Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΝΕΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΣΟΥΗΔΙΑΣ ΚΛΕΟΠΑ

Χαιρετισμός 

τῆς Α. Θ. Παναγιότητος 

τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου 

κ. κ. Βαρθολομαίου 

κατά τήν Δεξίωσιν μετά τήν εἰς Ἐπίσκοπον Χειροτονίαν 

τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Σουηδίας καί πάσης Σκανδιναυΐας κ. Κλεόπα 

(Φανάριον, 21 Μαΐου 2014) 

Ἱερώτατε ἀδελφέ Μητροπολῖτα Σουηδίας καί πάσης Σκανδιναυΐας κύριε Κλεόπα, 

Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί, 

Πατέρες καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, 

Ἡ σημερινή ἑορτή τῶν ἁγίων θεοστέπτων βασιλέων καί Ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης τιμᾶται ὀφειλετικῶς εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, δεδομένου ὅτι ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος εἶναι ὁ ἱδρυτής τῆς ἕδρας αὐτοῦ, τῆς Κωνσταντίνου Πόλεως. Ἡ ἑορτή τοῦ προστάτου καί πολιούχου τῆς βασιλίδος ταύτης Πόλεως συγκιρνᾶται καί ἐπαυξάνεται ἐφέτος μέ τήν χαράν τῆς εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίας τῆς ὑμετέρας ἀγαπητῆς Ἱερότητος, ἀδελφέ ἅγιε Σουηδίας καί πάσης Σκανδιναυΐας κύριε Κλεόπα, ὁ ὁποῖος μόλις ἐκαλύφθης «θείῳ γνόφῳ», ὥς ποτε ὁ βραδύγλωσσος Μωϋσῆς, ὁ ἀξιωθείς ἵνα ἀκούσῃ μόνον τῆς φωνῆς τοῦ Θεοῦ, ἀλλ᾿ ὄχι καί νά ἴδῃ τό Πρόσωπον Αὐτοῦ. 

Ἡ ὑμετέρα Ἱερότης, ἀγωνισαμένη καλῶς ἐν τῇ ἐν Ἀμερικῇ μεγάλῃ Ἐπαρχίᾳ τοῦ πανιέρου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ἐκλήθη καί ὑπήκουσεν εἰς τήν φωνήν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, τήν ἐκφρασθεῖσαν διά τῆς ὁμοφώνου καί ὁμοθύμου ψήφου τῶν ἀδελφῶν ἁγίων Ἀρχιερέων, τῶν συγκροτούντων τήν περί ἡμᾶς Ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον, ἵνα διαδεχθῇ τόν διακονήσαντα ἄχρι τοῦδε τήν ἐν Σουηδίᾳ καί ταῖς λοιπαῖς Σκανδιναυϊκαῖς χώραις ἐκτεινομένην Ἱεράν Μητρόπολιν τοῦ Θρόνου Ἱερώτατον κύριον Παῦλον, τόν διακονήσαντα καί ἐν τῇ ἕδρᾳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου καί ἀπό τῆς σπουδαίας θέσεως τοῦ Ἀρχιγραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου. Ἐκφράζομεν πρός τόν ἀνυψωθέντα εἰς τόν περίοπτον Θρόνον τῆς ἱστορικῆς Ἀμασείας ἀδελφόν κύριον Παῦλον τήν εὐαρέσκειαν καί τάς εὐχαριστίας τῆς Μητρός Ἐκκλησίας διά τήν μακροχρόνιον προσφοράν αὐτοῦ εἰς τόν ἐκεῖσε λαόν τοῦ Θεοῦ καί εἰς τόν πανίερον θεσμόν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. 

Ἡ σημερινή ἑορτή τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, συμπλεκομένη πρός τό γεγονός τῆς χειροτονίας σου, ὡς τοῦ νέου ποιμένος τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως, ἀποτελεῖ εὔκαιρον ἀφορμήν νά μνησθῶμεν τῶν πνευματικῶν βάσεων καί ἀρχῶν τῆς Εὐρώπης, τάς ὁποίας ἔθεσε πρό χιλίων ἑπτακοσίων περίπου ἐτῶν ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, διά τοῦ καινοτόμου καί πρωτοποριακοῦ ἔργου αὐτοῦ∙ ἑνός ἔργου, τό ὁποῖον ἔταμε τήν ἱστορίαν εἰς τά δύο. Ἑνός ἔργου τό ὁποῖον μετεποίησε τήν Εὐρώπην ἀπό εἰδωλολατρικῆς εἰς χριστιανικήν. Ἔκτοτε καί ἐπί μίαν χιλιετίαν τοὐλάχιστον, ἡ μορφή, ὁ ὁραματισμός καί ἡ πνοή τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, τόν ὁποῖον ἐνέπνεε τό σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τό λάμψαν εἰς τόν ἰταλικόν οὐρανόν, ἐκυριάρχει εἰς τήν Εὐρώπην, ἥτις διετήρει μίαν πνευματικήν ἑνότητα καί ὁμοήθειαν, ἑδραζομένην εἰς τήν κοινήν πίστιν, τό κοινόν δόγμα, τούς κοινούς ἁγίους, τήν κοινήν παράδοσιν, τήν κοινήν λατρείαν καί ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν καί τά κοινά ἔθιμα, τά πηγάζοντα ἐκ τῆς χριστιανικῆς ταύτης παραδόσεως. 

Μετά δέ τό Σχίσμα μεταξύ Ἀνατολῆς καί Δύσεως, τήν σταδιακήν ἀπομάκρυνσιν τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης ἀπό τήν χριστιανικήν ταυτότητα αὐτῆς καί τήν στροφήν εἰς ἕνα ἀνθρωποκεντρικόν πολιτισμόν, ἐν ἀντιθέσει πρός τόν χριστοκεντρικόν βυζαντινόν οὑμανισμόν, αὕτη ἐν τέλει κατέληξεν εἰς τόν ἄνευ Χριστοῦ οὑμανισμόν τῆς μετά τήν Γαλλικήν Ἐπανάστασιν Εὐρώπης καί εἰς τά σημερινά κοσμικά εὐρωπαϊκά κράτη. Ὅμως, ἡ χριστιανική παράδοσις δέν ἔπαυσε νά διαποτίζῃ ἁπάσας τάς πτυχάς τοῦ βίου τῆς Εὐρώπης. Θά ἔλεγέ τις ὅτι οἱ ἐμπνευσταί τῆς γνωστῆς «χάρτας» τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί ἐλευθεριῶν ἀντέγραψαν τό Ἱερόν Εὐαγγέλιον. Τά θεμελιώδη ἀνθρώπινα δικαιώματα στηρίζονται εἰς τό νομοθετικόν ἔργον τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καί εἰς τάς εὐαγγελικάς ἀρχάς. 

Παρά ταῦτα, ἡ ἄρνησις τοῦ θείου νόμου, Παλαιᾶς τε καί Καινῆς Διαθήκης, ὡς καί τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἀποκαλυφθέντος ἡμῖν διά Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς πηγῆς τῆς ἀνθρωπίνης νομοθεσίας, ὡδήγησε τήν Εὐρώπην εἰς διαστρεβλώσεις καί ἐκτροπάς, αἱ ὁποῖαι ἀπειλοῦν σήμερον τά θεμέλια, τήν ἑνότητα καί τό μέλλον αὐτῆς. Διά τοῦτο καί ἡ σημερινή ἑορτή εἶναι μία ὑπενθύμισις τῆς ἀνάγκης ἐπιστροφῆς εἰς τήν πνευματικήν παράδοσιν καί εἰς τήν γραμμήν, τήν ὁποίαν «θείῳ νεύματι» ἐχάραξεν ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, ἄνευ τῆς ὁποίας ἡ Εὐρώπη εἶναι καταδικασμένη εἰς τόν πνευματικόν θάνατον καί τήν διαλυτικήν φθοράν τοῦ χρόνου. Εἰς τό συγκεκριμένον τμῆμα αὐτῆς τῆς Εὐρώπης ἐκλήθης νά διακονήσῃς. Ἀπαιτεῖται ζῆλος, προσοχή, ἀνάληψις εὐθυνῶν, καί πλέον τούτων ἀγάπη πρός πάντας, βίος ἀκηλίδωτος καί πολιτεία χριστοτερπής. Μή λησμονῇς, ὅτι ὁ Φιλάνθρωπος Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἐξ ὑπερβολῆς ἀγάπης τήν ἡμετέραν σάρκα φορέσας μετηνάστευσεν ἀπό τοῦ θρόνου τῆς αἰωνίου δόξης Αὐτοῦ εἰς τήν κοιλάδα ταύτην τοῦ κλαυθμῶνος, εἰς τόν πολυπαθῆ πλανήτην μας. Βρέφος εἰσέτι εὑρέθη εἰς τήν Αἴγυπτον, φεύγων τήν μανίαν τοῦ χριστοκτόνου καί βρεφοκτόνου Ἡρώδου. Ὅθεν, ξένος γενόμενος ὁ Κύριος, καίτοι «ἦλθεν εἰς τά ἴδια», ἰδιαιτέρως ἠγάπησε τά ἐν τῇ ξένῃ, ἐν «τοῖς ἔθνεσιν», ἐν διαφόροις τόποις ἐξ ἀνάγκης ἀείποτε εὑρισκόμενα τέκνα Του, μάλιστα δέ ἐδίδαξεν ὅπως οἱ ἑκάστοτε Χριστιανοί εἰς τά πρόσωπα τούτων βλέπωμεν τυπούμενον Αὐτόν τόν Ἴδιον. 

Κατά φυσικόν, λοιπόν, τρόπον ἡ Μήτηρ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία μεγάλως ἐνδιαφέρεται διά τούς ἐκ ποικίλων λόγων γενομένους μετανάστας, ἰδίᾳ δέ δι᾿ ἐκείνους οἵτινες συνοδεύονται ὑπό πλήθους προβλημάτων, οἰκονομικῶν, στεγαστικῶν ἤ καί εἰσέτι καθημερινῆς ἐπιβιώσεως. Νῦν δέ ἐν Σουηδίᾳ καί ἐν ταῖς Σκανδιναυϊκαῖς χώραις διαβιοῖ, πλήν τῶν γηγενῶν, καί σημαντικός ἀριθμός Ὀρθοδόξων μεταναστῶν, καί μάλιστα πολλῶν νέων ἐξ Ἑλλάδος, ὁδηγηθέντων πρός ἀναζήτησιν ἐργασίας εἰς αὐτάς, ἀλλά καί ἐκ τῆς δοκιμαζομένης ὑπό πολεμικῶν συρράξεων καί ἀκαστασίας καί σκληρῶν καί ἀπανθρώπων γεγονότων Μέσης Ἀνατολῆς, ἀλλά καί ἐξ ἄλλων χωρῶν, ξενητευμένων, ἀναμενόντων τήν ἰδικήν σου στοργικήν συμπαράστασιν καί τῶν ὁποίων ἀποστέλλεσαι νά εἶσαι καί ἀδελφός καί ποιμήν καί πατήρ. 

Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία ἰδιαιτέρως μεριμνῶσα περί τῶν τέκνων αὐτῆς τούτων ἐξελέξατο καί ἀποστέλλει ἐκεῖ τήν Ἱερότητά σου, τήν ὁποίαν καί προτρεπόμεθα νά ἀφοσιωθῇ ὅλῃ ψυχῇ καί διανοίᾳ εἰς τήν ποιμαντικήν διακονίαν αὐτῶν, ὥστε νά τούς βοηθήσῃ νά εὕρουν τά ψυχικά ἐφόδια τά ὁποῖα χρειάζονται διά νά ἐπιβιώσουν πνευματικῶς εἰς τάς νέας πατρίδας των, ὑπό τάς νέας συνθήκας τοῦ βίου των. 

Ἤδη διακονήσας, Ἱερώτατε, καρποφόρως ἐπί σειράν ἐτῶν εἰς τήν Ἱεράν Ἀρχιεπισκοπήν Ἀμερικῆς ἔχεις τά ἀπαιτούμενα ἐφόδια, τήν ὡριμότητα καί τήν ἐμπειρίαν διά νά ἐπιτύχῃς εἰς τό ἔργον σου. Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία θά παρακολουθῇ τήν διακονίαν σου ἀνυστάκτως καί θά σέ συμπαρίσταται πολιτευόμενον ἀξίως τῆς ἧς ἐκλήθης κλήσεως. 

Ἡ θέσις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τήν σύγχρονον πραγματικότητα τῆς Δύσεως, ὡς καλῶς γνωρίζομεν πάντες, δοκιμάζεται σκληρῶς καί ἐπανειλημμένως ἐξ ἔξωθεν παραγόντων. Τό μακράν τῆς ὀρθοδόξου παραδόσεως περιβάλλον παρεμβάλλει οὐχί τάς τυχούσας ἑκάστοτε δυσκολίας καί τεχνητά προσκόμματα, τά ὁποῖα ἐνίοτε καταβάλλουν τό ἠθικόν καί κλονίζουν τάς ψυχάς τῶν ἐκεῖ διακόνων τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας. 

Σύ ὅμως, ἀγαπητέ ἀδελφέ ἐν Κυρίῳ, οὐδαμῶς θέλεις κινήσει ἀπό τοῦ χρέους, τό ὁποῖον ἀναλαμβάνεις, κατά τήν χαρμόσυνον ταύτην περίοδον τῆς ἐνδόξου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ. Εἰς τάς δυσκολίας μή κάμπτεσαι, ἀναλογιζόμενος τήν μυστικήν δωρεάν τοῦ Χριστοῦ καί ὅτι ἔχεις συνοδόν, Κύριον κραταιόν καί δυνατόν. Εἰς τάς τρικυμίας καί τάς δυσκολίας καί τάς διαφόρους ἐλλείψεις νά ἀγκυροβολῇς ἐν τῇ ἐλπίδι τοῦ Κυρίου, ἥτις οὐ καταισχύνει, ὥστε νά συνεχίζῃς εἰρηνικήν καί ἀνέφελον τήν πορείαν τοῦ νοητοῦ σκάφους τῆς ἐμπιστευομένης εἰς σέ Ἐπαρχίας, τήν ὁποίαν μετά τοῦ ἱεροῦ Κλήρου καί τῶν θεοφιλῶν πιστῶν αὐτῆς εἴθε νά διαφυλάττῃ Κύριος ὁ Θεός ἀσάλευτον καί εὐδρομοῦσαν πρός τήν ἄνω Βασιλείαν. 

Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία σέ ἔστεψε μέ τήν δωρεάν τῆς Θείας Χάριτος τῆς ἀρχιερωσύνης καί τοῦ ποιμένος, καί σέ καλεῖ νά ἀναλάβῃς πτέρυγας, ὡς ὁ προφήτης Δαυΐδ, διά νά πλησιάσῃς μέ τήν Χάριν καί ἐν Χάριτι τό Ἱερόν Θυσιαστήριον, μελίζων τόν μή μελιζόμενον Ἄρτον, τόν Ἀμνόν τοῦ Θεοῦ, διαφυλάττων τήν ἑνότητα τοῦ ποιμνίου σου, ἀγαπῶν καί περιθάλπων αὐτό, καί μεριμνῶν ὑπέρ τῆς Θείας Κιβωτοῦ τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, τῆς ἐπιπλεούσης ἐν μέσῳ τοῦ κατακλυσμοῦ τῶν συμφορῶν, κηρυττούσης ὅμως σταυρόν καί ἀνάστασιν. Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ ἄς εἶναι ἡ διακονία σου, καί ἡ Ἀνάστασις ὁ στέφανός της. 

Μέ τάς πατρικάς αὐτάς προτροπάς, σέ καλωσορίζομεν, Ἱερώτατε ἀδελφέ, εἰς τήν τάξιν τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου καί εὐχόμεθα ἐκ βάθους καρδίας καλήν καί εὐδόκιμον διακονίαν εἰς δόξαν τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου καί εἰς διάδοσιν καί μαρτυρίαν τοῦ μηνύματος τῆς φωτοφόρου Ἀναστάσεως Αὐτοῦ, Ὅστις εἴθε νά σέ ἐνισχύῃ καί νά σέ φωτίζῃ καί νά σέ κατευθύνῃ πάντοτε καί ἐν παντί. 

Ἄξιος!