Ὅντε τή θεμελιώνανε οἱ γι ἄγγελοι τήν Πόλη,
̓πού τ̓ Ἅγιον Ὄρος τό νερό κι ἀπού τή Χιό τό χῶμα,
κι ἀπού τήν Ἀντριανούπολη παίρνουν τά κεραμίδια.
Κι’ ἀπῆς τήν ἀποχτίσανε οἱ γι ἄγγελοι τήν Πόλη,
στέκου καί σοντηροῦν τηνε κι ἀποθαμάζουνταί τη:
«Καί πῶς θά τήνε βγάλουμε καί πῶς θά τήνε λέμε;»
«Πόλη, Κωνσταντινούπολη, τοῦ Κωνσταντίνου Πόλη».
(Ριζίτικο τῆς Κρήτης)
ΦΑΝΑΡΙ
Πέρασαν χρόνοι καί καιροί κι ἐθέριεψεν ἡ Πόλη
καί ἅπλωσε τά φῶτα τζη σ’ οὕλη τήν οἰκουμένη.
Μ’ ἀνέμοι τή φυσήξανε π’ ἀνατολή καί δύση
κι ἀπού βοριά κι ἀπού νοτιά, νά σβήσουν, ν’ ἀφανίσουν.
Ἕνα Φανάρι, μοναχό, τρεμόσβηνε τό δόλιο,
ὥσπου φωνή ἀπ’ οὐρανό, Βαρθολομαῖε, εἶπε:
στάσου στό πιό ψηλό σκαλί.
Καί τό Φανάρι ἄστραψε, μαζί καί ἡ ἐλπίδα!
22.10.1991 – 22.10.2011
Ἀλέξανδρος Κ. Παπαδερός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου