ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Α'

Ρεπορτάζ - φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας

Είκοσι χρόνια συμπληρώθηκαν σήμερα από την εκδημία του μακαριστού Πατριάρχου Δημητρίου (2-10-1991) και ο διάδοχός του Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος τέλεσε Τρισάγιο στον τάφο του στο Κοιμητήριο του Βαλουκλή, παρουσία συγγενών του και πιστών.

Το πρωί, κατά την χοροστασία του στη Θ. Λειτουργία που τελέστηκε στον Ι. Ναό Αγίου Γεωργίου Κυπαρισσά της Κοινότητας Υψωμαθείων, αναφέρθηκε στην προσωπικότητα του προκατόχου του και τέλεσε Τρισάγιο στη μνήμη του μετά την απόλυση, καθώς και Τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του αειμνήστου Μητροπολίτου Γρεβενών Αιμιλιανού, επί τη συμπληρώσει 100 ετών από τον μαρτυρικό θάνατό του.

Ο Πατριάρχης που "έκλαιγε" χαμογελώντας

Καταθέτω εδώ μία από τις προσωπικές μου εμπειρίες σχετικά με τον αοίδιμο Οικουμενικό Πατριάρχη Δημήτριο.

Ένα πρωϊνό στο Πατριαρχικό Γραφείο στο Φανάρι. Ο γράφων βρίσκεται εκεί για να φωτογραφίσει τον Πατριάρχη Δημήτριο. Χαμογελάστε λίγο, Παναγιώτατε, τον παρακαλώ. Και μου απαντά: Ο Πατριάρχης εξωτερικώς μπορεί να χαμογελάει, όμως μέσα του να κλαίει.

Λόγια αποκαλυπτικά. Συγκλονιστικά. Λόγια που δείχνουν την σκληρή πραγματικότητα. Την πείρα της χαρμολύπης μέσα στην οποία ζει και κινείται επί αιώνες το Φανάρι. Είναι λόγια που εκφράζουν την σταυρωμένη Ρωμηοσύνη. Είναι ο βαθύς αναστεναγμός του Πατριάρχου που συνεχώς πίνει φαρμάκια. Κινδύνοις εκ ληστών, κινδύνοις εκ γένους, κινδύνοις εν ψευδαδέλφοις.

Ο Πατριάρχης Δημήτριος ήταν ομολογουμένως μεγάλη καρδιά. Όσοι είχαν την ευλογημένη ευκαιρία να τον γνωρίσουν από κοντά έμεναν εντυπωσιασμένοι από την καλωσύνη και την απλότητά του. Επί δέκα εννέα έτη στην υψηλότερη σκοπιά της Ορθοδοξίας, στον Οικουμενικό θρόνο, έδειξε πιστότητα, σύνεσι, αγάπη προς όλους, σεμνότητα παροιμιώδη και ταπεινοφροσύνη. Εκτήσατο, όντως, τη ταπεινώσει τα υψηλά, τη πτωχεία τα πλούσια. Ο Πατριάρχης Δημήτριος υπήρξε πράγματι μεγάλος Πατριάρχης, μπροστάρης της Ρωμηοσύνης, προϊστάμενος παντός έργου αγαθού.