ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΘΗΜΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ πρ. ΚΩΟΥ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

Ρεπορτάζ - φωτογραφίες Νικολάου Μαγγίνα

«Προσέφερε εαυτόν πάντοτε θυσιαστικώς ο μακαριστός Μητροπολίτης πρώην Κώου Αιμιλιανός», επεσήμανε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, αναφερόμενος στον αείμνηστο ιεράρχη σε ομιλία του κατά την δεξίωση μετά το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο. Ο εκλιπών Ιεράρχης διετέλεσε Μ. Πρωτοσύγκελλος του Πατριαρχείου φέρων το τίτλο του Μητροπολίτου Σελευκείας, σε μια πολιτικά και κοινωνικά δύσκολη εποχή για το Πατριαρχείο και την Ομογένεια, επί Πατριαρχίας Αθηναγόρου κατά την δεκαετία του ‘60. 

Προηγουμένως ετελέσθη τρισαρχιερατική επιμνημόσυνη Θεία Λειτουργία στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, προεξάρχοντος του Μητροπολίτη Μυριοφύτου και Περιστάσεως Ειρηναίου και συλλειτουργούντων των Μητροπολιτών Ικονίου Θεολήπτου και Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στεφάνου, οι οποίοι τυχνάνουν διάδοχοι Πρωτοσύγκελλοι του μακαριστού Μητροπολίτου Αιμιλιανού με τον τελευταίο να είναι ο σημερινός Πρωτοσύγκελλος. Στο ιερό βήμα συμπροσευχήθηκαν ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, Ιεράρχες του Θρόνου. 

Επίσης παρέστη πλήθος πιστών. Ακολούθησε η δεξίωση στην Αίθουσα του Θρόνου του Πατριαρχικού Οίκου, στην οποία ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος αναφέρθηκε στην προσωπικότητα και το έργο του αειμνήστου ιεράρχου και στην εποχή όπου ήρθε αντιμέτωπος να χειριστεί δύσκολες και κρίσιμες καταστάσεις για το Πατριαρχείο. Αποτέλεσμα αυτών ήταν οι Τουρκικές αρχές να τον απελάσουν παρά πάσαν έννοιαν δικαίου το 1964.

Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου έχει ως εξής:

ΟΜΙΛΙΑ

ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΕΞΙΩΣΙΝ

ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΘΗΜΕΡΟΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

πρ. ΚΩΟΥ ΚΑΙ ΝΙΣΥΡΟΥ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΥ

(Κυριακή, 16 Ὀκτωβρίου 2011)

Ἱερώτατοι Ἅγιοι Ἀδελφοί,

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

«Οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν».

Πρὸς αὐτὴν τὴν μέλλουσαν πόλιν, τὴν ὁποίαν ἐν ζωῇ πάντοτε εἶχε πρὸ ὀφθαλμῶν καὶ διακαῶς ἐπεζήτει, ζῶν καὶ δρῶν ὡς παρεπίδημος ἐν τῷ παρόντι ματαίῳ καὶ παρερχομένῳ κόσμῳ, ἐπορεύθη πρὸ τεσσαράκοντα ἡμερῶν ὁ μακαριστὸς ἀδελφὸς ἡμῶν Μητροπολίτης πρώην Κώου καὶ Νισύρου κυρὸς Αἰμιλιανός, τοῦ ὁποίου ἐτελέσαμεν πρὸ ὀλίγου τρισαρχιερατικὸν μνημόσυνον ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ.

Ἐπορεύθη ὡς ἀγαθὸς ἐργάτης ὑπείκων εἰς τὴν τελευταίαν κλῆσιν τοῦ Κυρίου τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, ὅπως ἀποδώσῃ λόγον ὡς τὸν δρόμον τελέσας καὶ ἀναπαυθῇ ἐκ τῶν πόνων τῆς μακρᾶς αὐτοῦ ἐπιγείου ζωῆς. Ἐπορεύθη τὴν μακαρίαν ὁδὸν πρὸς συνάντησιν τοῦ Κυρίου αὐτοῦ χαίρων, ὡς ἐποίει καὶ ἐν παντὶ τῷ βίῳ καὶ ἐν πάσῃ τῇ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ εὐόρκῳ καὶ καλλικάρπῳ διακονίᾳ αὐτοῦ.

Γόνος τῆς ἐρατεινῆς νήσου Χάλκης, ἀνετράφη εἰς τὰς αὐλὰς τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας καὶ ἐσπούδασε τὴν ἱερὰν ἐπιστήμην τῆς Θεολογίας εἰς τὴν περίπυστον κατὰ Χάλκην Ἱερὰν Θεολογικὴν Σχολήν.Ἐδιδάχθη ὅμως κατ᾽ ἐξοχὴν τὴν Ὀρθόδοξον θεολογικὴν παράδοσιν καὶ τὸ ἀληθὲς βίωμα τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας ἐν τοῖς σκηνώμασι τοῦ ἐν Φαναρίῳ μαρτυρικοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, διακονήσας ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν πλησίον τῶν ἀοιδίμων προκατόχων ἡμῶν Πατριαρχῶν Βενιαμίν, Μαξίμου καὶ Ἀθηναγόρου, ὅστις καὶ ἀνέδειξε τὸν μακαριστὸν Ἱεράρχην Μέγαν Πρωτοσύγκελλον αὐτοῦ διὰ νὰ εἰσηγηθῇ ἀργότερον τὴν εἰς Μητροπολίτην Σελευκείας προαγωγήν του .

Λίαν πεπαιδευμένος καὶ πεπροικισμένος διὰ πολυαρίθμων ταλάντων, δραστήριος καὶ ἀκαταπόνητος, ἄοκνος καὶ ἐργατικός, παρέμεινεν εἰς τὴν θέσιν τοῦ Πρωτοσυγκέλλου καὶ συγχρόνως ἀνέλαβε καθήκοντα Ἀρχιερατικῶς Προϊσταμένου τῆς Μεγαλωνύμου Κοινότητος Σταυροδρομίου. Εἰς ἐποχὰς δυσκόλους καὶ ζοφερὰς διὰ τὴν Ὁμογένειαν καὶ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Αἰμιλιανὸς ἐκλήθη νὰ διαχειρισθῇ καταστάσεις εὐαισθήτους καὶ κρισίμους καὶ πλειστάκις νὰ ἀποσοβήσῃ κινδύνους ἐπαπειλοῦντας τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν καὶ τὸν Πατριάρχην τοῦ Γένους. Καὶ ἔπραξε τοῦτο προθύμως καὶ ἐπιτυχῶς, προσφέρων ἑαυτὸν θυσιαστικῶς διὰ νὰ ἐκσπάσουν ἐπ᾽ αὐτοῦ τὰ κυκλοῦντα καὶ ἐπαπειλοῦντα τὴν ὁλκάδα τῆς Ἐκκλησίας κύματα, καὶ ἐβάστασε μεθ᾽ ὑπομονῆς καὶ καρτερίας τὸν καύσωνα τῆς ἡμέρας εἰς τὸν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου, ἀποδεικνύμενος δοῦλος ἀγαθὸς καὶ πιστός, ὁ ὁποῖος πολλὰς ὑπηρεσίας θὰ ἠδύνατο νὰ προσφέρῃ εἰς τὴν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν ἐν τῇ ἐνταῦθα ἕδρᾳ αὐτῆς.

Ἄλλως ὅμως ἔδοξεν τῷ Κυρίῳ• καὶ ὁ ἀείμνηστος Ἱεράρχης ἠναγκάσθη παρὰ τὴν θέλησίν του νὰ ἐξέλθῃ τῆς γῆς καὶ τῆς συγγενείας αὐτοῦ καταλείψας ἐνταῦθα καὶ αὐτὴν τὴν πατρικήν του οὐσίαν, ἀλλ᾽ οὐχὶ τὴν θέλησιν αὐτοῦ νὰ διακονήσῃ ἐξ οἱασδήποτε θέσεως τὸν μαρτυρικὸν Οἰκουμενικὸν Θρόνον καὶ τὸν Πατριάρχην του.

Ὅθεν, μετὰ προθυμίας ἀκολουθεῖ ὡς ἄλλος Ἀβραὰμ τὴν κλῆσιν τοῦ Θεοῦ καὶ πορεύεται εἰς γῆν ἣν ἔδειξεν αὐτῷ διὰ τοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Ἀθηναγόρου. Καὶ ἡ γῆ αὕτη τὴν ὁποίαν ἐκλήθη ὁ μακαριστὸς Ἱεράρχης νὰ γεωργήσῃ ἦτο ἡ νεωστὶ τότε ἱδρυθεῖσα Ἱερὰ Μητρόπολις Βελγίου, τῆς ὁποίας καθίσταται πρῶτος Μητροπολίτης. Τὸ ἔργον τὸ ὁποῖον ἐπωμίσθη ἦτο τιτάνιον καὶ δύσκολον. Ἐκλήθη ὅπως ὀργανώσῃ ἐκ θεμελίων τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν, ἡ ὁποία ὡς νεοσύστατος δὲν διέθετεν οὔτε διοικητικὴν ὑποδομὴν οὔτε ἱεροὺς ναούς. Εἰργάσθη ὅμως καὶ πάλιν μετ᾽ ἀφοσιώσεως καὶ ὑπομονῆς• ἐκινήθη δραστηρίως καὶ ἀποτελεσματικῶς καὶ ἐπέτυχεν ἐντὸς ὀλίγων ἐτῶν ὅσα εἰς τὸν κοινὸν ἄνθρωπον θὰ ἐφαίνοντο ἀκατόρθωτα, ὥστε θὰ ἠδύνατο νὰ παραλλάξῃ τις δι᾽ αὐτὸν τὸν στίχον τοῦ σοφοῦ Σολομῶντος• ἀπελθὼν «ἐν ὀλίγῳ ἐπλήρωσε χρόνους μακρούς». Ἀποχωρήσας μετά τινα ἔτη διὰ λόγους ὑγείας ἀπὸ τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Βελγίου παρέδωκεν εἰς τὸν διάδοχον αὐτοῦ μίαν ἀρτίως ὠργανωμένην Ἱερὰν Μητρόπολιν καὶ πλῆθος ἐνοριῶν.

 Ἀναλόγως ἐπολιτεύθη καὶ ἔδρασε καὶ εἰς τὴν νέαν αὐτοῦ θέσιν ὡς Μητροπολίτης Κώου, ἀργότερον δὲ καὶ Νισύρου, προσφέρων πάντοτε θυσιαστικῶς καὶ τὴν ἐσχάτην αὐτοῦ ἱκμάδα εἰς τὴν διακονίαν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν ἀνθρώπων, καταλιπὼν οὕτως εἰς πάντας μνήμην καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ ποιμένος, ἱκανοῦ καὶ ἀφωσιωμένου οἰακοστρόφου τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, Ἱεράρχου συνδυάζοντος τὴν ἐκκλησιαστικὴν πεῖραν τὴν ὁποίαν ἀπεκόμισεν ἐκ τῆς ἐν Φαναρίῳ μετὰ τῶν ἐνταῦθα διαλαμψάντων πολιῶν Ἱεραρχῶν ἀναστροφῆς αὐτοῦ μετὰ τῆς διακρινούσης αὐτὸν εὐρύτητος πνεύματος, τῆς εὐγενείας καὶ τῆς προσηνείας πρὸς πάντας.

Ἀναμιμνησκόμενοι ὅθεν σήμερον τῶν πολυπληθῶν αὐτοῦ χαρισμάτων, δι᾽ ὧν ὑπηρέτησε μετ᾽ αὐταπαρνήσεως τὴν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν, ἐπαυξήσας αὐτὰ κατὰ τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου καὶ βαστάσας ἐν Ἀνατολῇ καὶ Δύσει τὸ ὄνομα αὐτοῦ, μακαρίζομεν αὐτὸν ὡς τὸν δρόμον τελέσαντα καὶ τὴν πίστιν τηρήσαντα, καὶ τελοῦντες τὸ τεσσαρακονθήμερον αὐτοῦ μνημόσυνον ἐπευχόμεθα τὴν ἐν σκηναῖς δικαίων καὶ μετὰ τῶν ἀπ᾽ αἰῶνος εὐαρεστησάντων τῷ Θεῷ ἀνάπαυσιν τῆς ψυχῆς του, «ἔνθα ἐπισκοπεῖ τὸ φῶς τοῦ προσώπου Αὐτοῦ» καὶ «ὅπου ἦχος καθαρὸς ἑορταζόντων» ὑμνεῖ ἀενάως τὸ εὐλογητὸν ὄνομα τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ. Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη!