Του Μ. Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Τσέτση
Με αφορμή τον σχολιασμό στην «Ιδιωτική Οδό» ενός πρόσφατου άρθρου του Πανοσιολογιωτάτου Ηγουμένου της Ι. Μονής Δοχειαρίου Αρχιμανδρίτου κ. Γρηγορίου, τουπίκλην «Αρχιπελαγίτη», περί του Πᾳγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (ΠΣΕ), να μου επιτραπεί να αναφερθώ, με την σειρά μου, σε μερικές υπερβολές, ανακρίβειες και παρασιωπήσεις του ιδιόρρυθμου και οξύθυμου αυτού Αθωνίτου.
Σχολιάζοντας τα όσα είχε πει προ έτους η εν Κρήτη Αγία και Μεγάλη Σύνοδος περί της συμμετοχής των Ορθοδόξων στο ΠΣΕ, Γρηγόριος ο «Αρχιπελαγίτης» ρωτούσε στο εν λόγω άρθρο του: «τὶ ὠφέλεια ἔχουμε νὰ συνδιαλεγώμαστε μ᾽ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους (δηλ. τούς Διαμαρτυρομένους)..., ποιός λόγος συντρέχει νὰ παρευρισκώμαστε ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι στὰ συνέδρια τῶν ἀρειανῶν καὶ ἀντιτριαδιτῶν»;
Οίκοθεν νοείται ότι το να ασκεί κανείς κριτική για τις Θεολογικές τοποθετήσεις ή τις ανεπάρκειες του ΠΣΕ, είναι θεμιτό και επιβαλλόμενο. Το να χαρακτηρίζει, όμως, με μονοκονδυλιά όσους συμμετέχουν στον Διαχριστιανικό αυτό οργανισμό ως «αρειανούς» και «αντιτριαδίτες», αποτελεί, αν μη τι άλλο, άγνοια ή ηθελημένη παραποίηση της πραγματικότητας, με σκοπό την παραπληροφόρηση και τον ερεθισμό των πιστών.
Δεν γνωρίζει ο άγιος Ηγούμενος ότι η εισδοχή μελών στο εν λόγω Συμβούλιο γίνεται επί τη βάσει του πρώτου άρθρου του Καταστατικού του Οργανισμού αυτού που ορίζει ότι: «Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών είναι μια αδελφότητα εκκλησιών οι οποίες ομολογούν τον Κύριον Ιησούν Χριστόν ως Θεό και Σωτήρα και συνεπώς επιδιώκουν να εκπληρώσουν ομού την κοινή τους κλήση προς δόξαν του ενός Θεού, Πατρός Υιού και Αγίου Πνεύματος»; Νομίζει ότι Αγγλικανοί, Λουθηρανοί, Παλαιοκαθολικοί, Μεθοδισταί, Πρεσβυτεριανοί, Κόπτες, Αρμένιοι , Συρο-Ιακωβίτες, Αιθίοπες είναι «αντιτριαδικοί»; Δεν γνωρίζει ότι όλοι αυτοί αναγνωρίζουν το Σύμβολο Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως, δηλαδή το δικό μας «Πιστεύω», ως το κατ΄εξοχήν Οικουμενικόν Σύμβολον της Πίστεως;
Στο εν λόγω άρθρο του ο άγιος Καθηγούμενος μας πληροφορεί ότι αυτό το Συμβούλιο των «Εκκλησιών» το είχε γνωρίσει από μικρό παιδί. Έστελνε, μας λέγει, τρόφιμα στα εκκλησιαστικά ιδρύματα. «Ἔστελνε μία φασολάδα κομμένη στὴν μέση, ἴσως ὁ προορισμός της δὲν ἦταν γιὰ ἀνθρώπους, κι ἕνα κίτρινο ὀλλανδικὸ τυρί. Τρώγωντάς τα αὐτὰ τὰ παιδιὰ στὴν τράπεζα τῆς Σχολῆς, γέμιζε ἡ ψυχή τους ἀγωνία νὰ προλάβουν. Κι ἐμεῖς (εννοεί προφανώς τους «ακραιφνείς» Ορθοδόξους!), προτιμούσαμε νὰ μείνουμε νηστικοί, παρὰ νὰ τὰ γευθοῦμε». (Ισως νόμιζαν ότι προερχόμενα από τη Δύση, φασόλια και τυρί δεν ήταν «χαλάλ»)!
Μιλώντας, όμως, ειρωνικά και απαξιωτικά για την φασολάδα και το ολλανδικό τυρί, ο πολιός πατέρας, είναι σαν να αγνοεί την άκρως σημαντική για την Ελλάδα δραστηριοποίηση του ΠΣΕ στον τομέα της Διακονίας και της κοινωνικής πρόνοιας. Είναι σαν να μην έχει ακούσει ποτέ για την καταλυτική πρωτοβουλία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σπυρίδωνος στις αρχές του ΄50 όπως συστήσει την Συνοδική Επιτροπή Αλληλοβοηθείας και αναθέσει στον καθηγητή Αμίλκα Αλιβιζάτο την συνεργασία της Ελλαδικής Εκκλησίας με το ΠΣΕ σε έργα που αποσκοπούσαν στη θεραπεία όχι μόνο των τεράστιων αναγκών των ευαγών ιδρυμάτων της, αλλά και των ζωτικών αναγκών σύνολης τής μετά μεγάλων δυσκολιών ανακάμπτουσας τότε μεταπολεμικής και μετεμφυλιακής Ελλάδας.
Πόσοι γνωρίζουν σήμερα ότι η ανάπτυξη της πτηνοτροφίας στην Ήπειρο, από το 1951 ήδη, οφείλεται στην δραστηριοποίηση ενός κλιμακίου του ΠΣΕ; Επρόκειτο για πρωτοποριακό για την εποχή εκείνη έργο, το οποίο εκ των υστέρων και επί Αρχιερατείας Σεραφείμ ολοκληρώθηκε με την ανέγερση και τον εξοπλισμό του τελειότερου πτηνοσφαγείου των Βαλκανίων στα Γιάννενα. Πόσοι ξέρουν πως η γεωργική, κτηνοτροφική, μελισσοκομική ανάπτυξη των Κυθήρων και ποικίλα προγράμματα τουριστικής αναπτύξεως, οδοποιίας, αναδασώσεως, υδρεύσεως και ηλεκτροδοτήσεως πολλών χωριών του νησιού αυτού, υλοποιήθηκαν από κλιμάκιο του ΠΣΕ που είχε καλέσει για τον σκοπό αυτό ο τότε ποιμενάρχης της Επισκοπής αυτής, ο οξυδερκής και ευρύς τον νουν μακαριστός Μητροπολίτης Μελέτιος ο Γαλανόπουλος; Πόσοι Κυθήριοι σήμερα γνωρίζουν ότι το πρώτο αεροπλάνο της Ολυμπιακής που πέταξε προς το νησί τους τον Δεκέμβριο του 1971, προσγειώθηκε σε αεροδρόμιο, του οποίου τα σχέδια είχαν εκπονηθεί από το εν λόγω «οικουμενικό» κλιμάκιο; Πόσοι έχουν ακούσει πως, αν σήμερα η Σύμη δεν έχει πρόβλημα πόσιμου νερού, τούτο οφείλεται στο ότι ένα άλλο «οικουμενικό» κλιμάκιο του ΠΣΕ, είχε εγκαταστήσει στις αρχές της δεκαετίας του ΄60, μια πιλοτική μονάδα αφαλατώσεως του θαλάσσιου ύδατος; Πόσοι, τέλος, γνωρίζουν ότι δύο τυπογραφεία της Αποστολικής Διακονίας, επί Αρχιεπισκοπείας Σπυρίδωνος το 1951 και Σεραφείμ το 1981, είχαν συσταθεί με την συνδρομή του ΠΣΕ;
Η «χέρι-χέρι» συνεργασία της Εκκλησίας της Ελλάδος με το ΠΣΕ και με άλλους φορείς της Οικουμενικής Κινήσεως, υπήρξε πολυδιάστατη. Στα πλαίσια του ευρύτατου αυτού διακονικού προγράμματος, ανεγέρθηκαν και συντηρήθηκαν, (με την αποστολή τόνων κλινοσκεπασμάτων, ρουχισμού και τροφίμων), Εκκλησιαστικά ιδρύματα εξήκοντα εννέα (69) Ι. Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος, ήτοι οικοτροφεία, γηροκομεία, ορφανοτροφεία, κέντρα νεότητος, παιδικοί σταθμοί, οικοκυρικές σχολές, συσσίτια, σχολές διακονισσών και νοσοκόμων. Από το Αιγαίο μέχρι τα Επτάνησα και από τη Μάνη ως την Μακεδονία και την Ήπειρο. Και θα μπορούσε να λεχθεί παρενθετικά ότι, από την ενίσχυση που εστάλη στην Ελλαδική Εκκλησία μέσω του ΠΣΕ, την «μερίδα του λέοντος» την είχαν λάβει οκτώ «Καντιωτικά» ιδρύματα, στην Πτολεμαΐδα, στο Αμύνταιο και την Φλώρινα!
Ουσιαστική πτυχή της συνεργασίας αυτής, υπήρξε και το πρόγραμμα υποτροφιών, χάρις στο οποίο, από το 1948 ήδη, μετεκπαιδεύθηκαν σε διάφορες ετερόδοξες (αν θέλετε, «αιρετικές») Πανεπιστημιακές Θεολογικές Σχολές της Εσπερίας, περί τα 150 κληρικά και λαϊκά στελέχη της Ελλαδικής Εκκλησίας, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται Αρχιερείς, επώνυμοι Αγιορείτες, Πανεπιστημιακοί και καθηγηταί Μέσης Εκπαίδευσης, που επ΄ εσχάτων κράτησαν και συνεχίζουν να κρατούν ψηλά το λάβαρο του «αντιοικουμενισμού»! Ὀπως λ.χ. ο μακαριστός Γρηγοριάτης Ηγούμενος Γεώργιος Καψάνης, ο καθηγητής κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης και ο Μητροπολίτης Γλυφάδος κ. Παύλος, ο οποίος (ας λεχθεί ανεκδοτικά!) προ τριετίας, στην Αίθουσα του Θρόνου στο Φανάρι, ενώπιον πλειάδος Αρχιερέων μου φίλησε το χέρι, εμού του Πρεσβυτέρου, ευγνωμονών, διότι το 1974 του είχα εξασφαλίσει υποτροφία του ΠΣΕ (δηλ. του θεσμικού οργάνου της «παναιρέσεως» του Οικουμενισμού, σύμφωνα με την γνώμη των «υπερμάχων» της Ορθοδοξίας), για ανώτερες σπουδές στις ΗΠΑ!!
Τέλος, θα ήταν χρήσιμο να αναφερθεί ότι σε συνεργασία μεταξύ της Εκκλησίας της Ελλάδος και του ΠΣΕ, λειτούργησε επί χρόνια η καίρια Υπηρεσία υποδοχής και καθοδηγήσεως των παλιννοστούντων από την Δυτική Ευρώπη Ελλήνων εργατών, όπως και ένα πρόγραμμα επιστεγάσεως και επαγγελματικής αποκαταστάσεως των επαναπατριζομένων Ομογενών από την Ρουμανία, την Γιουγκοσλαβία, την Κίνα και την Σοβιετική Ένωση, σε συνεργασία, αυτήν τη φορά, με τις Ελληνικές Αρχές και την Υπάτη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.
Όλα αυτά, ήταν κάτι παραπάνω από «ακατάλληλα προς βρώσιν» φασόλια και ολλανδικά τυριά!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου