ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ π. ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΣΑΦΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΒΡΥΟΥΛΩΝ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ

Ἱερά Ἀγρυπνία Ἁγίων Ἀρχαγγέλων καί Μνημόσυνο μακαριστοῦ π. Γαβριήλ Τσάφου ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Βρυούλων κ. Παντελεήμονα 

Μέσα σέ κλίμα βαθειᾶς κατάνυξης καί χαρμολύπης τελέστηκε ἐχθές τό βράδυ (7 πρός 8 Νοεμβρίου 2018) στό Ἱερό Προσκύνημα τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, ὁδοῦ Λευκωσίας 40, πλ. Ἀμερικῆς, Ἱερά Ἀγρυπνία γιά τήν σύναξη τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων καί τό τρίμηνο μνημόσυνο τοῦ μακαριστοῦ π. Γαβριήλ Τσάφου, πού ἐπί πενήντα σχεδόν χρόνια διακόνησε καί ἦταν ἐφημέριος στον Προσκυνηματικό ναό τοῦ Ἁγ. Ἀνδρέου (τόπος μαρτυρίου Ἁγίας Φιλοθέης 16ου αἰ.) 

Στήν Ἀκολουθία συμμετεῖχαν πάρα πολλοί ἱερεῖς, πνευματικά τέκνα τοῦ μακαριστοῦ π. Γαβριήλ, οἱ μοναχές τοῦ Ἱ. Ἡσυχαστηρίου Παναγία τῶν Βρυούλων, τῆς ὁποίας ὑπῆρξε ὁ ἐμπνευστής καί κτήτορας καθώς καί πλήθη πιστῶν. 

Τήν ἀγρυπνία καί τό μνημόσυνο ἐλάμπρυνε, μετά ἀπό εὐλογία καί ἄδεια τοῦ Ἀρχ/που Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ Ἱερωνύμου, μέ τήν σεμνή του παρουσία ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βρυούλων κ. Παντελεήμων. 

Μέ μεγάλη συγκίνηση ὁ Σεβασμιώτατος μίλησε γιά τό πρόσωπο τοῦ μακαριστοῦ γέροντος καί ἀναφέρθηκε στό πολυσχιδές ἐπί πεντηκονταετία ἔργο του καθώς καί στήν βαθειά καί ἔνθερμη πρός τόν Θεό πίστη του, τήν ζέουσα πρός τήν ἐκκλησία ἀγάπη του, τό ὑψηλό καί ἀκμαῖο ἱεραποστολικό φρόνημά του. Τόν χαρακτήρισε «πράο καί μαχητικό συνάμα, ἐπιεική ἀλλά καί αὐστηρό, ἄνθρωπο τῆς προσευχῆς. Ἄνθρωπο πού κατά κοινή ὁμολογία ἦταν ἀπλός, καταδεκτικός, προσηνής, μακράν διαβολῶν καί κατακρίσεων. Δίκαιος, ἀντικειμενικός καί ἀμερόληπτος. Διεφύλαξε τήν παρακαταθήκη τῆς πίστεως καί τήν δωρεά πού ἔλαβε καθόσον ἐβίωσε τόν ἀρραβώνα τοῦ πνεύματος ἀλλά καί τοῦ μοναχικοῦ καί ἀγγελικοῦ σχήματος. Διά τοῦτο σήμερον προγεύεται τῆς οὐρανίου δόξης». 

Στήν συνέχεια ἀπευθυνόμενος μέ μεγάλη συγκίνηση στόν ἐκλιπόντα τόνισε πῶς μετά τήν ἐκλογή του σέ Μητροπολίτη Βρυούλων τό πρῶτο πού ἄκουσε γιά τά Βουρλά ἦταν τό ὄνομά τοῦ π. Γαβριήλ, πού ὡς γνωστόν καταγόταν ἀπό τά Βουρλά τῆς Μ. Ἀσίας ἀφοῦ οἱ γονεῖς του ἦρθαν προσφυγάκια ἀπό ἐκεῖ τό 1922. Ἐπίσης ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε πώς πληροφορήθηκε ἀμέσως γιά τήν ἵδρυση τοῦ γυναικείου Ἱ. Ἡσυχαστηρίου Παναγίας τῆς Βουρλιώτισσας πού ὁ μακαριστός ἴδρυσε πρίν ἀπό 22 χρόνια. Καί τό πρῶτο πού φρόντισε νά κάνει εἶναι νά ἔρθει νά τόν γνωρίσει ἀπό κοντά, στο Μετόχι τοῦ Ἡσυχαστηρίου στό Μήλεσι Ὠρωποῦ ὅπου ἐγκαταβίωνε τον τελευταῖο καιρό, καί θυμᾶται τήν ζεστασιά καί τήν συγκίνηση μέ τήν ὁποία ὁ π. Γαβριήλ τόν ἔσφιξε στήν ἀγκαλιά του. ΄

Τέλος ὁ Σεβασμιώτατος εἶπε τό ἑξῆς συγκλονιστικό ἀπευθυνόμενος πάντα στόν μακαριστό γέροντα Γαβριήλ: 

"Γέροντα μέ ρωτοῦν πόσους χριστιανούς ἔχουν τά Βουρλά; Λίγους ἔτσι; Καί τούς ἀπαντῶ: Τί λίγους, πολλές χιλιάδες τῆς θριαμβεύουσας ἐκκλησίας τοῦ οὐρανοῦ στήν ὁποία ἀνήκεις καί ἐσύ γέροντα Γαβριήλ. Ποιμνιόν μου εἶσαι καί ἐσύ, ἱερέας τῆς ἐπαρχίας μου εἶσαι καί ἐσύ.Ἔδωσα καί ἐγώ μιά ὑπόσχεση. Πρίν φύγω καί ἐγώ ἀπό τήν ζωή αὐτή, νά ἀφήσω ἕνα καντήλι ἀναμμένο στήν πατρίδα σου, τά ἀγαπημένα μας Βουρλά. Προσεύχομαι, κάνε καί ἐσύ τήν δική σου δέηση στήν Παναγία, νά κάνω τό ἐτήσιο μνημόσυνό σου στά Βουρλά. Θέλω νά κάνουμε μαζί τήν Θεία Λειτουργία ἐσύ στόν οὐρανό καί ἐγώ ἐδῶ μέ τά ἀγαπημένα σου παιδιά… ἐμεῖς ἐδῶ στήν στρατευομένη ἐκκλησία καί ἐσύ στήν θριαμβεύουσα ὅπου προσεύχεσαι γιά μᾶς. Αἰωνία σου ἡ μνήμη."