ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ - Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ / ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Σημειώσεις από ένα Πάσχα στην Πόλη (2008) 

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Μ. Σάββατο. Σιγησάτω πάσα σαρξ... 

Το πρωί ο Εσπερινός και η Θ. Λειτουργία του Μ. Βασιλείου στον Άγιο Νικόλαο Νεοχωρίου. Μετά το τέλος της Λειτουργίας μαζευόμαστε όλοι στην υπέροχη αίθουσα της Κοινότητας. Ο πρόεδρος Λάκης Βίγκας έχει φέρει αυγά και τσουρέκια για όλους! Με αγάπη και επιμέλεια και της τελευταίας λεπτομέρειας δίνει σε όλους μια σακούλα με τα πασχαλινά δώρα. Κατάλαβα ότι σε κάποιους απόρους έδωσε και χρήματα. 

Γνωρίζω μια νέα κοπέλα, την Όλγα, η οποία όλες αυτές τις μέρες έρχεται στις ακολουθίες, συμμετέχει με ζήλο και φωτογραφίζει. Μου εξηγεί ότι οι γονείς της είναι από το Νιχώρι, μένουν στην Αθήνα και η ίδια έρχεται από μωρό εδώ. Ξέρει Τουρκικά, αγαπάει παθιασμένα την Πόλη και τους ανθρώπους της. Πάσχα και καλοκαίρι είναι οπωσδήποτε εδώ. «Γερνάω μ΄ αυτούς τους ανθρώπους», μου λέει και νιώθω την αγάπη της για τους Νεοχωρίτες.

ΑΝΑΣΤΑΣΗ 

Το απόγευμα στις 7 πηγαίνω στο Γηροκομείο του Μπαλουκλή για Ανάσταση. Λειτουργεί ο Μητροπολίτης Φιλαδελφείας κ. Μελίτων. Εδώ λόγια δεν υπάρχουν. Το «Χριστός Ανέστη» ψάλλεται και από τους παράλυτους που βρίσκονται στα αναπηρικά καροτσάκια. Το Πατριαρχείο φρόντισε και έγιναν κανονικά όλες οι ακολουθίες της Μ. Εβδομάδος. Η χαρά των γερόντων απερίγραπτη! Εδώ καταλαβαίνεις τι σημαίνει ελπίδα και ζωή. Σιγά μην πιστεύουν στο Θεό οι γέροντες επειδή φοβούνται την κόλαση. Άλλη δύναμη κινεί την πίστη τους. Τα πονεμένα και ταλαιπωρημένα πρόσωπά τους λάμπουν από χαρά! Μετά την αναστάσιμη Λειτουργία πηγαίνουμε στην τραπεζαρία όπου ο δεσπότης ευλογεί τα πασχαλινά εδέσματα και τσουγκρίζει με όλους τους γέροντες, έναν έναν, το κόκκινο αυγό. Το Γηροκομείο λειτουργεί υποδειγματικά! Ρωμιοί και Τούρκοι εργαζόμενοι δίνουν τον εαυτό τους στην υπηρεσία του ηλικιωμένου συνανθρώπου. Μου έκανε εντύπωση με τι ευλάβεια οι Τούρκοι χαιρετούσαν τον Ρωμιό δεσπότη. Άλλη μια δυνατή εμπειρία που βέβαια δεν είμαι ικανός να αποτυπώσω στο χαρτί. Ο λόγος εκλείπει όταν ο άνθρωπος πάσχει και αισθάνεται ευγνωμοσύνη για την ελάχιστη χαρά που του προσφέρεις. 

Μετά το Μπαλουκλή στην Παναγία των Βλαχερνών. Πρέπει να ψάλλω και εκεί την Ανάσταση. Το αγίασμα της Παναγίας προσελκύει χιλιάδες προσκυνητές ακόμα και από τη Ρωσία, μου είπαν. Ο ναός γεμάτος πιστούς. Ρωμιούς, αραβόφωνους Ορθοδόξους και προσκυνητές από την Ελλάδα. Λειτουργεί ο Επίσκοπος Συνάδων Διονύσιος, μαζί με τους δυο ιερείς της περιφερείας του Φαναρίου που είναι υπεύθυνος. Ψάλλω και εδώ χωρίς μικρόφωνο. Δεν υπολογίζεις όμως την κούραση της φωνής και τη γενικότερη σωματική κόπωση όταν ζεις στιγμές μοναδικές! Η τελετή της Αναστάσεως έγινε στο προαύλιο του ναού με τους πιστούς να ψάλλουν το «Χριστός Ανέστη» με όλη τη δύναμη της ψυχής τους. Επιτέλους, σκέφτηκα, ένα Πάσχα χωρίς πυροτεχνήματα και ρυπαντικά μεγάφωνα. Εδώ κυριαρχεί η φυσικότητα. Τελειώνουμε την Λειτουργία στις 2 μετά τα μεσάνυχτα. Στην Πόλη δεν βιάζονται να τελειώσουν την Αναστάσιμη Λειτουργία όπως στην Ελλάδα. Μετά τη Λειτουργία δεν φεύγουν τρέχοντας για να πάνε να φάνε. Πήγαμε στην κοινοτική αίθουσα, παραπλεύρως του ναού, και πήραμε πρωινό. Τσουγκρίσαμε τα κόκκινα αυγά, ανταλλάξαμε ευχές από καρδιάς, οι παλιότεροι μας μίλησαν για Πάσχα στην Πόλη αλλοτινών καιρών. Μια όντως αναστάσιμη ατμόσφαιρα. 

Επιστροφή στο Φανάρι. Ο Πατριάρχης κοινωνεί τους πιστούς μισή ώρα και... Πολύς κόσμος! Η Λειτουργία τελειώνει 3.30 το πρωί. Πράγματα αδιανόητα για την ελλαδική εκκλησιαστική πραγματικότητα. Όπως και να ‘χει, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ φίλοι μου από την Βασιλεύουσα! Και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού.