Ο ΕΡΥΘΡΩΝ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Του Επισκόπου Ερυθρών Κυρίλλου

Επιχειρώ να μοιραστώ μερικές σκέψεις πάνω στο Ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα εξωτερικεύοντας όσα αισθάνομαι για την ευθύνη μου ως κληρικού απέναντι στους Χριστιανούς μας.

Το σχίσμα είναι ένα πρόβλημα που απασχόλησε την Εκκλησία από τα πρώτα χρόνια της οργάνωσής της. Το είδε και το αντιμετώπισε με πολλή σοφία στις αληθινές του διαστάσεις. Δηλαδή, ως μια κατάσταση στην οποία Χριστιανοί παρουσίαζαν μια διαφοροποίηση σε επιμέρους και μη ζωτικής σημασίας ζητήματα. Για τον λόγο αυτό, κατά την επανένταξή τους στο εκκλησιαστικό σώμα, όπως βλέπουμε και από τις Οικουμενικές ακόμη Συνοδούς, προβλέπονταν πολύ απλές διαδικασίες και μάλιστα με αναγνώριση των μυστηρίων τους. 

Όμως κάθε σχίσμα, ανεξάρτητα από το ότι δεν αποτελεί αίρεση, είναι μια πληγή στο εκκλησιαστικό σώμα για την οποία οι υπεύθυνοι, οι ταγοί, οι ηγούμενοι του λαού, οφείλουν να μετέρχονται κάθε μέσου ώστε να επιλυθεί. Πρώτος σε αυτήν την ευθύνη μετέχει ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Ζώντας ο ίδιος στο κέντρο της ζωής της Εκκλησίας, εφοδιασμένος με την ευθύνη από τους Κανόνες, κυρίως όμως, επωμισμένος την καθημερινότητα των γεγονότων, την έμπρακτη ποιμαντική ενός διαπολιτισμικής παρουσίας λαού, ασφαλώς και δεν αδιαφορεί για τα όσα συμβαίνουν ανά την Οικουμένη. 

Είναι τραγικό να διαιωνίζονται σχίσματα ιδίως με ανθρώπους που δεν έχουν διαφορετικό πίστευμα από εμάς. Φανερώνει έλλειψη ποιμαντικής ευαισθησίας. Εδώ έρχεται η αγάπη η οποία διαφημίζεται από πολλούς ως μέσο για την επίλυση των ζητημάτων. Η αγάπη, στα εκκλησιαστικά ζητήματα, δεν είναι μόνο μεταξύ των Προκαθημένων εν ονόματι καλών σχέσεων. Αγάπη σημαίνει να εκδαπανάσαι για χάρη του λαού του Θεού. Να μην υπολογίζεις το κόστος. Να υπομένεις τις συκοφαντίες, τα ψέμματα, τις ύβρεις, τις συνέπειες σιωπηλά και αγόγγυστα, έχοντας ήσυχη τη συνείδηση ότι αγωνίστηκες για τον άνθρωπο που πάσχει, μη ανεχόμενος να υπάρχουν έξω του εκκλησιαστικού σώματος τόσοι αδελφοί επειδή και μόνο είχαν μια διαφορετική άποψη για την διοίκηση. 

Αυτό ισχύει για όλα τα σχίσματα. Δεν τιμωρεί η Εκκλησία με ποινές. Δεν πρέπει να είναι τα επιτίμια μια μορφή τιμωρίας αλλά ένα μέσο συνετισμού. Όταν βλέπεις, όμως, ότι δεν διορθώνεται η κατάσταση, ότι διαιωνίζεται, εξαντλείς όλα τα προσφερόμενα μέσα της αγάπης, σεβόμενος πάντοτε το ενδεχόμενο να μη θέλουν την επιστροφή τους οι αδελφοί. Διότι συμβαίνει και αυτό, δυστυχώς, κάποτε. Όμως εσύ αγωνίζεσαι, δεν αποκάμεις. 

Η εκκλησιαστική αγάπη, η εν Χριστώ αγάπη είναι εφευρετική στους τρόπους προσέγγισης του αδελφού. Ο Κωνσταντινουπόλεως δεν είναι πρώτος μόνο επειδή το λέει ο τάδε ή ο δείνα Κανόνας. Είναι Πρώτος επειδή διαχρονικά έχει καταθέσει, κυρίως στην πράξη, πως θυσιαστικά διακονεί αυτήν την ενότητα της Εκκλησίας. Η ενότητα που επαγγέλλεται δεν είναι «η καλή διαχείριση» μιας οιωνεί συνομοσπονδίας αλλά είναι το θάρρος και η αποφασιστικότητα που επιδεικνύει στα προβλήματα που καταλήγουν ενώπιόν του όταν δεν βρίσκουν λύση από τις Τοπικές Εκκλησίες από την αρχή της ιστορίας τους. 

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, και μέσα στην έδρα του και στις επαρχίες του ανά τον κόσμο, έχει αποδείξει ότι είναι ποιμένας στοργικός ο οποίος αγκαλιάζει τους αδελφούς από κάθε εθνικότητα, αφουγκράζεται τα προβλήματά τους, συμπάσχει μαζί τους, προσπαθεί με κάθε τρόπο να συνδράμει στη λύση των ζητημάτων που τους απασχολούν, τους οικονομεί με γνήσια αγάπη, έστω κι αν αυτή του κοστίζει, και στέκεται στο ύψος των περιστάσεων όσον αφορά στη διεκδίκηση αυτού του ρόλου που του ανέθεσε η ιστορία. 

Τα σχίσματα είναι πρόβλημα που θα έπρεπε να απασχολεί την ποιμαντική της Εκκλησίας. Ο πατέρας, στη θέα και μόνο του παιδιού του που κάποτε έφυγε και κατασπατάλησε τον θησαυρό της Χάριτος, τρέχει κοντά του, το αγκαλιάζει, το φιλά, δεν περιμένει καν να του πει την όποια «συγγνώμη» όφειλε. Του αρκεί που το βλέπει να θέλει να επιστρέψει, που επιστρέφει. Δεν είναι φειδωλός στο να του αποδώσει όλα όσα είχε. Αυτό δεν σημαίνει ότι έπαψε να αγαπά τον μεγάλο του γιο. Εκείνος,άλλωστε, ήταν πάντοτε μαζί του. Ο μικρός αδελφός, όμως, ο άσωτος «νεκρός ήταν και αναστήθηκε, χαμένος και βρέθηκε». Μέσα σε αυτό το πνεύμα ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, δίνοντας μια ακόμα μαρτυρία της ανεξάντλητης αγάπης της Εκκλησίας – μίας αγάπης που πρέπει να διέπει κάθε σκέψη, κάθε πράξη, κάθε απόφασή μας – ενήργησε για την επαναφορά στο Σώμα της μίας Εκκλησίας των εκατομμυρίων αδελφών μας της Ουκρανίας που για δεκαετίες βρέθηκαν σε σχισματική κατάσταση και ουδέποτε έπαψαν να απευθύνουν εκκλήσεις να επιστρέψουν σε κοινωνία μαζί μας. Έπραξε όπως ο Πατέρας της Παραβολής, όπως θα έπραττε ο κάθε πατέρας για να σώσει το παιδί του που βρέθηκε μακρυά του. 

Πηγή

ΑΒΥΔΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΣ: Η ΕΚΚΛΗΤΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΘΡΟΝΟ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

Ἀβύδου Κυρίλλου: Ἡ Ἔκκλητος πρός τό θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως 

Ἡ Ἔκκλητος πρός τήν πρωτόθρονο Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀφορᾶ τό προνόμιο τοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως νά ἀσχολεῖται, νά κρίνει καί νά ἐπιλύει, αὐτός καί μόνον αὐτός, ἐπίδικες διαφορές σέ θέματα πού ἀναφύονται ἔξω ἀπό τά ὅρια τῆς δικῆς του ἐδαφικῆς δικαιοδοσίας. Τό προνόμιο αὐτό θεμελιώνεται στούς Ἱερούς Κανόνες, ἀλλά καί στή δισχιλιετή κανονική μας παράδοση, ἡ ὁποία ἀδιαμφισβήτητα ἐπιβεβαιώνει καί ἑρμηνεύει αὐθεντικά τό γράμμα καί τό πνεῦμα τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Μαρτυρεῖται ἐπιπλέον καί ἀπό κείμενα τῆς πολιτικῆς νομοθεσίας καί ἀπό περιωνύμους ἑρμηνευτές καί σχολιαστές τῶν Ἱερῶν κανόνων. Ἐκτός ὅμως ὅλων τούτων καταδεικνύεται ἀδιαμφισβήτητα καί διαχρονικά ἀπό τήν κανονική πράξη, ὅπως αὐτή παραδίδεται στίς πηγές. Ἡ διαχρονική μαρτυρία τῆς κανονικῆς πράξεως καθιστᾶ τό προνόμιο τῆς Ἐκκλήτου ἀδιαμφισβήτητο. 

Εἶναι γνωστό, ὅτι ἡ Α’ Οἰκουμενική Σύνοδος[1] στόν 6ο καί στόν 7ο κανόνα της ξεχώρισε ἀπό ὅλους τούς ἐκκλησιαστικούς θρόνους, τούς θρόνους τῆς Ἀλεξάνδρειας, τῆς Ἀντιόχειας, τῆς Ρώμης καί τῶν Ἱεροσολύμων καί τούς ἀπέδωσε τά πρεσβεῖα, ἀναγνωρίζοντας τήν πνευματική τους ἀκτινοβολία καί θεωρώντας αὐτούς αὐθεντικούς φορεῖς τῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως. Τό ἴδιο ἔπραξε στή συνέχεια καί ἡ Β’ Οἰκουμενική Σύνοδος[2] μέ τόν 3ο κανόνα της γιά τό Θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Τά πρεσβεῖα αὐτά δέν ἦταν ἁπλᾶ μιά ἀπόδοση τιμῆς, ἀλλά ἦταν συνδεδεμένα μέ τήν ἄσκηση ἐξουσίας – δικαιοδοσίας σέ συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές πού καθορίστηκαν μέ ἀκρίβεια στή διάρκεια τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἡ Δ’ Οἰκουμενική Σύνοδος ἔπραξε ὅμως καί κάτι ἄλλο πολύ σημαντικό: 

Ἀπέδωσε στό θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἴσα πρεσβεῖα[3] μέ αὐτά τοῦ θρόνου τῆς Ρώμης. Ὁ θρόνος τῆς Ρώμης ὑπερεῖχε τῶν ἄλλων θρόνων, γιατί μέ βάση τούς κανόνες 3, 4, 5 τῆς Συνόδου στή Σαρδική[4] εἶχε τό δικαίωμα νά δέχεται Ἐκκλήτους γιά διαφορές πού ἀνέκυπταν ἔξω ἀπό τή δική του γεωγραφική δικαιοδοσία. Μέ τόν 28ο κανόνα τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὁ θρόνος τῆς Κωνσταντινουπόλεως αὐτονόητα ἀπέκτησε ἕνα ἀνάλογο προνόμιο. Ἐκτός ὅμως τούτου τό προνόμιο αὐτό εἶχε μέ σαφήνεια ἀποδοθεῖ στό Θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως μέ τούς κανόνες 9 καί 17 τῆς Συνόδου στή Χαλκηδόνα[5] . 

Ἡ εὐχέρεια ἀσκήσης Ἐκκλήτου εἴτε στή Ρώμη εἴτε στήν Κωνσταντινούπολη ἴσχυσε μέχρι τόν 9ο αἰῶνα, εἰδικώτερα μέχρι τή Σύνοδο τοῦ 879/80 ἐπί Ἰ. Φωτίου[6] μέ τό ὁποῖο ὁ θρόνος τῆς Ρώμης κατέστη ἁρμόδιος μόνο γιά ὑποθέσεις πού ἀναφύονταν στήν Δύση, ἐνῶ ὁ Θρόνος τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἦταν ἁρμόδιος γιά διαφορές ἀναφυόμενες στήν Ἀνατολή. 

Ἐνῶ ὁ Ζωναρᾶς[7] μιλώντας γιά τά πρεσβεῖα κάνει λόγο γιά τά «πρωτεῖα ἤ τό ἐξαίρετον», ὁ Βαλσαμών[8] ἑρμηνεύοντας τόν 5ο κανόνα τῆς Σαρδικῆς τονίζει, ὅτι δικαίωμα ἀποδοχῆς Ἐκκλήτου δέν εἶχε μόνον ὁ Ρώμης, ἀλλά καί ὁ Κωνσταντινουπόλεως. Ὁ Ἀριστηνός[9] κάνει λόγο γιά ἕνα ἀποκλειστικό προνόμιο τοῦ Κωνσταντινουπόλεως πού δέν ἐδόθη σέ κανένα ἄλλο Πατριάρχη, ὥστε νά ἐκδικάζει ὑποθέσεις – διαφορές ἀναφυόμενες σέ ἄλλα Πατριαρχεῖα. Ὁ Ζωναρᾶς[10] στό σχόλιο του στό 17ο κανόνα τῆς Χαλκηδόνας ἐπισημαίνει, ὅτι Μητροπολίτης ἄλλης δικαιοδοσίας δέ θά μποροῦσε νά ὑπαχθεῖ χωρίς τή θέλησή του στή δικαστική δικαιοδοσία τοῦ Κωνσταντινουπόλεως. Αὐτό αὐτονόητα σημαίνει ἀσφαλῶς, ὅτι θά μποροῦσε νά ὑπαχθεῖ στήν κρίση τοῦ Κωνσταντινουπόλεως, ἐάν τό ἐπιθυμοῦσε. Αὐτό ἄλλωστε καταδεικνύει καί ἡ κανονική πρακτική.

Ἐκτός ἀπό τά κείμενα τῶν βυζαντινῶν κανονολόγων ἀξίζει νά μνημονευθοῦν καί τά ἑξῆς κείμενα: 

Ἡ ἐπαναγωγή τοῦ Νόμου[11] (9ος αἰ.) ρητῶς ἀναγνωρίζει τό δικαίωμα τοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως νά ἀποδέχεται Ἐκκλήτους. 

Τό ἴδιο πράττει καί ὁ Ματθαῖος Βλάσταρης[12] (14ος αἰ.) στό περισπούδαστο ἔργο του «Σύνταγμα κατά Στοιχεῖον». 

Ἡ Συνοδική Ἐπιστολή[13] τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς τοῦ ἔτους 1848. Οἱ Πατριάρχες τῆς Ἀνατολῆς δέν θεμελιώνουν μόνο τό προνόμιο ἀποδοχῆς ἐκκλήτου στό γεγονός, ὅτι ἡ Κωνσταντινούπολη ὑπῆρξε ἕδρα αὐτοκρατορική, ἀλλά καί στό συνοδικό της «Πρεσβεῖον», δηλ. στό Πρωτεῖο της. 

Πέρα ἀπό τήν ἀνωτέρω συνοπτική καταγραφή τοῦ προνομίου τοῦ θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως νά ἀποδέχεται Ἐκκλήτους ἀπό ἐπίσημα κείμενα καί ἑρμηνευτές τῶν Κανόνων, ἡ διαχρονική κανονική πρακτική μαρτυρεῖ καί ἐπιβεβαιώνει ἀδιάψευστα τό ἴδιο, ἀκόμα καί ὡς ἐθιμική πρακτική πρίν ἀπό τή Χαλκηδόνα (451). 

Ἐνδεικτικά παραδείγματα: 

Τό 394 κρίνεται στήν Κωνσταντινούπολη ἡ καθαίρεση τοῦ Ἐπισκόπου Βόστρων Βαγαδίου ὑπαγομένου στή δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας παρόντων καί τῶν Πατριαρχῶν Ἀντιοχείας καί Ἱεροσολύμων[14]. 

Ὁ Πρόκλος Κωνσταντινουπόλεως (434-446) κρίνει ὡς κανονική τήν ἐκλογή τοῦ Ἀλεξάνδρου ὡς ἐπισκόπου Ἀνταράδου [15]. Ἡ ὑπόθεση εἶχε προσαχθεῖ στό Θρόνο Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τόν ἴδιο τόν Ἀλέξανδρο. 

Ὁ Νομοκάνων τοῦ Ἱ. Φωτίου 9ος αἰ. ἀναγνωρίζει τήν Κωνσταντινούπολη ὡς κεφαλή ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἀνατολῆς [16]. 

Ὁ Πατριάρχης Λουκᾶς Χρυσοβεργῆς (1157—1170) ἀκυρώνει τήν καθαίρεση στήν Κύπρο τοῦ Ἐπισκόπου Ἀμαθοῦντος πού κατέφυγε στήν Κωνσταντινούπολη [17]. 

Ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Κάλλιστος Α’ (1355) ἐπισημαίνει στόν Ἀρχιεπίσκοπο Τυρνόβου τό δικαίωμα τοῦ Κωνσταντινουπόλεως νά κρίνει ὑποθέσεις ἄλλων Πατριαρχείων [18]. Τό ἴδιο πράττει καί ὁ Πατριάρχης Κάλλιστος (1356) σέ ἐπιστολή του πρός τόν Ἀντιοχείας ἐπικαλούμενος τούς ἱερούς Κανόνες [19]. 

Ὁ Πατριάρχης Νεῖλος (1382) σέ ἐπιστολή του [20] πρός τόν Θεσσαλονίκης ἐπικαλεῖται τόν 9ο καί 7ο κανόνα τῆς Χαλκηδόνας. 

Στή Σύνοδο τοῦ 1663 ἐπί Πατριάρχου Διονυσίου τοῦ Γ’ οἱ Πατριάρχες Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας καί Ἱεροσολύμων συνομολογοῦν τό δικαίωμα τοῦ Κωνσταντινουπόλεως νά δέχεται Ἐκκλήτους [21]. 

Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Διονύσιος (1672) καθαιρεῖ τόν Ἀντιοχείας Κύριλλο μετά ἀπό αἴτημα Μητροπολιτῶν τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας [22]. 

Ὁ ἴδιος Πατριάρχης ἀθωώνει τόν ὑπόδικο Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου Νικηφόρο μετά τήν ἀπολογία του ἐνώπιον τοῦ «Οἰκουμενικοῦ κριτηρίου», δηλ. τοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως [23]. 

Ὁ Πατριάρχης Παΐσιος Β’ ἐπικυρώνει τήν καθαίρεση [24] τοῦ Μητροπολίτου Χαλεπίου Γερασίμου κατόπιν αἰτήματος καί παρόντος τοῦ Ἀντιοχείας Σιλβέστρου (1746). 

Σειρά Πατριαρχῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως τοῦ 18ου αἰώνα καταδικάζουν μετά ἀπό προσφυγή Πατριαρχῶν τῶν Ἱεροσολύμων τήν προσπάθεια ἀρχιεπισκόπων τῆς Ἱ. Μονῆς Σινᾶ νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τήν κανονική καί πνευματική ἐποπτεία τοῦ θρόνου τῶν Ἱεροσολύμων [25] . 

Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Ἄνθιμος (1872) κατόπιν αἰτήματος τῆς ἁγιοταφικῆς ἀδελφότητος ἐπικυρώνει τήν ἔκπτωση [26] τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Κυρίλλου ἀπό τό θρόνο. 

Ὅταν τό Πατριαρχεῖο Μόσχας παρεχώρησε αὐτοκεφαλία στήν Ἐκκλησία τῆς Πολωνίας (1949), ἐνῶ τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως εἶχε ἤδη παραχωρήσει σ’ αὐτήν τήν αὐτοκεφαλία (1924), ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἐπισημαίνει μέ ἐπιστολή [27] του στόν Πατριάρχη Μόσχας, ὅτι ἀποτελεῖ ἀποκλειστικό προνόμιο τοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως νά ἐπιλαμβάνεται θεμάτων ἔξω ἀπό τή δική του δικαιοδοσία. Ἔκφραση αὐτοῦ τοῦ προνομίου εἶναι ἡ ἀπόδοση τῆς αὐτοκεφαλίας στήν Ἐκκλησία τῆς Πολωνίας (καί ἀργότερα, τό 1990, στήν Ἐκκλησία τῆς Γεωργίας). 

Ὁ Πατριάρχης Μάξιμος τῆς Βουλγαρίας ἀπευθύνθηκε [28] στόν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖο ἐξ αἰτίας σχίσματος πού εἶχε δημιουργηθεῖ τότε στή Βουλγαρία. Συνεκλήθη ὑπό τήν προεδρεία τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου Μείζων Σύνοδος στη Σόφια γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος. 

Ὅταν ἡ Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἐκήρυξε ἔκπτωτο τόν Πατριάρχη Εἰρηναῖο (2005), ἡ ἁγιοταφική ἀδελφότητα ζήτησε ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη τήν ἐπικύρωση τῆς ἀπόφασης ἀπό τό θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ὁποῖος συνεκάλεσε Σύνοδο τῶν Προακαθημένων, ἡ ὁποία ἐπικύρωσε τήν ἀπόφαση [29]. 

Ὅλα τά ἀνωτέρω καταδεικνύουν ἀδιαμφισβήτητα, ὅτι ὁ Θρόνος τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀποτελεῖ στό χῶρο τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τό ὕψιστο, «τό Οἰκουμενικόν Κριτήριον», γιά τήν ἐπίλυση διαφορῶν πού κατά καιρούς ἐνσκύπτουν καί ταλανίζουν τίς κατά τόπους Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες. Ὁ Θρόνος τῆς Κωνσταντινουπόλεως δέν ἀντελήφθη ποτέ τό προνόμιό του νά δέχεται Ἐκκλήτους ὡς δυνατότητα κυριαρχικοῦ Πρωτείου, ἀλλά ὡς χρέος συναντίληψης σοβαρῶν θεμάτων μέ ἀποκλειστικό σκοπό τή θεραπεία τραυμάτων στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας γιά τήν ἀποκατάσταση τῆς εἰρήνης καί τῆς κανονικῆς τάξεως. Ὑπό αὐτή τήν ἔννοια ἡ Ἔκκλητος δέν εἶναι παρά μιά ἀσφαλιστική δεικλίδα πού σοφά κατά θεία Πρόνοια ἐτέθη ἀπό τούς Πατέρες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων γιά τή διασφάλιση τῆς εἰρήνης καί τῆς ἑνότητας μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. 

1Ρ.Π. Β’, 128,132. 

2 Ρ.Π. Β’, 173 

3 Ρ.Π. Β’, 280-281. 

4 Ρ.Π. Γ’, 233-234, 238, 239-240. 

5 Ρ.Π. Β’, 237, 258-259. 

6 Mansi, ACO 17A, 497. 

7 Ρ.Π. B’, 173. 

8 Ρ.Π. Γ’, 242. 

9 Ρ.Π. B’, 240. 

10 Ρ.Π. B’, 260 

11I. Zepos – P. Zepos, Jus Graecoromanum II, 242-243. 

12Ρ.Π. ΣΤ’, 429. 

13 Ι. Καρμίρης, Τά Δογματικά καί Συμβολικά Μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, Β’, Ἀθῆναι 1953, 916. 

14V. Grumel, Les Regestes des Actes du Patriarchat de Constantinople, Vol. I, Fasc. I. Paris 1972, N. 10. 

15V. Grumel, Les Regestes, N. 88. 

16Ρ.Π. A’, 42. 

17V. Grumel, Les Regestes, N. 1097. 

18F. Miklosich – I. Müller, Acta et diplomata Graeca medii aevi sacra et profana, Tom. I, Vienne 1860, 438. 

19F. Miklosich – I. Müller, Acta, I, 380. 

20F. Miklosich – I. Müller, Acta, I, vol. 2, 40. 

21Κ. Δελικάνης, Πατριαρχικά Ἔγγραφα, Γ’, 102-103. 

22Κ. Δελικάνης, Πατριαρχικά Ἔγγραφα, Β’, 59-164. 

23Κ. Δελικάνης, Πατριαρχικά Ἔγγραφα, Β’, 557-559. 

24Κ. Δελικάνης, Πατριαρχικά Ἔγγραφα, Β’, 190. 

25Κ. Δελικάνης, Πατριαρχικά Ἔγγραφα, Β’, 377-381,387, 410-422, 455. 

26Χρυσ. Παπαδόπουλος, Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, Θεσσαλονίκη 2010, 837 ἑξ.

27Βλ. Ὀρθοδοξία 25 (1950) 129-130. 

28 Βλ. Ὀρθοδοξία 5 (1998) 620-621. 

29Βλ. Ἐκκλησία 82 (2005) 556-557.

Η Επέτειος του 1940 στον Προφήτη Ηλία Νόργουντ Νοτίου Αυστραλίας

Κοινότητα Προφήτη Ἠλία Νόργουντ Νοτίου Αὐστραλίας

Μέ πατριωτικό ἐνθουσιασμό, γιορτάσαμε τήν ἐπέτειο τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 στήν Κοινότητα-Ἐνορία τοῦ Προφήτη Ἠλία. 

Γύρω στούς ἑκατό μαθητές καί μαθήτριες τοῦ Δημοτικοῦ καί τοῦ Γυμνασίου τῆς Κοινότητος-Ἐνορίας μας, συνοδευόμενα ὑπό τοῦ διδασκαλικοῦ προσωπικοῦ εἰσῆλθαν στοιχηδόν στόν Ἱερό Ναό. Τά παιδιά, ντυμένα μέ τήν ἡρωϊκή φουστανέλλα καί τίς στολές Ἀμαλίας, ἐπρόσθεσαν ἔτι περισσοτέραν λαμπρότητα στό ἤδη λαμπρό καί σημαιοστολισμένο περιβάλλον, τόσο τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ προαυλίου, ὅσο καί τῆς αἰθούσης τοῦ Κοινοτικοῦ μας Κέντρου.
Τήν Δοξολογία παρηκολούθησαν, ὁ ἀξιότιμος κ. Vincent Tartzia, Πρόεδρος τῆς Βουλῆς, ἐκπροσωπώντας τόν Πρωθυπουργό Νοτίου Αὐστραλίας ἀξιότιμον κ. Steven Marshal MP, ὁ Ἐντιμότατος Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος στήν Ἀδελαϊδα, κ. Ἀνδρέας-Κωνσταντῖνος Γκούρας, ἡ ἀξιότιμος Κωνσταντίνα Βονάρου MLC καί ἡ ἀξιότιμος Εἰρήνη Πνευματικοῦ MLC, ἐκ δύο διαφορετικῶν κομμάτων τῆς ἀντιπολίτευσης, ὁ Dr. Valdis Tomanis ἐκπρόσωπος τοῦ Προέδρου τοῦ Πολυπολιτιστικοῦ Γραφείου Ἐθνικοτήτων Νοτίου Αὐστραλίας, κ. Norman Schuler, ὁ ἀξιότιμος Ἄρχων Ἔκδικος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, κ. Ἰωάννης Κιοσόγλου καί ἡ κ. Κιοσόγλου, ὁ Πρόεδρος τοῦ Δοικητικοῦ Συμβουλίου τῆς Κοινὀτητος-Ἐνορίας μας, κ. Ἀνδρέας Κεφαλιανός, ὁ συντονιστής τῶν σχολείων μας κ. Ἀχιλλέας Μόριας, καθώς καί ὁ Διευθυντής τῶν σχολείων μας.

Ὁ Πατήρ Σταῦρος Ψαρομμάτης, καλωσόρισε τούς πάντες καί τούς κάλεσε νά παρακολουθήσουν τήν ὑπέροχη παρέλαση στόν αὔλιο χῶρο τοῦ Ἱ. Ναοῦ, μέ τούς λεβεντόκορμους σημαιοφόρους καί ὅλα τά γυμνασιόπαιδα μπροστά καί τά παιδιά τοῦ Δημοτικοῦ ν’ἀκολουθοῦν στοιχηδόν. Ἡ θαυμάσια παρέλαση μέ ἄριστο στρατιωτικό βηματισμό, σύμφωνο μέ τήν κρούση τοῦ ἐμβατηρίου «Μακεδονία ξακουστή τοῦ Ἀλεξάνδρου ἡ χώρα», σκόρπισαν τήν συγκίνηση στίς ἑκατοντάδες γονέων καί προπαντός παππούδων καί γιαγιάδων πού παρευρέθησαν.
Στήν συνέχεια, πάνω ἀπό 400 ἄτομα γέμισαν τήν αἴθουσα τοῦ Κέντρου μας ὅπου μαζί μέ τό πλούσιο φαγητό, ἀπήλαυσαν τό ὑπέροχο πατριωτικό πρόγραμμα τῶν σχολείων μας. Δέν βρίσκουμε λόγια, νά εὐχαριστήσουμε τό διδασκαλικό προσωπικό, μαθητές καί μαθήτριες, γονεῖς, ἀλλά καί ὅλους αὐτούς πού βοήθησαν στήν προετοιμασία αὐτοῦ τοῦ ὅντος ὑπέροχου προγράμματος, ὕμνων, τραγουδιῶν, ποιημάτων, ὁμιλιῶν καί προπαντός τῶν λεβέντικων ἑλληνικῶν χορῶν.
Ὁ ἀξιότιμος Πρωθυπουργός κ. Steven Marshal ὁ ὁποῖος μόλις καί ἐπέστρεψε ἀπό τό πρωθυπουργικό του ταξίδι στήν Εὐρώπη, κατέφθασε ἀσθμαίνων ἀπό τό Ἀεροδρόμιο, ἀλλά στό τέλος τῆς γιορτῆς. Οἱ ἐκλεκτοί προσκεκλημένοι μας, ὡμίλησαν μέ τά καλλίτερα λόγια, ἐπαινόντας τό ἐθνικό ἔργο πού ἐπιτελεῖται μέ προσοχή καί σοβαρότητα στήν Κοινότητα-Ἐνορία τοῦ Προφήτη Ἠλία καί ὑποσχέθηκαν νά βοηθήσουν στήν ἔναρξη καί ἀποπεράτωση τῆς νέας σχολικῆς μονάδος τῆς φιλοπροόδου Κοινότητός μας, ἡ ὁποία βρίσκεται πρός στιγμήν στήν διαπραγμάτευση ἔναρξης τῶν ἐργασιῶν.

Ο ΒΕΛΓΙΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΣΤΙΣ ΕΠΕΤΕΙΑΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΘΥΑΤΕΙΡΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ

Σύμφωνα με σχετικό δελτίο του Οικουμενικού Πατριαρχείου: 

"ὁ Πατριάρχης, ἐξεπροσωπήθη ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Βελγίου κ. Ἀθηναγόρου, κατά τάς διοργανωθείσας ὑπό τοῦ Συνδέσμου Ἑλληνορθοδόξων Κοινοτήτων τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Θυατείρων καί Μ. Βρεταννίας ἐπετειακάς ἐκδηλώσεις πρός τιμήν τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου αὐτῆς κ. Γρηγορίου, ἐπί τῇ συμπληρώσει 30ετοῦς πρωθιεραρχικῆς διακονίας, ἐν τῷ ἐν Λονδίνῳ Ξενοδοχείῳ «Royal National», τήν Κυριακήν, 28ην Ὀκτωβρίου."

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ (30 Οκτωβρίου 2018)

φωτό: Νικόλαος Μαγγίνας

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ 

Ἐκκλησιαστικαί Εἰδήσεις 

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐδέξατο εἰς ἀκρόασιν: 

- Τόν Σεβ. ΡΚαθολικόν Ἀρχιεπίσκοπον Novi κ. Paul Fitzpatrick Russell, Νούντσιον τοῦ Βατικανοῦ ἐν Ἀγκύρᾳ. 

- Τόν Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτην κ. Πέτρον, Καθηγούμενον τῆς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱ. Πατριαρχικῆς καί Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Διονυσίου, μετά τοῦ Ὁσιολ. Μοναχοῦ κ. Νικολάου Διονυσιάτου καί τοῦ Ἐντιμ. κ. Πολυκλείτου Καρακατσάνη, ἐκ Θεσσαλονίκης. 

- Τόν Ἱερολ. Ἀρχιδιάκονον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου κ. Ἰωάννην Χρυσαυγῆν, Καθηγητήν, ἐξ Ἀμερικῆς. 

- Τήν ὑπό τήν προεδρείαν τῆς Εὐγεν. κ. Ἑλένης Ψαρᾶ Φιλόπτωχον Ἀδελφότητα Κυριῶν τῆς Κοινότητος Τιμίου Σταυροῦ Brooklyn Νέας Ὑόρκης. 

- Τήν Εὐγεν. κ. Μαρίαν Γιαχνάκη καί τόν Ἐντιμ. κ. Νικόλαον Γκουράρον, Δημοσιογράφους, ἐξ Ἀθηνῶν. 

- Τόν Ἐντιμ. κ. Hakan Çelik, Δημοσιογράφον, ἐντεῦθεν. 

- Τόν Ἐντιμ. κ. Βασίλειον Καρακάσην, Ἐπιχειρηματίαν, ἐντεῦθεν. 

- Τόν Ἐντιμ. κ. Βλάσιον Φάτσιον, Θεολόγον, ἐκ Θεσσαλονίκης. 

- Τήν Εὐγεν. κ. Κυριακήν Κετέογλου, ἐξ Ἀθηνῶν. 

- Τόν Μουσικολ. κ. Burak Bilgili, Καλλιτέχνην, ἐξ Ἀμερικῆς, μετά τῆς μνηστῆς αὐτοῦ Εὐγεν. δίδος Seda Özen, ἐντεῦθεν. 

- Τόν Ἐντιμ. κ. Στυλιανόν Βαφειάδην, μετά τῆς συζύγου αὐτοῦ Εὐγεν. κ. Τατιανῆς, ἐξ Ἀθηνῶν, εὐχαριστήσαντας διά τήν Πατριαρχικήν συμπάθειαν ἐπί τῷ θανάτῳ τοῦ υἱοῦ αὐτῶν Ἀθανασίου. 

* * * 

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐξεπροσωπήθη ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Μ. Συγκέλλου κ. Ἀμβροσίου, κατά τήν κηδείαν τῆς ἀειμνήστου Μαρίας – Αἰκατερίνης Καγιάντελεν, ἐκ τοῦ Ἱ. Ναοῦ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Κουμαριωτίσσης Νεοχωρίου, τήν Τρίτην, 30ήν Ὀκτωβρίου.

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΣΤΗ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ (ΒΙΝΤΕΟ)

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Σουηδίας κ. Κλεόπας υπεδέχθη στην Στοκχόλμη τον Σεβ. Μητροπολίτη Ιωαννίνων κ. Μάξιμο, ο οποίος προσκόμισε προς ευλογίαν και αγιασμόν των πιστών τμήμα Ιερού Λειψάνου του Νεομάρτυρος Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις. 

Οι δύο Ιεράρχες συλλειτούργησαν την Κυριακή, 28 Οκτωβρίου 2018, στον Καθεδρικό Ναό Αγίου Γεωργίου Στοκχόλμης.

Εορτή της 28ης Οκτωβρίου στα Γηροκομεία της Βασιλειάδας στην Νότια Αυστραλία

Στα δύο τμήματα του Γηροκομείου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας "Βασιλειάδα" πραγματοποιήθηκαν την Παρασκευή 26 και Δευτέρα 29 Οκτωβρίου, εκδηλώσεις για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940. 

Στις εκδηλώσεις οι τρόφιμοι είχαν τη χαρά να ακούσουν τα παιδιά από τα Ημερήσια Σχολεία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας (Κολλέγιο Αγίου Γεωργίου, Thebarton και Σχολείο του Αγίου Σπυρίδωνα, Unley) να απαγγέλλουν ποιήματα, χρονικά, κείμενα και τραγούδια που αφορούσαν στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Άκρως ενδιαφέρουσα ήταν η όλη προσέγγιση των πεπραγμένων της Εθνικής Αντίστασης σχετικά με τα κατορθώματα και τη δύναμη ψυχής των Ελλήνων. 

Οι εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν μέσα σε ιδιαίτερη συγκινησιακά φορτισμένη ατμόσφαιρα και εκτός του ότι προσέφεραν χαρά στους ανθρώπους της Τρίτης Ηλικίας και στο προσωπικό του Γηροκομείου, αποτέλεσαν και πολύτιμα μαθήματα ζωής για τους μαθητές. 

Κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων ο υπεύθυνος για την ποιμαντική φροντίδα του Γηροκομείου π. Μιχαήλ Ψαρομμάτης τόνισε ότι η 28η Οκτωβρίου θα παραμείνει πάντα μια ζωντανή δύναμη κι ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία του ελληνικού έθνους και ότι είναι μεγάλο χρέος και καθήκον μας ιδιαίτερα για τους Έλληνες τις διασποράς να θυμόμαστε τις θυσίες των προγόνων μας και να χτίζουμε πάνω σε αυτές τιμώντας πάντα τα όσια και τα ιερά της Ορθοδόξου Πίστεώς και Ελληνικής κληρονομιάς μας. 

Κατόπιν μετέφερε τις ευχές του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. κ. Στυλιανού και του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Δορυλαίου κ. Νικάνδρου, ενώ συγχρόνως ευχαρίστησε τα παιδιά, τους δασκάλους και το προσωπικό για τις εξαίρετες γιορτές που παρουσίασαν καθώς και για τις στιγμές νοσταλγίας, αγάπης και ηθικής συμπαράστασης που προσέφεραν στους τροφίμους του Γηροκομείου.

ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΚΟΝΤΟΣΚΑΛΙΟΥ

Για δεύτερη χρονιά λειτουργεί στην Αγία Κυριακή της Κοινότητος Κοντοσκαλίου (Περιφέρεια Υψωμαθείων - Κοντοσκαλίου - Βλάγκας), με την αρωγή του προέδρου της Κοινότητας Αναστασίου Χονδρόπουλου, το Καλλιτεχνικό Εργαστήρι για παιδιά. 

Τα παιδιά μαθαίνουν να εκφράζονται και να δημιουργούν καλλιτεχνικά, με διάφορες τεχνικές, τις οποίες διδάσκει η πτυχιούχος του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Γεωργία Κούτη. 

Τα μαθήματα για φέτος ξεκίνησαν το περασμένο Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2018, με την παρουσία και του εφημερίου της Κοινότητος π. Βασιλείου Ιωαννίδη. 

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟΥ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ 

Ἐκκλησιαστικαί εἰδήσεις 

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, τήν πρωΐαν τῆς Δευτέρας, 29ης Ὀκτωβρίου, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Μ. Πρωτοσυγκέλλου κ. Ἀνδρέου, μετέβη εἰς τήν Νομαρχίαν τῆς Πόλεως καί συνεχάρη, ὁμοῦ μετά τῶν ἄλλων θρησκευτικῶν ἡγετῶν, τῷ Ἐξοχ. Νομάρχῃ κ. Vasip Şahin, ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς Δημοκρατίας. 

Τό ἀπόγευμα τῆς ἰδίας, ὁ Παναγιώτατος, κατόπιν προσκλήσεως τοῦ Προέδρου τῆς Τουρκικῆς Δημοκρατίας Ἐξοχ. κ. Recep Tayyip Erdoğan, συνοδευόμενος δέ ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Ἰωακείμ, Ἀρχιγραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, μετέβη εἰς τάς ἐγκαταστάσεις τοῦ νεοδμήτου Ἀερολιμένος τῆς Πόλεως καί παρέστη εἰς τά ἐγκαίνια αὐτοῦ, ὡς καί εἰς τήν δεξίωσιν ἐπί τῇ ἐθνικῇ ἑορτῇ τῆς Χώρας.

ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΙ, ΕΘΝΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ

Μ. Γ. ΒΑΡΒΟΥΝΗΣ 

Καθηγητής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης 

Άρχων Προστάτης των Γραμμάτων της Μ. τ. Χ. Ε. 

ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΙ, ΕΘΝΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ

ΤΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ 

Όπως και σε προηγούμενο άρθρο γράψαμε, το ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα είναι για την Εκκλησία της Ρωσίας ζήτημα πρωτίστως εθνικό και πολιτικό, καθώς μόνο το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει αντιμετωπίσει την υπόθεση με κριτήρια και τρόπους καθαρώς εκκλησιαστικά. Ο Οικουμενικός Θρόνος, έχοντας όπως πάντα αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και της αποστολής του, αλλά και κινούμενος μέσα στο πλαίσιο των πανορθόδοξων και οικουμενικών δικαιοδοσιών του, ενεργεί για την επίλυση του θέματος με κριτήρια πνευματικά και ποιμαντικά, όπως έπρεπε να κάνει ο Πρώτος Θρόνος της Ορθοδοξίας, ενώ απέναντί του η Εκκλησία της Ρωσίας επιδίδεται σε ενέργειες ακραίες και έξω από το ορθόδοξο πνεύμα, έχοντας υιοθετήσει μια πολιτική σύγκρουσης χωρίς νόημα και χωρίς ελπίδα. 

Πρόσφατα εκδόθηκε ένα σημαντικό βιβλίο, η μελέτη του οποίου μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε το υπόβαθρο και τα ουσιαστικά αίτια αυτής της κρίσης. Πρόκειται για τη μελέτη του Καθηγητή και Άρχοντα Μ. Ρεφερενδάριου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας κ. Πασχάλη Κιτρομηλίδη, που αναφέρεται στη σχέση θρησκείας και πολιτικής στον ορθόδοξο κόσμο, και επικεντρώνεται στη στάση του Οικουμενικού Πατριαρχείου έναντι των αλλαγών και των προκλήσεων της νεωτερικότητας (Religion and Politics in the Orthodox World. The Ecumenical Patriarchate and the Challenges of Modernity), η οποία εκδόθηκε από τον διεθνή και ευφήμως γνωστό εκδοτικό οίκο Routledge. 

Ο κ. Κιτρομηλίδης, στην μελέτη του αυτή ξεκινά από τη στάση του Πατριαρχείου έναντι του κινήματος του Διαφωτισμού, στηριζόμενος στην αλληλογραφία του Μητροπολίτη Ουγγροβλαχίας Ιγνατίου με τον G. P. Vieusseux, και συνεχίζει με τη στάση του Οικουμενικού Θρόνου απέναντι στην μορφοποίηση εθνικών κρατών στο χώρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης αλλά και στον εθνικισμό του 19ου αιώνα, ο οποίος εκ των πραγμάτων αντιστρατεύθηκε την οικουμενική Ορθοδοξία, όπως αυτή εκφραζόταν μέχρι τότε, εισάγοντας τον εθνικό παράγοντα στην εκκλησιαστική ζωή, κάτι που ως γνωστόν καταδικάστηκε από την Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως με ειδική σύνοδο που συγκλήθηκε το 1872 στην Κωνσταντινούπολη με αφορμή το βουλγαρικό ζήτημα, ως «εθνοφυλετισμός». 

Στη συνέχεια, σε ιδιαίτερα κεφάλαια, εξετάζονται η θέση και η στάση του Οικουμενικού Θρόνου κατά την διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας και την ανάδυση του τουρκικού εθνικού κράτους, αλλά και κατά και μετά την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, και κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου (1946-1991). Στην τελευταία αυτή περίοδο ανακύπτουν μια σειρά από προβλήματα που εδράζονται σε πολιτικά ζητήματα, και αφορούν την αυτοκεφαλία τοπικών Εκκλησιών, τα οποία το Πατριαρχείο αντιμετώπισε πάντοτε με σύνεση, πατερική σκέψη και κανονική διάκριση, δίνοντας λύσεις μακράς πνοής, έχοντας κατά κανόνα να αντιμετωπίσει ανάλογες της σημερινής αντιδράσεις.

Τα δύο τελευταία κεφάλαια του βιβλίου αναφέρονται στην ύπαρξη μιας θρησκευτικής διεθνούς στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και στη θέση της Ορθοδοξίας απέναντι στον εθνικισμό και στις εθνικές συγκρούσεις, όπως εκφράζεται από τον πρώτο τη τάξει Θρόνο της Ορθοδοξίας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ο τόμος κλείνει με κατάλογο των Οικουμενικών Πατριαρχών μετά το 1800, βιβλιογραφία και ευρετήριο, έχοντας περιλάβει επαρκώς στις 144 σελίδες του τα βασικά προβλήματα της νεώτερης και σύγχρονης ιστορίας του Θρόνου, τα οποία όπως σοφά είπε η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος πρόσφατα δεν είναι πλέον δογματικά αλλά ζητήματα εκκλησιαστικών δικαιοδοσιών, αλλά και τις λύσεις που δόθηκαν σε αυτά, πάντα με νηφαλιότητα, εκκλησιαστικό πνεύμα και συνετή διάθεση αγάπης. 

Με νηφαλιότητα και τεκμηριωμένο λόγο ο κ. Κιτρομηλίδης δείχνει πώς το Οικουμενικό Πατριαρχείο αντιμετώπισε τον εθνικισμό και τις επιδράσεις του στην Εκκλησία, σε περιπτώσεις όπως το βουλγαρικό σχίσμα αλλά και οι κατά καιρούς απαιτήσεις και τα ανάλογα προβλήματα των σλαβικών Εκκλησιών, και κατά κύριο λόγο της Εκκλησίας της Ρωσίας. Εκείνο που ολοκάθαρα διαφαίνεται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου είναι ότι όσα σήμερα έχουν ανακύψει δεν είναι ούτε πρωτόφαντα, ούτε σημερινά, αλλά ότι με τη μια ή την άλλη μορφή έχουν απασχολήσει την Εκκλησία τόσο κατά τον επαναστατικό 19ο, όσο και κατά τον πολεμικό 20ό αιώνα. 

Αποτελεί λοιπόν το βιβλίο αυτό άριστο εργαλείο για να κατανοήσουμε τη σημερινή πραγματικότητα και τις ιστορικές ρίζες της. Και φυσικά τα όσα εκθέτει και μελετά αποτελούν πρόκριμα και για το μέλλον. Γιατί πέραν από τις όποιες επιθέσεις και τις έξαλλες φωνές, η κανονική παράδοση στο τέλος θα υπερισχύσει, και ο Πρώτος της Ορθοδοξίας, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, θα αφεθεί απερίσπαστος να επιτελέσει ό,τι το καθήκον του επιτάσσει. Από την άλλη δε πλευρά το βιβλίο αυτό καταδεικνύει πόσο επίκαιρη είναι πάντοτε η ιστορική έρευνα, ιδίως στην περίπτωση ζητημάτων που επανέρχονται συχνά στο ιστορικό προσκήνιο. 

Κρατώντας μακριά την εκκλησιαστική πρακτική και ζωή από τους όποιους εθνικισμούς, από τα ποικίλα εθνικά συμφέρονται και τις μοιραίες και αναπόφευκτες συγκρούσεις τους, το Οικουμενικό Πατριαρχείο επιτελεί πλήρως το καθήκον του ως Πρωτόθρονης Εκκλησίας, το καθήκον αυτό που αποτελεί την ουσία της ύπαρξής του. Συντονίζει τις εκκλησιαστικές υποθέσεις με βάση την κανονικότητα και πασχίζει για την επικράτηση της ηρεμίας και της γαλήνης, της αρμονικής συνύπαρξης και της συνεργασίας των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών. Γιατί όπως πρόσφατα είπε η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, άλλο είναι να είσαι Πρώτος, και άλλο να σφετερίζεσαι τη θέση και την εκκλησιολογική υπόσταση του Πρώτου, για να εξυπηρετήσεις τις όποιες πολιτικές σκοπιμότητες. Κι αυτό επειδή η Ορθοδοξία έχει Πρώτο, και αυτός είναι ο εκάστοτε Οικουμενικός Πατριάρχης, ο προκαθήμενος της πρωτόθρονης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. 

Το βιβλίο του κ. Κιτρομηλίδη, αν και δεν γράφτηκε για την παρούσα ιστορική συγκυρία, ωστόσο μπορεί να αποτελέσει σημαντικότατο εργαλείο για την κατανόηση της σημερινής κατάστασης. Και τούτο επειδή είναι βιβλίο στηριγμένο στην ιστορική διάσταση των εσωτερικών σχέσεων ανάμεσα στον ορθόδοξο κόσμο της Ανατολής, και εξετάζει ιστορικές συγκυρίες σημαντικά συγκρίσιμες με τις σημερινές. Εδράζεται σε άριστη γνώση και κριτική αντιμετώπιση τόσο του αρχειακού, όσο και του βιβλιογραφικού υλικού, επιπλέον δε είναι γραμμένο με την αμεροληψία του έγκυρου ιστορικού ερευνητή, του ειδικού επί των πνευματικών και ιδεολογικών κινημάτων στη Νοτιοανατολική Ευρώπη των τελευταίων αιώνων, ενός ερευνητή με διεθνές κύρος και καθολική αναγνώριση, το έργο του οποίου απολαμβάνει την αποδοχή των ομοτέχνων του τόσο της ημεδαπής, όσο και της αλλοδαπής. 

Καιρός είναι πια να παύσουν οι άναρθρες και έξαλλες φωνές, και να ακούσουμε την φωνή της Μητέρας Εκκλησίας με περίσκεψη και υπακοή. Όπως περίτρανα έδειξε ο κ. Κιτρομηλίδης στην εμπεριστατωμένη μελέτη του το Πατριαρχείο σε εύκολους και δύσκολους καιρούς αποτελούσε πάντοτε τη γνήσια ορθόδοξη φωνή, που αντιτασσόταν στην εθνικιστική διάσπαση της ενότητας της Ορθοδοξίας, μια ενότητα την οποία μόνο αυτό μπορεί να εγγυηθεί. Όλα τα άλλα, ως όντα εκ του πονηρού, περιττεύουν.

ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΖΥΡΙΧΗΣ (ΦΩΤΟ)

Την Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2018 στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Ζυρίχης, ο Σεβ. Μητροπολίτης Ελβετίας κ. Μάξιμος προέβη στην εις Πρεσβύτερον χειροτονία του, προ τριημέρου στον Διακονικό βαθμό χειροτονηθέντος, Δρος Στεφάνου Αθανασίου, καθηγητού Δογματικής στην Παλαιοκαθολική Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Βέρνης (βλ. σχετικά στο Φως Φαναρίου. 26.10.2018). 

Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι η Πρέσβυς της Ελλάδος στην Ελβετία κυρία Χαρά Σκολαρίκου, η οικογένεια του χειροτονηθέντος, Οφφικιάλιοι του Οικουμενικού Θρόνου και πλήθος πιστών από την Ζυρίχη και άλλες περιοχές της Ελβετικής Συνομοσπονδίας. 

Πριν την απόλυση της Θείας Λειτουργίας ο Μητροπολίτης Ελβετίας αφού πρώτα εξήρε την χαρισματική προσωπικότητα του π. Στεφάνου και την ακαδημαϊκή του προσφορά, του απένειμε το Οφφίκιο του Πρωτοπρεσβυτέρου της Ιεράς Μητροπόλεως Ελβετίας. 

Την Ευχαριστιακή Σύναξη ακολούθησε Δοξολογία επί τη επετείω του «Οχι», κατά την οποία μίλησε η Πρέσβυς κ. Σκολαρίκου, αναγνώσασα και το μήνυμα του Υπουργού Εξωτερικών προς την Ελληνική Διασπορά. Κατάλληλη για την περίσταση ομιλία έκαμε και η επικεφαλής του Νηπιαγωγείου της ομογένειας Δρ. Δήμητρα Ζάπρη. Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με μια παλαιά παράδοση της Ενορίας Ζυρίχης, την εσπέραν του Σαββάτου, 27 Οκτωβρίου, και μέσα στα πλαίσια των εορταστικών εκδηλώσεων επί τη μνήμη του Αγίου Δημητρίου, παρετέθη δείπνο, κατά το οποίο ο Χορευτικός Όμιλος «Ερατώ» εξετέλεσε με χάρη και μπρίο παραδοσιακούς χορούς διαφόρων περιοχών της Ελλάδος. 

Κατά την διάρκεια του δείπνου ο Μητροπολίτης Ελβετίας απηύθυνε πατρικό χαιρετισμό στους συνδαιτυμόνες, εκφράσας συνάμα και την ευαρέσκεια του στον Ιερατικώς Προϊστάμενο της Ενορίας Ζυρίχης Πρωτοπρεσβύτερο Δρα κ. Εμμανουήλ Σημανδηράκη, τον «Πρύτανι», όπως τον χαρακτήρισε, των εν Ελβετία κληρικών μας, για τις επί δεκαετίες ολόκληρες άοκνες προσπάθειές του για την πρόοδο και άνθηση της Ενορίας Ζυρίχης.

"ΓΕΩΡΓΙΑ 2018" ΣΤΟΝ Ι. ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΥΛΗΣ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ 

ΚΟΙΝΟΤΗΣ ΠΥΛΗΣ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 

Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΥΛΗΣ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 

(ΕΔΙΡΝΕ ΚΑΠΙ - EDİRNE KAPI) 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΣ 

ΓΕΩΡΓΙΑ 2018 

(2α ἔως 9η Νοεμβρίου) 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ 

Τῇ εὐλογίᾳ καὶ προτροπῇ τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, ἡ Κοινότης ἡμῶν καὶ ὁ ἐν αὐτῇ Ἱερὸς Ναὸς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Πύλης Ἀδριανουπόλεως (Ἐδιρνὲ Καπί) διοργανώνει, ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῆς μνήμης τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου (3η Νοεμβρίου), ἑβδομαδιαίας ἱερὰς ἀκολουθίας, τελετὰς καὶ πολιτιστικὰς ἐκδηλώσεις ὑπὸ τὸν τίτλον "ΓΕΩΡΓΙΑ". 

Αἱ Ἱεραὶ Ἀκολουθίαι καὶ αἱ πολιτιστικαὶ ἐκδηλώσεις πρόκειται νὰ πραγματοποιηθοῦν συμφώνως τῷ συνημμένῳ προγράμματι. 

Ἡ παρουσία ὑμῶν εἰς αὐτὰς θὰ ἀποτελέσῃ διὰ τὴν Κοινότητα ἡμῶν ἰδιαιτέραν χαρὰν καὶ μεγάλην τιμήν. 

ΓΕΩΡΓΙΑ 2018  

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ 

Παρασκευή, 2 Νοεμβρίου 2018: Ὁ Ἑσπερινὸς τῆς Ἑορτῆς, συμπροσευχομένης τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ, ὥρα 18:00.
Δεξίωσις εἰς τὴν Κοινοτικὴν Αἴθουσαν τοῦ σχολικοῦ κτηρίου πρὸς τιμὴν τοῦ σεπτοῦ Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας ἐπὶ τῇ 27ῃ Ἐπετείῳ τῆς Ἐνθρονίσεως Αὐτοῦ (2ᾳ Νοεμβρίου 1991), ὥρα 19:00. 

Σάββατον, 3 Νοεμβρίου 2018: Ἡ ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου τῆς Ἑορτῆς, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἰκονίου κ. Θεολήπτου, καὶ Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία, ἱερουργοῦντος τοῦ ὡς ἄνω ἀρχιερέως.
Θὰ ἐπακολουθήσῃ δεξίωσις. 

Κυριακή, 4 Νοεμβρίου 2018: Ἡ ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου, χοροστατοῦντος τοῦ Θεοφ. Ἐπισκόπου Ἐρυθρῶν κ. Κυρίλλου, καὶ Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία, ἱερουργοῦντος τοῦ ὡς ἄνω ἀρχιερέως.

Πέμπτη, 8 Νοεμβρίου 2018: Ἱερὰ Ἀγρυπνία ἐπὶ τῇ μνήμῃ τῆς Ἑορτῆς τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Νεκταρίου Πενταπόλεως τοῦ ἐν Αἰγίνῃ, τοῦ Θαυματουργοῦ, ὥρα 19:00. 

Παρασκευή, 9 Νοεμβρίου 2018: Μουσικὴ Ἐκδήλωσις ὑπὸ τῆς χορῳδίας τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Νεαπόλεως καὶ Σταυρουπόλεως "Η ΑΓΙΑ ΚΑΣΣΙΑΝΗ" πρὸς τιμὴν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, ὥρα 19:00.

Η ΕΚΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΥΨΩΜΑΘΕΙΩΝ ΣΤΙΣ ΣΑΡΑΝΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ (ΦΩΤΟ)

Το Σάββατο, 27 Οκτωβρίου, πραγματοποιήθηκε η οργανωθείσα από τον ιστορικό Σύνδεσμο Υψωμαθείων εκδρομή στην πόλη των Σαράντα Εκκλησιών (Kırkaleri) στην Ανατολική Θράκη, με την συμμετοχή 70 πιστών από τα Ψωμαθειά και άλλες περιοχές της Πόλης, υπό την ηγεσία του Σεβ. Μητροπολίτου Σηλυβρίας κ. Μαξίμου, επόπτου της Περιφερείας Υψωμαθείων.

Ο όμιλος των εκδρομέων περιηγήθηκε από στελέχη του Δήμου στην πόλη των Σαράντα Εκκλησιών και συγκεκριμένα στο νεολιθικό οικισμό της πόλης, στο Μουσείο και στο χώρο όπου ευρίσκεται ο ρωμέϊκος μαχαλάς και το ρωμέϊκο σχολείο, καθώς και στο Μουσείο "Κεμάλ Ατατούρκ". Το μεσημέρι, ο Εντιμ. Δήμαρχος κ. Mehmet Siyam Kesimoğlu παρέθεσε πλούσιο δείπνο και χαιρέτισε με θερμά λόγια την παρουσία του ομίλου. Ο Πρόεδρος του Συνδέσμου κ. Στυλιανός Γκιουλγκιούν ευχαρίστησε τον Εντιμ. κ. Δήμαρχο για την πλουσία φιλοξενία και στη συνέχεια έγινε ανταλλαγή δώρων. Το απόγευμα, ο όμιλος επισκέφθηκε τα ερείπια του Βουλγαρικού Ναού στο χωριό Koyunbaba και την Βιζύη, όπου περιηγήθησαν στο Ναό της Αγίας Σοφίας και στην Ακρόπολη. 

Για την επιτυχή και άριστη οργάνωση της εκδρομής οφείλονται ευχαριστίες στο δραστήριο Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου και στον Πρόεδρο κ. Στυλιανό Γκιουλγκιούν.

Στο ρωμέϊκο μαχαλά των Σαράντα Εκκλησιών

Ο Μητροπολίτης Σηλυβρίας Μάξιμος με τον δημαρχο του kirklaleri  (Σαράντα Εκκλησίες)

Κατά πάσα πιθανότητα το Μητροπολιτικό Μέγαρο των Σαράντα Εκκλησιών

Πλάκα απο το Κοιμητήριο της πόλεως Babaeski
η οποία βρίσκεται στο Μουσείο της πόλης των Σαράντα Εκκλησιών

Από το μουσείο νεολιθικού οικισμού

Ρωμέϊκο σπίτι στις Σαράντα Εκκλησίες

Επιγραφή της Ρωμέϊκης οικίας 

Βουλγαρικός Ναός στο Koyunbaba

Το ρωμέϊκο σχολείο των Σαράντα Εκκλησιών

Ρωμέϊκο σπιτι στις Σαράντα Εκκλησίες