Ο ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΡΟΣΦΩΝΩΝ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΣΤΗΝ ΓΕΝΕΥΗ

ΠΡΟΠΟΣΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟΝ ΓΕΥΜΑ 

ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΙΩΒΗΛΑΙΟΥ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ 

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ 

ΕΝ CHAMBÉSY ΓΕΝΕΥΗΣ 

(23. 4. 2017) 

ὑπὸ Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου 

Μία ἑορταστικὴ ἡμέρα καλεῖ 

πρὸς ἀγάπην, ᾆσμα καὶ οἶνον. 

(Ὀβίδιος) 

Παναγιώτατε, 

Τὸ Ὀρθόδοξον Κέντρον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου χαίρεται καὶ ἀγάλλεται σήμερον διὰ τοὺς ἑορτασμοὺς τριπλοῦ Ἰωβηλαίου: τῆς 50ετηρίδος αὐτοῦ καὶ τῶν Ἰωβηλαίων τῆς 25ετηρίδος τῆς Α.Θ.Π. καὶ τῆς 20ετίας τοῦ Ἰνστιτούτου, τοὺς ὁποίους ἠγαθύνθητε νὰ τιμήσετε εὐλογιακῶς διὰ τῆς πολυτίμου Παρουσίας Σας. 

Προσήλθατε, Παναγιώτατε, διὰ νὰ ἀσπασθῆτε καὶ θωπεύσητε τὸ ἐπάξιον καὶ κειμηλιακοῦ χαρακτῆρος τέκνον Σας, διὰ τὸ ὁποῖον τόσον πάντοτε μεριμνᾶτε, ἀγαλλόμενος καὶ Ὑμεῖς διὰ τὴν ἡμίσεος αἰῶνος ζωήν του. Ζωὴν ἀγώνων, ἀγωνιῶν καὶ πραγματικοῦ Μαρτυρίου. Ἀλλὰ καὶ πῶς ἠμποροῦσε νὰ γίνῃ διαφορετικῶς, ἐφ' ὅσον τοῦτο εἶναι γνήσιον τέκνον Μητρὸς διαχρονικῶς μαρτυρικῆς; Ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστῶν Αὐτῆς. Τί ὅμως εἶναι τὸ τέκνον τοῦτο; Εὐειδὲς ἢ οὔ, εὐφυὲς ἢ οὔ, καλῶς ἀνατραφὲν ἢ οὔ, συνεργάσιμον ἢ οὔ, φίλεργον ἢ οὔ, πρωτόβουλον ἢ οὔ; κ.ο.κ. Ἀπάντησίν τινά εἰς τὰ ἀνωτέρω ἠμπορεῖ νὰ παράσχῃ ἡ διερεύνησις τῆς μέχρι τοῦδε βιοτῆς καὶ πολιτείας του. Οὐ γὰρ ἐξ ἀκανθῶν συλλέγουσιν σῦκα, οὐδὲ ἐκ βάτου σταφυλήν τρυγῶσιν (Λουκ. 6, 44). 

Καὶ χαίρονται μεθ' ἡμῶν σήμερον ἅπαντες οἱ μεγαλόπνοοι Ἱδρυταὶ αὐτοῦ, οἱ διαπρεπεῖς Πατριάρχαι Ἀθηναγόρας Α΄ καὶ Δημήριος Α΄, οἱ μεγάθυμοι Μεγάλοι Εὐεργέται καὶ οἱ πολυάριθμοι ἀποιχόμενοι καὶ ζῶντες χορηγοί, κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἀνεξαρτήτως ἐθνικότητος, θρησκείας καὶ ὁμολογίας, οἱ ὁποῖοι ἔχυσαν ἔλαιον καὶ οἶνον καὶ ἐβοήθησαν ποικιλοτρόπως εἰς τὴν ἐν σιγῇ ἄνδρωσιν αὐτοῦ, οἱ διακεκριμένοι Προϊστάμενοί του, οἱ ὁποῖοι μετὰ τῶν τιμίων συνεργατῶν των ἀνεδείχθησαν πιστὰ ἄχρι θανάτου τέκνα καὶ ἀφοσιωμένα εἰς τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν, καὶ πάντες οἱ ἐν αὐτῷ κοπιῶντες καὶ ἐργαζόμενοι, οὕτως ὥστε τοῦτο σήμερον νὰ ἐμφανίζεται, ὡς καὶ τὸ γοητευτικὸν Μητροπολιτικὸν Μέγαρον, κτῆμα πολύτιμον καὶ ἀξιοζήλευτον τοῦ Θρόνου, ὡς "ἀνέσπερον φῶς" ἐν Ἑσπερίᾳ, περιχωρόν -κατὰ τὴν σιγιλλιακὴν αὐτοῦ ἰδέαν καὶ ἐντολήν- μετὰ μεγίστης ἀγάπης τό "Μεταπτυχιακὸν Ἰνστιτοῦτον Ὀρθοδόξου Θεολογίας", ἐπιστημονικὸν φυτώριον μὲ πλείστους ἀγλαοὺς διορθοδόξους καὶ διαχριστιανικοὺς καρπούς, εἰς τὴν ὡρίμανσιν καὶ ἐπιτυχίαν τῶν ὁποίων τὰ μέγιστα συμβάλλουν, οὐχὶ σπανίως, λαμπροὶ Ἱεράρχαι καὶ ἐθελοντοκαθηγηταί, καθὼς καὶ τὸ ἀνύστακτον ἐνδιαφέρον τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν τῶν Πανεπιστημίων Γενεύης καὶ Φρειβούργου. Κοσμούμενον δὲ σήμερον ἐντὸς τοῦ εἰδυλλιακοῦ τοπίου τῆς ἀπαραμίλλου καὶ εὐγενοῦς ταύτης χώρας καὶ μὲ τὸ μετὰ ἀρίστων προδιαγραφῶν ἐξοπλισμένον, κομψὸν Λάτσειον "Μουσεῖον Χριστιανικῆς Τέχνης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου" ὡς ἕναν πολυκαρατικὸν ἀδάμαντα τοῦ χρυσοῦ αὐτοῦ καὶ ἰωβηλαιϊκοῦ περιδεραίου. 

Ὑψώσατε τοίνυν τὰς χεῖρας Σας, καὶ εὐλογήσατε, Παναγιώτατε, καὶ πάλιν τὴν Ἱερὰν καὶ περίπυστον ταύτην καὶ ἰδιαιτέραν τῆς Ἐκκλησίας Στέγην, ἵνα συνεχίζῃ ἀπροσκόπτως καὶ ἀμελλητὶ τὴν προσφορὰν καὶ τὸ οἰκουμενικὸν ἔργον αὐτῆς, τὸ ὁποῖον ἐνεπιστεύθησαν εἰς ἡμᾶς οἱ Πατέρες ἡμῶν καὶ δὴ ἐν μέσῳ καιρῶν λίαν δυσχερῶν δι' ὁλόκληρον τὴν ἀνθρωπότητα καὶ τὸ Γένος.