φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας
ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΙΣ ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΩΝ ΑΥΤΟΥ
(Π. Πατριαρχικὸς Ναός, 11 Ἰουνίου 2012)
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Νικαίας κύριε Κωνσταντῖνε,
Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,
Ἐντιμότατε κύριε Γενικὲ Πρόξενε,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἐν συγκινήσει βαθείᾳ ἠκούσαμεν τὴν πλήρη ἀγάπης προσφώνησιν τῆς ὑμετέρας προσφιλοῦς Ἱερότητος, ἅγιε Νικαίας, ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου Βαρθολομαίου, τῇ καὶ ἡμετέρᾳ ὀνοματικῇ ἑορτῇ, τὴν γέμουσαν νοημάτων ἀγαθῶν, καὶ ἐδέχθημεν τοὺς ἐκφράζοντας τὴν ὑπερβάλλουσαν ἀγάπην ὑμῶν πρόφρονας λόγους πρὸς τὴν ἡμετέραν Μετριότητα ὡς ἀναφερομένους εἰς τὸν Δομήτορα τῆς Ἐκκλησίας Χριστόν, ὁ ὁποῖος «ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους, πρὸς καταρτισμὸν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ» (Ἐφεσ. δ΄, 11-12). Διὸ καὶ ἀποδώσαντες Αὐτῷ ὁλοθύμως τὴν δόξαν καὶ τὸν ἔπαινον, εὐχαριστοῦμεν καὶ ὑμᾶς ἐκ μέσης καρδίας διὰ τὰς ἑορτίους προσρήσεις καὶ τὰς ἀδελφικὰς εὐχάς, καὶ ἐν τῷ προσώπῳ ὑμῶν σύμπασαν τὴν Ἱεραρχίαν τοῦ Θρόνου ἐξ ὀνόματος τῆς ὁποίας ὡμιλήσατε.
Καὶ αἰσθανόμεθα τὰς εὐχὰς ταύτας ὡς ὑποστηρικτικὰς καὶ ἐνισχυτικὰς εἰς τὸ πολυεύθυνον ἔργον τῆς πηδαλιουχίας τῆς ἱερᾶς ὁλκάδος τῆς Μητρὸς ἡμῶν Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖον ἀνετέθη εἰς ἡμᾶς πρὸ εἰκοσαετίας καὶ πλέον διὰ τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς τιμίας ψήφου τῶν ἀδελφῶν ἁγίων Ἀρχιερέων. Αἰσθανόμεθα αὐτὰς ὡς ἐνθαρρυντικὰς εἰς τὴν ὁδὸν τῆς διακονίας καὶ τῆς μερίμνης πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν, τὴν ὁποίαν δὲν βαδίζομεν μόνοι, ἀλλ᾽ ἔχοντες ὑμᾶς συνοδίτας καὶ συνοδοιπόρους, ἅγιοι Ἀδελφοί. Ἡ ὁδὸς αὕτη τὴν ὁποίαν πορεύεται ἀνὰ τοὺς αἰῶνας τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον εἶναι ἄλλοτε ὁμαλὴ καὶ ἄλλοτε ἀνάντης, ἄλλοτε ἄνευ προβλημάτων καὶ ἄλλοτε διερχομένη διὰ πολλῶν θλίψεων καὶ δυσχερειῶν. Διὰ πάντα ταῦτα εὐλογοῦμεν τὸν Κύριον καὶ δὲν ἀπογοητευόμεθα, διότι πιστεύομεν ἀκραδάντως τὴν διαβεβαίωσιν Αὐτοῦ λέγοντος πρὸς τοὺς μαθητὰς καὶ ἀποστόλους Του, ἐν οἷς καὶ ὁ ἑορταζόμενος σήμερον ἅγιος Βαρθολομαῖος: «ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε• ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον».
Οὐδόλως ἀπογοητευόμεθα διότι γνωρίζομεν ὅτι ὡς Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία «δὲν εἴμεθα θεαταὶ οὔτε ἱστορικοὶ ἐρευνηταὶ τοῦ πάθους καὶ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Εἴμεθα ὑπαρξιακῶς συμπορευόμενοι μετ᾽ Αὐτοῦ ἐν τῷ πάθει καὶ τῇ ἀναστάσει». Καὶ ὡς «συμπορευόμενοι καὶ συνυπάρχοντες Αὐτῷ τῷ πάθει καὶ τῇ ἀναστάσει, ἑπόμενον εἶναι νὰ δίδωμεν κοινὴν μαρτυρίαν μὲ ὅλους ἐκείνους, ποὺ ἠκολούθησαν τὸν Ἰησοῦν εἰς τὸ πάθος καὶ τὴν ἀνάστασιν», ὅπως ἔγραφεν ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Χαλκηδόνος Μελίτων, ἀλλὰ καὶ νὰ ὑπομένωμεν ἐνίοτε τὸ αὐτὸ πρὸς Ἐκεῖνον μαρτύριον, μεταπίπτοντες ἀπὸ τὰ ὠσαννὰ τῶν ἀνθρώπων εἰς τοὺς ἐμπτυσμοὺς καὶ τὰς μάστιγας, τὸν κάλαμον καὶ τὸ ὄξος καὶ αὐτὸν τοῦτον τὸν Σταυρόν. Δὲν ἀπογοητευόμεθα ὅμως διότι πεπείσμεθα ὅτι τὸν Σταυρὸν ἀκολουθεῖ ἡ Ἀνάστασις.
Οὕτω ζῇ καὶ πορεύεται εἰς τὸν κόσμον καὶ τὴν ἱστορίαν ἡ Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία. Ζῇ, αἰσθανομένη τὴν καρδίαν αὐτῆς καιομένην ἐκ τῆς παρουσίας τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ μέσῳ αὐτῆς, ὡς καὶ οἱ μαθηταὶ οἱ πορευόμενοι πρὸς Ἐμμαούς, εἷς τῶν ὁποίων ἦτο κατὰ τὸν ἅγιον Ἐπιφάνιον Κύπρου ὁ ἅγιος ἀπόστολος Βαρθολομαῖος. Ζῇ ἡ Μήτηρ ἡμῶν Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως τὴν κοινωνίαν μετὰ τοῦ Χριστοῦ πορευομένη συγχρόνως καὶ πρὸς τὸν κόσμον διὰ νὰ ἐξαγγείλῃ τὰ θαυμάσια Αὐτοῦ καὶ νὰ διακηρύξῃ τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως, ἔτι δὲ καὶ τὴν ἐλπίδα τοῦ Παρακλήτου εἰς τοὺς παροικοῦντας ἐν Ἱερουσαλὴμ ἀλλὰ μὴ γνωρίζοντας τὰ γενόμενα, οὐδόλως φειδομένη κόπου ἢ πόνου ἢ ὁδοιπορίας. Ζῇ, φυλάττουσα ὡς ζῶσα κιβωτὸς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καὶ τῆς πατρῴας εὐσεβείας, τὰ ποτισθέντα διὰ τῶν αἱμάτων καὶ τῶν δακρύων τῶν ἁγίων προκατόχων ἡμῶν, καὶ μεταδιδοῦσα αὐτὰ εἰς τοὺς πιστούς. Ζῇ, δαπανωμένη θυσιαστικῶς ὑπὲρ τῶν τέκνων αὐτῆς, καὶ μὴ παύουσα νυκτὸς καὶ ἡμέρας «μετὰ δακρύων νουθετοῦσα ἕνα ἕκαστον» (Πράξ. κ΄, 31). Ζῇ, ἀγωνιῶσα διὰ τὰς ἀκοὰς τῶν πολέμων, τὰς φυσικὰς καταστροφάς, τὰς ἔριδας καὶ τὰς μάχας μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἐργάζεται τὸ κατ᾽ αὐτὴν διὰ τὴν προστασίαν τοῦ περιβάλλοντος, διὰ τὴν καταλλαγὴν τῶν ἀνθρώπων, διὰ τὴν συνεργασίαν μεταξὺ τῶν θρησκειῶν, διὰ τὴν εἰρήνην τοῦ κόσμου, προσευχομένη πάντοτε «ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου, … ὑπὲρ εὐκρασίας ἀέρων καὶ εὐφορίας τῶν καρπῶν τῆς γῆς».
Ζῇ, ἀγωνιζομένη ἐν τῷ κόσμῳ καὶ διὰ τὸν κόσμον,ὅμως ἀποποιουμένη τὸ κοσμικὸν φρόνημα, καθότι «τὸ πολίτευμα ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει» (Φιλιπ. γ΄, 20). Ζῇ, εἰς τὸ ταπεινὸν Φανάριον «ὡς μηδὲν ἔχουσα», ἀλλ᾽ «ὡς τὰ πάντα κατέχουσα» (Β΄ Κορ. ς΄, 10), διότι ἔχει ἀπόλυτον συνείδησιν τοῦ γεγονότος ὅτι ὁ θησαυρός της «οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου» (Ἰωαν. ιη΄, 36), ἀλλ᾽ ἐν οὐρανοῖς ἀπόκειται, διότι ἀντὶ πορφύρας περιβάλλεται τὰ αἵματα τῶν μαρτύρων της καὶ ἀντὶ λίθων πολυτελῶν κοσμοῦν αὐτὴν τὰ ἱερὰ λείψανα τῶν ἁγίων της καὶ αἱ θαυματουργαὶ αὐτῶν εἰκόνες. Ζῇ, μὴ φοβουμένη «τὸ μικρὸν ποίμνιον» (Λουκ. ιβ΄, 32), διότι πιστεύει ὅτι «τὸ ἀσθενὲς τοῦ Θεοῦ ἰσχυρότερον τῶν ἀνθρώπων» καὶ ὅτι ὁ Θεὸς δύναται καὶ «ἐκ τῶν λίθων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ» (Ματθ. γ΄, 9). Καὶ τοῦτο ἀποτελεῖ ζῶσαν ἐμπειρίαν δι᾽ ἡμᾶς, ἰδίᾳ ἐσχάτως, βλέποντας βελτιουμένας προοδευτικῶς τὰς περὶ τὸ Φανάριον συνθήκας. Ζῶμεν τὴν τοιαύτην πραγματικότητα καὶ ἐν τῷ προσώπῳ ὅλων ὑμῶν, οἵτινες διὰ τῆς παρουσίας σας σήμερον καὶ πάντοτε εἰς τὰς αὐλὰς τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τοῦ μαρτυρικοῦ Φαναρίου, ἐπιβεβαιοῦτε ὅτι ἵστασθε συναντιλήπτορες τοῦ ἔργου καὶ τῆς διακονίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ συγκυρηναῖοι τοῦ Πατριάρχου τοῦ Γένους.
Εὐχαριστοῦμεν τοὺς προσφιλεστάτους ἀδελφοὺς ἁγίους Ἀρχιερεῖς μετὰ τῶν ὁποίων ὑπομένομεν τὸν καθ᾽ ἡμέραν καύσωνα καὶ τὸ ψῦχος, συνεχίζοντες τὴν ἱερὰν παράδοσιν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, διὰ νὰ διατηρῶμεν ἀειφεγγῆ καὶ ἀείφωτον τὴν λυχνίαν τοῦ Φαναρίου, ἀκτινοβολοῦσαν καὶ καταυγάζουσαν τὴν οἰκουμένην.
Εὐχαριστοῦμεν καὶ τοὺς πεφιλημένους ἐν Χριστῷ ἀδελφοὺς καὶ συλλειτουργούς, ἐκ τῶν ἐπαρχιῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ἐν τῷ ἐξωτερικῷ καὶ ἐκ τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τοὺς τηροῦντας τὰς φρυκτωρίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ διδόντας μετὰ πάντων ἡμῶν τὸν κοινὸν ἀγῶνα ὑπὲρ τῆς φίλης Ὀρθοδοξίας. Ἡ παρουσία ὑμῶν, παρουσία τιμῆς καὶ σεβασμοῦ πρὸς τὴν πρωτόθρονον Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἀδελφικῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Πατριάρχην, καὶ ἡ μετὰ πάντων ἡμῶν συμπροσευχὴ κατὰ τὴν ἡμέραν τῶν ὀνομαστηρίων ἡμῶν, μᾶς ἀναπαύει καὶ μᾶς ἐνισχύει. Σᾶς εὐχαριστοῦμεν ἐκ βάθους καρδίας διὰ τὴν φιλόφρονα προσέλευσίν σας ἐνταῦθα καὶ σᾶς ἀνταποδίδομεν πολλαπλασίως τὴν ἀγάπην σας.
Εὐχαριστοῦμεν καὶ ὅλους τοὺς εὐλαβεῖς κληρικούς, τοὺς μοναχοὺς καὶ τὰς μοναχάς, καὶ τοὺς λαϊκούς, τοὺς συνελθόντας διὰ νὰ συμπροσευχηθοῦν κατὰ τὴν ἑόρτιον αὐτὴν ἡμέραν διὰ τὴν ἡμετέραν Μετριότητα. Τὸ ἔργον ἡμῶν εἶναι κοπιῶδες καὶ τὸ φορτίον τῆς εὐθύνης βαρύ, διὰ τοῦτο καὶ ἔχομεν ἀνάγκην τῶν εὐχῶν καὶ τῶν προσευχῶν πάντων, ὥστε νὰ ἐργαζώμεθα διὰ τὴν προαγωγὴν τῆς ἑνότητος καὶ νὰ δίδωμεν ἐν ἑνὶ στόματι καὶ μιᾷ καρδίᾳ τὴν μαρτυρίαν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως εἰς τὸν κόσμον, ὁ ὁποῖος ἐναγωνίως ἀναζητεῖ ὁδοὺς ἐπὶ τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων τῆς πίστεως.
Λόγον ἰδιαιτέρας εὐγνώμονος εὐχαριστίας ἀπευθύνομεν πρὸς Ὑμᾶς, Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμε μετὰ τῆς τιμίας συνοδείαςὙμῶν, διότι προφρόνως ἠγαθύνθητε καὶ τὴν φορὰν ταύτην νὰ προσέλθητε εἰς Φανάριον διὰ νὰ ἐκφράσετε τὰς ἀδελφικὰς εὐχάς Σας πρὸς τὴν ἄγουσαν τὰ ὀνομαστήρια αὐτῆς ἡμετέραν Μετριότητα. Μεγάλως ἐκτιμῶμεν τὴν χειρονομίανὙμῶν ταύτην, ἡ ὁποία μᾶς ὑπενθυμίζει τὸ ἁγιογραφικόν «ἀδελφὸς ὑπὸ ἀδελφοῦ βοηθούμενος ὡς πόλις ὀχυρά». Καὶ ἔχομεν ἀνάγκην τῆς τοιαύτης βοηθείας καὶ συμπαραστάσεως πρὸς ἀλλήλους, Μακαριώτατε, ἰδιαιτέρως κατὰ τὴν παροῦσαν χρονικὴν συγκυρίαν, τὴν πλήρη προβλημάτων καὶ ἄγχους καὶ ἀγωνίας. Παρακολουθοῦμεν τὴν ἰδικήν Σας ἀγωνίαν διὰ τὸ ἐμπερίστατον ποίμνιόν Σας, Μακαριώτατε ἀδελφέ, τὸ πλούσιον καὶ θαυμαστὸν ὑπὲρ αὐτοῦ κοινωνικὸνὙμῶν ἔργον, τὰς ἀόκνους προσπαθείας Σας διὰ τὴν ἀνακούφισιν τοῦ ἐκ τῶν στερήσεων πόνου τῶν Χριστιανῶν, καὶ Σᾶς ἐκφράζομεν τὸν ἔπαινον καὶ τὰ συγχαρητήρια τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, ὁμοῦ μετὰ τῶν προσωπικῶν εὐχῶν καὶ προσευχῶν ἡμῶν ὑπὲρ εὐοδώσεως τῶν πρωτοβουλιῶν καὶ τῶν κόπων τῆς Μακαριότητός Σας, γενικώτερον δὲ ὑπὲρ τῆς ταχείας ἐξόδου τῆς εὐλογημένης καὶ προσφιλεστάτης Ἑλλάδος ἐκ τῶν δυσχερειῶν τὰς ὁποίας ἀντιμετωπίζει τὴν παροῦσαν στιγμήν.
Θεοφιλέστατε ἐκπρόσωπε τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας ἀδελφὲ κύριε Σάββα,
Καὶ πρὸς ὑμᾶς ἀπευθύνομεν θερμὰς εὐχαριστίας διὰ τὴν ἑόρτιον ἐπίσκεψίν σας καὶ διὰ τὸ μήνυμα καὶ τὸ δῶρον τοῦ Μακαριωτάτου ἀδελφοῦ Πατριάρχου κυρίου Κυρίλλου, πρὸς τὸν ὁποῖον παρακαλοῦμεν ὅπως μεταφέρητε τὰς εὐγνώμονας εὐχαριστίας καὶ τὸν ἐγκάρδιον ἀδελφικὸν ἐν Κυρίῳ ἀσπασμὸν ἡμῶν. Ὁ Χριστὸς ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν! Καὶ εἰ ὁ Χριστὸς μεθ᾿ ἡμῶν, τότε δυνάμεθα νὰ ὑπερβῶμεν ὅλας τὰς δυσκολίας καὶ τὰ ἐπιπρόσθετα ἐμπόδια διὰ νὰ συγκαλέσωμεν τὴν Ἁγίαν καὶ Μεγάλην Σύνοδόν μας καὶ διὰ νὰ δοξάσωμεν ὅλοι ὁμοῦ τὴν Ὀρθοδοξίαν εἰς αὐτὰς τὰς ἀρχὰς τοῦ 21ου αἰῶνος. Τῶν θησαυρῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἡμῶν ἔχει ἀνάγκην ὅλος ὁ παραπαίων σύγχρονος κόσμος. Καὶ τοῦτο καθιστᾷ τὴν ἡμετέραν εὐθύνην μεγάλην καὶ τὴν ἀνάγκην στενῆς συνεργασίας ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων ἐπιτακτικὴν εἴπερ ποτε καὶ ἄλλοτε.
Θερμῶς εὐχαριστοῦμεν καὶ τῇ πολυμελεῖ ἀντιπροσωπείᾳ τῆς ἐν Κρήτῃ Ἐκκλησίας, λίαν προσφιλοῦς Ἐπαρχίας τοῦ πανσέπτου τούτου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, καὶ προγευόμεθα τῆς χαρᾶς τῆς πρὸς αὐτὴν νέας ἐπισκέψεως ἡμῶν ἀρχομένου τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου.
Ἐν κατακλεῖδι, ἐπευλογοῦμεν πάντας ἐν ἀγάπῃ πολλῇ, εὐχόμενοι ὅπως ὁ Κύριος πληροῖ πάντα τὰ αἰτήματα τῶν καρδιῶν ἡμῶν.
Ἡ χάρις Αὐτοῦ εἴη μετὰ πάντων ὑμῶν. Ἀμήν.
Καὶ αἰσθανόμεθα τὰς εὐχὰς ταύτας ὡς ὑποστηρικτικὰς καὶ ἐνισχυτικὰς εἰς τὸ πολυεύθυνον ἔργον τῆς πηδαλιουχίας τῆς ἱερᾶς ὁλκάδος τῆς Μητρὸς ἡμῶν Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖον ἀνετέθη εἰς ἡμᾶς πρὸ εἰκοσαετίας καὶ πλέον διὰ τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς τιμίας ψήφου τῶν ἀδελφῶν ἁγίων Ἀρχιερέων. Αἰσθανόμεθα αὐτὰς ὡς ἐνθαρρυντικὰς εἰς τὴν ὁδὸν τῆς διακονίας καὶ τῆς μερίμνης πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν, τὴν ὁποίαν δὲν βαδίζομεν μόνοι, ἀλλ᾽ ἔχοντες ὑμᾶς συνοδίτας καὶ συνοδοιπόρους, ἅγιοι Ἀδελφοί. Ἡ ὁδὸς αὕτη τὴν ὁποίαν πορεύεται ἀνὰ τοὺς αἰῶνας τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον εἶναι ἄλλοτε ὁμαλὴ καὶ ἄλλοτε ἀνάντης, ἄλλοτε ἄνευ προβλημάτων καὶ ἄλλοτε διερχομένη διὰ πολλῶν θλίψεων καὶ δυσχερειῶν. Διὰ πάντα ταῦτα εὐλογοῦμεν τὸν Κύριον καὶ δὲν ἀπογοητευόμεθα, διότι πιστεύομεν ἀκραδάντως τὴν διαβεβαίωσιν Αὐτοῦ λέγοντος πρὸς τοὺς μαθητὰς καὶ ἀποστόλους Του, ἐν οἷς καὶ ὁ ἑορταζόμενος σήμερον ἅγιος Βαρθολομαῖος: «ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε• ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον».
Οὐδόλως ἀπογοητευόμεθα διότι γνωρίζομεν ὅτι ὡς Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία «δὲν εἴμεθα θεαταὶ οὔτε ἱστορικοὶ ἐρευνηταὶ τοῦ πάθους καὶ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Εἴμεθα ὑπαρξιακῶς συμπορευόμενοι μετ᾽ Αὐτοῦ ἐν τῷ πάθει καὶ τῇ ἀναστάσει». Καὶ ὡς «συμπορευόμενοι καὶ συνυπάρχοντες Αὐτῷ τῷ πάθει καὶ τῇ ἀναστάσει, ἑπόμενον εἶναι νὰ δίδωμεν κοινὴν μαρτυρίαν μὲ ὅλους ἐκείνους, ποὺ ἠκολούθησαν τὸν Ἰησοῦν εἰς τὸ πάθος καὶ τὴν ἀνάστασιν», ὅπως ἔγραφεν ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Χαλκηδόνος Μελίτων, ἀλλὰ καὶ νὰ ὑπομένωμεν ἐνίοτε τὸ αὐτὸ πρὸς Ἐκεῖνον μαρτύριον, μεταπίπτοντες ἀπὸ τὰ ὠσαννὰ τῶν ἀνθρώπων εἰς τοὺς ἐμπτυσμοὺς καὶ τὰς μάστιγας, τὸν κάλαμον καὶ τὸ ὄξος καὶ αὐτὸν τοῦτον τὸν Σταυρόν. Δὲν ἀπογοητευόμεθα ὅμως διότι πεπείσμεθα ὅτι τὸν Σταυρὸν ἀκολουθεῖ ἡ Ἀνάστασις.
Οὕτω ζῇ καὶ πορεύεται εἰς τὸν κόσμον καὶ τὴν ἱστορίαν ἡ Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία. Ζῇ, αἰσθανομένη τὴν καρδίαν αὐτῆς καιομένην ἐκ τῆς παρουσίας τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ μέσῳ αὐτῆς, ὡς καὶ οἱ μαθηταὶ οἱ πορευόμενοι πρὸς Ἐμμαούς, εἷς τῶν ὁποίων ἦτο κατὰ τὸν ἅγιον Ἐπιφάνιον Κύπρου ὁ ἅγιος ἀπόστολος Βαρθολομαῖος. Ζῇ ἡ Μήτηρ ἡμῶν Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως τὴν κοινωνίαν μετὰ τοῦ Χριστοῦ πορευομένη συγχρόνως καὶ πρὸς τὸν κόσμον διὰ νὰ ἐξαγγείλῃ τὰ θαυμάσια Αὐτοῦ καὶ νὰ διακηρύξῃ τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως, ἔτι δὲ καὶ τὴν ἐλπίδα τοῦ Παρακλήτου εἰς τοὺς παροικοῦντας ἐν Ἱερουσαλὴμ ἀλλὰ μὴ γνωρίζοντας τὰ γενόμενα, οὐδόλως φειδομένη κόπου ἢ πόνου ἢ ὁδοιπορίας. Ζῇ, φυλάττουσα ὡς ζῶσα κιβωτὸς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καὶ τῆς πατρῴας εὐσεβείας, τὰ ποτισθέντα διὰ τῶν αἱμάτων καὶ τῶν δακρύων τῶν ἁγίων προκατόχων ἡμῶν, καὶ μεταδιδοῦσα αὐτὰ εἰς τοὺς πιστούς. Ζῇ, δαπανωμένη θυσιαστικῶς ὑπὲρ τῶν τέκνων αὐτῆς, καὶ μὴ παύουσα νυκτὸς καὶ ἡμέρας «μετὰ δακρύων νουθετοῦσα ἕνα ἕκαστον» (Πράξ. κ΄, 31). Ζῇ, ἀγωνιῶσα διὰ τὰς ἀκοὰς τῶν πολέμων, τὰς φυσικὰς καταστροφάς, τὰς ἔριδας καὶ τὰς μάχας μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἐργάζεται τὸ κατ᾽ αὐτὴν διὰ τὴν προστασίαν τοῦ περιβάλλοντος, διὰ τὴν καταλλαγὴν τῶν ἀνθρώπων, διὰ τὴν συνεργασίαν μεταξὺ τῶν θρησκειῶν, διὰ τὴν εἰρήνην τοῦ κόσμου, προσευχομένη πάντοτε «ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου, … ὑπὲρ εὐκρασίας ἀέρων καὶ εὐφορίας τῶν καρπῶν τῆς γῆς».
Ζῇ, ἀγωνιζομένη ἐν τῷ κόσμῳ καὶ διὰ τὸν κόσμον,ὅμως ἀποποιουμένη τὸ κοσμικὸν φρόνημα, καθότι «τὸ πολίτευμα ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει» (Φιλιπ. γ΄, 20). Ζῇ, εἰς τὸ ταπεινὸν Φανάριον «ὡς μηδὲν ἔχουσα», ἀλλ᾽ «ὡς τὰ πάντα κατέχουσα» (Β΄ Κορ. ς΄, 10), διότι ἔχει ἀπόλυτον συνείδησιν τοῦ γεγονότος ὅτι ὁ θησαυρός της «οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου» (Ἰωαν. ιη΄, 36), ἀλλ᾽ ἐν οὐρανοῖς ἀπόκειται, διότι ἀντὶ πορφύρας περιβάλλεται τὰ αἵματα τῶν μαρτύρων της καὶ ἀντὶ λίθων πολυτελῶν κοσμοῦν αὐτὴν τὰ ἱερὰ λείψανα τῶν ἁγίων της καὶ αἱ θαυματουργαὶ αὐτῶν εἰκόνες. Ζῇ, μὴ φοβουμένη «τὸ μικρὸν ποίμνιον» (Λουκ. ιβ΄, 32), διότι πιστεύει ὅτι «τὸ ἀσθενὲς τοῦ Θεοῦ ἰσχυρότερον τῶν ἀνθρώπων» καὶ ὅτι ὁ Θεὸς δύναται καὶ «ἐκ τῶν λίθων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ» (Ματθ. γ΄, 9). Καὶ τοῦτο ἀποτελεῖ ζῶσαν ἐμπειρίαν δι᾽ ἡμᾶς, ἰδίᾳ ἐσχάτως, βλέποντας βελτιουμένας προοδευτικῶς τὰς περὶ τὸ Φανάριον συνθήκας. Ζῶμεν τὴν τοιαύτην πραγματικότητα καὶ ἐν τῷ προσώπῳ ὅλων ὑμῶν, οἵτινες διὰ τῆς παρουσίας σας σήμερον καὶ πάντοτε εἰς τὰς αὐλὰς τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τοῦ μαρτυρικοῦ Φαναρίου, ἐπιβεβαιοῦτε ὅτι ἵστασθε συναντιλήπτορες τοῦ ἔργου καὶ τῆς διακονίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ συγκυρηναῖοι τοῦ Πατριάρχου τοῦ Γένους.
Εὐχαριστοῦμεν τοὺς προσφιλεστάτους ἀδελφοὺς ἁγίους Ἀρχιερεῖς μετὰ τῶν ὁποίων ὑπομένομεν τὸν καθ᾽ ἡμέραν καύσωνα καὶ τὸ ψῦχος, συνεχίζοντες τὴν ἱερὰν παράδοσιν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, διὰ νὰ διατηρῶμεν ἀειφεγγῆ καὶ ἀείφωτον τὴν λυχνίαν τοῦ Φαναρίου, ἀκτινοβολοῦσαν καὶ καταυγάζουσαν τὴν οἰκουμένην.
 |
| Αντίδωρο στον Πρέσβυ Θεοχάρη Λαλάκο, Επιτετραμένο στην Πρεσβεία της Ελλάδος στην Άγκυρα |
Εὐχαριστοῦμεν καὶ τοὺς πεφιλημένους ἐν Χριστῷ ἀδελφοὺς καὶ συλλειτουργούς, ἐκ τῶν ἐπαρχιῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ἐν τῷ ἐξωτερικῷ καὶ ἐκ τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τοὺς τηροῦντας τὰς φρυκτωρίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ διδόντας μετὰ πάντων ἡμῶν τὸν κοινὸν ἀγῶνα ὑπὲρ τῆς φίλης Ὀρθοδοξίας. Ἡ παρουσία ὑμῶν, παρουσία τιμῆς καὶ σεβασμοῦ πρὸς τὴν πρωτόθρονον Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἀδελφικῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Πατριάρχην, καὶ ἡ μετὰ πάντων ἡμῶν συμπροσευχὴ κατὰ τὴν ἡμέραν τῶν ὀνομαστηρίων ἡμῶν, μᾶς ἀναπαύει καὶ μᾶς ἐνισχύει. Σᾶς εὐχαριστοῦμεν ἐκ βάθους καρδίας διὰ τὴν φιλόφρονα προσέλευσίν σας ἐνταῦθα καὶ σᾶς ἀνταποδίδομεν πολλαπλασίως τὴν ἀγάπην σας.
Εὐχαριστοῦμεν καὶ ὅλους τοὺς εὐλαβεῖς κληρικούς, τοὺς μοναχοὺς καὶ τὰς μοναχάς, καὶ τοὺς λαϊκούς, τοὺς συνελθόντας διὰ νὰ συμπροσευχηθοῦν κατὰ τὴν ἑόρτιον αὐτὴν ἡμέραν διὰ τὴν ἡμετέραν Μετριότητα. Τὸ ἔργον ἡμῶν εἶναι κοπιῶδες καὶ τὸ φορτίον τῆς εὐθύνης βαρύ, διὰ τοῦτο καὶ ἔχομεν ἀνάγκην τῶν εὐχῶν καὶ τῶν προσευχῶν πάντων, ὥστε νὰ ἐργαζώμεθα διὰ τὴν προαγωγὴν τῆς ἑνότητος καὶ νὰ δίδωμεν ἐν ἑνὶ στόματι καὶ μιᾷ καρδίᾳ τὴν μαρτυρίαν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως εἰς τὸν κόσμον, ὁ ὁποῖος ἐναγωνίως ἀναζητεῖ ὁδοὺς ἐπὶ τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων τῆς πίστεως.
Λόγον ἰδιαιτέρας εὐγνώμονος εὐχαριστίας ἀπευθύνομεν πρὸς Ὑμᾶς, Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμε μετὰ τῆς τιμίας συνοδείαςὙμῶν, διότι προφρόνως ἠγαθύνθητε καὶ τὴν φορὰν ταύτην νὰ προσέλθητε εἰς Φανάριον διὰ νὰ ἐκφράσετε τὰς ἀδελφικὰς εὐχάς Σας πρὸς τὴν ἄγουσαν τὰ ὀνομαστήρια αὐτῆς ἡμετέραν Μετριότητα. Μεγάλως ἐκτιμῶμεν τὴν χειρονομίανὙμῶν ταύτην, ἡ ὁποία μᾶς ὑπενθυμίζει τὸ ἁγιογραφικόν «ἀδελφὸς ὑπὸ ἀδελφοῦ βοηθούμενος ὡς πόλις ὀχυρά». Καὶ ἔχομεν ἀνάγκην τῆς τοιαύτης βοηθείας καὶ συμπαραστάσεως πρὸς ἀλλήλους, Μακαριώτατε, ἰδιαιτέρως κατὰ τὴν παροῦσαν χρονικὴν συγκυρίαν, τὴν πλήρη προβλημάτων καὶ ἄγχους καὶ ἀγωνίας. Παρακολουθοῦμεν τὴν ἰδικήν Σας ἀγωνίαν διὰ τὸ ἐμπερίστατον ποίμνιόν Σας, Μακαριώτατε ἀδελφέ, τὸ πλούσιον καὶ θαυμαστὸν ὑπὲρ αὐτοῦ κοινωνικὸνὙμῶν ἔργον, τὰς ἀόκνους προσπαθείας Σας διὰ τὴν ἀνακούφισιν τοῦ ἐκ τῶν στερήσεων πόνου τῶν Χριστιανῶν, καὶ Σᾶς ἐκφράζομεν τὸν ἔπαινον καὶ τὰ συγχαρητήρια τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, ὁμοῦ μετὰ τῶν προσωπικῶν εὐχῶν καὶ προσευχῶν ἡμῶν ὑπὲρ εὐοδώσεως τῶν πρωτοβουλιῶν καὶ τῶν κόπων τῆς Μακαριότητός Σας, γενικώτερον δὲ ὑπὲρ τῆς ταχείας ἐξόδου τῆς εὐλογημένης καὶ προσφιλεστάτης Ἑλλάδος ἐκ τῶν δυσχερειῶν τὰς ὁποίας ἀντιμετωπίζει τὴν παροῦσαν στιγμήν.
Θεοφιλέστατε ἐκπρόσωπε τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας ἀδελφὲ κύριε Σάββα,
Καὶ πρὸς ὑμᾶς ἀπευθύνομεν θερμὰς εὐχαριστίας διὰ τὴν ἑόρτιον ἐπίσκεψίν σας καὶ διὰ τὸ μήνυμα καὶ τὸ δῶρον τοῦ Μακαριωτάτου ἀδελφοῦ Πατριάρχου κυρίου Κυρίλλου, πρὸς τὸν ὁποῖον παρακαλοῦμεν ὅπως μεταφέρητε τὰς εὐγνώμονας εὐχαριστίας καὶ τὸν ἐγκάρδιον ἀδελφικὸν ἐν Κυρίῳ ἀσπασμὸν ἡμῶν. Ὁ Χριστὸς ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν! Καὶ εἰ ὁ Χριστὸς μεθ᾿ ἡμῶν, τότε δυνάμεθα νὰ ὑπερβῶμεν ὅλας τὰς δυσκολίας καὶ τὰ ἐπιπρόσθετα ἐμπόδια διὰ νὰ συγκαλέσωμεν τὴν Ἁγίαν καὶ Μεγάλην Σύνοδόν μας καὶ διὰ νὰ δοξάσωμεν ὅλοι ὁμοῦ τὴν Ὀρθοδοξίαν εἰς αὐτὰς τὰς ἀρχὰς τοῦ 21ου αἰῶνος. Τῶν θησαυρῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἡμῶν ἔχει ἀνάγκην ὅλος ὁ παραπαίων σύγχρονος κόσμος. Καὶ τοῦτο καθιστᾷ τὴν ἡμετέραν εὐθύνην μεγάλην καὶ τὴν ἀνάγκην στενῆς συνεργασίας ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων ἐπιτακτικὴν εἴπερ ποτε καὶ ἄλλοτε.
Θερμῶς εὐχαριστοῦμεν καὶ τῇ πολυμελεῖ ἀντιπροσωπείᾳ τῆς ἐν Κρήτῃ Ἐκκλησίας, λίαν προσφιλοῦς Ἐπαρχίας τοῦ πανσέπτου τούτου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, καὶ προγευόμεθα τῆς χαρᾶς τῆς πρὸς αὐτὴν νέας ἐπισκέψεως ἡμῶν ἀρχομένου τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου.
Ἐν κατακλεῖδι, ἐπευλογοῦμεν πάντας ἐν ἀγάπῃ πολλῇ, εὐχόμενοι ὅπως ὁ Κύριος πληροῖ πάντα τὰ αἰτήματα τῶν καρδιῶν ἡμῶν.
Ἡ χάρις Αὐτοῦ εἴη μετὰ πάντων ὑμῶν. Ἀμήν.
 |
| Στον Πατριάρχη ευχήθηκε και ο επιχειρηματίας Yavuz Yuksel |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου