Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ

Ἀντιφώνησις τῆς Α.Θ.Παναγιότητος 

κατά τήν ἐπίσημον ὑποδοχήν Αὐτοῦ 

εἰς τήν πλατεῖαν τοῦ Ἀγνώστου Στρατιώτου τῆς πόλεως Ρεθύμνης 

(2 Σεπτεμβρίου 2012) 

Ἱερώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Κρήτης κύριε Εἰρηναῖε, 

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ρεθύμνης καὶ Αὐλοποτάμου κύριε Εὐγένιε 

καὶ λοιποὶ Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί, 

Ἐξοχώτατοι καὶ Ἐντιμότατοι ἐκπρόσωποι τῶν Ἀρχῶν, 

Ἐντιμότατε Δήμαρχε Ρεθύμνου κύριε Μαρινάκη, 

Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, 

Δοξολογίαν ἐκ βαθέων ἀναπέμπομεν τῷ παναγάθῳ Κυρίῳ, διότι κατηξίωσε τὴν ἡμετέραν Μετριότητα νὰ εὑρίσκεται σήμερον ἐν τῇ εὐλογημένῃ καὶ διὰ πολλῶν χαρίτων κεκοσμημένῃ πόλει τοῦ Ρεθύμνου, τῆς ὁποίας οἱ φιλοπρόοδοι καὶ φιλευσεβεῖς κάτοικοι, μὲ ἐπὶ κεφαλῆς ἅπασαν τὴν Ἱεραρχίαν τῆς Μεγαλονήσου Κρήτης καὶ τοὺς ἐπιτοπίους πολιτικοὺς ἄρχοντας, ὑποδέχεσθε τὴν ἡμετέραν Μετριότητα. 

Ἐρχόμενοι, λοιπόν, ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ, ἐκ τῆς Βασιλευούσης, δὲν ἔχομεν ἄλλο τι πολυτιμότερον νὰ κομίσωμεν πρὸς ἐσᾶς, παρὰ τὴν εὐλογίαν τῆς Μητρὸς πάντων ἡμῶν Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία, ὡς καλῶς γνωρίζετε, ἐν μέσῳ πολλῶν καὶ ποικίλων δυσχερειῶν διακρατεῖ τὸν πατροπαράδοτον πλοῦτον τῆς ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως καὶ μεριμνᾷ ὁ πλοῦτος οὗτος καὶ ἡ παράδοσις αὕτη νὰ γίνεται κτῆμα κοινὸν ὅσον γίνεται περισσοτέρων λαῶν ἀνὰ τὴν οἰκουμένην. 

Σᾶς εὐχαριστοῦμεν, ἀγαπητὲ κύριε Δήμαρχε, διὰ τοὺς θερμοὺς λόγους τῆς ἀγάπης σας, οἱ ὁποῖοι δεικνύουν τὴν ἀφοσίωσίν σας, ὡς καὶ ὅλων τῶν συμπολιτῶν σας, πρός τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν, καὶ συγχρόνως - δὲν θὰ ἧτο ὑπερβολὴ νὰ εἴπωμεν - καὶ ὅλης τῆς Μεγαλονήσου, ἡ ὁποία ποικιλοτρόπως στηρίζει καὶ ἐνισχύει τὸ ἔργον τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου, ἄλλοτε διαθέτουσα ἔμψυχον ὑλικόν, ἄλλοτε ποικίλα ὑλικὰ μέσα, ὅπως τελευταίως σεβαστὴν ποσότητα ἐλαιολάδου, καὶ ἄλλοτε ἐκφράζουσα ἁπλῶς μὲ τὸν παραδοσιακὸν αὐθορμητισμόν, ὁ ὁποῖος διακρίνει τὸν Κρητικὸν Λαόν, τὴν ἀγάπην της, ἡ ὁποία εἶναι πολυτιμοτέρα πάντων. 

Ἤλθομεν ἐνταῦθα διὰ νὰ ἴδωμεν τὰ τίμια καὶ πολυπόθητα πρόσωπά σας, νὰ θαυμάσωμεν τὴν εὐλάβειαν καὶ τὴν ἐνεργητικότητά σας, τὸ φιλοπρόοδον καὶ φιλογενές, νὰ εὐλογήσωμεν τὸ ἔργον τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως διὰ τῶν ἡμετέρων Πατριαρχικῶν εὐχῶν καὶ τῶν ἐγκαινίων τὰ ὁποῖα θὰ ἐπακολουθήσουν. Εἴμεθα ἤδη βαθέως συγκεκινημένοι ἐκ τῆς σεβαστικῆς τιμῆς πρὸς τὸ πρόσωπον ἡμῶν καὶ τὴν πατροπαράδοτον κρητικήν, καὶ δὲ ἀβραμιαίαν, ὑποδοχήν σας.

   

Τὴν συγκίνησιν ἡμῶν αὐξάνει τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ὑποδοχὴ ἡμῶν σήμερον γίνεται εἰς τὴν πλατεῖαν τοῦ Ἀγνώστου Στρατιώτου, ὁ ὁποῖος ὑπενθυμίζει τοὺς διαχρονικοὺς ἀγῶνας αὐτῆς τῆς νήσου ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας. Διότι, ἀληθῶς, ἡ Κρήτη ἀποτελεῖ τὸ σύμβολον τῆς ἀντιστάσεως ἐναντίον τῶν ποικίλων κατακτητῶν, καὶ ὁ ἀγέρωχος Ψηλορείτης εἰς τὰς κλιτῦς αὐτοῦ ἐξέθρεψε καὶ ἐφιλοξένησε τοὺς ἐραστὰς τῆς ἐλευθερίας καὶ τοὺς ἀγωνιστὰς τῆς ἀντιστάσεως ἐναντίον κάθε ὁλοκληρωτισμοῦ. Ὁ Κρητικός, ἀπὸ τοῦ πλέον ἐπωνύμου μέχρι τοῦ πλέον ἁπλοῦ καὶ ἀνωνύμου, ὅστις ἐμάχετο ταῖς ἰδίαις χερσί, μέχρι θανάτου, κατὰ τὴν περίφημον μάχην τῆς Κρήτης εἰς τὸ Μάλεμε, εἶναι ὁ ἐκφραστὴς τοῦ ἀθανάτου πνεύματος τῶν ἡρωϊκῶν προγόνων μας, οἱ ὁποῖοι, ἀπὸ τῶν προχριστιανικῶν αἰώνων ἀκόμη εἶχον μάθει νὰ προτιμοῦν τὸν ἔνδοξον θάνατον ἀπὸ τὴν ἀτιμωτικὴν δουλείαν, ὅπως ὡραιότατα σημειώνει ὁ Περικλῆς εἰς τὸν Ἐπιτάφιόν Του (Θουκυδ. 2,43,6): «ἀλγεινοτέρα γὰρ ἀνδρί γε φρόνημα ἔχοντι ἡ μετὰ τοῦ ἐν τῷ μαλακισθῆναι κάκωσις ἢ ὁ μετὰ ρώμης καὶ κοινῆς ἐλπίδος γιγνόμενος ἀναίσθητος θάνατος». 

Ὁ Κρητικὸς μαχητὴς ἔπιπτεν εἰς τὰς ἐπάλξεις τῶν ἀγώνων τοῦ γένους διὰ τὴν ἐλευθερίαν ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῆς νήσου του, ἔχων ὑπερπηδήσει τὰ στενὰ ὅρια τῆς τοπικῆς πατρίδος αὐτοῦ, ὡς γνήσιον τέκνον ἑνὸς γένους, τὸ ὁποῖον εἶχε πάντοτε συνείδησιν ὅτι ἀληθινὴ εὐδαιμονία εἶναι ἡ ἐλευθερία, καὶ ἀληθινὴ ἐλευθερία εἶναι ἡ εὐψυχία καὶ ἡ ἀνδρεία. Οὗτοι λοιπὸν οἱ ἄγνωστοι Κρητικοί, εἰς διαφόρους τόπους ἀναπαυόμενοι, «ὧν ὅμως ὁ Κύριος γινώσκει τὰ ὀνόματα», ζοῦν εἰς τὴν ἀγκάλην τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν μνήμην ὅλων μας. Διότι «ἀνδρῶν ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος, καὶ οὐ στηλῶν μόνον ἐν τῇ οἰκείᾳ σημαίνει ἐπιγραφῇ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ μὴ προσηκούσῃ ἄγραφος μνήμῃ παρ᾿ ἑκάστῳ τῆς γνώμης μᾶλλον ἢ τοῦ ἔργου ἐνδιαιτᾶται» (ὅ.π. 2,43,3). 

Αὐτὴ ἡ παράδοσις καὶ αὐτὴ ἡ γενναιοψυχία, ἀγαπητοὶ Ρεθυμνιῶται, παρέχει καὶ σήμερον εἰς ἡμᾶς, παρὰ τὴν κρίσιμον ταύτην συγκυρίαν καὶ τὴν γνωστὴν οἰκονομικὴν στένωσιν δι’ ὅλους, ἐλπίδα, θάρρος καὶ τὴν βεβαιότητα τῆς τελικῆς νίκης. Συγχρόνως, ὅμως, ὡς πραγματικοὶ χριστιανοί, δὲν λησμονοῦμεν ποτὲ ὅτι οὐδεμία ἐξωτερικὴ βία καὶ ἐπιβολὴ καὶ ὑλικὴ δυσκολία δύναται νὰ ἐμποδίσῃ τὸν ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος πιστεύει εἰς τὸν Χριστόν, νὰ παραμείνῃ πραγματικῶς ἐλεύθερος. Διότι, ὡς εὐστόχως λέγει ὁ σύγχρονος Ἀθωνίτης ὅσιος Σιλουανός, «ἀληθινὴ ἐλευθερία εἶναι μόνον ἡ παραμονὴ κοντὰ εἰς τὸν Θεόν». Ὅσον μένομεν ἐν τῷ Θεῷ, καὶ ὡς ἄτομα καὶ ὡς γένος, θὰ εἴμεθα ἀληθῶς ἐλεύθεροι. Ὅσον εὑρισκόμεθα μακρὰν τοῦ Θεοῦ, ἀκόμη καὶ ἐὰν ἔχωμεν τὴν μεγαλυτέραν εὐημερίαν καὶ εὐμάρειαν ἐπὶ γῆς, θὰ εἴμεθα δοῦλοι εἰς τὰ πάθη, εἰς τὸν θάνατον, εἰς τὴν φθοράν, εἰς τὴν ἁμαρτίαν.

Αὐτῶν τῶν ἐλευθέρων καὶ ἀδουλώτων Κρητικῶν ἄξια τέκνα εἶσθε καὶ σεῖς οἱ ἐκλεκτοὶ Ρεθυμνιῶται καὶ δὲν ἦτο δυνατὸν ἐκ τῆς γονίμου συμβιώσεώς σας μετὰ τῆς παραδόσεως ταύτης νὰ μὴ καίῃ μέσα σας ἡ φλόγα τῆς ἀγάπης διὰ τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία, παρὰ τὰς ἐξωτερικὰς δυσκολίας, παραμένει καὶ αὐτὴ ἀδούλωτος τὸ φρόνημα καὶ τὴν ψυχὴν ἐπὶ αἰῶνας, καὶ θὰ παραμείνῃ πάντοτε. Προτρεπόμεθα πάντας πατρικῶς νὰ ἀγαπᾶτε ἐν ἐπιγνώσει τὴν τοπικὴν Ἐκκλησίαν καὶ τοὺς ποιμένας σας, οἱ ὁποῖοι μοχθοῦν καθημερινῶς διὰ τὴν σωτηρίαν σας καὶ τὸ καλὸν τοῦ τόπου σας. Καὶ πράγματι ὁ Κύριος ἐχάρισε, καὶ παλαιότερον, καὶ εἰς τὴν σημερινὴν ἐποχήν, εἰς τὴν νῆσον Κρήτην ἐκλεκτοὺς κληρικοὺς καὶ ποιμενάρχας, διὰ νὰ ποιμαίνουν τὴν ἐνταῦθα ἐκλογάδα Του, τὴν ὁποίαν ἐθεμελίωσε μὲ τὸ ἴδιον τὸ τίμιον Αἷμά Του καὶ μὲ τὸ αἷμα Ἀποστόλων, μαρτύρων καὶ νεομαρτύρων. Τὴν ἐπροίκισε μὲ ἀσκητήρια καὶ Ἱερὰς Μονὰς εἰς παραμυθίαν ψυχῆς καὶ σωτηρίαν αἰώνιον. Τὴν ἐστόλισε μὲ ναοὺς περικαλλεῖς, τεκμήρια τῆς βαθείας εὐλαβείας αὐτοῦ τοῦ λαοῦ. Πλέον ὅμως πάντων, τὴν ἐκόσμησε μὲ τοὺς πολυπληθεῖς ἁγίους της, οἱ ὁποῖοι, ἀστέρες φωτεινοὶ ἐν τῷ ἐκκλησιαστικῷ στερεώματι, ἀποτελοῦν τὸ αἰώνιον καύχημά της καὶ τοὺς ἀδιαλείπτους μεσίτας της πρὸς Κύριον.

Καλῶς σᾶς εὕρομεν, λοιπόν, σήμερον ἠγαπημένους καὶ ἡνωμένους καὶ ὁμονοοῦντας. Εὐχαριστοῦντες ἐκ βαθέων καὶ εὐγνωμονοῦντες, ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα, διὰ τὰς ἐκδηλώσεις τῆς συγκινητικῆς ἀγάπης καὶ ὑποδοχῆς ἡμῶν τοῦ Πατριάρχου σας, ἀπευθύνομεν πρὸς πάντας τὸν μητρικὸν χαιρετισμὸν τῆς μαρτυρικῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας καὶ σᾶς ἀπονέμομεν τὴν πατριαρχικήν μας εὐλογίαν. 

Ἰδιαιτέρως, ἐντιμότατε καὶ λίαν ἀγαπητὲ κύριε Δήμαρχε, ἐκφράζομεν πρὸς τὸ πρόσωπόν σας καὶ ἅπαντας τοὺς ἐκλεκτοὺς Δημοτικοὺς συμβούλους τὰς εὐχαριστίας μας διὰ τὴν προσγενομένην τιμητικὴν ὑποδοχήν. 

Ὁ Χριστὸς εἴθε νὰ σῴζῃ καὶ νὰ εὐλογῇ πλουσιοδώρως τὴν φιλόχριστον πόλιν σας καὶ ἐσᾶς, τὸν ἐκλεκτὸν λαόν της. Καλῶς σᾶς εὕρομεν πάντας.