Μία ανάγνωση της ανακοίνωσης του Οικουμενικού Πατριαρχείου για το ουκρανικό ζήτημα

Ιωάννου Ορφανουδάκη (- Φόσκωλου) 

OFS • Καθολική Δογματική Θεολογία, CSF • Φοιτητή Ορθόδοξης Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας, ΑΠΘ • Μέλος της Futurium δεξαμενής σκέψης (think tank) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Βρυξέλλες

Η ανάγνωση (ερμηνεία) της ανακοίνωσης της σύναξης της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου για το "Ουκρανικό" ζήτημα από την Ρωσική Εκκλησία και τους δορυφόρους της, μου θυμίζει την ανάγνωση (ερμηνεία) του περίφημου "filioque", όταν γνωστό σε όλους μας πλέον είναι πως η όλη αυτή δήθεν "θεολογία αντιπαράθεσης" έχει την αιτία της στην γλώσσα και την μετάφραση. 

Ως παράδειγμα ακόμα πιο εύκολο στην κατανόηση του, ώστε να κάνω τους Ρώσους και ρωσόφιλους να αναρωτηθούν την πραγματικότητα, θα μεταφέρω την δυσκολία της ανάγνωσης (ερμηνείας) που έδωσαν οι παλαιόπιστοι (Ρασκόλνικοι) της Ρωσίας στις λειτουργικές και εκκλησιαστικές μεταρρυθμίσεις του Πατριάρχη Νίκωνα το 1666-1667, με τα επίσης λιγότερο γνωστά, αλλά εξίσου περίφημα "рожденна, а не сотворенна" / "И в Духа Свѧтаго Господа истиннаго и Животворѧщаго" του Συμβόλου της Πίστεως (...αλλά / ...εκ Θεόν αληθινόν, αντίστοιχα) πάλι υπό μορφή δήθεν "θεολογικής αντιπαράθεσης" με αιτία και πάλι την γλώσσα και την μετάφραση, αυτή την φορά από την παλαιά Σλαβονική. 

Και οι δύο αυτές αναγνώσεις (ερμηνείες) οδήγησαν ή καλύτερα δικαιολόγησαν σχίσματα! 

Για ακόμα μια φορά σήμερα, διακρίνω μια άρνηση αποδοχής της πραγματικής ανάγνωσης (ερμηνείας) της ανακοίνωσης της Συνόδου του Οικουμενικού Θρόνου, με αποτέλεσμα την καθαρή και εξόφθαλμη πρόθεση του Ρωσικού Πατριαρχείου να δικαιολογήσει ένα σχίσμα με δική του αποκλειστική ευθύνη. 

Ας δούμε όμως λίγο τις λέξεις, την σύνταξη, τα νοήματα τους και την μετάφραση (ερμηνεία) της ανακοίνωσης της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Θρόνου για το ζήτημα της Ουκρανίας, στις 11 Οκτωβρίου 2018. 

Επιβεβαιώνεται πέραν πάσης αμφιβολίας η πρόθεση του Οικουμενικού Πατριαρχείου να εκδώσει Τόμο Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανική επικράτεια σε μια Εκκλησιαστική Αρχή, χωρίς να ονομάζει καμία εκ των υφιστάμενων τριών. 

Επαναφέρει στην τάξη των αρχιερέων και ιερέων, καθώς και σε κανονική Κοινωνία τους παρατύπως αναθεματισμένους και καθηρημένους Ουκρανούς Ιεράρχες Φιλάρετο και Μακάριο, των δύο μέχρι και χθες σχισματικών Εκκλησιών της ουκρανικής επικρατείας, χωρίς να αναθεματίζει ή καθαιρεί ως έχων το κανονικό δικαίωμα τον Ιεράρχη, τους επισκόπους και τους ιερείς της Ουκρανικής Εκκλησίας του Πατριαρχείου της Μόσχας, για τις τόσες παραβιάσεις αιώνων τόσο στο κανονικό όσο και στο εκκλησιαστικό πεδίο. 

Αποφαίνεται, ως έχων το κανονικό δικαίωμα, την άρση της ισχύος του Συνοδικού Γράμματος του 1686 το οποίο εξυπηρετούσε τις τότε ποιμαντικές, διοικητικές και εκκλησιαστικές περιστάσεις, αφού προηγουμένως ενημερώνει για την απόφαση ανασύστασης Σταυροπήγιου του Οικουμενικού Θρόνου στην επικράτεια. 

Ζητά ευχόμενο και προσευχόμενο την διατήρηση της ειρήνης, την αποφυγή βίας και συγκρούσεων μεταξύ των τριών Αρχών και των ακολούθων τους, επικαλούμενο τον Κύριο, την Αγάπη και την ενότητα της Ανατολικής (Ορθόδοξης) Εκκλησίας.   

Αλήθεια υπάρχει κανείς που αναρωτιέται, τελικά, ποιος προωθεί την διαίρεση στους κόλπους της Ανατολικής (Ορθόδοξης) Εκκλησίας; 

Σίγουρα πάντως δεν είναι ούτε το Οικουμενικό Πατριαρχείο ούτε ο Οικουμενικός Πατριάρχης!