ὑπὸ
Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
"Μὴ κρίνετε ἵνα μὴ κριθῆτε"
(Ματθ. 7, 1)
Ὡς γνωστόν, συχνάκις λέγεται ὅτι ἡ Ἐκκλησία διαχρονικῶς ἔχει παρερμηνεύσει ἔν τισιν τὴν διδασκαλίαν τοῦ Ναζωραίου. Οὕτω κατά τινας ἡμετέρους φίλους, κυρίως Προτεστάντας! ὁ Ἰησοῦς ἔτι μᾶλλον εἶναι ἐντοιχισμένος εἰς Δόγματα καὶ ἐκκλησιαστικὰς τελετουργίας1. Ἀποβαίνει ἄσημος διότι εἶναι "ἐνταφιασμένος" εἰς ἀσφαλῶς διαμορφωθείσας ἐκκλησιαστικὰς διατυπώσεις. Πῶς εἶναι δυνατὸν εἰς τὴν ἐποχήν μας νὰ ὁμιλεῖ τις δι’ ἕναν (Θε)άνθρωπον ποὺ ἔζησε πρὸ 2.000 ἐτῶν, τοῦ ὁποίου ὁ βίος παρεδόθη καὶ ἑρμηνεύθη συμφώνως πρὸς τὰς ἀπόψεις ὁρισμένων; Ἠμπορεῖ εἷς ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἀπέθανε τόσον τραγικῶς, νὰ θεωρεῖται σήμερον εἰσέτι ὡς μέτρον διὰ μίαν μεστὴν σημασίας καὶ ἐπιτυχίας ζωήν; Ἐπιζωγραφίσεις καὶ παραδόσεις λυτρώνουν τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ διὰ μίαν ἀνεπτυγμένην πίστην πρὸς Αὐτόν2.
Οἱ σκοποὶ τοῦ Κυρίου "κονιορτοποιοῦνται" εἰς Δόγματα καὶ διατυπώσεις πίστεως. Ἐκμηδενίζονται ὄπισθεν συνθέτων λεξιγιρλανδῶν καὶ θεολογικῶν οἰκοδομημάτων. Καὶ τοῦτο ἐκφοβίζει πολλοὺς καὶ δυσχεραίνει τὴν ἄνετον παραμονὴν αὐτῶν ἢ καὶ τὴν πρόσβασιν εἰς τὴν πίστιν. Διὸ καὶ δέον νὰ ἐλευθερώσωμεν τὴν διδασκαλίαν τοῦ Ναζωραίου ἐκ τῶν ἐκκλησιαστικῶν τειχῶν, διὰ μιᾶς ἁπλῆς πρὸς Αὐτὸν πίστεως ὡς ἦτο ἄλλωστε καὶ αὕτη3.
Οὕτως εὐκόλως κατανοεῖται καὶ ἡ ἔντονος ἀντίδρασις ὅλως φιλελευθέρων "φίλων" ἡμῶν εἰς τὴν 10. Γ. Συνέλευσιν τοῦ ΠΣΕ εἰς τὸ Pusan τῆς Ν. Κορέας. (2014), πρὸς ὡρισμένας ὀρθοδόξους ἔστω καὶ συντηρητικάς πως θέσεις τοῦ "ἐμπρηστοῦ" κατὰ τὰ ἄλλα, Ἱεράρχου τῶν Ρώς.
Τοιουτοτρόπως ὅταν αἱ Χριστιανικαὶ Ἐκκλησίαι ὁμιλοῦν σήμερον διὰ τὸν γάμον, τὴν οἰκογένειαν καὶ τὴν σεξουαλικὴν ἠθικήν, ἐντυπωσιάζουν δύο τινά: πρῶτον, ὅτι τοῦτο θεωρεῖται ὡς τὸ κύριον θέμα τῆς διδασκαλίας τοῦ Κυρίου, ὅπερ ἀναληθές. Διότι ταῦτα, φησίν, οὐδεμίαν ἔχουν θέσιν εἰς τὸν Εὐαγγελισμόν Του. Ὅταν ὁ Ἰησοῦς ὁμιλεῖ διὰ τὸν γάμον, τοῦτο εἶναι ὀλιγότερον μία θεσμοποίησις αὐτοῦ, ἀλλὰ μία τῶν τυπικῶν τοποθετήσεών Του, κατὰ τῶν προνομιούχων καὶ ὑπὲρ τῶν ἐπιζημιουμένων. Ἄλλωστε καὶ αἱ σχέσεις πρὸς τὴν οἰκογένειάν Του δὲν ἦσαν ἐλεύθεραι ἀπὸ ἐντάσεις (Μάρκος), παρὰ τὰς ἀντιθέτους ἀπόψεις τῆς χριστιανικῆς παραδόσεως. Ἡ παλαιὰ τάξις τοῦ κόσμου δὲν ἔχει πλέον οὐδεμίαν ἰδιαιτέραν σημασίαν ἔναντι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. "Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος" (Ματθ. 10, 37) καὶ "ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκροὺς" (Ματθ. 8, 22).
Ὅσον δὲ ἀφορᾶ τὸ δεύτερον φλέγον θέμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, οὐδὲν ὁ Κύριος ἀνέφερεν. Δὲν ἐφοβεῖτο τὴν συνεύρεσιν μετὰ τῶν περιθωριοποιουμένων, οἱ ὁποῖοι δὲν ἀπεδέχοντο τὰς καθεστηκυΐας ἠθικὰς καὶ θρησκευτικὰς ἀρχάς, ἢ δὲν ἠδύναντο νὰ ἐκπληρώσουν αὐτάς.
Καὶ εἰς ταῦτα ἡ Ἐκκλησία, φησίν, ἰδίως ἡ Ρ/Καθολική, δὲν εὗρεν καμμίαν ἱκανοποιητικὴν ἀπάντησιν, διότι ἵσταται ἔναντι τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ καὶ τῶν ἀρχῶν αὐτοῦ ἐπιφυλακτικὴ ἢ καὶ ἀπορριπτική. Εἰς ὦτα ἐννοεῖται μὴ ἀκουόντων (πρβλ. τὰς περιπτώσεις τῶν ἀντισυλληπτικῶν, τῶν ἐκτρώσεων κλπ.). Ἁπλῶς προσπαθεῖ μετὰ τιτανικῆς ἰσχύος νὰ προσαρμόσει τὴν πραγματικότητα πρὸς τὰς ἀπόψεις της, ἐπιλέγουσα ἐκ τῆς Βίβλου τὸ ἁρμόζον εἰς τὴν κοσμοθεωρίαν της σχετικῶς πρὸς τὸ ἀδιάλυτον τοῦ γάμου, τὴν ἀπόρριψιν τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ ἄλλα, διὰ τῆς δικαιολογίας τῆς πιστότητος πρὸς τὸ Εὐαγγέλιον. Τίς ὅμως δύναται ἐπὶ τῇ βάσει αὐτοῦ νὰ ἰσχυρίζεται ὅτι ἔχει τὸ δικαίωμα τοῦ "Κριτοῦ τῆς Οἰκουμένης"!; (Κύριε ἐλέησον). Ὁ Σωτὴρ συμβουλεύει τοὺς ἀκροατάς του νὰ μὴν κρίνουσιν, διὰ νὰ μὴν κριθῶσιν (Ματθ. 7, 1).
Πόσον δὲ ἡ διδασκαλία Του εἶναι πρακτικὴ διὰ τὴν ζωήν, καταφαίνεται καὶ ἐκ τοῦ ὅτι οἱ Πατέρες τῆς ἐρήμου, ἐθεμελίουν τὴν περὶ κρίσεως διδασκαλίαν διττῶς: πρῶτον, ἐκ τοῦ ὅτι οὐδεὶς ἀναμάρτητος καὶ δεύτερον, ὅτι κρίνει μόνον ὁ Θεός. Ὁ Πάπας Φραγκῖσκος εἰς τὸν ἐρωτήσαντα τὴν ἄποψιν τῆς Ἐκκλησίας διὰ τὴν ὁμοφυλοφιλίαν εἶπεν: Ἐάν τις εἶναι τοιοῦτος καὶ ἐπιζητεῖ τὸν Θεόν – ποῖος εἰμὶ ἐγὼ διὰ νὰ τὸν κρίνω;
Ἂς μὴ λησμονῶμεν καὶ τὴν ἀπάντησιν τοῦ Χριστοῦ διὰ τὴν ἁμαρτωλήν: "ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος βαλέτω λίθον ἐπ’ αὐτὴν" (Ἰω. 8, 7), πρβλ. (Ματθ. 21, 31).
Μήπως ὅμως πάντα ταῦτα δίδουν τὸ δικαίωμα εἰς αὐτοὺς νὰ προκαλοῦν ἀπρεπῶς καὶ δημοσίως ἐν ὀνόματι τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀτόμου, νὰ συνάπτουν γάμους μεταξύ των καὶ υἱοθεσίας, νὰ περιβάλλονται οὐχὶ "πορφύραν καὶ βύσσον" ἀλλὰ ἐπισκοπικὰ ἀξιώματα, νὰ συμβάλλουν εἰς τὴν διαστρεβλωτικὴν ἀποθεολόγησιν παραδοσιακῶν ἀρχῶν, νὰ προσπαθοῦν νὰ καταργήσουν τὰ πάντα καὶ τοὺς πάντας καὶ ἄλλα πολλά; Ἂς ἐνθυμούμεθα βεβαίως τὸ ὅτι καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν νὰ διαφυλάσσωμεν ἀλλὰ καὶ νὰ μεταλλάσσωμεν.
Tempora mutantur, et nos mutamur in illis
(Lothar I)
__________________________________
1- K. Ceming, "Wer bin ich, dass ich richten könnte...?," Publik-Forum ἀρ. 6 (2014) 27-29.
2- W. Pauly, Der befreite Jesus. Unterwegs zu einem Erwachsenen Christusglauben, Ὄμπερουρσελ 2014.
3- H. Koch, Einfach glauben. Botschaften des Jesus von Nazareth, Ὄμπερουρσελ 2014. Τοῦ Αὐτοῦ, Glaubensbefreiung. Notwendige Reformen in Theologie und Kirchen, Ὄμπερουρσελ 2014.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου