Τρισάγιον πρό τοῦ τάφου τοῦ προκατόχου Αὐτοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Δημητρίου, δεηθείς καί ὑπέρ τῶν λοιπῶν ἐν τῷ αὐλογύρῳ τῆς Ἱ. Μονῆς ἀναπαυομένων Πατριαρχῶν, Ἱεραρχῶν καί Μ. Εὐεργετῶν τοῦ Γένους. Ἀκολούθως, ὁ Πατριάρχης ἐτέλεσε τό εἰθισμένον Τρισάγιον ἐν τῷ Β´ Κοιμητηρίῳ τῆς Μονῆς ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἀειμνήστων πατέρων καί ἀδελφῶν ἡμῶν, ὧν τά ὀνόματα Κύριος γινώσκει, μερίμνῃ τοῦ Συνδέσμου Βοηθείας Ἀπόρων Ἀσθενῶν καί Γηροκομουμένων τῶν Νοσοκομείων Βαλουκλῆ. 

Ἐπηκολούθησε δεξίωσις εἰς τό Ἀρχονταρίκιον τῆς Ἱ. Μονῆς καί ἐν συνεχεία παρετέθη γεῦμα.

 H ομιλία του Μητροπολίτη Ξάνθης Παντελεήμονα

Με τον πανευφρόσυνο και ελπιδοφόρο χαιρετισμό «Χριστός Ανέστη» ο ιερός άμβων έρχεται κατά την στιγμήν αυτήν να υπηρετήσει την «λειτουργία του λόγου», η οποία αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της θείας ιερουργίας των αχράντων του Χριστού Μυστηρίων. Είναι δε ο Αναστάσιμος τούτος χαιρετισμός ό,τι ωραιότερο, ό,τι λαμπρότερο και αισιόδοξο έχει ακουστεί. Μήνυμα διαχρονικό, αιώνιο, μήνυμα θάρρους καί νίκης, χαράς και ελπίδας για να φωτίσει την ζωή μας και να λαμπρύνει την σημερινή ημέρα εδώ στο πάνσεπτο τούτο θεομητορικό σέμνωμα της Ζωοδόχου Πηγής του Βαλουκλίου, όπου ο σεπτός προκαθήμενος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, ο Παναγιώτατος Αρχιεπίσκοπος Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, περιστοιχιζόμενος εκ των μελών της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Θρόνου, προσφέρει εν Συνοδική και Πατριαρχική Θεία Λειτουργία την αναίμακτο θυσία, υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου και αναπαύσεως των επ’ ελπίδι Αναστάσεως ζωής αιωνίου αειδήμων Πατριαρχών, των Μεγάλων Ευεργετών του Γένους και της Ρωμιοσύνης και πάντων των απ’αιώνος ευσεβώς κεκοιμημένων πατέρων και αδελφών.

Ο Αναστάσιμος Χαιρετισμός «Χριστός Ανέστη», «ηγέρθη ο Κύριος» όπως αι Μυροφόροι διδάχθησαν παρά του Αγγέλου αποτελεί από εκείνο το εωθινό της «μιάς των σαββάτων» το διαρκές κήρυγμα της Εκκλησίας, άνευ του οποίου η πίστις ημών καθίσταται ματαία, κατά τον ουρανοβάμονα και θείον Παύλον. 

Ο βαρύς χειμών του θανάτου αποτελεί παρελθόν, η παγερά τυραννία του διαβόλου νικήθηκε κατά κράτος, το φοβερό βασίλειο του σκότους και της απωλείας διελύθη «ο Κύριος εβασίλευσεν ευπρέπειαν ενεδύσατο».

Είδαμε τον Ιησούν εθελουσίως πάσχοντα επί του Σταυρού και θνήσκοντα και θαπτόμενον για μας και την σωτηρία μας. Τον προσκυνήσαμε ήδη αναστάντα εκ νεκρών και μαζί με τους αποστόλους και τις μυροφόρες ακούσαμε από το άγιο στόμα του το ‘’ειρήνη υμίν’’ και το ‘’χαίρετε’’ και εχάρη η καρδία μας και την ‘’χαρά ημών ουδείς αίρει αφ ημών’’. Αφού και εφ’ όσον και ημείς σταυρώσαμε το σαρκικό φρόνημα του παλαιού ανθρώπου πιστεύουμε ότι θα συζήσουμε μαζί του. Ο θάνατος εθεωρείτο η τελευταία πράξη της ζωής του ανθρώπου. Μετά την Ανάσταση ο θάνατος είναι η προτελευταία πράξη της ζωής, γιατί τελευταία είναι η Ανάσταση. 

Η μακαρία χορεία των ευλαβών εκείνων γυναικών των οποίων σήμερα την μνήμη εορτάζομε, «Μαρία η Μαγδαληνή, Μαρία η του Κλωπά, και Μαρία η του Ιακώβου και Ιωσή μήτηρ, και Σαλώμη» αποτελούν τους πρώτους μάρτυρες της Αναστάσεως. Δικαιούνται, εξ άλλου αυτής της τιμής. Πολλάκις ο Κύριος απηύθηνε προς τους μαθητάς την προτροπή «Θαρσείτε!!! Μη φοβείσθε!!!». Όμως άλλοι εκ των μαθητών Τον επρόδωσαν, άλλοι Τον εγκατέλειψαν, άλλοι Τον αρνήθηκαν. Αλλ’ οι γυναίκες εκείνες «αι συνακολουθήσασαι αυτόν από της Γαλιλαίας», παρέστησαν στον φρικτό Γολγοθά, μάρτυρες του Σταυρικού Πάθους. 

Και εκείνο το πρωϊνό «της μιάς των σαββάτων» ο ιερός των μυροφόρων όμιλος, πορεύεται προς τον θεοδέγμονα τάφο, με το εναγώνιο ερώτημα «τις αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου;». Για να ακούσουν από τον λευκοφορούντα Άγγελο ότι ‘’ηγέρθη ο Κύριος, ‘’υπάγετε απαγγείλατε τοις μαθητές’’. Και ψάλλει η Εκκλησία μας «Το φαιδρόν της Αναστάσεως κήρυγμα εκ του Αγγέλου μαθούσαι αι του Κυρίου Μαθήτριαι και την προγονικήν απόφασιν απορρίψασαι τοις Αποστόλοις καυχώμεναι έλεγον...». 

Νέα ευθυνοφόρος διακονία ανατίθεται σ’ αυτές. Να γίνουν κήρυκες της αναστάσεως, αγγελιοφόροι του ζωηφόρου μηνύματος, και μάλιστα σ’εκείνους οι οποίοι είχαν εκλεγεί από τον ίδιο τον Κύριο ως μαθητές του. Και γίνονται Κήρυκες στους Μαθητές, Απόστολοι στους Αποστόλους, Ευαγγελίστριες στους Ευαγγελιστάς. Αγάπησαν και ετόλμησαν. Γιατί η αγάπη κατά τον ευαγγελιστή Ιωάννη εκβάλει έξω τον φόβο και δικαιώθηκαν. 

Η πίστη και η τόλμη υπήρξε η κινητήριος δύναμις της Ρωμιοσύνης τόσον κατά τους χρόνους της πανενδόξου ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όσον και κατά τους επομένους δίσεκτους χρόνους που ακολούθησαν έως και σήμερα όπου το ιερό κέντρο της Ορθοδοξίας εν τω προσώπω του Παναγιοτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου κατά την εικοσαετή Πατριαρχική αυτού διακονία με τόλμη, σοφία και σύνεση ακτινοβολεί για την διαφύλαξη και εδραίωση της ενότητος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ώστε με ένα στόμα και μια καρδιά να ομολογείται η Ορθόδοξος πίστη των Πατέρων μας. Διότι η Ορθοδοξία δεν είναι μουσειακός θησαυρός για να συντηρείται, αλλά πνοή ζωής διά να μεταδίδεται και να ζωογονεί τους ανθρώπους. Προς τον σκοπό αυτόν η Ορθοδοξία ως και οι μυροφόρες γυναίκες βρίσκεται σε συνεχή διάλογο με τον κόσμο. Δεν φοβάται τον διάλογο διότι και η αλήθεια δεν τον φοβάται. 

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας ουδέποτε εφοβήθησαν τον διάλογο με τον πνευματικό περίγυρο της εποχής τους, ακόμα και με τους ειδωλολάτρες φιλοσόφους των χρόνων τους και με τον τρόπο αυτόν επηρέασαν και διαμόρφωσαν τον πολιτισμό της εποχής τους και μας παρέδωσαν μία Εκκλησία αληθινά οικουμενική. 

Τόλμη και ελπίδα χρειάζονται γιά να μεταβούμε από το σκοτάδι στο φως, από την απελπισία στην ελπίδα, από τον θάνατο στην ζωή. 

Για τον λογοκρατούμενο άνθρωπο του παγκοσμιοποιημένου πλέον δυτικού πολιτισμού, ο οποίος ζει απομονωμένος μέσα στην φυλακή του εγωισμού και της ιδιοτέλειας ακούγεται «ωσεί λήρος» και σήμερα το μήνυμα της Αναστάσεως. Εκείνο που κάνει τους περισσότερους να απορρίπτουν από την ζωή τους τον Χριστό δεν είναι η πεποίθηση ότι η Ανάσταση είναι μια ουτοπία. Είναι κυρίως η συνειδητοποίηση της αλήθειας ότι για να φθάσει κανείς στην Ανάσταση πρέπει πρώτα να περάσει από το Γολγοθά και το Σταυρό του Χριστού. Και αυτό ή σημερινή κοινωνία του ευδαιμονισμού και της καλοπέρασης δεν το ανέχεται. Ονειρεύεται τη ζωή άλυπη κι ατέλειωτη καί παραδίδεται άνευ όρων σ' όποιον υποσχεθεί ότι από δω και πέρα δέν θά υποφέρει. Ξεχνά ή κοινωνία μας πώς η ζωή μας πάνω σ αυτή τη γη υφαίνεται με τον πόνο και τη χαρά. Πασχίζει να ξεχωρίσει αυτά τα δύο και δεν αντιλαμβάνεται ότι έτσι σαλεύει την ισορροπία της. 

Το πάθος και η ανάσταση του Χριστού, είτε το θέλουμε είτε όχι, επηρεάζει άμεσα όχι μόνο τή ζωή της κοινωνίας, αλλά καί την προσωπική μας ζωή. Είναι αλήθεια ότι τίποτε δεν φοβόμαστε τόσο όσο τον πόνο και το θάνατο και τίποτε δεν λαχταρούμε τόσο όσο τη χαρά και την ευτυχία. Είναι, όμως, άλλο τόσο αλήθεια ότι από τότε πού ό Χριστός έπαθε και νίκησε τον πόνο, πέθανε και νίκησε το θάνατο, χάρισε σέ μας μία άλλη δυνατότητα, ένα άλλο πρίσμα μέσα από το οποίο και ο μεγαλύτερος πόνος και η πιο αβάσταχτη θλίψη μας φαίνονται μικρά κι ασήμαντα. Είναι ο σταυρός και η ανάσταση του Χριστού. 

‘’Ιδού γαρ ήλθε διά του Σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω’’, ομολογούμε στην αναστάσιμη προσευχή. Αυτή η χαρά που πηγάζει από το σταυρό, από την εμπειρία της συσταυρώσεως και συναναστάσεως μας με τον Κύριο, κάνει και τις πιο μικρές και ασήμαντες χαρές μας να παίρνουν άλλη διάσταση. Όσο περισσότερο δηλαδή συμμετέχουμε στην χαρά της αναστάσεως του Χριστού με την δική μας ανάσταση από τα πάθη και τη φθορά της αμαρτίας, τόσο μεγαλύτερες γίνονται και οι καθημερινές μικροχαρές μας. 

«Σήμερον έαρ μυρίζει καί καινή κτίσις χορεύει» 

Βρισκόμαστε στήν εποχή της άνοιξης. Η γη γυμνή και παγωμένη κατά την διάρκεια του χειμώνα ντύνεται στά πράσινα και στολίζεται με τα κρίνα του αγρού, ανάσταση της φύσης, ξύπνημα από την χειμερινή νάρκη. Τύπος της δικής μας Αναστάσεως θα λέγαμε. Ο κόκος του σίτου κατά τον λόγο του Κυρίου πρέπει να πέσει στην γη, να σκεπαστεί, να σαπίσει καί ‘’Εάν αποθάνει πολύν καρπόν φέρει’’. 

Στις μέρες μας όμως στις καρδιές και στα πρόσωπα των ανθρώπων βλέπει κανείς την παγωνιά και τον προβληματισμό! Πού πορευόμαστε; Ποιο είναι το μέλλον των παιδιών μας. Σε μια εποχή κρίσης οικονομικής αλλά ιδιαίτερα κρίσης αξιών, στους τόσο δύσκολους σημερινούς καιρούς όπου όλα φαίνονται να υποβαθμίζονται και να κυριαρχεί η ανασφάλεια και ο φόβος την Αναστάσιμη χαρά και ελπίδα έχει ανάγκη ο άνθρωπος σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά. 

Ο λαός μας λέει: «Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία», η Εκκλησία διδάσκει ότι η ελπίδα δεν πεθαίνει, γιατί δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, ή μια ευχή, αλλά ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, το πρόσωπο του Χριστού. Στην απόλυση των Ιερών Ακολουθιών ακούμε να λέει η Εκκλησία «Δόξα σοι ο Θεός η ελπίς ημών Κύριε δόξα σοι». 

Μην αφήνουμε την οικονομική κρίση να σκοτώσει την ελπίδα, την πίστη, την αγάπη για την ζωή, γιατί οι λαοί δεν πεθαίνουν από πτώχευση αλλά από απελπισία και απόγνωση των πολιτών τους. 

Σε έναν άλλο ύμνο της Εκκλησίας ψάλλουμε θριαμβευτικά: «Θαρσείτω τοίνυν θαρσείτω λαός του Θεού και γαρ αυτός πολεμήσει τους εχθρούς ως παντοδύναμος». 

Με αυτές τις απλές σκέψεις περαίνων τον λόγον, Παναγιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, ευχαριστώ την Υμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα εκ μέσης καρδίας δια την προσγενομένην τιμήν να ορίσετε την ταπεινότητά μου ως ομιλητή κατά την σημερινή Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία, με την ακράδαντη πεποίθηση ότι το περιεχόμενον της υπάρξεως των σεμνών μυροφόρων γυναικών, ήτοι η βίωσις της Αναστάσεως, θα καταστεί περιεχόμενον και της υπάρξεως ενός εκάστου εξ ημών, ώστε να μπορούμε να επαναλάβωμεν, μετά του θείου αποστόλου των εθνών Παύλου το «ζω ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός». 

Δεηθείτε Παναγιώτατε εκ της Πατριαρχικής και Μαρτυρικής ταύτης καθέδρας Υμών όπως ο Αναστάς Κύριος χαρίζει ειρήνη εις τον κόσμον αναστάσιμη ελπίδα και χαρά, φωτισμό αληθείας και δικαιοσύνης, υπομονή και στηριγμό σε κάθε δοκιμαζόμενο, γεύση σωτηρίας και ζωής αιωνίου εις πάντας τους πιστούς. 

Χριστός Ανέστη.

ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΔΙΑΚΟΝΟΥ ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΝΑΟ

Ρεπορτάζ - φωτογραφίες Νικολάου Μαγγίνα 

Σε Αρχιερατική Λειτουργία προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου Ανδρέου, Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., τελέστηκε το Σάββατο 28 Απριλίου η εις διάκονον χειροτονία του Θεολόγου και ψάλτου Σωτηρίου Θεοδοσίου από την Αγιά της Πάργας της Ηπείρου, στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι. 

Κατά τη διάρκεια της χειροτονίας παρέστη συμπροσευχόμενος στο Ιερό Βήμα ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο οποίος και έδωσε στον νεοχειροτονηθέντα το όνομα «Λάζαρος». Στη Θεία Λειτουργία, συμμετείχαν οι Μ. Εκκλησιάρχης Βενιαμίν, Μ. Ιεροκήρυξ Βησσαρίων και οι Διάκονοι Τριτεύων Θεόδωρος και Νήφων, οι οποίοι και εκέλευσαν τον νέο κληρικό. Παρέστησαν Ιεράρχες, κληρικοί του Πατριαρχείου και άλλοι. Κατά τη διανομή του Αντιδώρου οι γονείς, τα αδέλφια, οι συγγενείς και οι φίλοι του νεοχειροτονηθέντος έδωσαν τις ευχές τους στον νέο κληρικό. 

Στη συνέχεια ακολούθησε δεξίωση στην Αίθουσα του Θρόνου κατά την οποία ο Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου, παρόντος του Πατριάρχου Βαρθολομαίου, μίλησε για τον Διάκονο Λάζαρο, τον οποίον είχε και φοιτητή στη Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης και τον οποίον ο ίδιος συνέστησε στο Πατριαρχείο. 

Ο Μητροπολίτης πατρικά παρότρυνε τον Διάκονο Λάζαρο «Νά εὐγνωμονεῖς καί νά δοξολογεῖς τόν Κύριο ἡμῶν διά τάς φανερᾶς καί ἀφανεῖς, πρός τό πρόσωπό σου, εὐεργεσίας. Νά προσεύχεσαι ἀδιαλείπτως εἰς τήν Κυρία Θεοτόκο καί νά εὐαρεστεῖς Αὐτή, ψάλλοντας τήν παράκλησή Της. Νά ἐπικαλῇσαι τίς εὐλογίες τοῦ Ἁγίου Μέμνονος τοῦ ἀσκητοῦ, ὁ ὁποῖος «πάθη δυσίατα εἰς τό παντελές καί ἀνίατα θεραπεύειν», τῶν ἁγίων ἐν Κυζίκῳ ἐννέα μαρτύρων, τοῦ Ἁγίου Αὐξιβίου Ἐπισκόπου Σόλων τῆς Κύπρου, τόν ὁποῖον ὁ Ἀπόστολος Μᾶρκος κατήχησε, βάπτισε καί χειροτόνησε Ἐπίσκοπο, διότι κατά τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς των τό Ἅγιο Πνεῦμα σέ κατέστησε διάκονο, πρεσβείαις τοῦ ἁγίου καί δικαίου φίλου τοῦ Χριστοῦ Λαζάρου τοῦ τετραημέρου...Καί νά γνωρίζῃς ὅτι τό Μυστήριον τῆς Χάριτος, τό ἀποκαλυπτόμενο ἀδιαλείπτως, ἀλλά, ἰδιαιτέρως σήμερα εἰς τήν ζωή σου, θά ἐξακολουθήσῃ νά σέ ἐπισκέπτεται καί νά σκηνώνῃ εἰς τήν καρδιά σου, ἐφ’ ὅσον ἀσκεῖσαι εἰς τήν ἀγάπη, εἰς τήν ταπείνωση, εἰς τήν ὑπακοή, εἰς τήν ἐγκράτεια, εἰς τήν σιωπή καί εἰς τήν ὑπομονή». 

Ακολούθως τον λόγο έλαβε ο νεοχειροτονηθείς ο οποίος εξέφρασε την ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες του προς τον Πατριάρχη, τον χειροτονήσαντα Μητροπολίτη Αρκαλοχωρίου Ανδρέα, τον Μητροπολίτη Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στέφανο ο οποίος κατά τη διάρκεια του Εσπερινού της παραμονής έκειρε σε ρασοφόρο μοναχό τον νεοχειροτονηθέντα, κληρικούς, τους γονείς και τους οικείους του. 

Τέλος μίλησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης συγχαίροντας τον νέο κληρικό και αναφερόμενος στη διακονία της Μεγάλης Εκκλησίας σημείωσε ότι «δεν είναι μόνον οι ανάγκες της Πατριαρχικής Αυλής αλλά είναι και οι ανάγκες του μικρού πληρώματος της Μητρός Εκκλησίας εδώ εις την Βασιλεύουσαν Πόλιν, το οποίον μικρόν ποίμνιον έχει και αυτό ανάγκη διακονίας από μορφωμένους και αξίους κληρικούς όπως είναι τώρα ο π. Λάζαρος...». Εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους έδωσε το όνομα Λάζαρος ο Πατριάρχης ανέφερε πως «Ήθελα εις το πρόσωπον του νέου κληρικού μας να βγάλω τον Άγιον Λάζαρον από την αφάνειαν» αλλά και πως θέλησε με αυτόν τον τρόπο να τιμήσει την μνήμη του Καθηγητού του στο Ημιγυμνάσιο της Ίμβρου Λαζάρου Λαζαρίδη.

Ο ΠΑΝΣΕΠΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

Του Αρχιμανδρίτη Γεράσιμου Φραγκουλάκη

της Ι. Μητροπόλεως Γερμανίας

Μεγάλη είναι η ιστορία του πανσέπτου Πατριαρχικού Ναού του Αγίου Γεωργίου, στο Φανάρι, στην Κωνσταντινούπολη. Μόνο οι ιστορικές στιγμές αν καταγραφούν, θα χρειαστούν πάρα πολλές σελίδες.

Εμείς εδώ θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια σύντομη περιγραφή γνωριμίας, με αφορμή την εορτή του Αγίου Γεωργίου, στον οποίο είναι αφιερωμένος ο Πατριαρχικός Ναός.

Μετά από πολλές περιπέτειες και μετακινήσεις από το έτος 1600 ο Πατριαρχικός Ναός εγκαταστάθηκε μόνιμα στον Άγιο Γεώργιο Φαναρίου, επί πατριαρχείας Ματθαίου του Β΄.

Κατά την παράδοση στο Φανάρι υπήρχε ένας μικρός ναός, που αποτελούσε το Καθολικό μικρής γυναικείας μονής.

Ο Πατριάρχης Τιμόθεος το 1614 ξανάκτισε το ναό, ενώ το 1720 ο Πατριάρχης Ιερεμίας ο Γ΄ οικοδόμησε ένα μεγαλύτερο Ναό.

Το 1798 ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄ πρόσθεσε στο Ιερό Βήμα δύο Άγιες Τράπεζες, μία στο νότιο και μία στο βόρειο κλίτος.

Το νότιο κλίτος αφιερώθηκε στην Αγία Ευφημία και στην Παναγία την Παμμακάριστο της οποίας η ιστορική εικόνα βρίσκεται εκεί.

Στο κλίτος αυτό στο νότιο τοίχο, δίπλα στην ψηφιδωτή εικόνα του Προδρόμου είναι μέρος της στήλης της φραγγελώσεως, όπου δέθηκε και μαστιγώθηκε ο Χριστός.

Σε μαρμάρινες βάσεις είναι τοποθετημένες οι λάρνακες  με τα λείψανα των Αγίων Ευφημίας, Σολομονής και Θεοφανούς. 

Το βόρειο κλίτος αφιερώθηκε στους Τρεις Ιεράρχες. Σ’ αυτό το κλίτος  βρίσκεται και η εικόνα της Παναγίας της Κυζίκου, που είναι γνωστή ως Παναγία η Φανερωμένη.

Σ’ αυτό το κλίτος βρίσκονται από το Νοέμβριο του 2004 δύο αλαβάστρινες λειψανοθήκες, με ιερά λείψανα των Αγίων Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Τα λείψανα των δύο Αγίων βρισκόντουσαν στην Ρώμη και με την φροντίδα του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου προσφέρθηκαν από τον Πάπα Ρώμης Ιωάννη-Παύλο τον Β΄, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Παρέμβαση στο κτίριο του Πατριαρχικού Ναού έγινε στις αρχές του 18ου αιώνα, από τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον ΣΤ', ο οποίος αύξησε το ύψος του Ναού το οποίο μέχρι τότε έφτανε στο ύψος του άμβωνα, όπως είναι σήμερα.

Ανακαινίσεις έγιναν και από τον Πατριάρχη Ιωακείμ Γ΄ (α΄1878-1884, β΄1901-1912). Σήμερα με την φροντίδα της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου συνεχίζεται η συντήρηση και ανακαίνιση του Πανσέπτου Πατριαρχικού Ναού και των κειμηλίων του.

Ο  Πατριαρχικός Ναός του Αγίου Γεωργίου είναι τρίκλιτη Βασιλική. Το κεντρικό κλίτος, που είναι το μεγαλύτερο, χωρίζεται από τα δύο άλλα με κίονες.    

Στο νάρθηκα σε δύο ξυλόγλυπτα προσκυνητάρια υπάρχουν εικόνες του Αγίου Γεωργίου και του Προφήτη Ηλία. Αριστερά είναι το παγκάρι με τα κεριά και δεξιά ένα άλλο παγκάρι, το οποίο δεν χρησιμοποιείται αλλά φυλάσεται ως κειμήλιο περίτεχνο, κατασκευασμένο από ξύλο και ελεφαντόδοντο.

Ο κυρίως ναός χωρίζεται από το Ιερό Βήμα με υπέροχο ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο.

Στο Ιερό Βήμα δεσπόζει επιβλητικά η Αγία Τράπεζα, πίσω από την οποία βρίσκεται το Σύνθρονο, με τον μαρμάρινο Πατριαρχικό Θρόνο.

Στο ενδιάμεσο μεταξύ Αγίας Τραπέζης και Συνθρόνου βρίσκεται κρεμασμένη αργυρά σφαίρα, μέσα στην οποία φυλάσεται το αρτοφόριο με τον Άγιο Άρτο.

Πίσω από την Αγία Τράπεζα είναι τοποθετημένος ο Τίμιος Σταυρός με αγιογραφημένο επάνω του, τον Εσταυρωμένο.

Ο π. Γεράσιμος Φραγκουλάκης λειτουργών στον Πατριαρχικό Ναό

Στο τέμπλο δεξιά στην εικόνα του ο Χριστός απεικονίζεται ως «η Άμπελος η Αληθινή» και ακολουθούν οι εικόνες του Προδρόμου, των Αγίων Γεωργίου και Δημητρίου, η ψηφιδωτή εικόνα της Παναγίας της Παμμακαρίστου, η Αγία Ευφημία και σε ξεχωριστό προσκυνητάρι η ψηφιδωτή εικόνα του Προδρόμου, ο Άγιος Σπυρίδων, η εις Άδου Κάθοδος και ο Άγιος Νικόλαος.

Από την αριστερή πλευρά η εικόνα της Παναγίας ως «Ρίζα  του Ιεσσαί» και  συνεχίζει η εικόνα του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Νικολάου, της Παναγίας των Προφητών, οι Τρεις Ιεράρχες, ο Άγιος Χαράλαμπος, ο Ευαγγελιστής  Ιωάννης και ο Άγιος Μηνάς.

Στον κυρίως ναό υπάρχουν δεξιά και αριστερά τα αναλόγια των ψαλτών. Περίτεχνα κατασκευασμένα από ξύλο καρυδιάς και διακοσμημένα από λευκό μάργαρο με σμικρογραφίες του Χριστού, της Παναγίας και Αγίων μεταφέρθηκαν στον Πατριαρχικό Ναό, από την Ιερά Μονή της Παναγίας της Καμαριώτισσας, της Χάλκης, το 1712.

Ο Πατριαρχικός Θρόνος που κατά την παράδοση συνδέεται με τον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο, είναι κατασκευασμένος από ξύλο καρυδιάς και διακοσμείται από ελεφαντοστό και πολύτιμους λίθους. Δεξιά του βρίσκεται το Παραθρόνιο και αριστερά του τα δώδεκα στασίδια των Συνοδικών Αρχιερέων. Απέναντι είναι τα στασίδια των Αρχόντων Οφφικιάλων, των πολιτικών επισήμων και των εκπροσώπων άλλων δογμάτων.

Απέναντι από τον Πατριαρχικό Θρόνο, στον τρίτο κίονα, είναι τοποθετημένος ο άμβωνας. Έργο του 1703, από ξύλο καρυδιάς και διακόσμηση που σχηματίζει ανθισμένα κλαδιά.

Στα δυτικά βρίσκεται ο γυναικωνίτης στο στηθαίο του οποίου τοποθετήθηκαν το 19ο αιώνα Αγιογραφίες με σκηνές από την Παλαιά και Καινή Διαθήκη.

Την όλη επιβλητική ατμόσφαιρα συμπληρώνουν οι πολυέλαιοι και οι ασημένιες κανδήλες.

Όλα αυτά μαζί με την ιεροπρέπεια που υπάρχει στις ακολουθίες συντελούν στην δημιουργία κατανυκτικού κλίματος, που παρόμοιό του δεν υπάρχει.

Εδώ δένουν αρμονικά η απλότητα με την μεγαλοπρέπεια και συνθέτουν περιβάλλον ουράνιο.

Κλείνω με τα λόγια κάποιας κυρίας από την ενορία μου στο Αννόβερο, που σε κάποια προσκυνηματική εκδρομή που είχαμε πραγματοποιήσει στην Κωνσταντινούπολη, ένα Σάββατο, μετά τον εσπερινό που παρακολουθήσαμε στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό, βγαίνοντας μου είπε: «Εδώ, όλα μοιάζουν με ουρανό!».

Η ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

Ρεπορτάζ - φωτογραφίες Νικολάου Μαγγίνα 

Η σπουδαιότητα του διαθρησκειακού διαλόγου και η σναγκαιότητά του, επισημάνθηκε κατά τη συνάντηση του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου με την Πρωθυπουργό της Αυστραλίας Julia Gillard η οποία επισκέφθηκε το Φανάρι. 

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης που διεξήχθη σε εγκάρδιο κλίμα τονίστηκε η συνεισφορά των διαλόγων μεταξύ των θρησκειών και διαφορετικών πολιτισμών σε παγκόσμιο επίπεδο και ιδιαίτερα σε χώρες με πολυπολιτισμική σύνθεση. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος αναφέρθηκε στο ότι οι διάλογοι αυτοί, που πρωτοξεκίνησαν από το Πατριαρχείο, το 1986, βρίσκονται στις προτεραιότητες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, σημειώνοντας ότι κάθε πόλεμος στο όνομα της θρησκείας είναι πόλεμος εναντίον τής ίδιας της θρησκείας, προσθέτοντας ότι όλες αυτές οι προσπάθειες έχουν σκοπό την καθιέρωση σταθερής ειρήνης και αγαστής συνύπαρξης μεταξύ των λαών. 

Συζητήθηκε επίσης το θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος για το οποίο το Πατριαρχείο έχει κάνει πάρα πολλές ενέργειες και προσπάθειες με συνέδρια και συμπόσια που διοργάνωσε, ώστε να ευαισθητοποιηθούν οι άνθρωποι σε όλον τον κόσμο. 

Η δυναμική Ορθόδοξη παρουσία στην Αυστραλία υπό την ηγεσία του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού υπογραμμίστηκε κατά τη συνάντηση τόσο από τον Πατριάρχη όσο και από την Πρωθυπουργό καθώς και οι δραστηριότητες των πολυπληθών Ελληνορθοδόξων Κοινοτήτων της Αρχιεπισκοπής. Ο Πατριάρχης επαινώντας την παρουσία και δράση του Αρχιεπισκόπου Στυλιανού σημείωσε πως είναι απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής Χάλκης για την οποία επανέλαβε πως παραμένει για περισσότερα από σαράντα χρόνια κλειστή παρά τους δίκαιους αγώνες του Πατριαρχείου. Χαρακτήρισε τον Αρχιεπίσκοπο ως ιδιαίτερα αξιόλογο ακαδημαϊκό που διετέλεσε επί σειρά ετών συμπρόεδρος στον διάλογο μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών.

Ακόμη συζητήθηκαν θέματα που απασχολούν το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Ομογένεια της Πόλης τα οποία, όπως τόνισε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, με την παρούσα Κυβέρνηση λαμβάνουν μία θετικότερη πορεία για την επίλυσή τους και δίνουν την ελπίδα πως έρχονται καλύτερες ημέρες. Κατά τη συνάντηση την Αυστραλή Πρωθυπουργό συνόδευαν ο πρέσβυς της Αυστραλίας στην Άγκυρα, υπηρεσιακοί παράγοντες της Πρωθυπουργίας και του Υπουργείου Εξωτερικών ενώ παρέστησαν και ο Αρχιγραμματεύς της Αγίας και Ιεράς Συνόδου Αρχιμ. Βαρθολομαίος και ο Πατριαρχικός Διάκονος Νήφων.

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

Ρεπορτάζ-φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας

Την περασμένη Πέμπτη (της Διακαινησίμου) 19 Απριλίου το απόγευμα, πραγματοποιήθηκε στον Ι. Ναό της Αγίας Τριάδος Σταυροδρομίου μεγάλη συναυλία Βυζαντινής Μουσικής παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου.

Μέλη από την Ορθόδοξη Ανατολική Παράδοση απέδωσαν οι χοροί του Συνδέσμου Μουσικοφίλων Πέρα Κωνσταντινουπόλεως, υπό τον Άρχοντα Πρωτοψάλτη της Μ.τ.Χ.Ε. Λεωνίδα Αστέρη, και "ΚΛΕΙΔΑ" (από την Πάτρα), υπό τη διεύθυνση του πρωτοψάλτη του Ι.Ν. Αγίας Βαρβάρας Πατρών Δημήτρη Γαλάνη.

Την εκδήλωση χαιρέτισαν εκπρόσωποι του χορού "ΚΛΕΙΔΑ" και ο Πρόεδρος της Εφοροεπιτροπής της Κοινότητας Σταυροδρομίου Γιώργος Παπαλιάρης.

Παρέστησαν ο Αρχιερατικώς Προϊστάμενος Σταυροδρομίου Μητροπολίτης Τρανουπόλεως Γερμανός, ο Μητροπολίτης Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στέφανος, ο Μ. Αρχιδιάκονος Μάξιμος, υπεύθυνος για τον Σύλλογο Μουσικοφίλων Πέραν, ο υπεύθυνος Τύπου των Πατριαρχείων π. Δοσίθεος Αναγνωστόπουλος, ο Δευτερεύων Ανδρέας, Άρχοντες της Μ.τ.Χ.Ε. και πολλοί πιστοί.

 Στο τέλος μίλησε ο Πατριάρχης ως εξής: 

ΟΜΙΛΙΑ 

ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ 

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ 

κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ 

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΥΝΑΥΛΙΑΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ 

ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΦΙΛΩΝ ΠΕΡΑ 

ΚΑΙ ΤΟΥ ΨΑΛΤΙΚΟΥ ΧΟΡΟΥ "ΚΛΕΙΔΑ" 

(19 Ἀπριλίου 2012) 

Ἱερώτατοι ἀδελφοί, 

Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες, 

Μουσικολογιώτατοι θεράποντες τῆς πατρῴας Βυζαντινῆς Ἐκκλησιαστικῆς Μουσικῆς, 

Φιλόμουσος ὁμήγυρις, 

Χριστός Ἀνέστη!

Ἐν εὐφροσύνῳ Πασχαλίῳ ἀτμοσφαίρᾳ, τήν ὁποίαν ἰδιαιτέρως εὐωδίασεν ἐφέτος ἡ παρασκευή καί ὁ καθαγιασμός ὑπό τῆς Μητρός Ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Μύρου, συνεκεντρώθημεν ἀπόψε εἰς τόν λαμπρόν τοῦτον Ναόν τῆς Ἁγίας Τριάδος Σταυροδρομίου, προκειμένου νά ἀπολαύσωμεν μίαν συναυλιακήν πανδαισίαν, τήν ὁποίαν μᾶς προσφέρει εὐγενῶς ἡ καλή συνεργασίᾳ τοῦ «Συνδέσμου Μουσικοφίλων Πέρα» μετά τοῦ Ψαλτικοῦ Χοροῦ «Κλεῖδα» τῶν Πατρῶν.

Κατ᾿ ἀρχήν καλωσορίζομεν εἰς τήν Πόλιν μας τούς ὑπό τόν Χοράρχην Μουσικολογιώτατον κ. Δημήτριον Γαλάνην ἐκ Πατρῶν ἡδυμόλπους ψάλτας. Εἴτε εἰς τήν Πάτραν εὑρίσκονται εἴτε ἐνταῦθα, ὑπό τήν σκέπην τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου εὑρίσκονται, καί τούς παρακαλοῦμεν νά αἰσθάνωνται καί εἰς τήν Βασιλεύουσαν ὅπως εἰς τήν οἰκίαν των. Ἄλλωστε καί κάθε Ὀρθόδοξος, λόγῳ τῆς Οἰκουμενικότητος τοῦ Ἁγιωτάτου Ἀποστολικοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὀφείλει, ἤ, ἐάν προτιμᾶτε, δικαιοῦται εὑρισκόμενος ἐνταῦθα, νά αἰσθάνεται ὅτι εὑρίσκεται εἰς τήν οἰκίαν τοῦ πατρός του. 

Χαιρόμεθα πολλαπλῶς διά τήν χρονικήν συγκυρίαν τῆς Συναυλίας. Ὄχι μόνον εἶναι Πέμπτη τῆς Διακαινησίμου, ὄχι μόνον εἶναι Πάσχα, ὄχι μόνον εἶναι παραμονή τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, κατά τήν ὁποίαν πανηγυρίζει τό μέγα προσκύνημα καί ἁγίασμα τῆς Πόλεως ἐν Βαλουκλῇ, ἀλλ᾿ εἶναι ταὐτοχρόνως καί ἡ ἡμέρα τῆς μνήμης τοῦ ἐν Ἁγίοις προκατόχου ἡμῶν Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Τρύφωνος. Ἑορτάζομεν τήν Ἀνάστασιν καί τόν νικητήν τοῦ Θανάτου, ἑορτάζομεν τήν Παναγίαν Μητέρα Του. Ἑορτάζομεν καί τόν πιστόν Θεράποντα καί Πρωθιεράρχην Του Ἅγιον Τρύφωνα, ὁ ὁποῖος ἐποίμανε θεοφιλῶς τό ποίμνιον τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας καί τό ἀνά τόν τότε κόσμον, καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, κατά τό πρῶτον ἥμισυ τοῦ δεκάτου αἰῶνος.

Καί βεβαίως ἡ συναυλία αὐτή ἔρχεται, ὡς γνωστόν, εἰς ἀνταπόδοσιν τῆς κατά Νοέμβριον τοῦ παρελθόντος ἔτους συναυλίας τοῦ Συνδέσμου Μουσικοφίλων Πέραν εἰς τήν πόλιν τῶν Πατρῶν, ὑπό τήν χοραρχίαν τοῦ Μουσικολογιωτάτου Ἄρχοντος Πρωτοψάλτου κ. Λεωνίδου Ἀστέρη. Ἦτο ἡ ἀλησμόνητος ἐκείνη συναυλία ἡ πρώτη εἰς τήν ὑπερεξηκονταετῆ ἱστορίαν τοῦ συνδέσμου ἐπίσημος παρουσία του εἰς τό ἐξωτερικόν καί ἐσφυρηλάτησεν, ὡς ἀποδεικνύεται ἐκ τῶν πραγμάτων, ἰσχυρούς δεσμούς μεταξύ τῶν θεραπόντων τῆς σεβασμίας ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς ἡμῶν παραδόσεως τῶν δύο ἁγιοανδρεοφρουρήτων πόλεων. 

Μετά ἀπό πολυετῆ συρρίκνωσιν τῶν δραστηριοτήτων τοῦ Συνδέσμου Μουσικοφίλων Πέρα, τούς τελευταίους χρόνους ἀνεζωπυρώθη ὁ ζῆλος τῶν μελῶν του μέ τήν ζωηράν δραστηριοποίησιν τῶν νεωτέρων, οἱ ὁποῖοι μέ πολλήν φιλοτιμίαν ἐκράτησαν τήν σκυτάλην τῶν παλαιοτέρων, φιλοδοξοῦντες νά γράψουν νέας σελίδας προσφορᾶς εἰς τήν καλλιέργειαν καί διάδοσιν τῆς παραδόσεως ἡμῶν. Δραττόμεθα δέ τῆς εὐκαιρίας νά συγχαρῶμεν τό νέον ὑπό τόν Μουσικολογιώτατον κ. Νικόλαον Σαϊδάμ Διοικητικόν Συμβούλιον καί νά εὐχηθῶμεν κάθε ἐπιτυχίαν εἰς τό ἔργον των. Νά προχωρήσουν ἔτι περαιτέρω ἀπό τό σημεῖον εἰς τό ὁποῖον τό παρέλαβον ἀπό τούς ὑπό τόν Μουσικολογιώτατον κ. Στυλιανόν Φλοῖκον προκατόχους των, οἱ ὁποῖοι πολλά ἐμόγησαν καί προσέφεραν καί δικαιοῦνται τόν δίκαιον ἐπί τούτοις ἔπαινον τῆς Ἐκκλησίας. Καί προτρεπόμεθα, τό ἄνοιγμα τό ὁποῖον ἔγινεν ἤδη μέ τούς ἐν Πάτραις ὁμολόγους των τῆς «Κλειδός», νά ἐπεκταθῇ καί εἰς ἄλλας πόλεις τοῦ ἐξωτερικοῦ, ὅπου ἡ Βυζαντινή Ἐκκλησιαστική Μουσική ἐκτιμᾶται δεόντως καί καλλιεργεῖται φιλοτίμως καί διαδίδεται.

Ἡ Βυζαντινή Ἐκκλησιαστική Μουσική δέν ἀποσκοπεῖ εἰς τήν τέρψιν τῶν αἰσθήσεων. Εἶναι ἀναγωγική μουσική, ἡ ὁποία ἐνδύει ἐν σεμνότητι κατανύξεως τά ποιητικά ἀριστουργήματα τῆς καθ᾿ ἡμᾶς θεολογικωτάτης ὑμνογραφίας καί ἀνάγει τάς ψυχάς τῶν προσευχομένων πιστῶν εἰς ἀνωτέρας σφαίρας πνευματικότητος. Τό κοσμικόν μέλος ψυχαγωγεῖ. Ἡ Ἐκκλησιαστική Βυζαντινή Μουσική δημιουργεῖ προϋποθέσεις ἀληθοῦς προσευχῆς, τοὐτέστιν ἁγιάζει! Διά τοῦτο καί τήν θεωροῦμεν ὡς κριτήριον Ὀρθοδοξίας. Ἴσως ὄχι ἐκ τῶν πρώτων, ἀλλ᾿ ὁπωσδήποτε ὄχι καί ἐκ τῶν τελευταίων. Τούτου ἕνεκεν καί μᾶς προξενεῖ κατάπληξιν ἡ περίπτωσις ὡρισμένων «ὑπερορθοδόξων», οἱ ὁποῖοι εἶναι ἕτοιμοι νά κρίνουν καί νά ψέξουν τούς πάντας, ἀλλά ἀλλοιθωρίζουν πρός τήν κοσμικήν εὐρωπαϊκήν μουσικήν, συνοδευομένην μάλιστα καί ὑπό ἁρμονίου, τήν ὁποίαν ἀδεῶς καί ἀδαῶς χρησιμοποιοῦν ἐν τῇ λατρείᾳ! Ἔστω!

Ἐνταῦθα, εἰς τήν Πόλιν, ὑπό τήν σκέπην τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καί μέ προεξάρχοντας τούς Ἄρχοντας τῶν Ἀναλογίων τοῦ Πανσέπτου Πατριαρχικοῦ Ναοῦ, τόν Μουσικολογιώτατον Ἄρχοντα Πρωτοψάλτην κ. Λεωνίδαν Ἀστέρην, ὁ ὁποῖος καί πατρικώτατα περιβάλλει μέ τήν ἀγάπην του τούς νέους μύστας τῆς ἱερᾶς τέχνης καί ἐπιτυχέστατα χοραρχεῖ καί τοῦ «Συνδέσμου Μουσικοφίλων Πέρα», ἀλλά καί τοῦ Λαμπαδαρίου καί τῶν ἄλλων ἐγκρίτων μουσικῶν,ἡ παράδοσις συνεχίζεται μετ᾿ εὐλαβείας καί μέ ἱκανάς ἐλπίδας διά τό μέλλον, τάς ὁποίας δικαιολογεῖ ὁ ἐνθουσιασμός τῶν νέων καί μάλιστα τῶν τοῦ «Συνδέσμου Μουσικοφίλων Πέρα»! Ἐνθουσιασμός, ὁ ὁποῖος ὑποδαυλίζεται καταλλήλως καί ὑπό τοῦ Ὁσιολ. ἡμετέρου Ἀρχιδιακόνου κ. Μαξίμου, ἐπιτίμου Προέδρου τοῦ «Συνδέσμου» καί μεγάλως ἐκτιμῶντος τήν πατρῴαν μουσικήν ἡμῶν κληρονομίαν. Εὐχαριστοῦμεν, λοιπόν, ἀπό καρδίας τούς μακράν ὁδόν ὁδεύσαντες διά νά ἔλθουν νά μᾶς μυσταγωγήσουν καί ἀναγάγουν εἰς ὑψηλάς σφαίρας μέ τήν ὡραίαν ὑμνῳδίαν Ἀχαιούς, καί παρακαλοῦμεν νά μᾶς ἔλθουν πάλιν καί πάλιν. Εἴθε ὁ Ἀναστάς Κύριος νά φωτίζῃ πάντοτε τήν ὁδόν των. Ἐξαστράπτων Ἄγγελος ἀναστάσιμος ἄς καθοδηγῇ καί τῶν ἐνταῦθα ἱεροψαλτῶν καί πάντων τῶν πιστῶν τά βήματα, εἰς συνάντησιν μέ τόν εἰπόντα «Ἐγώ εἰμῖ ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή», τριήμερον ἐκ νεκρῶν ἐγερθέντα Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, διά πρεσβειῶν τῆς Παμμακαρίστου Μητρός Του καί Ζωοδόχου Πηγῆς. 

Χαίρετε, λοιπόν, ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ, εὐοδοῦσθε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν, καί εἰς ἄλλας, ὡς ἡ ἀποψινή, χαρμοσύνους ἐκδηλώσεις εἰς τό μέλλον πολλάς! 

Χριστός Ἀνέστη!

Διαβάστε για την τιμητική εκδήλωση για τον Άρχοντα Πρωτοψάλτη Λεωνίδα Αστέρη στην Πάτρα (25.11.2011) στην Ιδιωτική Οδό